Op 22 december afgelopen jaar is onze tweede dochter geboren. Uiteraard hebben we hier geboortekaartjes voor gestuurd en gelukkig ook echt heel veel leuke, lieve felicitaties gehad. Behalve van twee stellen, die me toch best dierbaar zijn. Bij één van hun kan ik me nog voorstellen dat 't er op dat moment zelf bij in schoot, maar ondertussen (een maand later) heb ik nog steeds niets van ze gehoord. Niet leuk, maar van hun kan ik 't op de één of andere manier nog wel hebben... Het andere stel heb ik 'n krabbeltje gestuurd, met de vraag of ze 't uberhaupt gehad hebben, 't geboortekaartje. (Ze wonen ergens waar 't in mijn beleving soms nog wel mis gaat met de post, daarbij was 't natuurlijk midden in de kerstdrukte..) Krijg ik teruggekrabbeld: ja hoor, alleen beetje druk. En dan denk ik: Te druk om even 'n kaartje te sturen? Te druk om even 'n belletje te plegen, een emailtje te sturen, een krabbel te plaatsen desnoods??? Ik hoor eigenlijk nooit spontaan wat van ze, dus ik ben erg geneigd ze gewoon uit m'n persoonlijke vriendenboekje te verwijderen. Ik ben echt teleurgesteld... Of ben ik nou zo'n zeikerd?
Nee kan me heel goed voorstellen! Heel erg jammer en teleurstellend. Mn zoontje is al bijna 6 maanden en er zijn nog steeds een aantal stellen die op kraambezoek zouden komen, pfff, nou laat maar zitten hoor..ik onthoud het wel. Knuff
Heel begrijpelijk! Het is nooit leuk, dat soort dingen. Ik denk dat iedereen het wel herkend. Ik in ieder geval wel! Ik ben zelf ook iemand die probeert altijd klaar te staan, overal aan te denken en ja, mensen te pleasen. Maar dat is echt niet altijd goed. Ik probeer dan ook steeds meer te denken: als het lange tijd een erg eenzijdig contact is, dan hoeft het voor mij niet meer. Dan laat ik het voor wat het is en probeer ik geen verwachtingen meer te hebben. Ik vind zeker niet dat je zeurt, maar ik denk wel dat je er op deze manier zelf het meeste last van hebt. Misschien kun je proberen geen verwachtingen meer te hebben, en niet steeds zelf contact te zoeken. Je hoeft het echt niet tegenover elkaar weg te strepen, maar relaties moeten wel tweezijdig zijn. Succes ermee!
Ah, ik snap wel van ze dat ze niet stante pede op kraamvisite zijn gekomen. Zij werkt in 't onderwijs, ze hebben drie kotertjes, hij is vaak weg voor z'n werk, 't is de decembermaand en we wonen een aardig eindje rijden bij elkaar vandaan... Dus dat snap ik dan wel. Er zijn meer mensen nog niet op kraamvisite geweest, maar die hebben allemaal op z'n minst even een krabbel gestuurd... Maar als je dáár zelfs te druk voor bent dan trek ik daar toch m'n conclusies uit, om eerlijk te zijn...
Als jij net na je bevalling en met een dochter van 6 zelfs al hier allemaal aan kunt denken en nog de tijd kunt nemen om te krabbelen, wat moet zij dan niet kunnen? Ze heeft 3 kinderen, ja en? Ze kon toch ook terug reageren?! Vind je trouwens echt een sterke lieve vrouw altijd, uit je berichten te lezen!
Snap je helemaal! Even een kaartje sturen of een belletje is toch het minste wat ze kan doen?! Als ze tijd heeft om haar hyves te checken kan ze die tijd ook besteden om je een kaartje te schrijven. Heb precies hetzelfde met een (nu niet meer dus) vriendin. We spraken elkaar niet vaak, zo eens in de 3 mnd ongeveer. Maar tijdens de zwangerschap was ze toch wel enthousiast. En wat heb ik van haar gehoord na de bevalling?? Na 3 weken kreeg ik een krabbel op hyves. Verder helemaal niks. Geen kaart, geen belletje, geen bezoekje. En Milan is nu al 5 maanden. Dus voor mij hoeft het niet meer. Zelfde trouwens met de familie van mijn vriend. Die hebben allemaal alleen een kaartje gestuurd, maar niemand is langsgeweest. Erg jammer dit.
Thx... 'k Zit hier helemaal te blozen! Ik vind mijzelf ook niet bepaald 'n sociaal vaardig wonder.. Ik ben bijvoorbeeld vre-se-lijk in verjaardagen. Ik doe m'n best er aan te denken, maar 't gaat nogal eens mis. Ik ben zelf meer van de spontane mailtjes, kaartjes of krabbeltjes, zonder echte aanleiding.. Dus vandaar dat ik dan denk 'mag ik daar boos om worden (of nou ja, boos is 'n groot woord, ik ben eerder teleurgesteld...), terwijl ik zelf daar niet zo denderend in ben..?' Zelf zal ik overigens altijd op z'n minst 'n kaartje sturen n.av een geboortekaartje.
Ik vind het heel begrijpelijk! Mijn dochterje is inmiddels 4 maanden en een tante van mijn man (hij en zijn broertje enige neefjes) heeft niks van zich laten horen. Ik snap dat niet hoor, ze woont ook nog eens heel dichtbij. Ze is alleenstaand dus misschien beseft ze gewoon niet eens hoe belangrijk dit voor iemand kan zijn, maar in jouw geval gaat dat dus niet op want zij hebben zelf kinderen.
nee hoor. Iedereen wilde tijdens mijn zwangerschap ook weten wanneer het geboren was en ik dus ook een hoop mensen een kaartje gestuurd. Maar van heel veel mensen ook niets gehoord. Zat ik daar met al mijn zelfgemaakte kraampresentjes. Doet toch wel pijn dan hoor op dat moment en nog steeds als ik eraan terug denk. Van mijn schoonzus had ik alleen een krabbel gehad via hyves. Nou sorry hoor dat vind ik zo afgezaagd dus ik zie het maar nog steeds als dat ik nog geen felicitatie van haar heb gehad. internet telt gewoon niet. Is het dan zoveel moeite om een kaartje op de bus te doen of om even te bellen. Ik hoef ze trouwens ook niet meer te zien of te spreken. Heb het helemaal met ze gehad.
Ik persoonlijk maak me er niet zo druk om! Een oom en tante van mijn man wonen hier om de hoek en die belden om langs te komen terwijl wij er niet waren. Ze zouden nog bellen voor een afspraak (terwijl we gewoon een kraamfeest hadden!) En die hebben dus nooit meer gebeld. Dan toch niet denk ik dan! Als het tevele moeite is allemaal! Maar als het echt goede vrienden van je zijn vind ik het wel raar! Als het kennissen zijn die je toch al niet vaak ziet en spreekt...ja...dan zou ik me echt niet druk maken meid! Waar ik me wel heeeeeel erg aan ergerde was dat (bijna) niemand bij ons de moeite nam om te reageren of ze wel of niet op het kraamfeest zouden komen! Dat was niet zo handig plannen!
O, ik ben al zo ver dat ik internet wel vindt tellen... Ligt er wel aan hoe iets gebracht wordt en hoe 't contact verder is. Een vriendin van mij en ik hebben bijvoorbeeld eigenlijk voornamelijk contact via het net en dat met grote regelmaat. Ze is m'n hele zwangerschap dmv krabbeltjes en mailtjes betrokken geweest en vanaf dat Hanne geboren is ook, dus bij haar heb ik er totaal geen moeite mee dat ze bijvoorbeeld nog niet op kraamvisite is geweest, ze is verder zo oprecht geïnteresseerd... En zo ken ik wel meer mensen. Dat vind ik echt geen probleem... Ik heb daarbij veel vrienden en kennissen die behoorlijk ver moeten reizen, dus ach... Maar als zelfs een simpel krabbeltje nog te veel moeite is, omdat je 't 'druk' hebt... 'k Heb d'r uit m'n vriendenlijstje geknikkerd net... Maar goed lullig trouwens, als veel mensen zeggen 't te willen weten als je kleine geboren is en 't vervolgens ter kennisgeving aannemen, zonder er iets op uit te doen... Kan me voorstellen dat je flink teleurgesteld bent, zeker omdat je er zelf ook moeite voor hebt gedaan mbt kraamcadeautjes!! Pijnlijk...
ik heb in totaal van de 30 kraamcadeautjes die ik had gemaakt er maar 5 uitgedeeld. De rest is nu allemaal weggegooid. En dat doet gewoon heel erg pijn.
Ik vind een verjaardag ook wel wat anders dan dat je een kindje hebt gekregen. Ik zou zelf ook altijd wat laten horen als ik een geboortekaartje kreeg, al is het maar even een kaartje terug. (Persoonlijk grijp ik trouwens wel gelijk de gelegenheid aan om ook eventjes te gaan kijken, want een kans om zo'n piepklein baby'tje te zien laat ik nooit voorbij gaan). Gelukkig is niet iedereen zo, mijn vrouw is juist heel verbaasd hoe belangstellend iedereen is nu ze zwanger is. Ineesn komen allerlei mensen op haar afgerend om te vragen hoe het met haar gaat. Ik heb na de geboorte van mijn oudste dochter ook van een aantal mensen niks meer gehoord. Bijvoorbeeld een kinderloze en net gescheiden vriendin, waarvan je dan jaren later via via hoort, dat ze denken dat je dan alleen nog maar over kinderen zal gaan praten.. Nou ja, nooit meer gezien dus en nu hebben we naast uiteraard degenen (de meeste!) die gewoon wel kwamen, weer nieuwe leuke vrienden. Kortom: ik vind het geen zeuren, ligt gewoon aan die mensen niet aan jou!
@sarah84: Je hebt ook wel gelijk, ik moet me er misschien niet al te druk om maken. 'k Vind 't alleen zo lomp van ze, terwijl zij vroeger toch best attent was (hij is altijd al -bewust- lomp daarin geweest...)
ja een beetje druk, dat is een makkelijke reactie...... zou ook geneid zijn om er een streep door te halen
Het is rot, maar je moet je energie er niet in steken joh! Als zij niet willen...dan jij ook niet! Goed dat je ze uit de vriendenlijst heb gegooit....nu niet meer over piekeren joh! Dat doen zij ook niet!
ach ik heb dat ook, mijn oom en tante, die zouden snel komen, toen werd het voor hij een is, en vervolgens stappen ze zonder blikken of blozen binnen op de eerste verjaardag van mijn mannetje. toen zat ik er eerlijk gezegd niet meer zo op te wachten....
Ik ken het gevoel. Mijn zoontje is nu 18 maanden en mijn 2 beste vriendinnen hebben nooit een felicitatie laten horen. Gaat mij niet om een kado , maar gewoon even een kaartje. En dan steeds moeten horen wat voor kado ze zal geven voor zijn geboorte. Bij mijn oudste is mijn vriendin ook nooit op kraam visite geweest. we waren te gelijk zwanger en zei was eerst bevallen. Ik bel dan nog extra , stuur nog een kaartje ,op visite geweest toen onze dochter een paar weken was. En dan krijg je daar een kado in je handen gedrukt met de woorden lekker handig even overgeven. Alsof mijn kinderen niet belangrijk zijn. Kan daar zo kwaad en verdrietig om worden. Fijn om even nu mijn hart te luchten.
ach ik begrijp je wel hoor, zeker als het mensen zijn die je goed kent! als mij dat gebeurt dan heb ik wel een houding van: je krijgt wat je geeft. persoonlijk ben ik daar best rechtlijnig in en zet ik me heel makkelijk over dat soort dingen heen en laat de aandacht naar die mensen dan ook gelijk los. maar dat werkt niet voor iedereen natuurlijk! het zou mij ook steken.