Ik heb een beetje rondgekeken en kan niet echt vinden wat ik zoek, dus ik waag er een topic aan. Ik ben eigenlijk op zoek naar ervaringen van vrouwen die rond of na hun 35e nog een kind hebben gekregen. Positief en negatief. Ook ervaringen uit directe omgeving zijn welkom. Mijn situatie; Ik heb een kind van 10 uit een vorige relatie. Heb een 'nieuwe' relatie (nu 4,5 jaar alweer) en we willen graag een kindje samen. Maar er zijn dingen die me tegenhouden. 1. Mijn leeftijd. Ik zie mezelf als 'op het randje' (ik ben 34).. Natuurlijk zouden we van een kind met een beperking oid net zoveel kunnen houden als van een die gezond is, maar ik vind het wel een risico om op onze leeftijd (vriend is 41) nog een baby te krijgen. Met het oog op de toekomst bedoel ik. Ik hoop dat jullie me begrijpen. Punt 2 is de leeftijd van mijn eerste. Die is dus al 10 en veel zullen ze niet aan elkaar hebben. Sterker nog; ik ben bang dat mijn eerste mij dit niet in dank gaat afnemen. Zijn er mensen die met dezelfde gedachten zitten (of hebben gezeten)? Ik ben echt zo ontzettend op zoek naar feedback van ervaringsdeskundigen. Omdat ik er in mijn eentje gewoon niet uit kom. Vriend wil wel, ziet geen probleem. Ik kan het met hem wel bespreken, maar ik kom er nog niet echt uit. Ik hoop op reacties. In ieder geval bedankt voor het lezen Edit; Ik ben wel al een paar maanden geleden gestopt met de pil.
Hai hai, Welkom op het forum!! Misschien is dit topic iets voor jou?? 35 jaar of ouder en zwangerschapswens of zelfs zwanger? ‎ Groetjes Eleni
Ik was 34 toen ik voor het eerst moeder werd en 36 voor de tweede keer. Ik zie mezelf niet als oude moeder en moet ook zeggen dat ik tegen geen beperkingen of iets dergelijks ben aangelopen. Als anderen mij te oud vinden is dat hun mening, maar persoonlijk heb ik er dus helemaal geen problemen mee. Denk dat ik nu meer geduld heb dan toen ik in de 20 zat. succes met beslissen!
Hoi, Ik was bijna 35 toen Emiel werd geboren. Nu ben ik zwanger van de 2e en zal ik 37 zijn als deze uk er is. Heb er zelf geen problemen mee. 10 jaar terug moest ik er niet aan denken om zelf kinderen te hebben. Nu sta ik een stuk stabieler in het leven. Heb het nodige meegemaakt en dit heeft toch mijn leven verrijkt. Een paar jaar geleden kon ik echt zeggen dat ik "er aan toe" was om een kindje op te kunnen voeden en groot te zien worden. Zelf vind ik 35 nog helemaal niet oud om moeder te worden, heb vroeger ook altijd geroepen dat ik op m'n 40e nog wel een kindje kon krijgen. Ik wil je succes wensen met je beslissing. Als je nog meer vragen hebt mag je me altijd een PB'tje sturen.
Jeeminee, op 2 vlakken ben ik een ervaringsdeskundige voor wat betreft jouw vragen. De eerste is, ik ben een 35+ mama, de oudste is geboren toen ik 37 was, bij de geboorte van de jongste was ik 39. Het risico op kindjes met afwijkingen is statistisch gezien inderdaad hoger dan wanneer je jonger bent, maar statistisch gezien worden er nog steeds veel meer gezonde dan niet gezonde kindjes geboren. Zelf vind ik je zeker nog niet te oud en al helemaal niet op het randje, maar dat is mijn persoonlijke mening. Voor wat betreft het leeftijdsverschil tussen je 10-jarige en een eventuele tweede, tussen m'n broertje en mij zit bijna 12 jaar. Ik vond het alleen maar leuk dat hij er nog bijkwam. Inderdaad hebben we de eerste jaren niet echt veel aan elkaar gehad, maar we hebben wel altijd een hechte band gehad. Kom je aan m'n broertje, dan kom je aan mij. Er is al gewezen op ons topic 35 jaar of ouder en een zwangerschapswens of misschien al ouder, zag dat je je daar inmiddels ook hebt aangemeld. Kom hier gezellig meekletsen en lees de ervaringen van andere wat minder 'jong belegen' moeders. Net als Pinguin ben ik van mening toegedaan, dat als anderen mij te oud vinden dat dat dan hun probleem is, niet het mijne. Ben veel rustiger, heb meer evenwicht en geduld dan toen ik een 20er was. Denk dat ik nu een betere moeder ben dan dat ik 15 jaar geleden zou zijn geweest.
Alles heeft zijn voor- en nadelen. Mijn dochter werd geboren op mijn 36e. Als voordeel zie ik dat ik zo super kan genieten van mijn dochtertje. Ik hoef niet meer zo nodig uit te gaan, mooi te zijn, te studeren, mezelf te bewijzen op mijn werk, heb ik allemaal al gedaan. Ik heb genoeg geld, huis, auto, rijbewijs, stabiele relatie, positie op mijn werk enz enz enz. Ik geniet nu zo veel meer van haar dan dat ik 10 jaar geleden had gedaan en 15 jaar geleden (op mijn 22e) zou het een drama zijn geweest (studie, foute vriendjes, uitgaan, rondreizen, wonen op een studentenflat, enz) Zwanger op latere leeftijd heeft meer risico's. Ik kreeg een torenhoge bloeddruk en ging er van uit dat dat door mijn leeftijd kwam, maar dat was bij deze vorm niet zo, volgens de gynacoloog. In heb hierdoor veel in het ziekenhuis gelegen tijdens mijn zwangerschap, ook met jonge zwangere meiden met dezelfde problemen: hoge bloeddruk, (dreigende) zwangerschapsvergiftiging enz. Absolute (bed-)rust werd voorgeschreven, niet de gang niet op. Mijn jonge kamergenootjes vroegen of ze niet even naar MacDonalds mochten omdat ze het ziekehuiseten niet lekker vonden en waren verontwaardigd dat ze zelfs niet even naar beneden mochten om een cigaretje te roken... Gelukkig zijn natuulijk de meeste jonge moeders niet zo, maar jong zwanger zijn is niet altijd beter. Wel hijgt de biologische klok genadeloos hard in mijn oren en wil ik zsm een 2e kind, maar ziet mijn man daar de urgentie niet van. En ik maak me natuurlijk wel zorgen om weer zwanger te worden op mijn 37e en als ik mijn man niet snel om kan praten nog ouder... De statistieken liegen niet.
Agatha, herkenbaar hoor, die biologische klok. Mannen hebben daar inderdaad helaas geen last van. En over die statistieken, inderdaad, ze liegen er niet om, maar probeer ze een beetje los te laten. De risico's kunnen groter zijn, maar het hoeft niet.
Hallo jeminee, Ik ben zelf nog ver van de 30 af dus daar kan ik je geen raad in geven wat ik je wel kan vertellen is dat ik een broertje heb van 9 jaar jonger en ik het altijd GEWELDIG heb gevonden! Ik weet natuurlijk niet hoe jouw kind ertegenover staat om een broertje/zusje te krijgen, maar bij ons is het nooit een probleem geweest. Mijn broertje is nu 11 en past nog meer op mij dan menig ander. We zijn altijd 2 handen op 1 buik geweest en dat zal altijd zo blijven. Het enige wat hij vervelend is is dat hij binnenkort (hopelijk) oom word, dat vind hij te oud klinken haha. Verder moeten jullie vooral doen wat jullie gelukkig maakt. Elke leeftijd heeft zijn voor- en nadelen. Of je nu 20 bent of 35, zolang jullie kindje met liefde wordt opgevoed en niets te kort zal komen komt alles goed! Veel succes! groetjes Nicky
Als voordeel zie ik dat ik zo super kan genieten van mijn dochtertje. Ik hoef niet meer zo nodig uit te gaan, mooi te zijn, te studeren, mezelf te bewijzen op mijn werk, heb ik allemaal al gedaan. Ik heb genoeg geld, huis, auto, rijbewijs, stabiele relatie, positie op mijn werk enz enz enz. @ Aghata: Dit heeft natuurlijk niets met leeftijd te maken, ik word 20, heb samen met mijn vriend een prachtig koophuis met genoeg slaapkamers, een grote tuin, 2 auto's, ik een baan als doktersassistente hij als politie agent, genoeg geld op de spaarrekening, dus ook wij kunnen volop genieten zodra het ons gelukt is.
@ Aghata: "Als voordeel zie ik dat ik zo super kan genieten van mijn dochtertje. Ik hoef niet meer zo nodig uit te gaan, mooi te zijn, te studeren, mezelf te bewijzen op mijn werk, heb ik allemaal al gedaan. Ik heb genoeg geld, huis, auto, rijbewijs, stabiele relatie, positie op mijn werk enz enz enz. " Dit heeft natuurlijk niets met leeftijd te maken, ik word 20, heb samen met mijn vriend een prachtig koophuis met genoeg slaapkamers, een grote tuin, 2 auto's, ik een baan als doktersassistente hij als politie agent, genoeg geld op de spaarrekening, dus ook wij kunnen volop genieten zodra het ons gelukt is.
Iedereen hartelijk bedankt voor de reacties. Ik heb zeker wat aan jullie berichten. Ik twijfel nog steeds wel een beetje, maar ik heb soms ook het gevoel dat het gewoon de 'zenuwen' zijn. Zodra mijn vruchtbare periode eraan komt/ik daar midden in zit en we dus bezig zijn zwanger te raken komen weer die twijfels. Omdat het dan opeens zo echt wordt, misschien. In ieder geval is onze 'happy period' weer voorbij (niet die uit de reclame ) en moet ik nu maar weer afwachten.