Wij willen graag een tweede (en derde ) kindje, maar ik ben zo bang dat ik van die kindjes niet net zoveel kan houden als van de eerste. De eerste is echt het beste wat me ooit overkomen is, als ik aan hem denk kan ik bij wijze van spreken (oké ook echt ) al in tranen uitbarsten van geluk. Kan een tweede daar wel aan tippen? Er zijn hier vast wel ervaringsdeskundigen op dit forum .
Ik hoor dit wel vaker en ik hoor dan ook altijd: JAH, van een 2e of 3e of weet ik het hoeveel kids je hebt kun je net zoveel houden als van de 1e. Dat heet MOEDERLIEFDE Succes! Liefs, mammamia Ps. Ik heb zelf nog maar 1 kind, dus ervaren ben ik niet over dat gevoel voor je andere kinderen, maar ik geloof er heilig in dat het kan
wees niet bang, hooguit voornog meer liefde in je hihihihi ik ben op de tweede net zo gek als op de eerste en ze zijn ook nog eens gek op elkaar Komt helemaal goed!
Dit vroeg ik me ook af toen ik zwanger was van Lisa. Maar dat komt echt goed! In eerste instantie was het hier wel even moeilijk omdat Lisa reflux had en veel pijn had, ik had soms het idee Eva echt tekort te doen (hoewel zij het allemaal wel best vond), maar ik vond het vooral zielig voor Lisa, zeker toen ze in het ziekenhuis lag. Toen ze daaruit kwam met sonde en veel minder last had van de reflux, ging het wel stukken beter. En nu, kan me niet voorstellen dat ik me afvroeg of ik van een tweede wel net zoveel kan houden. Op dit moment voelt mijn liefde voor Lisa zelfs intenser dan voor Eva. Klinkt misschien een beetje gek, maar Eva ken ik al zolang en Lisa is haar eigen persoontje nog volop en onbevangen aan het ontdekken.