Hoi hoi, ik merk dat ik het de laatste tijd heel erg moeilijk vind als er weer iemand zwanger is. Ik word er jaloers en soms boos om. Ik baal hier zo van, omdat een ander net zoveel recht heeft op een zwangerschap als mij. Mijn vriendin is nu net zwanger, meteen de eerste keer al raak, ik merk dat ik er ook boos en verdrietig om ben. Vind het zo gemeen van mezelf, mijn vriendin heeft net zoveel recht op een baby als mij. Ik ben ook wel oprecht blij voor haar, maar het is anders al bij haar vorige zwangerschappen. Ik merk ook dat ik voor de vrouwen waarbij het ook niet vanzelf gaat, wel heel erg blij ben als ze zwanger zijn. Herkend iemand dit?
he-le-maal herkenbaar meid! Dus het is ''normaal'' dat deze gevoelens erbij horen. Laat me even met je meedenken. Voor de duidelijkheid: ik ben lotgenoot en psycholoog dus weet van beide kanten (zowel persoonlijk als beroepsmatig) hoe het met nare gevoelens enzo zit. Dit is mijn advies: *laat het toe. Hoe moeilijk ook, boosheid mag er ook zijn. Probeer dat uiteraard niet direct te uiten naar je vriendin, maar geef bijv. aan dat je merkt dat het veel tegenstrijdige gevoelens bij je oproept en dat je wel blij voor haar bent maar het ook lastig vind omdat je het zelf ook graag wil. Een goede vriendin moet dit snappen *zoek lotgenoten en schrijf die boosheid van je af *stop met kritisch zijn naar jezelf; je zegt dat je het gemeen vind van jezelf. Dit is een typisch voorbeeld van de ''interne criticus'' in jou die jou veroordeelt. Maar deze ''stem'' maakt jou de verkeerde dingen wijs, dus luister er niet naar. Het is heel menselijk dat je boos en verdrietig bent. Gemeen ben je pas als je je vriendin hardop gaat uitschelden ofzo. Maar daar is totaal geen sprake van, toch? sterkte!!!!!
Hoi Nana, Bedankt voor je lieve reactie en goed adviezen. Ik uit me zeker niet boos naar haar. Toen ze vertelde dat ze voor een derde kindje gingen was ik oprecht heel erg blij. Ze zei ook dat ze het rot zou vinden als ze zelf eerder zou zij, ik heb toen ook gezegd dat ik dat ook moeilijk zou vinden. Nu ben ik zeker blij voor haar, maar ik merk ook dat ik soms jaloers en boos ben. Meer boos omdat het bij hun meteen raak is, maar goed daar kunnen hun ook niks aan doen, haha. Ik ga zeker was met je adviezen doen, erg bedankt.
Ja hoor helemaal herkenbaar Ik zeg het tegen niemand maar ik voel me ook erg rot en reageer het thuis nog af ook, arme manneke. en af en toe een traantje ook Het is gewoon een rotsituatie waar we in zitten. En ik vind ook dat je minder kritisch op jezelf mag zijn. Het is gewoon zo, zo voel je je nou eenmaal. Heb jij ook dat je man/vriend er anders mee om gaat? Het lijkt soms ook wel of iedereen direct na de eerste keer zwanger wordt en moet bevallen terwijl wij zelf nog steeds niet zwanger zijn geworden in de tussenliggende periode.
Nana, ja ik weet het, foei he, Lac, ja dat lijkt idd zo. Bij de ander lijkt het heel hard te gaan en bij ons de tijd stil te staan. Mijn man gaat er ook anders mee om, hij is er heel rustig onder. Wel lief dat je gereageerd hebt, dat vind ik ook het fijne van het forum. Allemaal lotgenoten en je kunt hier lekker je ei kwijt. lieve groeten maaike
Ha Maaike, Je bent zeker niet de enige, volgens mij voelt bijna iedereen hier dat zo! En ook ik ben veel oprechter blij voor mensen die de MMM hebben doorstaan dan voor vrouwen die spontaan zwanger worden. Ik heb met name vorig jaar verschrikkellijk gehuild bij iedere zwangerschap waarvan ik op de hoogte werd gesteld. Niet bij de zwangere vrouw in kwestie maar alleen thuis. Mijn vriendinnen die op de hoogte zijn houden er rekening mee. Eén bedoelde het heel lief toen ze me spontaan mee uit eten nam en het daar vertelde. Maar dat was een ramp! Ik wilde het graag verwerken maar zat middenin een restaurant. Daarna heb ik al mijn vriendinnen die op de hoogte zijn van de MMM (de meesten) verteld dat ik het nieuws voortaan per telefoon krijg. Dan kan ik het even rustig verwerken en als ik ze de keer daarna zie, oprecht feliciteren. Inmiddels ben ik veel minder jaloers. Ik heb denk ik geaccepteerd dat het bij ons moeizaam gaat, zelfs dat het misschien nooit gaat lukken. Dat geeft veel rust, ik had vorig jaar niet gedacht dat zo'n moment ooit zou komen. Ik hoop dat ook jouw jaloezie en pijn over een tijdje ook afneemt, of nog beter: dat je dan zwanger bent!
Hoi kanshebber, Bedankt voor je reactie. Wat fijn dat je vriendinnen er op deze manier rekening mee houden. En idd, bij vrouwen die in de mmm zitten ben ik ook veel blijer. Ik denk dat het ook wel een beetje een taboe is, dat veel vrouwen zich er rot om voelen dat ze zo denken en er niet over praten. Daarom vind ik het wel fijn om op dit forum ervaringen uit te wisselen. Ik hoop ook voor jou, dat je kinderwens snel waarheid mag worden, ik lees dat jullie al erg lang "bezig" zijn, ik vind het knap van je dat je toch heel positief blijft. Heel veel sterkte en suc6 met alles...
Hier nog iemand die het heel moeilijk vind dat andere zo zwanger worden (lees binnen 6 maanden en de meeste zelfs binnen 1 of 2 maanden of ongepland). Gun het hun echt wel hoor, maar wil graag zelf ook eens zwanger worden na 4 jaar, waarvan al 3 jaar de mmm. Vind dit ook moeilijk en vervelend voor degene die wel zwanger is.
Zóóó herkenbaar!!! Mijn zus werd zelfs zwanger door de pil heen!! Jaja, en wij maar ploeteren!!! Maaike, ik hoop dat het voor jullie snel raak mag zijn meis!!!
@ Lac: mijn partner reageert idd minder heftig op zwangerschappen dan ik. Maar de laatste tijd merk ik dat hij er toch meer moeite mee krijgt. Een groot verschil is volgens mij dat hij andermans kinderen gewoon minder interessant vindt, hij betrekt dat niet op zichzelf. Alleen bij vrienden die hem heel na staan, heeft hij interesse in de kinderen en vindt hij het leuk om met ze te spelen. Ik daarentegen vind bijna alle kinderen leuk en stel mij ook bij iedere zwangerschap en baby voor hoe dat mij zou 'staan'.