Lieve lezers, Zoals de titel het al zegt, er spookt wat onzekerheid rond in mijn hoofd. Of beter gezegd het is waarschijnlijk angst. Ik ben pas kort geleden gestopt met de pil. 26 januari was laatste menstruatiedag. Hoe mijn cyclus is dat weet ik dus nog niet. Maar er is zo een angst dat ik onvruchtbaar ben. Waarom dit is? Geen idee. Ik lees zoveel verhalen op internet van meiden/vrouwen die onvruchtbaar zijn dus naar mijn idee gebeurd het redelijk vaak. En dan denk ik bij mijzelf. Ja er zijn zoveel mensen bij mij in de omgeving die kindjes krijgen dan moet er toch iemand zijn waarbij het niet lukt (ik dus) Het is waarschijnlijk natuurlijk gewoon afwachten hoe het loopt. Maar misschien zijn er mensen die met hetzelfde gevoel rond lopen of hebben gelopen en er dus ervaring mee hebben? Oja ik las trouwens ook op internet dat bij pcos vaak acne voorkomt als symptoom. Ik heb op mijn rug en gezicht wel wat pukkeltjes. Geen zware vorm. Tevens heb ik niet echt overbeharing (wat ook een symptoom is) maar onder mijn navel groeien soms wel wat haartjes. Bedenk dus helaas de ergste scenario's. En aangezien onze kinderwens erg groot is spookt het veel door mijn hoofd. Bedankt voor het lezen
Ik begrijp perfect hoe je je voelt. Wij hebben hier dezelfde angst. We zijn sinds drie maanden aan het proberen en vanaf dag 1 hadden wij een stemmetje in ons achterhoofd: "Wat als het niet lukt?" of "Wat als het maanden of jarenlang duurt". Als ik naar dit stemmetje luister, begin ik echt te piekeren en kan ik behoorlijk overstuur raken. Een kindje krijgen is mijn grootste droom en moest deze niet kunnen uitkomen, brrr... Maar voorlopig is het afwachten, proberen er het beste van maken. Ik verzorg mezelf beter dan ooit (gezond eten, voldoende bewegen,...) zodat ik mezelf niets kan kwalijk nemen. Idem voor mijn partner, want hij heeft die angst nog meer. Ik hoop dat zoals jij en je partner als ik en mijn partner probleemloos aan kinderen raken!
Lieve Summer, Ik denk dat er maar weinig vrouwen zijn die er van overtuigd zijn dat ze zwanger raken. Niemand krijgt tenslotte die garantie. Toen wij 2005 voor de eerste gingen had ik precies hetzelfde gevoel als jou en dat heb ik nu ook weer terwijl we voor een tweede gaan....maar wel 8 jaar later. Ook ik vind het ontzettend spannend. Ik weet niet in hoeverre mijn lichaam in die tijd is veranderd. Daarom zijn dit soort forums zo fijn....even van je afschrijven en je onzekerheid delen. Weet dus dat je absoluut niet de enige bent!!! Ik wens je heel veel succes en ik hoop dat je gauw zwanger mag raken meid.
Summer, haal even diep adem. Ik snap je zorgen en alles is wel eens bij iedereen hier door haar hoofd gegaan. Ik zou je nu nog geen zorgen maken over pco en onvruchtbaarheid. Het maakt je gek en je strest jezelf enorm zonder dat je zelf tot nu toe aanwijzingen hebt of dat dokters het onderzocht hebben. Daarnaast wil ik je zeggen dat ik pco heb en zeer onverwacht nu zwanger ben van mijn kleintje. Als zijnde 1 keer seks en poef zwanger (zo voelt het voor mij). Dus zelfs met pco kan je spontaan zwanger worden. En over onvruchtbaarheid, ja er is een selectie dames die onvruchtbaar is. Je bent pas net gestopt met de pil en kijk het gewoon even aan. Wie weet ben je nog binnen een half jaar zwanger
Ik begrijp je volkomen!! Hier nu in ronde 2, nod op 14 februari, maar denk nu al, het is vast niet gelukt, gister een ovulatietest gedaan( achja je leest op internet dat het je zwangerschap kan op sporen) en bij mij ook steeds, wat als ik niet zwanger kan worden.
Hoi Summer, ik ken je angst maar al te goed. Misschien juist wel door al die verdrietige verhalen die overal rond gaan. Mijn vriend en ik gaan voor ons eerste kindje en wij zitten net in ronde 1. Aangezien mijn zus gehandicapt is gaan er vaak vele gedachtes door mijn hoofd. Dat het niet zou lukken, of dat er iets met het kindje zou zijn. Terwijl wij een geneticus hebben raadgepleegd en alles is oke. Maar toch die twijfel he. Ik denk dat iedere vrouw dit wel kent, ieder mens eigenlijk wel! Vaak denken we van onszelf dat we iets niet kunnen, dat we niet goed genoeg zijn. En moet je eens kijken hoe vaak ons toch wel iets lukt of waar we allemaal wel niet doorheen komen. Hopelijk kan je wat geruststelling vinden op dit forum..
Bedankt voor de reacties. Enigszins toch prettig om te lezen dat er meerdere vrouwen zijn die ook met dit gevoel rondlopen. Hoewel het gevoel natuurlijk helemaal niet fijn is. Een zwangerschap is niet gegarandeerd in het leven. Blijft een wonder! Lovare. Wat fijn dat je zwanger bent ondanks dat je pco hebt. Gefeliciteerd. Je kan dus wel zwanger raken als je dat hebt. Miesjuh91 ik kan ook goed begrijpen dat bij jou extra angst rondspookt. Ondanks dat toch alles goed is. Het is afwachten maar hoop voor jullie dat het snel lukt. Dan is die onzekerheid ook grotendeels weg Voor alle vrouwen die bezig zijn om zwanger te raken wens ik natuurlijk ook veel succes en hoop dat jullie snel zwanger raken. Op dit forum kan ik zeker wel geruststelling vinden. Prettig om ook gedachten en gevoelens van anderen te lezen.
Ik herken je verhaal Ik ben al mama, maar nu we voor een tweede gaan Heb ik ook zeker de angst dat het nu mss niet lukt en de mmm in moet etc.... Maar heb ook geleerd dat je je niet gek moet laten maken... Ik was bij ons zoontje meteen eerste ronde zwanger... Had ik ook totaal niet verwacht. Ik heb overgewicht en partner is een liefhebber van bier... Nu ronde 3 en vraag me af waarom het nu niet is gelukt... Maar ja eerste keer raak is niet echt gewoon... Dus weet gewoon niet hoe of wat....
Lieve TS, ik herken je verhaal zó erg. Ik heb eigenlijk altijd geloofd van mezelf dat ik onvruchtbaar was. Als puber al... ik vertelde dat ook aan mensen, dat ik dat gewoon aanvoelde. Toen ik drie jaar terug onverwacht zwanger bleek (Door de anticonceptie heen nog wel) kon ik het heel lang niet geloven en dacht ik: dan zal het nog wel ergens misgaan. Dat ging het, gelukkig, niet, ik heb nu een kerngezonde zoon van 2,5. Maar gek genoeg is het gevoel dat ik onvruchtbaar zou zijn blijven hangen. Toen werd besloten voor nr 2 te gaan, had ik er eigenlijk weer geen vertrouwen in. 8 maanden lang werd ik steeds weer bevestigd in dat idee, maar nu ben ik toch weer zwanger. En natuurlijk ben ik er ook nu weer van overtuigd dat het dan nog wel ergens mis zal gaan. Wat dat is? Ik weet het niet. Misschien de onbewuste behoefte om jezelf in te dekken en te behoeden voor teleurstellingen. Maar het zegt dus niks... niet persé in elk geval. Natuurlijk is er een kansje dat je gelijk hebt, maar veel groter is de kans dat je jezelf onbewust iets aangepast hebt. Ik hoop dat je jezelf snel ongelijk bewijst! 😉
Hoi hoi Een herkenbaar verhaal. Ik heb altijd onbewust geweten dat zwanger worden voor mij niet vanzelf zou gaan en heb gelijk gekregen. PCO. Na vele vruchtbaarheidsbehandelingen geen zwangerschap. Nu spontaan zwanger. Komt goed.