Uiteraard gaat mijn gedachten molen ook weer aan. Ik besef me gerust dat er mischien nog een paar kleintjes mee gaan doen en dat van die kwaliteit begrijp ik ook. Maar we hebben het over follikels waarvan je niet weet hoeveel eicellen er zijn. Dan een man met zeer beperkte semen kwaliteit, het liefst geen ICSI bij zo een laag aantal follilkels, stel dat ze ze kapot prikken. En je weet helemaal niet of er uberhaupt een bevruchting plaats vind. Daarom hoopte ik op minimaal 8, er lagen er namelijk 11 klaar. Maar de menopur heeft meer energie gestoken in het maken van kleine follikels dan diegene die er lagen te laten groeien. Denk dat ik wel 15 kleintjes had op rechts, althans zo leek het, naast die 2 grotere. Terwijl op links misschien 5/7 waarvan 2 grotere. Ach joh moet de gedachten ook laten passeren en loslaten en zien wat er vrijdag te zien valt. Ben gewoon zo bang dat die 4 te groot worden en anderen te klein, dan blijf ik met hetzelfde verhaal zitten als voorgaande ronden.
@Kruimel14 wat verdrietig na zo’n positief verloop van de punctie. Het verdriet blijft elke keer mega heftig, weet ik helaas uit ervaring. Ik zou doorgaan met de Utrogestan tot de testdatum. Weet wel dat je menstruatie soms later op gang kan komen omdat de Utrogestan het dus tegenhoudt. Niet meer teveel testen zou mijn advies zijn. Hoogstens op de officiële testdatum. Makkelijk gezegd, ik weet het.. Door de hormonen raak je mentaal ook zo van slag omdat je je fysiek zwanger voelt (dit had ik in iedergeval). Daarom dubbele mindfuck. Je weet gewoon niet meer waar je op moet vertrouwen bij een IVF/ICSI traject. Liefs en een knuffel voor jou
Ik heb even een kort vraagje tussendoor. Sorry voor de vieze details. Dit was namelijk mn eerste tp on kunstmatige cyclus. Ik heb zoals jullie inmiddels vaker gehoord hebben, een heel beperkte menstruatie met 1 dag direct licht-matig helderrood verlies en dan nog 1-2 dagen wat bruinverlies. Nu heb ik gisteren en vandaag alleen wat bruine stolsels (echt nog geen bodempje in de cup) waarvan ik dus uitga dat het menstruatie is, maar geen helderrood verlies. Dus de vraag: was bij jullie de menstratie ook anders na een kunstnatige cyclus?
@Emma1995 ik zou me dus echt kapotstressen pff! Maar het hoeft gelukkig niet is slechts te betekenen. Vriendin van me zat er helemaal doorheen tussen week 6 en 10 door wat zij beschreef als 'maandverbanden vol bloedverlies'. Er is geen reden gevonden en na week 10 was het opeens over en ze heeft nu een gezond zoontje van bijna 1. Duim dat het bij jou ook gewoon goed blijft gaan
@blij83 en @Emma1995 wat grappig dat jullie elkaar daar tegen kwamen! @Emma1995 wat een stress moet je hier van hebben. Je leest echt dat het 50/50 is. Maar hoe verder je bent, hoe kleiner de kans dat het nog misgaat. Ik hoop dat het bloeden stopt en je lekker kan gaan genieten. @Kruimel14 Wat een verdriet dat het niet gelukt is. Ik zit nu precies hetzelfde. Vandaag 12 DPO negatief getest en zit ook te twijfelen om te stoppen met de utro (had ik nog over van mn zwangerschap). Hoe naïef was ik ook om te denken dat het wel in 1 ronde spontaan zou lukken.... Ik ben niet zo emotioneel aangelegd, maar voel me ook wel echt aangeslagen. Het idee dat wij ook weer traject in moeten valt me opeens zwaar. Dat gedoe dat je overal rekening mee moet houden. En dan gewoon ook niet zeker weten of het nog een keer gaat lukken. Ppff...
Vind het helemaal niet gek, wij allemaal koesteren dat sprankje hoop. Daarnaast bij jouw, kan ik mij de gedachten goed voorstellen dat je na de geboorte van Liv misschien wel dubbel zoveel vruchtbaar bent. En ook dat het traject weer opstarten een drempel heeft. Hoe gaat het met je wat verwerking betreft?
Ik vind het moeilijk om die vraag te beantwoorden. Ik heb hele goede momenten, waarbij ik dansend sta te koken en positief aan de toekomst denk. Maar er zijn ook momenten met intens gemis en angst voor de toekomst. We hebben nog niet de resultaten van het genetisch onderzoek binnen, dus we weten ook nog niks over de herhalingskans. Ook ben ik bang dat het gemis van Liv steeds groter wordt naarmate de uitgerekende datum komt en de periode daarna. Tijdens de zwangerschap fantaseer je over de toekomst en spreek je continu uit dat iets de laatste keer met z'n tweetjes is. Het blijft zo verdrietig dat Liv niet bij al die momenten fysiek aanwezig kan zijn. We zullen met mijn verjaardag, met Sinterklaas, met Kerst en tijdens Oud & Nieuw nogsteeds maar met z'n tweetjes zijn. Ik denk dat ik nu in mn rouw bij het stukje 'boosheid' ben. Waarom is dit ons verdorie na zo'n lange tijd overkomen..
Heel begrijpelijk, ik kan mij indenken dat de uitgerekende datum en alles daarna heel zwaar zullen zijn. En vooral alle eersten, feestdagen, verjaardag. Maar het zijn ook de momenten dat je bewust stil staat bij de gedachte aan haar. Niet dat je nu niet aan haar denkt natuurlijk. Praten jullie er samen wel over? Hoe gaat het met je man?
@Kruimel14 wat ontzettend klote! Verdriet is nu heel logisch. Goed om daarna idd ook weer even tot jezelf te komen en dan daarna weer door. Bij mijn ziekenhuis moet je idd ook altijd een maand overslaan @Emma1995 wat schrikken. Gelukkig alles goed. Maar je wilt het gewoon niet. Misschien hoort het gewoon bij jou. Ik heb ook een vriendin die tijdens beide zwangerschappen bloedingen heeft gehad en nu we 2 gezonde kinderen @Asil snap wel dat je liever meer wilt hebben. Wie weet gaan er nog meer meedoen. Het is vaak zo dat het beeld nog verandert over de loop van de dagen @Gliss ik heb ook wel eens zo’n heel minimale menstruatie gehad, was alleen niet na kunstmatige cyclus. Zou door het gebruik van progesteron wel verwachten dat je een redelijke bloeding zou hebben. hier nog steeds buikpijn. Vooral aan het begin van de dag, nu is het wel weer redelijk ok. Vanmorgen ook echt weer helemaal leeggelopen. Voel me ook slapjes. Net wel even rondje gelopen. Heb het onwijs druk op werk en dat komt er bijna niet van soms. Nu echt even de tijd voor genomen
Oooh nee meis wat een nare rollercoaster dit... Het kan best zijn dat er een hematoom of iets zat en nu wel weg is. Dat dat je bloedverlies kan verklaren. Ik blijf keihard voor je duimen en hopen dat jullie kleintje blijft zitten!
oh jeetje wat ontzettend eng lijkt me. En wat fijn dat het hartje zo goed klopte! Hoop dat het inmiddels al minder is en dat je snel zonder zorgen verder kunt.
Ik krijg kippenvel van je antwoord op @Asil hoe het nu met je gaat. Van dansen in de keuken (hoe fijn en knap dat die momenten er zijn) tot intens verdriet bij de gedachte bij welke momenten Liv allemaal gemist wordt. En dan ook nog eens -ondanks je eigen verdriet- reageren op mijn verdriet in dat geval. Diep respect. Wat ***: we zitten dus precies in dezelfde situatie . Ik ben (ook) niet emotioneel aangelegd (wel sterke gevoelsbeleving, sensitief etc.), maar als tegenhanger een sterke ratio, maar dit traject is mentaal echt next level. En ik snap de hoop, dat doet leven en blijft energie geven om door te gaan ondanks alle tegenslagen. Ik wens jou veel kracht en moed! @Wondertje2020 dank ook voor jouw medeleven. Ik ga zeker niet onnodig meer testen. Ik heb vandaag getest om te weten waar ik aan toe ben en te voorkomen dat onnodig hoop houd. Als het aan mij lag was ik gestopt met de Utro, maar op basis van alle adviezen hier, doe ik het vandaag en morgen nog en stop op 14DPO. Ik heb 0 verwachtingen meer en hoe eerder de klap, hoe sneller ik verdriet kan toe laten (en kan verwerken). Heb je volgende week evaluatie (of heb ik dat verkeerd onthouden)? Alvast succes (fingers crossed). Zag vanochtend in de PostNL app dat er vandaag een brief van het ZH bezorgd gaat worden. Zal wel over de cryo's gaan. Dat is dan toch een lichtpuntje (ook al zijn dat geen garanties, maar toch). Ik ga proberen mijn zinnen te verzetten en me op school te richten... Fijne dag allemaal!
Wat een achtbaan is dit dan toch he... Misschien een kleine troost... ik heb altijd begrepen dat menopur meer zorgt voor kwalitatief goede eicellen dan een flinke hoeveelheid met een heleboel matige. Je hebt kans dat die eicellen die je nu hebt wel goed zijn. Al weet je het nooit geheel zeker natuurlijk...
Klopt en jij had er ook 5 meen ik mij te herinneren met 6 eicellen toch? En hoppa de eerste gelijk blijven plakken. Enige waar ik me echt zorgen over maak is dat ze nog zo mooi kunnen zijn maar als mijn vriend zijn semen slecht is tja.. Dan kan ik top eitjes hebben maar hangt het toch van die bevruchting af. IUI 12 was maar 300.000 en IUI 13 650.000 met super lage beweegelijkheid, maar 4% en ook nog catagorie C/D.. Heb hem volgegooid met een shitload aan extra vitaminen, dus hopen dat dat zijn vruchten afwerpt. En ja je hebt maar 1 goede embryo nodig natuurlijk, weet ook niet waarom ik zo gefixeerd ben op cryo's. Misschien de hoop of wetenschap dat je wat achter de hand hebt meer rust geeft ofzo. Maar weet je, nu is nu en vrijdag is vrijdag.. Ik behoed mezelf er gewoon voor om op de zaken voorruit te lopen.
Indd. 5 follikels, 6 eicellen, 3 sterke embryo’s. 1e is blijven plakken en de andere zitten in de vriezer. Natuurlijk is dit helemaal geen garantie maar toch. Qua eicellen weet ik wel heel zeker dat eentje sowieso te groot was en 2 misschien net te klein. Bij de laatste meting waren er maar 3 echt op perfecte grootte. Ik denk eigenlijk dat dat ook onze 3 embryo’s zijn geworden. Qua zaad heb ik weinig verstand Met de donor heb je ‘gewoon’ goed zaad dus daar nooit over nagevraagd. Maar het is wel zoals je zegt: alles hangt af van de bevruchting. Maar dat heb je ook met ‘goed’ spul. Het blijft met ivf/icsi een gok allemaal... dat maakt het zo lastig. Ik snap wel dat je graag cryo’s wil. Je wil het liefst meer halen uit je poging dan enkel 1 tp, als dat enigszins kan. Wij hadden uiteindelijk zoiets van: we gaan deze punctie doen, in de hoop op gewoon 1 embryo. Alles wat extra is, is mooi meegenomen ofzo.
Dit <3 En dit, ook zo herkenbaar, voor mezelf zo hard als beton maar een enorm inlevingsvermogen voor anderen en alles rationaliseren. Hoop dat de afleiding wat helpt.
Snap ik begrijp ik van het zaad, en ik heb er dus 2 gehad met die instelling en had dus ook "maar" bij elke 1 TP. Tuurlijk is elke 1 er 1, maar je gaat zo hard door je pogingen heen. Heb je straks 5 cryo's blijft de eerste plakken en laat je het bij die ene, wat is dan de toegevoegde waarde van die cryo's maar ja toch dat gevoel. Dat niet alles van die ene afhangt. Maar ik moet niet zeiken ook, hoop dat ze doorgaan in iedergeval. Alles onder de 14mm kan nog afvallen maar kan er ook wat bij krijgen. Vrijdag zal meer uitsluitsel geven. Hoe gaat het met jullie? Klachten nog steeds mild?
Ja dat had ik dus ook verwacht, zeker omdat m'n bms dikker dan ooit was door estradiol+progesteron en dan gebruikte ik ook nog aspirine (mee gestopt). Gek hoor. Je zou denken dat het ergens heen moet. Hoop dat jij je snel wat minder rot gaat voelen! @Iemand1991 wat een verdriet lees ik uit je verhaal. Het lijkt me zo heftig, eindelijk zwanger, groot verlies en dan ook nog weer terug het traject in. En zeker met naderende uitgerekende datum.. pff Heel andere orde, maar ook ik vond de 'uitgerekende datum' echt een dingetje en nu is het alweer bijna een jaar geleden dat ik ontdekte dat ik zwanger was. Tijd gaat maar voorbij en je blijft maar met lege handen staan
Ja het gaat indd wel hard op die manier... Voor nu is het misschien goed om het echt stap voor stap te nemen. Een goeie vriend van ons noemde het ‘de trap’. Met elk stapje ga je naar boven, richting je doel. Soms val je een stukje terug en soms sla je een paar treden over. Neem dit echt stapje voor stapje. Probeer heel even niet te ver vooruit te kijken, hoe moeilijk dat ook is. Ik hoop dat er vrijdag goed nieuws is❤️ Hier gaat het gelukkig de goeie kant op. Ik ben officieel gezien niet meer besmettelijk maar mag pas uit quarantaine als ik 24 uur klachtenvrij ben. Dat is nu nog niet dus ik blijf nog even thuis. Voor vriend ligt die grens op vrijdag. Op school is een enorme uitbraak gaande en waarschijnlijk kunnen we niet open volgende week. Het is nu voorjaarsvakantie maar dat weekje is te kort om deze uitbraak te stoppen.
Heftig hoor, ben echt blij voor jullie dat het bij milde klachten is gebleven en het geen effect heeft op jullie kleine meid. En zo is het ook, waarbij ik 2 jaar geleden mezelf voorbij liep probeer ik mezelf nu te remmen door te denken vandaag is vandaag Lies, pak je rust, woendag is woensdag. Het komt zoals het komt. Heb daarmee wel geleerd de gedachten mogen passeren maar blijf er niet in hangen. Dus dat doen we dan maar