Goedemorgen, Ik ben 33 weken zwanger en heb een aangeboren hartafwijking. Ben daardoor bij de cardiologe onder controle en in principe zou mijn hart (in de conditie waarin het nu is) een normale bevalling aan moeten kunnen. Indien er sprake zou zijn van inscheuren of een keizersnede moet ik na afloop wel antibiotica krijgen ter voorkomen van infecties aan mijn hartklep. Sinds twee weken weet ik n.a.v een groei echo dat ons kindje 3 weken voorloopt met de groei. Na die echo is er een diabetestest gedaan waaruit bleek dat ik zwangerschapsdiabetes heb. Nuchtere waarden zijn het probleem en na 2 weken insuline spuiten is er geen enkele verandering. De kleine groeit dus gestaag door, op de curve richting de 9 a 10 pond. Ik word sowieso met 38 weken ingeleid. Vorige week hadden we een afspraak bij de verloskundige, waar ook het geboorteplan besproken zou worden. Ik maak me zorgen over de groei en de grootte, zeker in combinatie met mijn eigen hartafwijking. Ze wuifde al mijn vragen over bijvoorbeeld een ruggenprik (om belasting op mijn hart lager te houden) of een geplande keizersnede af. Het moest maar op de natuurlijke manier geprobeerd worden, we moeten maar een beetje relaxen, we waren paniek aan het zaaien, er was nog meer dan genoeg tijd en we konden beter nadenken over de muziek in de verloskamer.... Ik zag totaal niet tegen de bevalling op, keek er zelfs naar uit maar op deze manier wordt het een berg voor me (wat er zeker ook geen goed aan doet...) Ik ging er met een rotgevoel weg. Vanzelfsprekend wil ik liefst op de natuurlijke manier bevallen zonder toeters en bellen. Maar ik twijfel of het gezien mijn eigen conditie en de grootte van de baby verantwoord is. En er kan toch tenminste over gesproken worden? Ik vind het erg moeilijk duidelijkheid te krijgen. Wat kan ik vragen? Wat MAG ik vragen? En is het normaal dat alles zo lang wordt uitgesteld?
Goedemiddag, Ik kan me voorstellen dat je met een rotgevoel weg bent gegaan. Daarnaast kan ik me voorstellen dat je duidelijkheid verwacht t.a.v. het van verloop van je bevalling. Juist een geboorteplan helpt hierbij. Jij geeft aan wat je wensen zijn en verloskundigen en gynaecologen kijken inhoeverre dit plan haalbaar is. Dus alles mag je vragen en is te bespreken. Ook de onrust die bij jou is ontstaan. Indien jij een grote wens hebt om pijnbestrijding te krijgen tijdens de bevalling is het beter om dit vantevoren te bespreken en mogelijk een consult te krijgen bij de anesthesioloog. Zo kan uitgezocht worden wat je wel en niet mag krijgen ivm je hartafwijking. Het is beter om dit vastgelegd te hebben voor je bevalling, dan dat alles uitgezocht moet worden op het moment dat je aan het bevallen bent. Ik zou je aanraden nogmaals het gesprek met de verloskundige of gynaecoloog aan te gaan en duidelijk aangeven met wat voor gevoel je weg bent gegaan bij het vorige gesprek. Daarnaast zou ik aangeven dat je duidelijkheid wenst t.a.v. de bevalling en graag wilt weten wat de mogelijkheden zijn ( bijv. pijnbestrijding, keizersnede etc.). Ik hoop dat je hier iets mee kan! Succes toegewenst! Groetjes Monique
Hallo Monique, Bedankt voor je duidelijke en heldere antwoord! Het is inderdaad vervelend dat we geen eenduidig advies krijgen, hoewel ik me realiseer dat een bevalling nauwelijks te plannen of voorspellen is. Maar de dingen die wel planbaar zijn willen we graag duidelijk hebben! We gaan komende afspraak met de gynaecoloog nogmaals alles doornemen en duidelijk maken wat we willen en vragen wat er kan. Op die manier hoop ik dusdanig rustig de bevalling in te gaan dat het op een natuurlijke manier kan, zelfs bij een grote baby!
Goed plan en op een natuurlijke manier bevallen van een grote baby kan echt! Ik heb genoeg voorbeelden van vrouwen die prachtig bevallen zijn van een flinke baby. Heel veel succes en een goede bevalling toegewenst! Groetjes Monique