Helemaal mee eens. Hier is van een probleem geen sprake. Gewoon mond houden, telefoon niet opnemen als ze je semi-geinteresseerd gaan stalken tegen de tijd dat je uitgerekend bent en je vriend instrueren. Ze lijken wel niet wijs, die twee. Niet denken aan dat je hun kwetst hoor, het gaat om jou en jullie en je hebt er geen moer aan als zij op de gang staan. Zij zelf ook niet trouwens, al denken ze van wel. Wat een opdringerig gedoe. En dat allemaal omdat je moeder een misplaatst schuldgevoel heeft... Ongelofelijk.
Je kunt ook aangeven dat je geen mensen op de gang wilt hebben misschien? Zie trouwens al helemaal niet in wat mensen daar moeten tussen de bevallende vrouwen Ze moeten ook nadenken dat er vrouwen zijn die geen mensen willen hebben die meeluisteren op de gang? Stel je voor iedereen hun ouders stonden daar terwijl jij lopend je weën zit op te vangen op de gang?
Jeetje wat lastig! Ik ben bang dat jij hele fanatieke (vast ook hele lieve) "opa en oma - ouders" hebt. Dit is hartstikke leuk, maar als jij nu niet gaat beginnen met je grenzen duidelijk maken zit je straks elke dag met je moeder over de vloer die om t minste of geringste met jou kind rondsjouwt. Ik weet niet hoe je hier over denkt maar uit je verhaal maak ik (denk ik) op dat je het liefst zelf moedert en zo af en toe je ouders ziet. Dus niet dat ze de kraamweek de deur platlopen en constant je ukje uit bed trekken. Dus ik denk, dan maar ruzie, grenzen aangeven! Jij bent zwanger en jij wordt mama, het is jullie kind en niet dat van je ouders. Jou regels dus! Dat begint al bij de bevalling of sterker nog, nu al. Durf nee te zeggen en nu al die strijd aan te gaan dan hoef jij je als je ukje er is daar niet meer druk over te maken, dan weten ze dat jou regels gelden en ze zich daar aan hebben te houden. Ik snap dat het moeilijk is maar dit lijkt me wel het handigst voor jou op de lange termijn. Dikke knuffel!
Snap je probleem heel goed. Je kan natuurlijk pas bellen als je bevallen hebt, dat is het punt niet. Maar de sfeer die er dan hangt is ook niet direct iets waar je op zit te wachten. Je ouders hebben duidelijk aan gegeven dat ze het erg zouden vinden als het niet volgens hun plannetje gaat. De kans dat er dan een vervelende situatie aan je kraambed ontstaat als ze er achter komen dat jij al lang en breed (bij wijze van) bevallen bent, is dan natuurlijk groot. Ik zou proberen het ze toch duidelijk te maken. Het klinkt heel kinderachtig, maar misschien in een brief? Die kun je rustig schrijven terwijl je je woorden zorgvuldig kiest. Je kunt hem in de brievenbus doen en gewoon weer weg gaan. Zo laat je weten hoe JIJ er over denkt, zonder dat je geconfronteerd wordt met een 'dwingende' vader een een 'dramatische' moeder. Hoop dat er snel een oplossing komt!
Euh, JIJ bent degene die bevalt, dus JIJ bepaalt hoe en wat rondom de bevalling! Als jij niet wilt dat ze in het ziekenhuis wachten, dat heel duidelijk maken van te voren, en ze dus ook pas bellen NA de bevalling. Of ze het er nou mee eens zijn of niet! En de reacties van dat ze daar niet blij mee zullen zijn, jammer dan hoor! Bij de bevalling van de eerste wisten hier best veel mensen dat het begonnen was (mijn ouders, mijn zus, mijn schoonouders, collega's van m'n man), omdat m'n vliezen ineens gebroken waren, en het daarna nog 2 dagen duurde voor ze geboren was. Mijn moeder is met mij naar het ziekenhuis gegaan (was namelijk bij me op het moment dat m'n vliezen braken) en is weggegaan toen m'n man er was. 's Avonds zijn mijn ouders nog even langs geweest om m'n tas en de babykleertjes enzo te brengen . Verder niet. Schoonouders daarentegen wilden op zaterdag wel even langskomen (werd zaterdagmiddag ingeleid), zodat zij er als eerste bij zouden zijn als de kleine geboren was! NIET DUS!! Mijn moeder stuurde af en toe tijdens de bevalling een sms, om gewoon even te checken hoe het ging enzo. Maar mijn ouders zijn net als de rest gewoon gebeld na dat onze dochter geboren was. Deze keer zullen alleen mijn ouders op de hoogte gesteld worden dat het begonnen is, omdat zij op onze dochter passen. En zullen daarna weer als eerste gebeld worden dat de kleine er is. Schoonouders moeten maar gewoon wachten op het telefoontje na de geboorte. Of ze het er nou mee eens zijn of niet!
Mee eens!!! Ik word altijd beetje kregel van mensen die denken dat zij de belangrijkste persoon zijn in het proces. JIJ moet bevallen, niet je ouders, jij moet dus doen waar je je het prettigst bij voelt. En als jullie tijd met z'n 3-en willen, dan hebben je ouders dat te respecteren, punt. Kunnen ze dat niet, dan is dat hun probleem.
Dan nu het volgende probleem: ik heb het hier gisteravond met mijn vriend over gehad, en hij zei juist het tegenovergestelde van wat ik verwachtte: hij wil graag zijn ouders (en de mijne) dichtbij in de buurt hebben. Dus hij wil ook graag dat ze op de gang wachten. Ik heb zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen waarom ik dat niet wil, maar mijn vriend vind dat hij al niks te zeggen heeft over de bevalling, en het is toch ook zijn kind. Hij ziet het zo voor zich dat als onze zoon geboren is, dat hij de gang op rent en onze ouders trots even komt vertellen dat hij eindelijk een zoon heeft (als alles goed gegaan is, natuurlijk). En mocht er iets mis gaan, kan hij steun zoeken bij zijn ouders (vooral zijn moeder, waar hij ERG close mee is). Ik had verwacht dat hij 100% achter mij zou staan, maar deze mening delen we dus niet. Hier hadden we gisteravond zelfs ruzie over gekregen. Nu ben ik even blanco, ik heb gister maar toegegeven dat hij zijn zin krijgt wat dat betreft, maar dat was meer omdat ik de ruzie zat was en ik niet de hele nacht wilde blijven janken (tja, hormonen he...), maar eigenlijk ben ik er helemaal niet blij mee. Ik weet nu ook even niet zo goed wat ik nu moet doen, of ik het weer recht moet zetten of dat ik het maar moet laten gaan...
Heb het er eens met je verloskundige over. Zij is op dit moment een objectief persoon en dan kun jij in alle rust je verhaal vertellen. Ze heeft ongetwijfeld wel vaker dit soort verhalen meegemaakt dus wie weet heeft ze de gouden tip voor je!
Misschien vervelend voor je vriend, maar JIJ moet nog steeds zijn kind ter wereld brengen. En de stress die dit allemaal met zich meebrengt is sowieso slecht voor het kindje (nu al) en kan de hele bevalling onnodig moeilijk maken. Ik zou inderdaad eens aan de vk voorleggen hoe de situatie is, zij hebben vaker met dit bijltje gehakt. Mijn eigen filosofie is simpel: wie bij de verwekking aanwezig was mag ook bij de bevalling zijn (+medisch personeel). Pa en ma mogen komen zodra man en ik er BEIDEN klaar voor zijn.
Ik ben het echt helemaal met je eens! Maar ik weet niet hoe ik dit aan mijn vriend duidelijk moet maken. Hij vind dat, omdat het ook zijn kindje is, hij er ook wat over te vertellen heeft. En omdat ik zelf al veel heb aangegeven en geregeld (bijvoorbeeld welke verloskundige ik wil, dat ik in het ziekenhuis wil bevallen etc...) wil hij er ook nog iets over te zeggen hebben... Hij heeft het gevoel dat hij buitengesloten word omdat ik alle beslissingen maak. Maar ik vind dat zelf niet meer dan logisch, omdat IK degene ben die dadelijk moet bevallen, en hij niet... Hij hoeft er alleen maar naast te staan... (en door dat idee voelt hij zich al behoorlijk nutteloos).
Jeetje je hebt het maar niet makkelijk he.....zeker hij is de vader en heeft ook een recht op zijn mening. Maar eerlijk....jij gaat de bevalling doen toch? Hij kan toch ook vol trots opbellen om het te zeggen?
Het loopt niet helemaal zoals ik had gedacht inderdaad... Ik ga vanavond weer met hem praten, en hopelijk komen we er dan wel uit...
Het is niet eerlijk dat je man nu begint over de beslissingen die jij al genomen hebt zoals welke verloskundige en in het ziekenhuis bevallen. Hij kan niet achteraf dit gaan aanbrengen dan had hij dit eerder moeten doen. En ik hoop zo voor je dat jullie er samen uitkomen. Het lijkt mij nou ja ons echt helemaal niets om ouders en schoonouders op de gang te hebben. Lijkt me zo extra zenuwslopend als je het niet wilt hebben! Maar het komt vast goed
Ik kan me voorstellen dat je hier indd niet op zit te wachten. Vindt het een beetje raar dat je ouders daar geen respect voor hebben eigenlijk. Wat ik wel weet is dat (met uitzondering van de familie Pfaff ) je ouders echt niet op de gang mogen wachten tot die kleine er is. Dat weet ik uit eigen ervaring ik wilde wachten tot mijn kleine neefje geboren werd nou vergeet het maar je wordt mooi weg gestuurd. Ik heb al gezegd tegen mijn familie dat ze de klap wel horen als het geboren is, we gaan dus ook zeker niet eerder bellen.
Ik ga inderdaad eens even goed uitzoeken wat de regels zijn in het ziekenhuis waar ik wil bevallen. Hoe dat precies zit met bezoek enzo! Misschien dat we er zo dan uit kunnen komen...
wat vervelend allemaal voor je. Toch altijd wel weer bijzonder hoe mensen kunnen reageren op een zwangerschap. Ik wilde er ook niemand bij hebben en dat is dus ook niet gebeurd. Gelukkig dacht mijn man er hetzelfde over. Bij mij wist de familie ook dat ik aan het bevallen was. De dag dat het begon was mijn vader jarig en ik had helemaal niet gebeld... Maar ik kreeg dus alleen maar lieve smsjes van mijn zus en moeder. Uiteindelijk was het een vreselijke bevalling, wisten ze dat het na 21 uur een keizersnee werd en ze hebben nog gewoon 2,5 uur moeten wachten voordat ik bij mijn man en kindje was en toen pas is er gebeld. Omdat het zo slecht met me ging en met de kleine, mochten mijn ouders niet eens komen van de verpleging (al zouden ze het officieel niet tegen kunnen houden, zeiden ze zelf). Maar misschien is het een idee dat de (schoon)ouders op de gang zijn, dat je man de gang oprent, dat jullie dan een half uurtje samen hebben en dat ze dan pas binnenkomen? Dan hebben jullie beiden je zin. vergeet niet dat een bevalling ontzettend zwaar kan zijn voor je partner. Mijn man heeft het zwaarder gehad dan ik. Het was inderdaad mijn lichaam, ik ging bijna dood. Maar ik lag volledig versuft van de medicijnen en zat in een flow dat je niet nadenkt. Mijn man heeft alles helder meegemaakt, zag veel meer, kon niks. Voor hem zou het fijn zijn geweest als er iemand zou zijn geweest, maar die band heeft hij niet met familieleden. Als je in het ziekenhuis moet bevallen, stel je niet teveel voor van dat 1e halfuurtje. veel verpleging loopt in en uit, eventueel hechtingen enz. Nou ja, vul alles maar in. Maar ik hoop dat je gewoon rust krijgt, met je partner, dat je een waanzinnige bevalling hebt en dat het kennismakingsmoment heel erg mooi is!
Oei, je hebt dus toegegeven. Ik dacht uit je bericht op te maken dat je dat echt niet wilde. Zonde. Ik denk dat dan de enige uitweg nog is dat ze wel op de gang zitten, voor het geval dat. Maar dat jij beslist wanneer ze binnen mogen komen. je keutel intrekken kan nu ook niet meer, vind ik.
(sorry scheef dit toen ik nog niet had gelezen dat je man graag familie in de buurt wil hebben! In dat geval hoop ik dat jullie er eerst samen uitkomen) Heel goed dat je het gesprek weer aangaat, hoe lastig ook. Ik hoop dat het je wat rust geeft. Wel heel vervelend dat er zo weinig respect getoond werd voor jullie wensen! Hier gelukkig geen opdringerige ouders/schoonouders vermoed ik (met mijn ouders al over gesproken en vorig jaar is mijn schoonzusje bevallen en dat ging ook goed met schoonouders en bezoek). Desondanks wil ik het liever ook stilhouden als wij naar het ziekenhuis vertrekken (heb mijn schoonmoeder meegemaakt toen ze wist dat m'n schoonzusje werd ingeleid, daarnaast geeft het idee mij wat meer rust en vind ik het leuk om te kunnen bellen of laten bellen als onze kleine er echt is). Mogelijk brengen we wel eerst de hond weg of laten die ophalen door mijn ouders maar dat zien we dan wel maar zij zijn erg kalm en zullen met onze wensen rekening houden. Maarja we zien dan wel hoe het loopt, moeilijk te voorspellen. Ik jouw geval zou ik er zelf ook over denken na de bevalling pas te bellen (als het dan nog niet rondgegaan is). Heeft het ziekenhuis misschien een website? Of misschien heeft je verloskundige meer informatie van de gang van zaken in jouw ziekenhuis. Hier moet je ook aanbellen bij de verloskamers en kan je er niet zomaar op lopen. Ik zou in het ziekenhuis ook aangeven wat je met bezoek wil en vertellen dat je dit ook hebt duidelijk gemaakt naar mogelijk bezoek toe. Wie weet kunnen ze je hierin ondersteunen. Sterkte! Het wordt jullie bevalling!