Kinderwens maar partner maakt het niet uit...

Ha Blondie,

Mijn man en ik hebben al heel lang een kinderwens maar we wilden wachten totdat we financiele zekerheid hadden. Ik weet dat hij het dolgraag wil maar hij is de nuchterheid zelve Ik ben en beetje te enthousiast maar hij wil niet iedere maand teleurgesteld worden als ik ongesteld wordt. Snap ik ook wel! Hij wil het er vaak gewoon niet over hebben want zoals hij dan zegt: dat komt wel als je eenmaal zwanger bent.

Volgens mij is het ook een beetje een 'mannending' om niet te enthousiast mee te doen En ik weet zeker dat die van jou ook dolgelukkig zal zijn als het eenmaal zover is

 

Bij mij zat de kinderwens er wel, maar voor de gein een keer gezegd; ik hoor het wel wanneer ik mag stoppen met de pil, want zou dit nooit achter je rug om doen... nou veel eerder dan ik had verwacht dus zei hij, stop maar, wil met jou echt wel een kindje ♥

 

Bij ons was het al duidelijk we willen allebei graag kindjes. Ik wilde al eerder maar me man heeft duidelijk gemaakt eerst trouwen en dan kindjes. We zijn nu getrouwd en na het trouwen is de pil de deur uit gegaan. Nu nog even met condoom omdat mannetje dat graag wilde en vanaf september gaan we er voor.

Merk wel hoe dichterbij het komt hij er ook meer over begint. Tijdje terug in bed begon die over namen enzo. Nu moest ik een lijstje gaan maken met wat je allemaal nodig heb. Dus hij is er toch ook wel mee bezig

 

Mijn vriend vertelde dat zijn ex 1,5 jaar geleden een kindje wilde binnen het jaar en dat hij daarvan schrok en er niet aan toe was. Tussen hun is het vlak daarna over gegaan.

Ik heb hem tot voor kort nooit verteld dat ik pcos heb en dat ook niet te lang wil wachten (ik ben 24 en hij is 32), omdat ik bang was dat hij dan weer de kriebels kreeg.

Na een ongeplande zwangerschap besloten we samen het kindje te houden. Hij werd toen helemaal enthousiast en bedacht namen, kinderopvang, hoe we het op gingen voeden.
Helaas is het een miskraam geworden.

Ik vertelde hem dat mijn kinderwens alleen maar groter was, waarop hij aangaf het liever te willen plannen over een jaar ofzo. Hij wilde toen ineens geen sex meer (ook niet met condoom want dan kan hij niet opgewonden blijven).

Een week geleden heb ik alles verteld over mijn "problemen" op het gebied van vruchtbaarheid en dat ik helemaal niet mijn lichaam weer tegen wilde werken met hormonen maar wel gewoon sex wilde hebben. Hij vertelde dat hij echt wel een kindje met mij wil en sinds hij een nichtje heeft ook het gevoel heeft dat hij vroeg of laat vader wil worden.

Nu hebben we besloten nog niet er echt ervoor te gaan maar wel "onveilig" te vrijen. Dus niet gelijk de hulp van de gyn inschakelen (ik weet al 5 jaar dat ik die zal krijgen als ik kinderen wil), het zal waarschijnlijk wat langer duren dus kan hij (en ikzelf) nog aan het idee wennen, mocht het toch snel raak zijn zullen we er super blij mee zijn.
Mijn vriend wil niet trouwen dus het "eerst trouwen dan kinderen" gaat niet op.

Als ik eraan denk dat dit iets is dat we allebei willen, met elkaar, maakt me echt zielsgelukkig. Hij kiest echt voor mij een een kindje samen. Ik denk er nu heel veel aan. Hij heeft het er niet over als ik er niet over begin en toch weet ik zeker dat zijn gevoel erover ook goed is.

Volgens mij kijken mannen zowieso heel anders naar kinderen krijgen, omdat ze veel praktischer zijn ingesteld en vrouwen volgen meer hun gevoel en denken op een emotionelere manier. Ik kan me ook niet voorstellen dat je man/vriend zegt er ook voor te willen gaan terwijl hij het eigenlijk niet wil.

 

We hebben allebei een kinderwens maar ik wil het nu nu nu haha. Mijn vriend wil nog even wachten. We zijn elkaar toegemoet gekomen en nu gaan we er waarschijnlijk in september mee beginnen. Mijn vriend is er wel al erg mee bezig. Kijken bij Prenatal voor kamers, kinderwagens enzo. Op internet veel info zoeken. Vooral heel praktisch. Ik vooral heel emotioneel en kan niet wachten tot het zover is!

 

Mijn vent wilde eerst ook niet, maar zei op een gegeven moment: Waar wachten we eigenlijk nog op?

Nu is hij zenuwachtiger dan ik en soms ook een stuk enthousiaster! Een wereld van verschil. Mannen weten ook niet wat ze willen, haha!

 

Mijn vriend en ik willen allebei heel graag een kindje.. Hij was iets meer terughoudend dan ik, wilde eerst meer zekerheid.. Maar toen ik mn diploma had mocht de pil de deur uit.. In het begin wilde hij er niet echt over praten.. Maar hoe langer we bezig zijn hoe enthousiaster hij wordt! Wil elke X mn ovulatietesten zien, heeft het er met collega's over terwijl hij absoluut geen prater is.. Ook wil hij alles weten over dit forum, zo grappig! Als ik soms weer last heb van mn hormonen en verdrietig ben als het niet is gelukt (is maar even want zijn pas 4 maanden bezig) kan ik hem verwijten, het niet zo graag te willen als ik, nou dan kwets ik hem echt! Ik denk dat het bij mannen langzaam komt.. Ze kunnen zich er denk ik in het begin nog weinig bij voorstellen..

 

Ik wist van mijn man al dat hij een kinderwens had voordat we een relatie kregen, ook dat hij dat al jong wilde.

 

Mijn man wilde eerder kinderen dan ik. Als het aan hem lag waren we al eerder begonnen met 'oefenen'. Ik ben nu 36 dus gezien mijn leeftijd had ik nu ook wel zoiets van nu moeten we er wel voor gaan anders zijn we misschien wel te laat of worden de risico's te groot. Gelukkig is het snel gelukt dus nu maar duimen dat het allemaal goed gaat.

 

bij mij is het hoe meer ik er over praat hoe minder hij wil. Ben dus ook erg blij met deze site, kan ik er teminste over praten

 

hij heeft nooit een kinderwens gehad, maar nu wil hij ook wel maar ik ga iets te snel voor hem. Hij moet nog een beetje aan het idee wennen

 

Voor wij samen waren wilde hij geen kinderen, door erg vervelende ervaringen in zijn jeugd. Maar al snel veranderde dat en wilde hij ook kinderen Eigenlijk waren we er al heel snel aan toe, maar omdat we allebei nog bezig waren met onze studie hebben we gewacht. Ik ben ondertussen afgestudeerd, vriendje bijna, dus we zijn eindelijk zover!

Hij kan ook niet wachten, maar op de teleurstellende momentjes houdt ie me met beide beentjes op de grond, heel fijn!