Hallo, Ik ben hier net nieuw op t forum, maar wil mijn verhaal ff kwijt. Op 27 dec gingen mijn man en ik voel goede moet voor een echo. Ik zou dan iets meer dan 9 weken zwanger zijn. Een erg botte juffrouw deed de echo en vertelde ik zie geen hartje je hebt een miskraam. Daar kon ik het mee doen. Ik natuurlijk in tranen. Het hartje was gestopt met 8weken en 2 dagen. We zijn even bij de verloskundige geweest hier ging het ook al erg raar. Hier heb je een papier en lees maar door, we mochten niet eens de foto's van de echo zien of mee naar huis hebben. Ik zal de week erop wel gebeld worden als het al op gang was gekomen. De hele week en broerde week gehad. Ik voelde me zwanger, geen teken dat het mis kon zijn. Vrijdag heeft mijn man nog gebeld hadden veel vragen en waren onzeker. Ook toen weer niet veel begrip. Kortom we hebben niet echt een leuk oud en nieuw kunnen vieren. Vorige week dinsdag werd ik gebeld en ben doorverwezen naar t ziekenhuis. Hier waren ze not amused over de werkwijze van de verloskundige en er werd een 2de echo gemaakt. Helaas geen goed nieuws. Ik heb toen Cytotec gekregen. Wat een hel! Woensdagavond de pillen ingebracht en donderdag ochtend vanaf half 7 Heen en weer geloop naar de wc, zoveel kwam er in golven uit. Heb het vruchtje niet eens kunnen zien. 1 keer zo in paniek geweest werd helemaal zwart voor mn ogen. Vrijdag werd het bloeden minder. Tot afgelopen zaterdag. Ik kreeg hele erge buikkrampen wist niet wat ik moest en ik begon weer behoorlijk te bloeden. We konden terecht in het ziekenhuis. Na een middagje bleek dat het vruchtzakje steken bleef in de baarmoedermond. Deze hebben ze met een tangetje verwijderd, dus geen curretage. Heb al met al veel bloed verloren en het was voor mij nogal een heftige situatie. Ben er ook echt kapot van alles en natuurlijk van ons kindje. Gelukkig mag ik bij een volgende zwangerschap voor de controles naar het ziekenhuis, want voel me niet geholpen door de verloskundigepraktijk
Dank jullie wel. Jij ook veel sterkte FBdB zie ik het is ook allemaal zo oneerlijk! Het verrassende net was dat ik telefoon heb gehad van de verloskundige praktijk hoe het met me was. Dus heb het verhaal verteld en ook ff mn woede geuit over hoe ik ben behandeld, dik in tranen maar wat kan dat opluchten. Ik weet ons kleintje hebben we er niet mee terug... maar toch...
Jeetje wat een een verhaal zeg. En wat ben je/jullie slecht behandeld zeg door je VK, dat vind ik niet normaal. Wel een fijne gedachten dat je een volgende keer in het ziekenhuis terecht kan. Voor nu heel veel sterkte
Wat een k*twijf (de vrouw van de echo). Ik wil jullie heel veel sterkte toewensen voor de komende periode en ik hoop voor jullie dat jullie weer snel een positieve test in de handen mogen hebben.
Wow wat ben jij onbeschoft behandeld zeg! Ik herken het wel, dat onbeschofte.. dat was bij mijn eerste ma ook zo, maar dat lag meer aan de gyn. Maar je hebt genoeg ellende meegemaakt dus, heel veel sterkte met het verwerken ervan.
Dat mens van het echobureau ia echt een kreng. Bij ons was ze toen ook zo onbeschoft.. Ik snap dat niet, die huisarts die hier destijds was, was ook al zo'n ***, een miskraam is zo verschrikkelijk. Een a.s. papa en mama hebben er zo'n verdriet dan, dan verwacht je toch empathie en medeleven als zoiets gebeurd. Dikke kus en knuffel lieverd! Ik vind t dapper dat je het op hebt kunnen schrijven.. Liefs Manu
Dankje voor al jullie lieve woorden Heb al anderhalf a4 volgrschreven thuis... voor mij werk dat wel een beetje. Woensdag nog maar ff weer naar t ziekenhuis, want verga soms nog van de buikpijn en pijn in mn onderrug, beetje vreemd....