Hallo, Ik weet: ik ben zwanger en eigenlijk mag ik niet zeuren en klagen. Maar ja... Ik ben nu 7 weken zwanger en sinds dat ik weet dat ik zwanger ben, ben ik mezelf niet: eerst had ik diarree (is nu weg), daarna werd ik misselijk, voel me alle dagen vreemd, raar in het hoofd, moe en ik heb echt nergens zin in, niets interesseert me. Ben ook zo depri als wat. Het liefste ga ik de hele dag op bed liggen. Mijn man zei enkele dagen geleden nog: Zo ken ik je helemaal niet. Ik kan ook echt wel zeggen dat ik mezelf niet ben. Ik word er verdrietig van. Ik kijk uit naar de 3 maanden, want misschien gaat het dan wel over. Sorry dat ik hier zo zit te klagen, maar ik moet het even van me afschrijven. Warme groeten van Friezin
Hey meid. Goh wat vervelend. Hopen maar dat het snel weer over gaat. Zullen de hormoontjes wel zijn. xxx kim
Ik had dat ook heel erg de eerste drie en een halve maand ongeveer en daarna ging het over. Dus hopelijk gaat het bij jou ook snel over. En denk niet dat je perse blij moet zijn en in de wolken moet zijn ofzo. Jij hebt jouw problemen en daar mag je best even last van hebben..\ Sterkte ermee
Ik had ook precies hetzelfde! En zeker op het moment van de zwangerschap waar jij nu bent, had ik het heel erg. En het heeft niets te maken met ondankbaarheid jegens de zwangerschap, want natuurlijk ben je wel blij. Maar hormonen doen rare dingen met je! Echt.. het gaat over! Ik ben nu bijna 14 weken en ben dat hele gevoel kwijt. En ik zag het zeven weken gelede ook echt niet meer zitten.. down, moe, lusteloos, raar in mijn hoofd (zweverig) en wilde alleen maar naar bed! Ik zat af en toe alleen maar als een zombie voor mij uit te kijken. Ik was al bang dat ik een postnatale depressie had! Maar het gaat over.. echt waar!
@Ayvida Hoe jij het beschrijft: ik heb precies hetzelfde! Ik hoop echt dat het na de derde maand overgaat, want zo is het gewoon niet leuk. Bedankt voor je verhaal! Groeten van Friezin
Ik heb het ook gehad, maar met name omdat ik zooooo verschrikkelijk moe was. Je ziet gewoon niets meer zitten. En terwijl ik altijd een slechte slaper was, kon ik toen wel de hele dag slapen. Ik was ook bang dat ik weer depressief werd (want heb net 5 jaar achter de rug), maar gelukkig bleek het inderdaad de vermoeidheid van het begin te zijn. Ik heb veel geslapen en het maar een beetje laten gebeuren. Na een week of 13 trok het weg. En nu begint het (sinds een week of 2-3) weer een beetje, en wordt ik ook weer misselijk, maar het schijnt normaal te zijn dat de beginkwaaltjes op het eind weer even terugkomen. Dus nu maak ik me geen (dwz iets minder) zorgen. Succes! het komt vast goed!
Meis ik herken het ook hoor! heb precies hetzelfde! maar ik weet dat ik anders niet zo ben dus ik geef de schuld aan de hormonen en ga ervan uit dat het vanzelf overgaat! liefst na 3 maanden als het even kan haha! Laat je niet gek maken en pak je rustmomentjes het komt vanzelf weer goed! Lieve groetjes Dorri
Meid Ik begrijp je helemaal.. Ik ben bijna 8 weken en ik heb geen puf meer in leven. Ik ben dolblij dat ik zwanger ben, maar een boekje lezen heb ik geen zin in. Ben gewoon te moe voor alles wat me heel erg depri maakt. Ik haat mijn werk opeens. Ik wil niet meer werken, ik klaag teveel wat me ook heel moe maakt. niet alleen mezelf maar ook andere. Ik zie het gewoon even niet meer zitten.... Gewoon even doorbijten! En succes ermee.
Bedankt voor jullie eigen ervaringen. Het is goed om te lezen, dat ik niet de enige ben met van die rare gevoelens. Ingewikkeld hoor. Succes met jullie zwangerschappen. Voor sommige nog een heel eind, maar voor andere bijna aan het einde! Groeten van Friezin
de eerste maanden is het sleutelwoord: toegeven! Zoveel mogelijk toegeven aan vermoeidheid en lusteloosheid. Dus wil je in bed liggen? Doen! (als het kan natuurlijk). Ik heb in het begin een paar weken dit ritme gehad: 8 uur opstaan/ontbijt 9 uur vertrek naar werk/werken (gapend voor de klas haha) 16 uur thuis - direct naar bed 19 uur even uit bed, eten enzo 20 uur weer naar bed niet schuldig voelen! je lijf werkt nu keihard om nieuw leven vorm te geven, logisch dat je lusteloos bent. dit kost bergen energie!, je ertegen verzetten maakt volgens mij ook heel down... succes (en gefeliciteerd!)
Ik ben nu ook weer zwanger en voel me ook ziek en depri. Ik heb ook een dochtertje van 6 en halve maand dus het is extra vermoeiend. Ga ook niet graag werken en heb me vorige week ook ziek gemeld. Morgenavond begin ik weer, maar ik word al moe als ik eraan denk! Ik zei nog tegen mijn vriend/man: Waarom moesten wij zonodig nu alweer, maar hij helpt me dan herinneren dat het over een paar weken vast weer beter gaat, want dat had ik ook zo bij Fienne. Voor mijn man ben ik nu helemaal niet gezellig en zelfs sagerijnig! Dus het is heel herkenbaar hoor meisje! Even doorbijten! Succes! Liefs Geertje
Bedankt Geertje. Jij hebt nu een dochtertje ernaast, dus dat zal wel anders zijn als toen jij zwanger was van haar. De ochtenden zijn het ergste bij mij. Ik kan heel moeilijk op gang komen. Ik was al geen ochtendmens en nu is het nog erger geworden. Ik werk 's middags dus vaak ligt ik tot 10.00 uur op bed. Echt erg, maar ik ben gewoon zo moe. Jij ook succes met je zwangerschap en alle dingen die er bij komen. Liefs van Friezin
Hallo, Ik heb echt precies hetzelfde en word er gek van. Ik word er soms ook bang van en dnek dan ook dat ik een of andere depressie heb/krijg. Maar het is fijn te lezen dat anderen dit ook hebben en dat het weer over gaat. Ik wens iedereen heel veel sterkte. En friezin nog een maandje volhouden. Heb je je echo al gehad misschien helpt dat ook een beetje. Ik hoop het voor mezelf tenminste wel dus ik kijk uit naar volgende week. Liefs Kim
Jeetje wat naar om je zo te moeten voelen he? Ik herken het wel hoor...ben dan wel niet zwanger, maar heb ME... Dus vaak hondsmoe, nu ook weer na al die drukke dagen...ppff.. Maar het feit dat ik het niet kan accepteren, maakt het juist nog erger... Probeer te accepteren dat het nu zo gaat, misschien dat dat een beetje scheelt voor je? (en als je dan weet hoe je dat moet doen, verklap je het me dan? ) Sterkte meis...