Dochtertje (2) zegt al ruim voor NOD: "mama, babytje in buik"

Hallo lieve allemaal,
Enkelen van jullie hebben hier vorige maand waarschijnlijk wel gelezen dat ik, ondanks condoomgebruik, dacht zwanger te zijn van een tweede kindje en hoe hij/zij ondanks mijn (nasleep van) ernstige ziekte heel welkom zou zijn. In eerste instantie was ik dan ook heel verdrietig toen ik uiteindelijk toch menstrueerde, maar ik had er gelukkig al snel vrede mee. Vooral vanwege het feit dat mijn vriend aangaf ‘er nog niet klaar voor te zijn’.
We hebben fijne gesprekken met elkaar gehad en flink wat quality-time (en ja, dus ook heerlijk - weliswaar met condoom - gevreeën samen ). En op de een of andere manier hebben we het door die vorige maand en mijn vermoeden zwanger te zijn ‘spontaan’ heel veel gehad over de vorige zwangerschap, de babytijd van ons meisje (oa filmpjes en fotootjes bekijken) en ook gemijmerd over een tweede kindje. Duidelijk was/is dat ook hij er steeds meer warm voor loopt.
Maar dan nu dit: als ik mijn dochtertje (sinds enkele weken 2 jaar oud) moet geloven ben ik al zwanger?!? Van een jongetje.
Op dag 4dpo zei ze toen ik haar luier verschoonde ineens iets dat leek op: ‘Bij opa komt babytje’. Ik kon met die uitspraak eigenlijk niets, maar kreeg het wel gelijk heel warm. Zeg maar net zo warm alsof ze gezegd had: ‘mama, JIJ krijgt een baby’. Op dag 5dpo heb ik enorm heftige spierpijn in mijn onderbuik gehad. Ik vond het hele vreemde spierpijn en weet deze maar aan het feit dat ik de avond ervoor zo enorm hard gelachen heb, ook al was dit andere spierpijn dan die lach-spierpijn. Op dag 7dpo lag mijn meisje bij ons in bed en ineens aaide ze over mijn buik en gaf er een kusje op en zei: ‘mama baby in buik’
Sindsdien zegt ze wel tig keer op een dag: ‘mama, baby in buik’ en krijgt mijn buik zelfs met momenten kusjes. Ik kreeg het effe heel warm toen ze drie dagen geleden ineens zei: ‘Jaaaaa, [naam die wij al voor haar geboorte voor een jongetje hadden bedacht], samen peeeeluh’ Ze heeft die naam nooit van ons gehoord!
Gisteren kreeg ik het ook echt warm en koud tegelijk toen ik naast haar ging zitten, over mijn buik wreef en vroeg: ‘’zit er echt een babytje in mama’s buik?”. Ze knikte (geïrriteerd) ja. Toen ik wat lacherig “echt waar?” vroeg, keek ze me aan met een blik die door me heen priemde en zei: “toch wel’. Alleen die uitspraak alleen al, waar haalt ze zulke antwoorden vandaan? Het was op dat moment serieus net alsof ze ze door iemand ingefluisterd kreeg en er mij mee om mijn oren sloeg.
Ik weet niet goed wat ik er mee aan moet allemaal. De kans dat ik zwanger ben is namelijk wel aanwezig (aantal keren fijne sex gehad) maar klein (vanwege condoomgebruik). Mijn vriend en ik vinden het moeilijk deze uitspraken te geloven en zoeken ook naar verklaringen voor hetgeen ze zegt. Zoals…een leidster van haar is zwanger (nu bijna 30 weken), maar daar heeft ze nooit iets over gezegd. Misschien dat ze daar nu ineens wel mee bezig is? Toen ik echter een keer toen ze weer zei: “mama, baby in buik” zei: “jaaa, juffie X heeft een babytje in de buik he?” zei ze bozig: “mama OOK babytje in buik” Maar ....ondertussen is er bij ons natuurlijk twijfel gezaaid door haar eerste uitspraken. Dus in hoeverre is wat ze zegt geen vertaling van onze gedachten/gevoelens?
Mijn meisje is namelijk wel (net als haar mama overigens) erg gevoelig. Ze pikt veel dingen op zeg maar. Als de telefoon gaat zegt zij wie het is of als ik een sms-je stuur naar mijn ouders kan ik er donder op zeggen dat zij vlak daarna ineens zal zeggen: “opa, oma?”
Kortom, ik durf het gewoon niet te geloven. Ik denk dat ik mezelf bescherm tegen een teleurstelling. Ik zou het namelijk fantastisch vinden als ik zwanger blijk te zijn (en ook vriendlief staat er zeker niet negatief tegenover ).
Ik heb ook zeker wel wat kwalen die ik aan zwangerschap zou kunnen wijten, maar die ik rationaliseer uit zelfbescherming. Zo zit ik vandaag bijvoorbeeld op dag 12dpo en normaal gesproken zou ik dan al een dag of 2 a 3 bruinverlies moeten hebben. Nu echter nog helemaal niks. Mijn borsten voelen anders gespannen aan dan anders tijdens het afwachten van de menstruatie en ik ben erg misselijk en moe en heb enorm heftige menstruatiekrampen. Maar goed, dat komt allemaal wel eens vaker voor tijdens mijn periodes dus ik probeer mezelf niet gek te maken.
Misschien zou ik er allemaal ook niet eens zo veel waarde aan hangen als ik niet heel recentelijk ook nog een kaartlegging gehad zou hebben waarin een zwangerschap/ 2e kindje naar voren kwam EN er niet op 3 van de foto’s van de 2e verjaardag van mijn meisje een klein lichtbolletje te zien zou zijn dat bij mijn onderbuik zweeft, ter hoogte van mijn baarmoeder
Tja, ik weet het….een vaag verhaal en ik denk dat de meesten hun schouders ophalen en het af zullen doen als onzin etc.etc. Ik ben eerlijk gezegd zelf ook heel erg benieuwd of het nu wel of niet raak is. Wanneer er zaterdag nog geen tekenen van (komende) menstruatie zijn ga ik testen. Hoe dan ook heb ik door al het voorgaande gelukkig nu wel het gevoel/de rust dat het geluk van een 2e kindje voor me/ons weggelegd is op korte termijn.
Enkele jaren geleden is er volgens mij ook een topic geweest over kinderen die zwangerschappen voorspellen/aankondigen. Helaas heb ik dit met de zoekopties nog niet kunnen terugvinden. Vandaar mijn vraag of je dergelijke verhalen uit je omgeving of eigen ervaring kent; verhalen waarin kinderen aangeven dat iemand zwanger is zonder dat die persoon het dan zelf al weet/kan weten?

 

Dat leek mij ook een logische verklaring.
Hoewel ik ook wel weet dat ze hier niet mee bezig is, want dan had ze het überhaupt wel over babytjes in buiken gehad en hier heb ik haar nog NOOIT over gehoord. Sterker nog....ik weet zelf pas sinds kort dat haar juf zwanger is omdat ik haar na een jaar weer voor het eerst zelf naar en van het kdv kon halen. En vriendlief is dus blijkbaar gewoon doodleuk vergeten aan mij te melden dat haar leidster zwanger was.
Grrrrrrr, mannen! Had haar graag een kaartje of zo willen sturen :x

Voor de volledigheid ook nog effe dit:
Sinds een week speelt mijn SI-gewricht weer enorm heftig op. Ik ben al sinds mijn zwangerschap van mijn dochtertje in behandeling bij de fysio voor mijn BI. En dat ging al geruime tijd erg goed. Tot vorige week dus Is ineens weer in alle hevigheid terug lijkt het wel, die pijn in mijn bekken en bil.

 

Ja silkie daar ben ik dus ook een beetje bang voor .
Het ging natuurlijk wel effe door me heen toen zij het over een baby bij opa had. En al helemaal toen ze die ochtend ineens zei dat ik een baby in mijn buik heb (na die hevige vreemde spierpijn in mijn buik de dag ervoor). Het is dus volgens mij zeker wel mogelijk dat ze mijn gevoelens en gedachten verwoordt. Pffff, ik zoek ook maar naar een verklaring

 

Oeh meid wat spannend! Kan me voorstellen dat je op het schopstoeltje zit, hahaha.
Doet me denken aan een actie van mezelf een 3tal jaren geleden. Een vriendin van me kwam bij me eten. Op het moment dat ik haar glas wijn in wilde schenken flapte ik er ineens uit: “Ooooh, mag jij dat eigenlijk wel hebben?”. We schrokken allebei van mijn uitspraak, mijn vriendin zat ineens in tranen, hevig geëmotioneerd en wist zelf niet waarom. Nou we hebben het dus over beebjes gehad. Zij waren nog niet bezig met ‘kindjes’, wilden er over een jaar pas op z’n vroegst aan beginnen. Maar wat bleek een week later? Ze was inderdaad zwanger toen ze bij me aan tafel zat
Ik ga voor je duimen meid. Dat de dagen maar snel omvliegen voor je

 

Wat bijzonder!
Ik vind dit soort verhalen altijd zooooo mooi en ook troostrijk.
Inderdaad, jonge kinderen pikken veel meer op dan de volwassenen (denken/weten)
Bedankt voor je mooie verhaal (en gecondoleerd met het verlies van je oma trouwens)