HOi hoi, Over ongeveer anderhalve week moet ik weer ongesteld worden. Ik hoop natuurlijk van niet, en dat er een klein wondertje in mij groeit, maar daar ga ik niet vanuit. We zijn nu al ruim een jaar bezig. Maar nu moet ik bij mijn volgende ongesteldheid het HSG onderzoek. Wie heeft dit ook gehad? Ik zie er namelijk erg tegenop. KUnnen jullie mij meer vertellen hierover? Groetjes, Nanja
Ik heb dit onderzoek na de derde IUI-behandeling gehad. Ik zag er ontzettend tegenop, want op internet lees je toch meestal de horror-verhalen. Maar het is me ontzettend meegevallen. Het vastzuigen van het cupje op je baarmoedermond voelt even vervelend. Daarna lag ik te wachten totdat ze zouden beginnen met het inspuiten van de vloeistof, maar dat was al klaar. Dus daar heb ik helemaal niks van gevoeld! Succes!
Ik heb afgelopen vrijdag (12-08) een HSG gehad. Wij zijn al 1.5 jaar bezig voor een klein wondertje. Ook ik zag er onwijs tegenop, vooral na verhalen te hebben gelezen op internet. Maar het is me onwijs meegevallen. Had van te voren wel van de poli een pijnstiller gekregen, die ik uurtje voor het onderzoek moest innemen : Naproxen 500 mg. Wat Jippie zegt ; Het vastzuigen van het cupje op je baarmoedermond voelt inderdaad even vervelend. Ook ik lag daarna te wachten totdat ze zouden beginnen met het inspuiten van de vloeistof, maar toen was het onderzoek al klaar. Dus daar heb ik helemaal niks van gevoeld! Ik hoop natuurlijk dat je over 1.5 week niet ongesteld wordt, en positief test. Mocht dit niet het geval zijn, dan veel succes ! * je niet teveel mee laten slepen in de horror-verhalen, daardoor maak je jezelf alleen maar gekker *
Heel herkenbaar! Ik deed t ook in mn broek hoor, en achteraf zou ik er zo 2 keer per week een kunnen doen als t zoou moeten. Pijncijfer:1, alleen n heftige ongi kramp van 3 sec. Ik heb mn ervaring opgeschreven in mijn eigen mapje en even hierheen gekopierd! 2 tabletten antibiotica ingenomen, en een uur voor de HSG een zetpil Diclofenac. Ik was echt heel erg zenuwachtig, om eerlijk te zijn was ik echt heel erg bang. We kwamen in een klein hokje, waar je net met zijn 2 en in kon staan, en daar mocht ik me uitkleden. Toen mocht ik doorlopen naar de ruimte voor de HSG. Mocht even plaats nemen op de tafel, en dan zouden ze de spullen voorbereiden. Man kreeg een charmant loodschortje voor, en die mocht dan gewoon bij mij blijven tijdens het onderzoek. De tranen liepen over mijn wangen van de angst, ik zat gewoon te huilen daar op die tafel. De assistent een doekje gevraagd, om mijn tranen te drogen. Dr. vroeg hoe het komt dat ik huilde, ja spanningen voor het onderzoek. Geeft niks hoor, zei hij, je bent niet de eerste en ook niet de laatste. Even uitgelegd wat ze gaan doen, en alle instrumenten laten zien. Heel rustig aan de eendenbek ingebracht, binnenkant ontsmet met wattenstaaf met jodium, de slangetjes erin gedaan, eendenbek eruit gehaald, toen moest ik mijn benen plat leggen. Toen hebben ze me met het matje naar boven getrokken want ik lag te laag onder het apparaat. Groot apparaat kwam boven mijn buik te hangen voor de röntgen te maken. Kreeg nog een mooie R op mijn buik geplakt voor op de foto. Dr. zei wel steeds als hij de vloeistof in ging spuiten, dan kon ik me daar mooi op voor bereiden. En opeens kwam daar het gevoel van een enorme ongi-kramp, en 5 tellen later was ie ook weer weg Man kon intussen mooi op het schermpje de vloeistof volgen, en meekijken. De man van de röntgen schoof het apparaat boven me weg, en streelde me over mijn been en zei: Het is voorbij hoor meid. Was wel lief van m, volgens mij was iedereen geschrokken dat ik daar een potje zat te huilen. Toen het apparaatje boven me weg was, liet Dr. de fotos zien, en gelukkig was alles goed. Geen vleesboom, geen afwijking aan de baarmoeder, en ook de eileiders zagen er goed uit. Mocht rechtop gaan zitten en rustig aan me weer aankleden, ik kon op het matje al zien dat er wat jodium terug was gelopen. Ik voelde me helemaal top, geen pijntje meer, helemaal geen raar gevoel van binnen. In het hokje tijdens het aankleden weer even flink gehuild omdat ik zo enorm blij was dat alles goed is bij mij. Thuis aangekomen was er al veel vloeistof terug gekomen van het onderzoek, bah vies glibberspul. Ik was enorm blij dat mn man erbij was, ik heb er zo enorm veel steun aan gehad. Achteraf gezien echt erg dat ik er zo bang voor was, het viel allemaal 100 procent mee. Succes, t komt best goed, geloof me maar. Zoals je kan lezen hierboven was ik ook echt bang ervoor, en viel t 100 procent mee.....