Ik bel altijd voordat ik solliciteer naar het bedrijf waar de vacature van is om te vragen of het geen probleem is dat ik geen werkervaring (alleen maar stages) heb gedaan. Meestal krijg ik daar dan direct een duidelijk en netjes antwoord op. Ik breng het dan altijd zo dat ik heel graag alles wil leren en ook eventueel cursussen/trainingen van te voren wil doen als ze dat noodzakelijk vinden. Zo vandaag dus ook. Zegt de meneer wie ik sprak opeens, jeetje je komt haast wanhopig over! Ik schaam me nu echt dood want ik had niet het gevoel dat het zo overkwam ik antwoorde dat ik niet wanhopig ben maar wel heel graag aan het werk wil.. Hij zei dat ik kon solliciteren omdat hij levenservaring belangrijker vind dan werkervaring. Maar nu... Twijfel ik of ik moet solliciteren. Ik schaam me echt dood dat hij blijkbaar de indruk had dat ik wanhopig ben. Dat ben ik namelijk absoluut niet.. Ik hoef niet te werken, financiëel gezien kan ik thuis blijven. Het is meer dat ik graag iets wil doen wat ik leuk vind en dit is nou precies een vacature wat mij heel erg aanspreekt! Die meneer spreekt mij alleen totaal niet aan dus haha... Zouden jullie bij twijfel toch solliciteren en je over die opmerking heen zetten? Of wachten totdat je weer wat anders leuks tegenkomt?
Haha, dat is inderdaad een vreemde opmerking van die vent. Ik zou het zelf juist heel erg waarderen als iemand me zou bellen met die vraag en zou dat juist als iets positiefs zien Maar om antwoord te geven op je vraag: ja, ik zou gewoon solliciteren. Stel dat je wordt uitgenodigd voor een gesprek kun je daarna altijd nog bepalen of het wat voor je is of niet.
Zeker nu solliciteren! Bij sollicitaties is het goed om op te vallen. Hij onthoudt je nu wel dus dat is positief
Eerlijk? Ik geloof dat ik zou afhaken..... Ik bedoel; de opmerking vind ik gewoon erg raar en onprofessioneel en ik weet niet of ik zou willen werken bij/voor iemand die zo onnadenkend zegt wat in hem opkomt....
Wie weet heeft TS straks wel helemaal niks met deze beste man te maken. En je laat je toch niet op je kop zitten door 1 zo'n opmerking? Zeker niet als het om een leuke baan gaat
T ligt er ook misschien aan hoe hij het bedoelde en hij jij het opving. Het kan ook lacherig bedoeld doen... Misschien heb je straks niks met deze beste man te maken of hij vond je juist zo krachtig overkomen dat hij deze opmerking maakte. Nogmaals,ik zou gewoon solliciteren,misschien word je wel aangenomen en kan je er om lachen,succes!
ja, wie weet....maar voor hetzelfde geld is het haar directe leidinggevende.....En het gaat niet dat je je op je kop laat zitten, IK vind het niet prettig dat zo iemand onprofessioneel zou zijn en zich op deze manier zou uitlaten. Dan heb ik direct een onprettig gevoel over een bedrijf en zou ik niet solliciteren.
Dan kan ze toch ook zo weer weg? Misschien drukt hij zich wat onhandig uit en bedoelde hij meer dat ze de baan wel erg graag wil. Ik zou altijd solliciteren als ik de baan echt heel leuk zou vinden.
Gewoon solliciteren. Word je uitgenodigd en blijft t raar, dan kun je altijd nog afhaken. Solliciteren wil niet zeggen dat je t moet gaan doen als je aangenomen wordt.
Maar dat weet je dus niet van tevoren. IK zou daarom wel gewoon solliciteren Mocht het dan toch de leidinggevende zijn of iets kun je er altijd nog vanaf zien toch?
Ik zou gewoon solliciteren. Mocht je uitgenodigd worden en die man doet weer zo vreemd kun je toch altijd nog afhaken?
In elk bedrijf zijn er altijd enorme gehaktballen. Soms is het je leidinggevende en soms is het een collega, soms is het een medewerker, soms werk je er nooit meer mee samen. Maar ik zou echt nooit afhaken omdat 1 iemand een rare opmerking maakt of dat beschouwen als een afspiegeling van het gehele bedrijf. Dan was ik nog nooit aan het werk geweest, rare kwiebussen heb je overal. En bovenal: je weet niet of die man het zo bedoelde (communicatie misverstanden kunnen zowel aan de zender als de ontvanger liggen ) en als hij het al zo bedoelde, waarom hij het zei (misschien vindt hij gesprekken aan de telefoon lastig, belde je op een verkeerd moment, ligt zijn vrouw in het ziekenhuis en hefet hij wat anders aan zijn hoofd?) Je weet het niet en ik zou zeker een beslissing hier niet van af laten hangen.
Ik zou juist solliciteren in de hoop dat hij je naam nog weet en je toch uitnodigd n.a.v. het telefoongesprek + brief. Wie weet pakt het wel positief uit, je hebt toch niks te verliezen
Eerlijk gezegd snap ik die meneer wel. Ik vind het onzeker overkomen om vooraf te vragen of het gebrek aan werkervaring een probleem is. Je moet toch ergens die eerste ervaring opdoen? Jij weet toch wat je te bieden hebt? Wel of geen werkervaring maakt niet zoveel uit. Na een aantal maanden (waarin je ingewerkt wordt, heb je die eerste ervaring wel en dan bepalen ze maar of ze tevreden zijn of niet.) Persoonlijk vind ik het dus onverstandig om vooraf te bellen. En dus vind ik die opmerking helemaal niet raar en zelfs duidelijk. Daar achteraan zei die man dat je sollicitatie welkom was, dus ik zou direct solliciteren en zelf kiezen of ik er wel of niet wil werken en dit niet af laten hangen van die man zijn (wellicht ongegronde) mening. Als jij het wilt doe je het en als jij het niet wilt doe je het niet. (Voor mezelf vind ik het altijd verstandig om na te denken over de mening/kennis/gevoelens/geloof van een ander, maar altijd te kiezen gebaseerd op mijn eigen mening/kennis/gevoelens/geloof. Tenslotte moet ik er mee leven )
Inderdaad een vreemde opmerking voor als een sollicitant belt met een vraag (hij mag het wel denken, maar hoeft het niet uit te spreken). Ik zou solliciteren en hopelijk maak je in je gesprek een verpletterende indruk. En als het tijdens zo'n gesprek toch niet goed voelt, kun je altijd jezelf terugtrekken.