ik begrijp het probleem eigenlijk niet zo goed bij al mijn bevallingen was mijn hele familie op de gang aan het wachten ik vond dat juist heel speciaal, onze kleine kreeg op die manier echt de volledige aandacht en liefde, vooral voor opa en oma is dit heel speciaal, en kan me indenken voor jouw ouders zo niet nog meer speciaal, ik wilde niet de hele familie in de kamer maar op de gang wachten het als eerste horen als de kleine is geboren was toch ook voor hun heel speciaal, pas als je gedouched en aangekleed ben kan de familie de kamer inkomen en de kleine bewonderen dit kun je duidelijk maken aan de verloskundige geef hierbij aan dat het een kwartiertje kan duren en dan moet iedereen naar huis en kunnen zij altijd op een later tijdstip weer komen, op die manier betrek je iedereen erbij, en heb je zelf na een kwartiertje/halfuurtje de rust om samen met je partner nog optimaal te genieten van de kleine hier had ik een andere discussie met mijn broer die vond dat zijn vrouw koste wat het kost bij onze bevalling moest zijn of ik dat nu leuk vind of niet, want zij had mij ook gevraagd bij haar bevalling te zijn, toen ik aangaf dat ik én pas 11 weken zwanger ben en dus niet weet hoe de bevalling zal lopen, werd meneer boos en zei nou als mijn vrouw er niet bij is hebben wij geen neefje of nichtje gekregen toen was het voor mij klaar, prima nu bel ik helemaal niet meer zoek het lekker uit overigens hebben schoonzus en ik een prima band die is behoorlijk uitgevallen tegen broerlief waar die het lef vandaan haalde en toen dimde hij wel in met was een grapje, maar we zullen het zien want mooi niet dat ik ga bellen als de bevalling begonnen is
Hoi! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Lastige situatie. Ik denk dat ik op een zondagmiddag bij de koffie ofzo tegen je ouders zou zeggen: "Trouwens, we willen nog even terugkomen over hoe we bevalling gaan doen. We hebben er lang over nagedacht, maar we hebben uiteindelijk toch besloten dat we jullie pas inlichten wanneer het kindje goed ter wereld is gekomen en niet zodra de bevalling begint. Dat lijkt ons beter en rustiger. Maar zodra het geboren is, horen jullie het natuurlijk als eerste!" Je bent dan vrij om ze te bellen wanneer je wilt en hebt wel even jullie moment samen, maar door te benoemen dat zij uiteraard de primeur hebben en dan als eerste het kindje mogen komen bekijken enzo, kan je het pijnlijke voor hen er misschien vanaf halen. Verder zou ik dus ook woorden gebruiken als 'besloten' gebruiken, die aangeven dat dit jullie 'definitieve' besluit is waar geen discussie meer over mogelijk is. Heel veel succes!
Ik weet dat deze hele discussie nog wel een (paar) keer opnieuw zal worden gevoerd. Mijn vader zoiezo, hij zal er op een rustig moment, als we met zijn 2en zijn, nog wel over beginnen. Voor nu lijkt het mij het beste om alles gewoon even te laten bezinken, en het op een ander moment nog even met mijn vriend te bespreken, maar voor nu wil ik gewoon graag de druk eraf hebben voor mezelf. Ik heb hier dagen van in de stress gezeten, ik heb het dit weekend besproken, dus iedereen is nu op de hoogte van hoe ik het graag zou willen. En hoe het nu verder loopt, dat zie ik wel. Ik blijf in ieder geval bij mijn standpunt dat ik niet de hele familie op de gang wil hebben vanaf het begin, maar hoe en wat verder, dat weet ik echt nog niet...
pff heb alles even gelezen, maar het is eigenlijk te belachelijk voor woorden.. Jouw vriend moet zijn zielige ik dan maar even aan de kant zetten als hij iemand nodig heeft.. jij ben verdorie dan uren aan het creperen van de pijn als iemand iemand nodig heeft ben jij het wel die jouw vriend nodig heeft! Stel hij is op dat moment even op de gang om zijn ei kwijt te kunnen en net op dat moment kom jij in een weeenstorm.. jij hebt dan je vriend nodig! Dan zou ik zeggen dat hij maar een oplader van zijn telefoon mee moet nemen en dan maar telkens naar zijn pappie en mammie belt als hij dat zo nodig vindt.. dan is hij bij je en hij heeft contact met zijn ouders. Ik vind wel dat JIJ voor gaat! Jij bent jullie kind aan het baren en jij moet je zo prettig mogelijk voelen en ook moet je je gesteund voelen. Wat ik me net bedenk.. zij hebben het er nu wel zo fijn over, dat zij daar willen zijn om je vriend te steunen.. maar wie zegt dat jouw vriend erop dat moment behoefte aan heeft? Misschien wil hij jou op dat moment geen seconde alleen laten? Wat als dat het geval is en zijn ouders zitten daar te wachten..? Lieverd, ik weet dat wij deze keuze niet voor je kunnen maken, maar ik hoop dat je aan je zelf blijft denken en niet alleen maar toe blijft geven aan anderen..! Echt waar.. denk aan jezelf!!
het lijkt mij ech tverschrikkelijk als iedereen op de gang staat te wachten en als mijn ouders of schoonouders dit zouden bedenken zou ik ze dat ook wel even melden dat dat dus niet gebeurt.en anders zou ik gewoon niet melden als het begonnen is.het is al spannend genoeg en dan al die mensen op de gang zou mij alleen maar meer spanning geven ook al is het mijn derde.en ga ik zoals het nu lijkt gewoon weer lekker thuis bevallen
Uhh, hoezo, als hij niet weet wat hij moet doen? Stond de familie ook op de gang toen de baby in de maak was? Want stel je voor, dat ie niet wist wat ie moest doen! Dit is gewoon dom gelul. Vraag maar eens aan je (schoon) ouders wie er allemaal bij de bevalling waren. Gewoon niemand op de gang, jullie gaan het samen doen. Zeg gewoon dat je naar het ziekenhuis gaat en dat je belt zodra de baby eruit is en ja, dat ze als aller-allereerste gebeld worden. Uiteraard ga je zodra je bevallen bent eerst genieten van je beebje en bel je pas na de controles, het douchen en de andere dingen die moeten gebeuren. Dan maar een leugentje om bestwil. Bovendien denk ik dat de familie echt niet mag komen om 3 uur 's nachts. In het ziekenhuis gelden bepaalde regels waar ze zich maar aan te houden hebben. Mocht het zo zijn dat de bevalling lang duurt en hij heeft steun nodig dan is er vast personeel dat aandacht aan hem schenkt. En anders wacht ie zelf maar op de gang. Dan bel je hem zodra de baby er is Misschien een idee om hem de reacties hier te laten lezen? Dan snapt ie gelijk waarom je het zo wil.
Goed idee, mijn man is hetnamelijk volkomen met alle dames hier een toen ik hem dit topic liet zien! Nu heeft hij de ervaring ook al natuurlijk!
Pff wat een gedoe. Spreek af dat jullie bepalen wie waar is. Dat je het met zijn tweeen wilt doen, deze bijzondere ervaring van het krijgen van een kindje. Dat je belt wanneer je behoefte hebt aan je (s-)ouders, dan wel om steun (ik had mijn kerel gevild als hij 1 mm van mijn zijde had geweken, en hij had daar gelukkig ook geen microseconde behoefte aan: hij kreeg een kindje!) dan wel om jullie kindje te kunnen bewonderen. Geef daarbij aan dat deze gesprekken je stress geven en je dat nu niet kan gebruiken. Dat een zwangerschap, een bevalling en ouderschap intens genoeg zijn zonder je ook nog eens zorgen te maken over je omgeving. En dat je van ze houdt, maar nu iedereen zijn mond moet houden en naar jullie moet schikken. Omdat je ouders wordt, en in de toekomst vast nog wel vaker dingen gaat doen zie hen niet aanstaat. En dat dat iets is waar ze toch aan moeten zullen wennen
@TS Ja ben ook wel benieuwd hoe het verder is gelopen. Heb alle reacties doorgelezen. Hoop dat je je standpunt nu definitief duidelijk hebt kunnen maken en je daar ook aan vast kunt houden. Succes! Laat je nog van je horen?