Hallo meiden, Ik ben Marit, 29 jaar en moeder van 2 meiden: mijn oudste dochter Shanna is 2 jaar en mijn jongste dochter Iris is nu 7 maanden. Vanaf het moment dat ik zwanger was van Shanna riep ik al dat ik minstens 6 kinderen wilde, daar ben ik nu wel van teruggekomen , maar 3 of 4 lijkt me nog steeds erg leuk. Nu is het zo dat mijn man voor we aan kinderen begonnen 1 kind eigenlijk wel genoeg vond, maar hij ging redelijk snel overstag voor nummer 2. Mijn man is er zo 1 die je al een poos van tevoren een beetje moet 'bewerken' als je dingen voor elkaar weer krijgen, een impulsieve beslissing heb ik hem nog nooit zien maken. Dus hoewel nummer 3 van mij nog wel even op de wat langere baan mag (lees: zou het liefst eind volgend jaar weer beginnen), probeer ik af en toe wel met hem in gesprek te gaan. Ik kan er alleen geen peil op trekken, de ene keer lijkt hij er redelijk positief in te staan (als ik het bijv heb over kleertjes een positiekleding bewaren voor een volgende), de andere keer zegt ie: ja maar, NU denk ik dat ik geen 3e wil, maar misschien denk ik er over 3 of 5 jaar wel anders over. Zucht, ik kan er dus weinig mee. Vraag me af of er meiden in hetzelfde schuitje zitten of hebben gezeten? groetjes, Marit
Hoi hoi! Bij ons was het een soort gelijke situatie. Mijn man wilde er 2 en ik 3. Dus toen nummertje 2 geboren was en ik hem eigenlijk probeerde over te halen om zich te laten sterriliseren wilde hij "opeens" een derde en die kwam ook. Het is bij ons zelfs nu zo dat we voor een vierde gaan. (Hebben het er heel veel over gehad en het initiatief kwam bij hem vandaan!) Mijn oudste is inmiddels bijna 10, de middelste 7 en de jongste 5. Dus alles kan . Vergeet niet te genieten van je kindjes groetje Jet
Hier anders ...heel anders ik wilde een groot gezin. Maar me man niet (tot zover redelijk normaal) Hij wilde 0, 1 of 2 daar was over te praten. Nu is nummer 1 er...dus die 0 dat kan echt niet meer...en we zijn bezig voor nummer 2 en dan is het klaar. Macht het zo zijn door wat voor reden dan ook dat ik toch zwanger wordt laat ik het zeker wel komen hoor... Ik heb in maart me moeder verloren (en die wilde nog zo eeel in het leven, ze was net 63 jaar) en dat heeft zo z'n sporen na gelaten. Ik wil snel weer reizen met me kinderen...hup in een vliegtuig en naar australie/china/nieuwzeeland etc. en dat kost geld. En daarom laten we het er bij 2. Klinkt misschien raar maar het is goed zo. Dat ik net bevallen was..ik heb er 46 uur over gedaan om haar uit me lijf te krijgen had ik wel 2 dagen later dat ik elke maand wel een kindje wilde....vond en vind het geweldig. Maar moet ook eerlijk blijven tegenover mezelf.