Meiden, even een update. Vrijdag heb ik een gesprek met mijn werkgever gehad. Ik was dit keer goed voorbereid en had veel argumenten op papier gezet. Wettelijk gezien mag niet vanwege gezondheidsredenen een lager loon worden gegeven, dus dat heb ik ook gezegd. Ze zou erover nadenken. Helaas heeft het gesprek niet geholpen. Ze mailde me vandaag dat ze bij dit uurtarief blijft. Kortom ik ga werken voor een lager uurtarief dan mijn collega om die stomme reden. Ik voel me er behoorlijk rot onder, maar kan helaas weinig anders dan accepteren. Bedankt voor jullie reacties!
maar je hebt het nu dus wel schriftelijk is dus bewijs, ik zou dan toch eens kijken door bv naar een rechtswinkel te gaan of je hier wat mee kan.
Valt dit niet onder de wet gelijke behandeling? Het gaat niet om die euro, het gaat om het principe. En wat doen ze nu moeilijk over een euro. Beetje raar om voor een euro de arbeidsverhoudingen op scherp te zetten. Werk van maken en wel meteen. Wat nou als je een eventueel volgende zwangerschap zonder kwaaltjes doorloopt, krijg je dan alles met terugwerkende kracht terug. Kom op zeg, werkgevers zijn voor dit soort dingen verzekerd hoor. En als je collega's een been breekt met skiën, wat dan? Niemand heeft in de hand wanneer je iets gaat mankeren. Ben benieuwd hoe het verder gaat.
Vast contract tekenen en je direct ziek melden. Je bent er misselijk van. Dit is de klassieke 'bureau tegen de muur'-situatie. De verhouding met je werkgever is al verpest, zoiets blijft aan je knagen natuurlijk! Ik zou wel contact opnemen met je rechtsverzekering, rechtswinkel oid.
Dit is discriminatie, mag niet. Feit dat ze er toch mee doorgaat geeft te denken...wil ze je niet gewoon kwijt?
Ik dacht hetzelfde... Is dit niet een spelletje om je weg te krijgen? :x Ik zou zeker even bellen met de rechtsbijstand of het juridisch loket
De reden dat je een euro minder per uur krijgt, vind ik erg slecht. Maar ik weet niet hoe het zit, maar ik ben (nou ja, was, ik werk niet meer) gewend te onderhandelen over mijn salaris en de een onderhandelt beter, dan de ander. Kan het zijn dat je collega die veel minder werkt, erg hard heeft onderhandeld en dat het budgettair, door het aantal uren minder dan jij, nog wel te behappen valt voor je werkgever? Direct ziekmelden zou ik niet doen. Dat zegt ook wat over je persoonlijkheid.
eens, wat een onzin zeg , het zou als baas zijnde geeneens bij me opkomen, en ook al zou je verhoogd risico hebben in principe heeft elke vrouw dat dan, wat denk je bv van bekkeninstabiliteit kan ook zomaar iedereen krijgen en van te voren niet inschatbaar en ook al zou je het krijgen dan gaat het om een paar maanden niet om de volledige resterende tijd dat je minder verdiend. Nee niet netjes!
Nee, het mag niet... Jij moet minimaal hetzelfde verdienen als je collega. Wel kan het zijn dat ze voor jou meer kosten maken en dat moeten doorberekenen aan de klant (uurtarief) maar dat moet voor jou niets uitmaken. Ik zou stevig bezwaar maken.
Er zijn meer opties dan het accepteren. Zo snel mogelijk advies gaan inwinnen over wat er mogelijk is. vanaf daar weer verder kijken. Het is zoals Zogelukkig aangeeft. Het blijft aan je knagen en de relatie is nu toch al verpest.
Ik zou even bellen met een vakbond, rechtsbijstand of de jurofoon. Die kunnen je beter vertellen wat je eventueel zou kunnen doen. Ze mogen je niet minder geld geven om medische redenen, maar misschien heeft je collega wel beter onderhandeld en dat mag natuurlijk wel. Maar als je het zwart op wit hebt staan dat je minder verdient vanwege een medische situatie, dan kun je daar vast wel wat mee, want dat valt onder discriminatie en mag zeker niet.
Tijdens het gesprek heb ik gevraagd of ze onze samenwerking wel wil voorzetten. Als ze me kwijt wil dan had ze het toen kunnen zeggen. Ze bleef er maar op hameren dat ze veel stress heeft gehad van mijn ziekteperiode tijdens mijn zwangerschap. Ze moest een vervanger regelen etc. Ze zat al een tijdje niet lekker in haar vel en mijn ziekte en de daaruit voortvloeiende regeldingen waren denk ik de druppel. Gelukkig kon mijn collega (die net uit de stage bij ons kwam en niet meer ingewerkt hoefde te worden) mij vervangen. Ze zegt dat ik me daar niet schuldig over hoef te voelen, maar dat deed ik al en dat is door het gesprek niet minder geworden. Om haar zorgen te verminderen heb ik voorgesteld dat ik aangeef wanneer mijn vriend en ik erover denken om voor een 2e kindje te gaan, zodat ze zich een beetje kan voorbereiden. Dit wil ze niet, want dat vindt ze onze zaak. Ik heb tijdens het gesprek voor mijn doen goed onderhandeld en heb aangegeven dat ik hetzelfde wens te verdienen als mijn collega. Mijn werkgever reageerde trouwens heel erg fel toen ik kwam ik met de wet op gelijke behandeling. Ze wilde de informatie die ik mee had genomen niet lezen en vond het erg jammer dat ik daar mee kwam. Ik mocht ook niet mijn collega er steeds bij halen, want ze was nu met mij in gesprek. Kortom, ik kan er juridisch iets mee gaan doen, maar dan is het einde verhaal wat betreft mijn baan. Die weg wil ik liever niet inslaan (adviseerde ook een vriend van mij die in de advocatuur werkt), want verder is onze samenwerking altijd goed verlopen. Mij ziek melden is voor mij ook absoluut geen optie, want dan laat ik mijn cliënten in de steek. Mijn collega heeft het handig gespeeld denk ik. Haar man zit in het arbeidsrecht en het zou mij niks verbazen als zij tijdens het onderhandelen heeft gezegd dat zij nooit ziek is geweest en dat haar medisch risico lager is. Mijn werkgever is er namelijk nooit eerder over begonnen. Mijn collega heeft uitgezocht wat mijn werkgever kan besparen als we over gaan naar een Payroll Company. De helft van het bespaarde bedrag heeft zij bij haar uurtarief op gekregen en ik dus niet terwijl dit wel de insteek was. Mijn werkgever zou me bellen over haar beslissing, maar gisteren kreeg ik een zakelijke mail dat ze boel vandaag geregeld wil hebben en dat ze bij haar beslissing wat betreft mijn uurtarief blijft. Ze vindt de gegeven verhoging niet onredelijk voor deze tijd. Dit terwijl ik al 3 jaar hetzelfde verdien! Ik krijg een contract voor 3 maanden, dus als ik verder ga klagen sta ik over 3 maanden op straat. Mijn motivatie is gedaald naar het nulpunt. Ik zet me altijd volledig in en doe veel werk onbetaald. Ik weet niet of ik dat nog kan opbrengen, dus dat wordt uitkijken naar een andere baan.
Als je er al langer dan 3 jaar werkt mag ze je geen contract voor 3 maanden geven! Je mag max 3 keer een contract voor bepaalde tijd krijgen in 3 jaar en daarna moet je een vast contract krijgen.
Weet ik. Toen ik HG kreeg en moest stoppen met werken kwam ik net 4 uur tekort om in fase B te komen. Ik moest toen opnieuw starten in fase A (wel zonder uitzendbeding).
Ik snap dat jij je tekort gedaan voelt Maar ik vraag me ook af wat je te maken hebt met het salaris van je collega? Als je dat niet had geweten was je dan wel akkoord gegaan? Er zijn beroepsgroepen waarin de salarissen grotendeels gelijk zijn en er zijn nog meer beroepsgroepen waarin het ieder voor zich is als het om het salaris gaat. Niet altijd leuk, maar ik bedenk voor mezelf altijd dat ik graag zelf tevreden ben met wat ik heb ipv dat ik kijk naar wat een ander heeft.
Wat ik ermee te maken heb? Als mijn collega mij betrekt bij het zoeken naar een ander bedrijf voor de salarisadministratie en ik in het gesprek hoor dat zij er beter uit is gekomen, heb ik er zeker wat mee te maken lijkt me. Helemaal omdat ik meer werkervaring heb, langer in de praktijk werk en kwalitatief misschien wel beter werk lever dan haar. Ik ben snel tevreden en doet dit werk niet voor het geld, maar dit uurtarief dekt mij ervaring en werkjaren in de praktijk niet. Het is grotendeels vastgesteld op basis van een medisch risico en dat is onjuist. Door deze drogreden kijk ik naar mijn collega. Zij heeft toevallig het geluk goede zwangerschappen te hebben gehad en krijgt op basis hiervan nu dus het uurtarief wat ik anders ook zou hebben gehad...
Maar nu zit je dus in een patstelling. Jouw werkgeefster lijkt me een enorm kreng. Zij werd overspannen omdat jij ziek was? Terwijl de oplossing niet moeilijk was. Anderzijds zegt het iets over jouw kwaliteiten; je bent kennelijk onmisbaar voor haar! Ik zou het hard spelen. Je bent te goed en geeft teveel toe, wat denkt ze wel? Jouw collega kan morgen k krijgen of aangereden worden. Jij vormt geen groter risico. Bovendien ben je niet zwanger en als je dat zou zijn is nog niet bekend of je weer HG krijgt. En alsof dat voor jou niet het meest vervelend was! En is, want er ligt nu een enorm schuldgevoel bij jou, wat als ik dit weer krijg? Werken voor zo'n baas en in zo'n sfeer gaat niet werken. Neem nu nog contact op met een juridisch adviseur en ga op je strepen staan!
Het gaat hier vooral om het feit dat zij minder verdient dan haar collega, omdat ze een hoger medisch risico zou hebben volgens haar werkgever. Dat is een kulmotivatie en pure discriminatie. Dat hoeft niemand te accepteren. TS waarom neem je geen contact op met de commissie gelijke behandeling? Zij kunnen de zaak voor je uitzoeken, advies geven zonder dat het een juridische zaak wordt. Overigens zou ik er zeker een juridische zaak van maken als zij dit advies niet overneemt! En het feit dat jouw erkgever overspannen raakt van jou HG...... serieus wat is dat voor een achterlijke mens. Ze weet dat ze fout ziet en het wordt tijd dat ze daar mee geconfronteerd wordt. Ik kan hier zo boos over worden.