Wauw, veel herkenning. Het is overigens bizar hoe wij hier over aan de praat zijn geraakt. Zie mijn verhaal van gister in een ander topic. En nu jij met dit artikel en anderen met hun gevoelens hieromtrent... En wat een geweldige reis zijn jullie aan het maken. Pffff kippenvel krijg ik er allemal van.
Heb gister mijn verhaal in een ander topic getyped als je op mijn naam klikt kun je die lezen in het IVF groepje
Las jouw verhaal vanochtend. Knap beschreven: veel sterkte (en voor wat het waard is: voor mij een en al herkenning). X
Ja ik herken het ook erg hoor. In eerste instantie toen wij het nieuws kregen van 'dit is helemaal niet goed' viel ik echt in een zwaar zwaar gat, voelde me alsof... nou ja alsof je in een scheiding ligt bijv. Je hele beeld van de toekomst verandert, je raakt een toekomst kwijt waar je eigenlijk toch altijd op rekent. En het feit dat we uiteindelijk toch nog icsi als optie hebben geeft hoop, en het feit dat die optie/de hoop er is, heeft dat gevoel van verlies (voorlopig) weggenomen. Dus verder voel ik me heel goed, en doordat die hoop er is, kan ik het verder allemaal van me afzetten en heb ik geen moeite met zwangerschappen/baby's (behalve dan als er binnen de familie dat nieuws komt...). Maar ik weet zeker dat dit weer helemaal wegvalt als we op het punt (zouden) komen dat we X aantal behandelingen hebben gehad (ik weet nog niet wat onze max is; in eerste instantie was het alleen maar 'ik wil het één keer proberen...' en daarvoor was het eigenlijk altijd 'ivf gaan we noooooit doen') en er is echt geen hoop meer. Ik denk dat ik dan ook weer door een diep dal ga... en dat terwijl ik weet en erop vertrouw dat ik in allerlei soorten levens gelukkig kan zijn. En ik geniet ook heel erg van het níet hebben van een kind. Maar gewoon het feit dat ik het nooit kan meemaken.. dat vind ik echt heel moeilijk. Dus nu sta ik er maar gewoon niet te veel bij stil. Maar ik probeer me er wel steeds op voor te bereiden: het kan maar zo dat het nooit lukt. En ik wil mijn leven niet te veel meer inrichten op 'straks als we een kind hebben', want ik hou misschien al wel 8 jaar rekening met het feit dat 'we over 2 jaar misschien een klein kind hebben' en ik word daar helemaal zat van. Het is gewoon verschrikkelijk moeilijk. Ik wou wel dat ik het gewoon niet wilde. Dat zou zo veel oplossen... mijn beste vriendin is heel bewust kinderloos en dat is jaloersmakend relaxt! Die heeft die drang gewoon niet...
Dat dus. Het niet mee kunnen of mogen meemaken maar ook het leven inrichten "straks" ben ik zwanger. Maar het loslaten daarvan vind ik nog moeilijker. Ik leg mezelf de beperking op niet te drinken. Geen zuivel en andere dingen en als ik dat los laat en het lukt niet ben ik weer bang dat het daar aan heeft gelegen. Echt het "zie je wel ik had dat wijntje moeten laten staan, of ik heb een kom yoghurt na de TP gegeten, dat zal het wel zijn geweest" te belachelijk voor woorden. Als je het typt vind je het al onzin maar helaas wel de schrijnende waarheid voor mij.
** Lange onvervulde kinderwens ** Even voorstellen * Kruimel14 (37)- 1e kindje -5x IUI, 1x IVF, 1 verse terugplaatsing, 8 cryo's totaal. Nu 5 terugplaatsingen gehad, nog 4 cryo's over. * Betsies (39) - 1e kindje - 6x IUI, 2x ICSI, ICSI 3, nog 1 cryo * Didi5555 (30) -1e kindje -4 IUI- 1x IVF. Op naar terugplaatsing 5 * Leraje (36) - 1e kindje - traject start in september * Asil (39) - 1e kindje - 13x IUI, 2x IVF, 1x ICSI , op naar Poging 4 * 7missme1987 (34) - 1e kindje - 3x IUI, 1x IVF, 1x ICSI nog 4 cryo's * Chrystal86 (35) - 2de kindje - 2x ICSI 9x tp, nog 2 cryo's * Saar1988 (32) - 1e kindje - 6x IUI, Start IVF Mei * Noukie88 (32) - 1e kindje - 6x IUI, Start ICSI Mei * DangerBlonde (31) - 2e kindje - in afwachting van genetisch onderzoek * M061987 (33) - 1e kindje - 7x IUI - 1x IVF, 3 terugplaatsingen, 4 cryo's over *Lizze22 (27) - 1e kindje - 2 x IUI - 2x ICSI, 3 terugplaatsingen, 7 cryo's over *JH8 (27) - 1e kindje - 5 x IUI - ICSI 1e verse terugplaatsing Afspraken * begin augustus - Leraje - start pil * 6 augustus - DangerBlonde- afspraak endo specialist * 6 augustus- 7missme1987- echo voor bepaling cryo TP * 12 augustus - DangerBlonde- belafspraak fertiliteitsarts Testdatum 2 augustus - Chrystal86 Zwanger * 2jongensmama - ICSI 2 verse tp (tp 8) - 19-11-21 * Iemand1991 - IUI 2 - UD 30-12-21 * Emma1995 - IVF 1 - UD 8-10-21 * Lizze22 - ICSI 2 (tp 3) 24-02-2022 * HerfstmeisjeB - Letrozol 5mg
Het is moeilijk soms om het hardop uit te spreken en in ons geval te typen maar helaas wel realiteit. Het artikel dat @Saar1988 heeft gedeelt is heel confronterend maar zeker ook erg mooi. En een opsteker misschien wel. Net wat ze beschrijft het gevoel ook geen oma te worden. Ik heb daar heel lang veel moeite mee gehad. Vooral het gevoel alleen achter te blijven en vergeten te worden. Wanneer mijn ouders er niet meer zijn. Mijn broer met gezin in een andere stad woont. Mijn neefje en nichtje ouder worden en hun eigen ding gaan doen en ze je vergeten.. en het ergste wat kan gebeuren als je partner eerder komt te overlijden. Wat ben ik dan nog. Dan woon ik niet in de stad waar ik ben opgegroeid. Kom in een bejaardenhuis waar ik niemand ken... bla bla vul maar in. Die gedachten moet ik echt een halt toe roepen. Puur omdat het leven nog niet geleefd is en je niet in de toekomst kunt kijken. Tuurlijk is het een kleine angst maar als het mee zit heb ik toch nog minstens 30/40 jaar te gaan en ben ik zelf verantwoordelijk voor mijn geluk. Althans over de dingen waar je zelf invloed op hebt ❤
Thx voor je openheid Lisa. Elk woord is voor mij herkenbaar (als ik geen moeder word, dan ook nooit oma, ook mijn broer en zijn zoon wonen in een andere stad, mijn ouders zijn op leeftijd en mijn man is 10 jaar ouder). Daarnaast hebben wij een koophuis met nu al overwaarde: aan wie laten wij wat na? Het liefst aan ons kind, maar ja als dat nooit komt... Ik werd afgelopen woensdag 37 en word elk jaar wat melodramatischer op mijn verjaardag...dit jaar kwam ineens binnen: ik ben op de helft ongeveer (als mij een lang leven gegund is). Ik vind het mooi in het artikel te lezen dat hun liefde genoeg was, zo ervaren wij dat ook. Het voelt spannend om het zo op te schrijven (dat maakt het echt), maar ik heb nog 4 cryo's over en daarvan ga ik er vanuit dat er 1 niet goed ontdooit (statistisch gezien). Dus nog 3 kansen. Daarna stoppen we ermee. Dat komt dus al snel in zicht. We ondergaan het maar. Wat me heel erg aanspreekt in jouw bericht is het verantwoordelijk zijn voor je eigen geluk. En wat @Leraje ook schrijft: wij beseffen ons dat een leven zonder kinderen ook veel vrijheden geeft. Knuffel voor jou!
@Kruimel14, dat dus allemaal. Zo herkenbaar. En toch nog gefeliciteerd met je verjaardag ❤. Wij hebben die gesprekken geregeld gehad. De ben ik alleen genoeg voor je... als je wens groter is dan snap ik dat en neem ok het je niet kwalijk als je bij mij weg gaat. Maar net zoals het artikel. Onze liefde voor elkaar is zoveel groter dan dan dat. Gaat heel diep!
Ik herken die angst om alleen achter te blijven ook heel erg. Maar zoals mijn bewust-kinderloze vriendin zegt: "Alsof a) je van je kind kunt verwachten dat deze jouw eenzaamheid oplost/jouw verzorger is/etc; en b) je een garantie hebt dat je het uberhaupt goed met je kind kunt vinden en je deze nog steeds vaak ziet als ze volwassen zijn". (Al ga ik daar wel van uit; ik kom zelf uit een gelukkig gezin en mijn man ook, dus ik zie weinig redenen waarom ik opeens geen contact met mijn kinderen zou hebben.) Maar het eerste punt is wel waar: ook mét kind zou ik ws. toch niet door hen verzorgd willen worden. En ik ben blij dat ik veel lieve neefjes en nichtjes heb, die ons hopelijk ook opzoeken als we oud en der dagen moe zijn. Maar vind het wel heel fijn om een vriendin te hebben die dus geen kinderen wil en zich hier ook totaaaal geen zorgen over maakt! Dat geeft mij dan ook wel weer wat rust. Zo van: het is echt niet zo dat je dan in een gat valt alleen omdat je toevallig geen kind hebt. Ook op je zestigste, of zeventigste, of tachtigste, kun je nog steeds nieuwe sociale contacten aangaan. En ik vind het ook heel fijn om te lezen over vriendschappen tussen mensen van verschillende generaties. Bijv. Tonke Dragt (kinderboekenschrijfster) is bevriend met een veel jongere mannelijke kinderboekenschrijver, kan nu even niet op zijn naam komen. Maar zij heeft voor zover ik weet ook geen kinderen en is nu heeeel oud, maar heeft dus nog wel vrienden die ze regelmatig ziet! Dat is mijn doel ook haha. Ik moet niet vergeten dat ik gemakkelijk contact leg. En joh, anders gaan wij toch over 45 jaar allemaal elkaar weer opzoeken via wat-er-dan-ook-is aan social media en gezellig samen in een bejaardentehuis wonen. Het is ongetwijfeld gemakkelijker dan het voor de generaties vóór ons was om expres mensen te zoeken die óók geen (achter)kleinkinderen hebben, om samen mee op te trekken. Dat internet heeft ook voordelen!
@Asil denk ook dat je samen door het fertiliteitstraject samen gevormd wordt. Je leert de les dat niet alles in het leven vanzelfsprekend en maakbaar is, zoals vaak wordt gesuggereerd. Door deze levenslessen kom je tot een diepere laag van het bestaan en over zingeving van het leven, over doelen hervormen, andere wegen uitstippelen, zonder beperkingen en vrij van mogelijkheden. En in het achterhoofd altijd de gedachte over wat had kunnen zijn en het gemis.. Dit mag wat mij betreft er altijd samen zijn.. het gemis én de mogelijkheden die daardoor zijn ontstaan. Hoe dit praktisch in te vullen en concreet te maken in het leven, dat wordt weer een nieuwe levensles…
Wat een fijn clubje is dit. Ik merk dat het qua intellect ook goed klikt. Ruimte voor wat diepgang op niveau. Fijn om daarbij te zijn!
Helemaal mee eens: een kind moet ook nooit (is mijn mening) de last/verantwoordelijkheid voelen om voor mij te zorgen of te entertainen. Sluit aan bij verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven en geluk. Al hoewel dat eerste in bepaalde culturen heel gebruikelijk is, maar dat is een ander verhaal. Er zijn zeker weinig garanties in het leven: ik ken meerdere vriendinnen met een moeizame band met een of beide ouders of broers/zussen waar het onderling totaal niet botert. Ik sluit me bij je idee aan om elkaar tegen die tijd lekker op te zoeken in het bejaardenhuis . Het vervelende van angsten is onder andere dat je kan denken dat je de enige bent. Het fijne van ze uitspreken is er achter komen dat dat niet het geval is en dat kan, al is het maar een beetje, de last iets draaglijker maker. @M061987 daarmee sluit ik me ook aan bij jouw laatste berichtje. Slaap goed allemaal!
8dpo en extreem tuurstreepje op action test. Zo licht dat ik het nauwelijks op foto krijg, en ik denk dat hij na uploaden helemaal verdwenen is. Dus zal ongetwijfeld een indent streepje zijn. Maar ik ga r toch even onterecht hoop uit halen oké
Oehhh! Heb je niet nog wat andere merken in huis? Action deed bij mij niet heel veel in het begin, sensitest wel meer!