Het is nogal offtopic, maar die hele basisschool gaat me steeds meer tegen staan. Als ik vergelijk hoe dat bij mijn oudste ging en hoe het nu bij de twee jongsten gaat. Wat een gezeik altijd zeg, pffffffff. Ze kunnen echt bijna nergens meer mee omgaan. Ik zie dat niet alleen met mn eigen kinderen, maar ook bij mijn vriendinnen en klasgenootjes van mn kinderen. Dat bericht dat steeds meer kleuters naar speciaal onderwijs worden verplaatst, verbaast me niks. Voor iedere scheet word de HGPD erbij gehaald, even niet lekker in je vel zitten omdat er wat heftigs in je leven gebeurd, dat mogen kinderen alleen als de juf er dan geen last van heeft. Etc. Zo....... En weer terug op topic. Sorry TS.
Ik zou met je man in gesprek gaan om zeker te weten hoe hij hierin staat. Dan kunnen jullie eventueel ook bespreken wat de wensen zijn om bepaalde dingen anders te doen.
Nou amen. Ons gezin loopt ook vrij standaard nu. Als mijn man dan, ipv met mii te praten en er iets aan te gaan doen, zn pielemuis in een ander gaat drukken, dan mag die lekker bij dat mens blijven en zoektie t maar uit met zn zooi. Ik vind oprecht geen enkel excuus oke om vreemd te gaan.
Ik denk dat je niet kunt zeggen of je wel of niet op hem zou vallen als je nu vrijgezel bent. Als je elkaar in de beginfase aan het ontdekken bent, is dat altijd spannender dan wanneer je elkaar van binnen en buiten letterlijk en figuurlijk kent. Ik heb een tijdje met hetzelfde geworsteld, maar het probleem aangepakt. Ik wist dat ik de liefste partner had die ik me kon wensen en door mezelf er toe te zetten hem te verleiden/goede gesprekken aan te gaan/avondjes samen te plannen is het zo leuk! Ik kan weer helemaal verliefd worden, ook al is het normaal en gewoon dat hij er is. Dus dat de spanning vanzelfsprekend minder/anders is, wil niet zeggen dat dat goed genoeg is. Wat wij doen is elkaar ook verassen. Als we een avondje weg gaan, regelt 1 van ons dat en is het voor de ander een verassing. Dat zorgt ervoor dat je net iets meer na denkt over wat je gaat goed, en je bent sneller geneigd het voor de ander leuk te maken. Dit doen we overigens maar 3 keer keer jaar ofzo hoor.. in het dagelijkse leven runnen we ook een normaal gezin/huishouden.
Wij zijn inmiddels bijna 25 jaar samen en hebben al voor behoorlijk "hete vuren" gestaan (ernstige ziekte, sterfgevallen, financieel) en ook in de tropenjaren met de kinderen, merkte ik inderdaad dat we weinig "samen" deden. Vanaf dat de jongste zo'n 2,5 jaar oud was, werd het weer "beter" mbt tropenjaren om het maar zo te zeggen. Okay wij doen beide onze eigen dingen om te ontspannen, en gaan misschien 2 maal per jaar écht samen iets doen, maar ik zou hem voor geen goud "inruilen" voor n andere man.... omdat het saai zou zijn geworden. Communicatie is het toverwoord hierin... praat met elkaar over hoe je de situatie ziet en kijk wat je er samen aan zou kunnen doen.