Bizar verhaal, en dat van die 33 uur neem ik ook mee in mijn gesprek maandag. Ik wil ook weer terug gezet worden op de standaard. Dan maar risico van een eisprong door de medicijnen heen maar vond het een goed verhaal met betrekking tot rijpen van de eitjes. Ben ook van mening dat ze alle risico's moeten benoemen, hoop ook op goed resultaat deze keer. Zag wel je topic over eiceldonatie. Flinke stap ook om overna te denken.
Dat over risico´s bespreken ben ik helemaal met je eens. Ik mis dat ook wel een beetje. Bijv. bij het bespreken van de risico´s van bepaalde medicijnen. Bijv. prednisolon. Heb daar zelf flink op doorgevraagd en dat werd toch wel wat afgewimpeld. Met uiteindelijk ´het is ons advies, je hoeft het niet te gebruiken´ eb ´als dje de bijsluiter leest van medicatie dan lees je altijd enge dingen´. Tja,....uitiendleijk moeten we denk ik allemaal zelf blijven denken, afwegen en de risico´s inschatten. Maar dat is wel heel moeilijk als je zelf niet altijd over alle informatie (kan) beschikken.
Eens, volgens mij heeft pas geleden nog iemand gereageerd op ons topic over de prednisolon en alle risico's die er bij haar aan verbonden zaten. Ik vind het soms erg dubbel, ergens moet je ook een beetje vertrouwen hebben in hun expertise. Vroeger was het echt " de dokter zegt het en die heeft gelijk " nu met internet zijn wij veel onafhankelijker geworden, waarbij er ruimte is voor eigen inbreng, andere kant ook het gevaar dat wij op hun stoel gaan zitten. Vind dat een fijn lijntje en een moeilijk lijntje. Als ik vanuit mezelf kijk zit ik er ook niet op te wachten dat er zomaar iemand binnenkomt en mij verteld hoe ik mijn werk beter kan doen. Andere kant, al heeft diegene gelijk of er is ruimte voor een gezonde discussie dan ook prima en zou ik dat toegeven of het gesprek aan gaan. Dus tja.. Wel heb ik zelf in mijn situatie het gevoel dat niet iedereen even transparant is en daar heb ik een hekel aan, ook al is het geen goed nieuws of is er een verkeerde inschatting gemaakt. Zeg dat dan, in plaats van vage antwoorden.
Ben het helemaal met je eens. Maar dat komt ook door die veranderde markt, wij zoeken meer op als niet arts, artsen moeten meer open staan voor info vanuit de patiënt, .aar er zijn ook best een hoop patiënten die snel met rechtzaken aan de slag gaan. Want als er wat gebeurd, is het al snel, fout , want, die arts onderzoeker uit dat ene dorpje in Amerika zei dat al eens op zijn insta.. Maar goed, ik ben wel met je eens. Ben gewoon duidelijk, zeg sorry en door.
Nou dus dat @2jongensmama, bij mij hebben ze nooit gezegd, misschien hadden we het beter zo of zo kunnen aanpakken of alleen al meer duidelijkheid over mijn eerste miskraam. Wat ging er dan mis, ik heb notabene een curretage gehad, het vruchtje is bekeken. Is toch mijn "kind" mag ik dan ook weten waarom het geen doorgaande zwangerschap was en wat kunnen we doen om een volgende mk te voorkomen? Ik heb mij echt niet gehoord gevoeld, in mijn traject verleden (wat je met 2 IVF en 2 Mk's een verleden kan noemen). Ik was lam geslagen en kapot bij de laatste mislukte poging, heb helemaal geen begeleiding gehad of uberhaupt aangeboden gekregen. Ook geen "verklaring" of de stempel "pech" helemaal niks. Nu ben ik meer ingelezen, heb meer haar op mijn tanden, ben ouder en sta er anders in. Ieder rationeel denken mens had met mijn eerste IVF poging gedacht, zou je dat nu wel doen? Kunnen we het niet beter even uitstellen... Waarom? Nou omdat ik geleefd werd in het traject, na mislukte poging 1 met eisprong, hup door naar de eerste echte poging, timing was kut. Ik kon niet normaal nadenken van de hormomen. Ik had een punctie op de 8ste, TP op de 10de en de 11de hadden wij een hotel geboekt + concert en continue in dat traject zat ik op de wip want als de punctie een dag later was of 2 dagen dan ging alles wat er geboekt was niet door. Maar wat wist ik nou. Ja je bent 2 volwassen mensen en je wilt zo graag, ik had al voordat ik ging prikken aangegeven dat we die datum weg gingen, voor het ZH was het allemaal op tijd maar toen kwamen de echo's en was het kantje boord of we het wel zouden redden. Poging werd alsnog door geduwd. Was kapot. Had ook, denk ik door de stress, maar 6 follikels. Het waren er eerst maar 4, had nog gezegd laat maar gaan, ik vind het te weinig maar nee ik moest door. Uiteindelijk toch zwanger, maar dezelfde avond van de positieve test op 12dpo een niersteen (verhaal al wel eens verteld) heb 2 x naar de kruimel mogen kijken en hoppa miskraam. Tuurlijk zal het gerust aanleg zijn geweest of wat ook, who knows, maar geloof best dat als ik een andere mindset had en minder stress dat dat een andere uitwerking had gehad. In dit geval had ik wel gewild dat de arts de beslissing had gemaakt, door te zeggen, zou je dat nou wel doen?? Of mij zelfs rust aangeboden te hebben na de eerste mislukte poging en even tot mezelf te komen oid. Zeg echt niet dat het hun schuld is geweest, ben er zelf bij. Maar zou er nu niet voor kiezen. Als er rondom de periode van deze punctie maar iets in ons leven speelt wat stress veroorzaakt dan laat ik de poging schieten tot een beter moment.
@Asil wat vervelend hoe je dat zo het meegemaakt en dat daar geen aandacht voor was. Hier de ervaring dat ze vanaf intake, zowel in CWZ als Nij Geertgen als bij bijna iedere afspraak ook even vragen hoe de vlag er mentaal bijhangt en of eventueel psychologische ondersteuning nodig is. Lijkt me ook niet meer dan normaal in zo'n intensief proces eigenlijk. Ik heb nog even een vraag meiden. Ik verwacht echt ieder moment mijn menstruatie. Ik ga volgende tp doen in kunstmatige cyclus en moet vanaf menstruatie 1dd3 tabletten estradiol slikken (generieke naam progynova) in de ochtend. Maar ik vroeg me af, stel ik word vanavond ongesteld, moet ik het dan meteen nemen, of de volgende ochtend? Maakt dat uit?
@Gliss, op je vraag geen antwoord. Blijf het wel balen vinden dat je op je menstruatie wacht maar daar gaan we niet te lang bij stilstaan en hebben goede hoop op de volgende. Ik hoop dat het nu wat veranderd is, zag wel wat aanpassingen in de IVF map algemeen. Nu sta ik er o stevig en ok in maar ligt eraan wat de hormonen straks weer in petto hebben.
Het is na 20 uur de dag erna dag 1. Ik slikte het altijd sochtends. Edit, ik twijfel of het nu 18 of 20 uur was
Ja vervelende ervaringen zeg. Hopelijk gaat het vanaf feb wel beter. In ons traject is er gelukkig altijd voldoende aandacht gegeven voor het mentale stuk. Kon vast wel eens beter, maar dat lag dan vooral ook aan mij. Zolang ik niks zeg, kan een behandelaar ook niks weten. (Het zijn geen tovenaars met magische glazen bollen).
Het is helaas per ziekenhuis/ kliniek verschillent. In Gent kreeg ik te horen dat CD1 de eerste dag is dat je met rood bloedverlies opstaat (dus om 18:00 uur bloedverlies is de volgende dag CD1) en bij C&C is de 1e dag rood bloedverlies voor 20:00 uur 's-avonds.
Inderdaad en eens, maar aan alles aan mij en mijn vragen en de zenuwpees die ik was en ADHD.. nou iedereen had het kunnen zien hahaha. Maar goed: en
@Asil wat een nare ervaringen. Ik herken het deels wel Wel super fijn dat je er nu anders in staat. Beter weet waar je grenzen liggen en wat jij wilt. Dat maakt vast dat je het beter aan kunt
Wat dat betreft ben ik wel blij dat wij al ietsje ouder zijn nu we het traject ingaan. Al moet ik zeggen dat we bij het eerste 'uitslaggesprek' wel wat geschokt waren. Arts: "Ja, die uitslag was echt helemaal niet goed, he." En meteen doorjassen over dat het dan icsi wordt, de opties, etc. Hoezo he? Wij weten nog van NIKS. Is dit hoe je een slechtnieuwsgesprek doet? Er leek op geen enkel moment alsof ze doorhad dat zulk nieuws misschien wel een schok is, dat het heftige emoties kan oproepen, dat je daar misschien even bij stil moet staan? Nu zijn mijn man en ik ook wel allebei van het type 'houdt zich neutraal/koel als het emotioneel wordt met iemand erbij die je niet goed kent', dus ze heeft aan ons ook niet veel emoties gemerkt denk ik. Maar dat kun je toch serieus wel zelf bedenken lijkt me als dit je werk is... Ik word er nog steeds boos van. En het was vooral bizar omdat het eerste gesprek dat ik met haar had, juist súperfijn was. Wat je zegt, ik ben ook een kritische patient, ik heb zelf al van alles uitgezocht, en ze nam juist de tijd om mijn eigen ideeën te horen en antwoorden te geven etc. Dus het kwam zo uit het niets dat dit vervolggesprek echt zo kut was. We zijn er nog steeds niet uit of we om een andere arts willen vragen of niet. We hebben er toen niets van gezegd, maar we hebben er allebei nog steeds een nare smaak van in onze mond.
Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik het een beetje mis bij Cuypers en Cuypers dat je wordt gewezen op de eventuele bijwerkingen. Zo kreeg ik na m’n punctie een hele zwaar medicijn, die eigenlijk bedoeld is voor het stilleggen van de melkproductie( dostinex) ik ging er heel erg van hallucineren en zag dingen die er niet waren en leefde heel erg in me eigen wereldje. Je mocht dan ook niet auto rijden met de medicatie.De vrouw van de apotheek wilde het zelfs eerste instantie niet meegeven omdat het bij miskramen wordt gebruikt in een laat stadium, wat dj’s niet mijn geval was.Ik wou dat ik daar op gewezen was. Verder merk ik ook dat ze zoveel informatie gewoon niet delen en dat moet ik dan terug lezen in m’n dossier. Heel vermoeiend maar goed. Verder is mij ook nooit mentale hulp geboden. Bij alle drie ziekenhuizen/behandelaars waar ik heb gezeten niet.
Snap ik, wij nu ook 38. Gesprek gaat nu zeker anders zijn. Ik wilde ook over naar een ander maar zij vond het niet netjes en wilde toch dat ik weer bij dezelfde zou gaan. Ben benieuwd.
Jeetje heftige ervaringen allemaal hier lieverds! Ik ben niet helemaal m’n eigen goede zelf (mega hormonaal en heb er last van) dus ik reageer niet los op alles, maar leef met jullie allemaal mee en deel dikke knuffels uit aan wie er een kan gebruiken ❤️
Ja dat mis ik ook daar hoor. Maar dat mis ik overal wel. Overal moet je zelf achteraan en goed doorvragen want zelf info delen is schaars vanuit die klinieken en ziekenhuizen. Maarre hebben we een “digitaal dossier” dan bij C&C...?
Ik doe mee met @Betsies vandaag. Ook mega niet lekker in m’n vel, en mijn hormonen die zijn compleet de weg kwijt.
Hm al ik dit zo hoor lijk ik geluk te hebben, zowel in CWZ als Nij Geertgen tot nu toe geen klachten. Ze leggen veel uit en kan alles vragen, ook als de vragen pas later komen lukt het altijd wel om antwoord te krijgen (als ik er via zp/Freya niet uitkom qua kleine vragen). En als ze het niet weten dan is dat ook bespreekbaar. Hopelijk met de ervaringen die jullie inmiddels hebben loopt het traject verder wel goed.