hoi meiden! ik heb vorig jaar in mijn 2e zwangerschap last gekregen van paniek/angst in winkels/drukke plekken....was hier nooit mee bekend, maar door lage bloedruk/ slap zijn en een heel emotionele periode er aan voorafgaande, was ik blijkbaar erg vatbaar voor deze klachten..... ik ben vorig jaar getrouwd, ben niet lekker geweest in het begin van de zwangerschap, heb een bloeding gehad die een aantal weken aanhield= stress, op het werk was er stress, kreeg weinig rust aangezien het de 2e was, ben mijn werk uiteindelijk kwijt geraakt aangezien ik al vroeg in de zwangerschap thuis kwam te zitten door oververmoeidheid....en dat gaf dus ook weer stress na de kraamtijd aangezien ik wel weer werk moest hebben.... heb inmiddels weer VAST werk, gezonde kindjes, een fijn gezinsleven, voldoende financiele middelen, veel hulp met alles...... maar toch kom ik nog steeds niet van de onrust af..... mijn spanningsniveau is continue heel hoog...... en dat is zoooooooooooo vermoeiend.. ik heb vanalles al geprobeerd, op homeopatisch gebied, vogel passie vogel, bach...enz als ondersteuning.... heb mijn leven ook al aangespast en doe het rustig aan, plan niet teveel tegelijk enz enz... inmiddels was ik zelf ongerust , aangezien de huisarts het op de zwangerschap en alles wat er aan vooraf ging gooide, maar onze dochter is nu 8 maand en het was nog niet over...afgelopen zomer wel minder , maar toen ik weer begon met werken kwam het in alle hevigheid weer terug..... de huisarts, accupuncturiste, psycholoog, en iedereen om me heen zegt dat het wel goed komt en dat het tijd nodig heeft.... maar ik heb geen geduld meer......ben zo gelukkig met alles, maar wil zo graag weer alleen gerust op pad....er zijn af en toe wel heel goede momenten, helaas zijn ze ook zo weer weg en kan ik het gevoel niet altijd vasthouden.. let wel, ik doe alles wel hoor ondanks de klachten, en heb overal zin in....maar het is zooooooo vervelend. wie heeft er ook zoiets mee gemaakt en is er vanaf gekomen?? ik zou zooooo graag positieve verhalen horen, dat sterkt me, want mijn grootste angst is dat het niet meer weggaat.... negatieve laat nu maar even zitten, heb er al genoeg over gelezen, ik heb mezelf nu gezegt dat ik niet meer mag speuren op internet want daar staat genoeg negatieviteit en daar ben ik nu niet mee geholpen......) of wie heeft er nog tips????? liefs Kadootje!
Tjee.....vervelend zeg. Uiteindelijk moet je zelf de knop omzetten. Ik heb last van rij angst. Heb er ook al veel aangedaan, maar zo lang je zelf niet de knop om zet, loopt het op niets uit. Zo te lezen ben je al een heel eind op weg! Stel je zelf niet te hoge eisen, maar verplicht jezelf bijvoorbeeld wel om 1x in de week die lastige situatie op te zoeken. Dat voorkomt dat de stap steeds groter wordt! Zet hem op!
dank voor je reactie! ik ben zelf ook een heel nuchter positief persoon, en kan normaal goed relativeren,....alleen nu, nu het zolang duurt allemaal, word ik wat bang dat het niet meer weggaat....en terwijl ik al wel goede sterke momenten beleef hoor! het gekke is, dat ik verder zo gelukkig ben! maar goed, ben nu met emdr bezig en daar komt uit dat er ook veel angst zit dit geluk en dierbaren te verliezen.... naja, weet dat ik op de goede weg zit en dat het goed is dat ik het erken en hulp heb gezocht.... ik schaam me er ook niet voor, durf ook rustig winkelpersoneel aan te spreken als ik me niet lekker voel....
Vervelend he Kadootje? Als ik zo lees wat je al doet en hebt gedaan om het aan te pakken, kan ik je weinig dingen nog aangeven. En dan is haast het enige antwoord nog tijd en vooral acceptatie. Want je weet niet zeker of het weg zal gaan. Het zit in je systeem opgeslagen en in tijden van stress krijg je er weer mee te maken. Dat is verre van leuk. Het goede nieuws is dan dat je wel weet wát het is en stom genoeg; door ervaring leer je daar mee om te gaan en overkomt het je nog wel, maar is het ook sneller weer weg. Ik heb er ook al jaren last van. In sommige periodes gaat het prima en soms komt het juist als ik het niet verwacht. In rust. Of als ik gejaagd ben. Het heeft bij mij met mijn ademhaling ook te maken. Vandaag was ik op de fiets weg met dochterlief. Pantoffeltjes kopen. Bloody hot op die fiets, flink moeten trappen en dus eh.. behoorlijk gekookt toen ik de winkel in liep. Ook al veel te warm, nog een beetje in de hijgstand van het fietsen en toen ging het mis. Ik zat dus op de grond die slofjes te passen. Jas nog aan, hoofd naar beneden niveau kind en dan opstaan en vooral vergeten adem te halen. Dan word het dus zwart voor mijn ogen en vervolgens komt het gevoel van angst en paniek. Inmiddels ben ik dus wel zover dat ik weet wat ik moet doen. Rustig blijven zitten, hoofd omhoog en jas uit. Afkoelen. Iets kalmer aan die slofjes passen. En ja, goed, nu viel het niet op met een kind erbij. Maar was ik alleen geweest, had ik hetzelfde gedaan. Wat mij destijds in de therapieën heeft geholpen was elke dag twee keer bewust ademhalingsoefeningen doen. Het sleet een beetje mijn systeem in en dat werkte echt. En zodra ik me gejaagd voel, probeer ik dus a la minute een time out te nemen. Dat lukt niet altijd met zo'n spring in t veld van 2,5 jaar natuurlijk Het allerbeste middel is de afspraak met mezelf: IK KAN HIER ALTIJD WEG. Waar ik ook ben en wat ik ook doe, ik heb die onvoorwaardelijke afspraak met mezelf gemaakt. Dus ja, ook in een film, tijdens een etentje of een concert (wat me dus eens is gebeurd.. ben toen als compromis helemaal achterin gaan staan bij de deur ipv in het midden). Heel veel succes en geduld gewenst!
Cognitieve therapie in een groep heb ik gedaan. Super therapie. Zo ben ik ook nog eens van het roken af gekomen ( heb het daarop toegepast)
Helaas kan ik er ook over meepraten. Het is iets waar je altijd rekening mee moet blijven houden, maar wat je zeker onder controle kunt krijgen. Ondanks dat ik nu een kleine terugval heb en gister ook de HELE dag last heb gehad met mijn ademhaling, echt de hele dag benauwd gehad, weet ik dat ik het de baas kan. Ik ga (weer) beginnen met de audiocursus van Geert Verschaeve. Dit is een Belg die zelf ook veel angsten heeft gehad en nu hij er vanaf is een heel bijzonder programma heeft opgezet. Het sloeg de spijker op de kop bij mij. Alles is zo herkenbaar. Het programma kun je op je mp3 speler afluisteren en is zo interessant. Ik heb me niet aan alle regeltjes gehouden en daardoor heb ik nu een terugval, maar ik heb er zeker vertrouwen in. Als je meer wilt weten kun je me PBen..
Hoi kadootje, Ik ben een zogeneemde meelezer op dit forum die heel af en toe een berichtje plaatst. Ik las je berichtje en wilde je vertellen wat mij heel erg geholpen heeft toen ik veel last had van angst/paniek aanvallen (en pleinvrees). Bij mij kwam het door de stress. Als ik de straat op wilde of een winkel in ging kon ik helemaal duizelig worden met tintelende vingers. Ik vond het doodeng dat mn lichaam zo reageerde, maar nadat de dokter had bevestigd dat het psychisch was (de lichamelijke klachten waren wel echt, niet onderschatten wat je geestelijke toestand met je lichaam kan doen!) kon ik er wat beter mee omgaan. Iedere keer als het opkwam bleef ik mezelf herinneren dat het niet lichamelijk was, ik probeerde rustig naar mn buik toe te ademen en at een appel als dat nodig was. Die appel heeft mij echt geholpen! In het begin begon ik op mn appel te knauwen zodra ik het voelde opkomen en na een maand ofzo bleef de appel netjes in mn tas zitten: zolang ik mn appel bij had wist ik dat ik afleiding kon vinden waar ik ook was. De afleiding van het eten van een appel heeft mij heel erg geholpen... misschien heb jij er ook iets aan. In ieder geval kan ik je positief berichten over mijn klachten: die zijn weg! Niet na 10 jaar, zelfs niet 5 jaar: Mijn 'magische' appel heeft mijn klachten in 3 maanden doen verdwijnen en inmiddels is mijn laatste paniekaanval al weer een jaar of 4 geleden . Heel veel sterkte! Hopelijk heb je er iets aan!
Ook ik kan hier (helaas) over meepraten. Bij mij is het begonnen vorig jaar. Weet nog als de dag van gister dat ik 15 september 2010 volledig instortte. Die dag daarvoor had ik het erg benauwd, en had daarvoor de HAP gebeld. Uitkomst daarvan was: Je hebt last van paniekaanvallen en hyperventilatie! Ik heb daar een potje zitten huilen bij die arts en ben daarna naar huis gegaan. Toen ging alles nog wel, maar de dag erna zat ik mezelf zo op te vreten omdat mijn lichaam totaal geen rust had. Ik wilde rust in mijn lichaam (en hoofd), was op dat moment mijn zoontje eten aan het geven, manlief was examen doen voor zijn werk, en van het een op het andere moment zag ik mezelf over het balkon heen springen. Ik zou het nooit doen hoor, maar het leek wel alsof mijn gedachten er naartoe werden gezogen. Sindsdien hoor ik bij het clubje angst/paniekaanvallen. *gaat een lang verhaal worden ben ik bang hihi* Ik wist vanaf dat moment wel meteen dat ik hulp moest gaan zoeken. Ik wist meteen dat ik hier alleen niet uit zou gaan komen. Ben via de HA bij maatschappelijk werk gekomen. Dit leek goed te doen. En na 2,5 maand ben ik daar mee gestopt om via het ggz een cursus "leren omgaan met paniek"te gaan doen. Ik was op dat moment 3 maanden zwanger. Doordat je bij die cursus over je grenzen heen moet gaan (wat erg eng is, je moet de paniek juist uitlokken en proberen de baas te blijven) was het voor mij niet de goede tijd om aan die cursus mee te doen. Mijn zwangerschap verliep opzih best goed, maar had wel door alle stress met 15 weken al last van harde buiken. Het keerpunt kwam voor mij eind februari 2011. Ik kreeg een zodanige terugval dat ik eigenlijk alleen nog maar kon huilen. Ik was bang voor de dood en creëerde een angst voor de angst. Daarnast nog hyperventilatie en paniekaanvallen, de maat was gewoon vol, voor zowel mijn man als voor mij. Er moest grover geschut aan te pas komen. Via de VK/HA ben ik bij de crisisdienst terecht gekomen. Na een week zat ik aan de anti depressiva. Ik wilde dat absoluut niet, maar ik moest. De kans was zo groot aanwezig dat onze kleine meid eerder zou komen als ik niet aan die medicijnen ging. Mijn eerste pil voelde ook echt alsof ik mijn kind aan het vergiftigen was. Ik voelde me vreselijk. De eerste week moest ik een halve pil innemen. Omdat ik zwanger was moest het langzaam opgevoerd worden. Na 1 week moest ik een hele pil innemen. De bijwerkingen waren gigantisch. ik heb echt nog nooitzo'n stijf gestaan van de stress. Ik kon werkelijkwaar mijn benen niet meer stil houden, zo gespannen was ik. Maar de weken gingen voorbij, en ik werd een echte spring in 't veld. Ik voelde me goed. Ik was zwanger van een kindje, een klein meisje, zo had ik dat de gehele zwangerschap nog niet ervaren. Was best bang dat ik afgevlakt zou worden w.b.t. emoties, maar dat was gelukkig niet zo. Ik ben door dat hele gebeuren wel ingeleid, ik kon op het eind niet meer, sliep niet meer van die kleine druktemaker en was vreselijk moe. Het was tijd dat ze kwam, en met 38 weken kwam ze dus ook na een bevalling van 1 uur en 3 kwartier! Nu is Fabiënne alweer ruim 4 maanden oud. Met haar gaat het perfect. Met mij ook! Maar ik merk wel dat ik schommelingen heb. Ik zit nog steeds aan de AD, en ga over 2 weken beginnen met psycho therapie. Ik heb nadat ik aan de AD ben gegaan, nooit meer een paniekaanval gehad, heb ook geen last meer van de hyperventilatie. Soms merk ik wel dat ik verkeerd ademhaal, dan voel ik me weer benauwd worden, maar afleiding zoeken werkt hier heel erg goed. Ik weet gewoon van mezelf dat het nu tijd is om er aan te gaan werken. Want ook ik zou dolgraag van de AD afwillen, maar ik ben nu gewoon vreselijk bang dat de aanvallen dan weer terug komen. Ik hoop dat je iets hebt aan mijn verhaal!
TS, wat betreft de onrust die je beschrijft, ik heb dat een aantal jaren terug heel erg gehad. Op gegeven moment sliep ik niet meer, bijna een maand niet. En ik voelde me constant opgejaagd en had paniekaanvallen. Wat hier echt hielp was Yoga. Ik ben op yogales gegaan, en dan bij een klas die expres gericht was op mensen met veel stress. Ik was bang dat het zweverig gedoe zou worden, maar dat is het helemaal niet. Ik heb echt talloze ademhalingsoefeningen gekregen, en ook oefeningen om mezelf rustig te krijgen, en zelfs om mezelf in slaap te krijgen. Er kwam ook veel rust in mijn lichaam. Daarnaast heb ik mensiek therapie gehad (een soort fysio). Deze man heeft meteen ontdekt dat ik totaal verkeerd ademhaal, en hij mij geleerd om heel langzaam en rustig te ademen uit de buik. Daar heb ik ook geleerd hoe ik mezelf rustig kan krijgen bij een hyperventilatie. Deze oplossingen zijn natuurlijk allemaal lichaamlijk, als je denkt dat he nog psychische klachten hebt kun je ook met iemand gaan praten.