Op 3 mei hebben we een cryo terugplaatsing gehad.. 1e ronde na ons 16 maanden oude zoontje. Het leek zo mooi.. Dit keer in 1x zwanger. Terwijl we voor ons eerste kindje 5 jaar bezig geweest zijn. Erg dankbaar voor natuurlijk. Helaas was de vreugde van korte duur. Ik ben van vrijdag tm maandagopgenomen geweest in het MCA Alkmaar met galstenen/galgang afsluiting, lang verhaal.. Ik werd er zo ziek van, dat ik met spoed opgenomen moest worden. Ik was zó vreselijk misselijk, hield niks binnen.. En daarnaast die vreselijke pijn. Het was zo erg dat ik met pijn in m'n hart heb besloten (samen met mijn man) dat ik ben gestopt met de Progynova medicatie die je na een cryo terugplaatsing moet blijven slikken tot ruim 11 weken zwangerschap. Na 1 dag was het meteen foute boel. Alles in 1x losgelaten.. Ze konden me ook niet goed helpen, omdat ik heel pril zwanger was. Ik moest het met paracetamol, buscopan en iets tegen de misselijkheid doen, maar werkelijk niets hielp. Omdat ik achteraf gezien al eerder aanvallen heb gehad (maar toen geen idee had wat het was.. Want ik dacht dat ik zware hyperventilatie had ofzo..), heb ik voor mezelf en dus mijn gezondheid moeten kiezen. Wat een kl*te beslissing... Het zou kunnen dat de Progynova het wat meer heeft aangewakkerd. Het staat immers wel in de bijsluiter onder het kopje 'zelden' bijwerkingen. Als ik zo door had gegaan, hadden ze me pas veel verder in m'n zwangerschap kunnen helpen, omdat het dan pas wat veiliger is om iets te kunnen doen. Dat zag ik echt niet zitten. Tegelijkertijd voelt het net alsof ik heel ondankbaar ben ofzo.. Maar ik kon echt niet meer. M'n leverwaarden waren eventjes gezakt, maar stijgen sinds gisteren weer. De 29e krijg ik een MRI scan en hoop dat ze me er daarna snel vanaf helpen. Heb er nu elke dag last van.. Het blijft nu aanwezig. Kan zo niet functioneren en heb m'n lieve zoontje ook nog... Kan hem niet eens optillen en tegen me aan houden. Dus eerst maar van die rot stenen af. En een achtbaan van emoties.. Heb amper de tijd te beseffen dat het mis is gegaan. Sorry voor m'n lange verhaal.. Ik moest het echt ff van me af schrijven. Dit was de rottigste keuze ooit in m'n leven. Liefs Miranda
Heel veel sterkte, wat naar dat je dit moet meemaken. Maar je had geen keuze, je was niet voor niets met spoed opgenomen. Je lichaam deed niet wat het moest doen, daar had jij helemaal niets aan kunnen doen. Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt, bij mijn eerste had ik ontsluiting en later ook gebroken vliezen met 20 weken. Toen deed het ziekenhuis er alles aan om onze dochter* nog te redden. Maar toen kreeg ik een infectie en moest voor mijn gezondheid de behandeling om de geboorte uit te stellen gestaakt worden en is ze geboren met 21 weken.
Maar na een dag stoppen met progynova laat niet de hele boel meteen los... progynova kan wel voor bijwerkingen zorgen. Her lijkt meer op een vreselijke samenloop van rot dingen.. Neem jezelf niks kwalijk iig jij kunt hier niks aan doen. Sterkte x