Prachtig. Zo voelt het voor mij ook, als ze bij een embryo van 5 dagen al het geslacht kunnen achterhalen ben je voor mij al "levend".
@Muisjepluisje ik wens jullie heel veel succes naar de intake toe. Wat een enorme stap, maar ook hoopvol op deze manier. Ik ben wel benieuwd aan hoeveel stellen/ vrouwen zo’n zaaddonor mag doneren bij NijGeerten? In UMC Utrecht doneert een Nederlandse niet anonieme zaaddonor 1 tot 3 jaar, dat houdt in 50 tot 100 donaties.
Had nog een mini sprankje hoop maar het is echt niet goed. Mega lichte tuur. Dus over en uit. Die laatste cryo voelt momenteel als een vloek en een zegen. Een zegen omdat we hem nog hebben maar ook een vloek omdat we hem nog hebben. Zegen: want stel je voor dat? Vloek: omdat ik nu toch weer aan uitstel gedrag kan doen, want zo lang die in de vriezer ligt.. Is er nog geen eind. Bah. Ben het zo zat.
Ach heel verdrietig dat het echt niet gelukt is.. en snap de neiging naar uitstellen. Je wilt het gevoel van hoop nog houden. Ik sta nog niet in jouw schoenen in de zin dat ik al richting het einde van het traject zit dus dan kan ik niet zeggen dat ik snap hoeveel pijn dit moet doen, maar ik voel zelf nu iedere keer dat het mislukt dat het me steeds zwaarder gaat vallen en dan zit ik nog niet in de buurt bij wat jij nu moet voelen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik met je meevoel en je heel veel sterkte wens. En ik houd hoop voor die laatste cryo!
je omschrijft dit heel goed, in het begin van het traject heb je nog veel hoop dat het gaat lukken. En bij elke mislukte terugplaatsing wordt het zwaarder en zwaarder, de vertwijfeling en de angst groeien… en je kinderwens wordt groter en groter, want je zit al zo lang in een traject en hebt er al zo veel moeite voor gedaan..
Die laatste cryo maakt het zo definitief... of definitief ouders of definitief samen verder. Kan heel goed begrijpen dat je die echt allerlaatste keer nog voor je uit wil schuiven
Misschien gek, maar bij mij werkt het averechts (soms in mijn gedachten) De wens word kleiner, vorm van zelfbescherming misschien. Dat ik straks echt op het punt ben, van hup plant die cryo maar in mijn buik, maar waarvoor.. Meer voor het gevoel van afsluiten... Kwee niet, mijn emoties en gedachten zijn sowieso niet betrouwbaar op het moment. En wat ik nu ga zeggen klinkt misschien ook heel raar, maar word nu vrolijker om na te denken over een pup dan een baby. Puur omdat een pup binnen handbereik is en een baby niet tastbaar.
deze gedachte snap ik ook heel goed over een pup, maar ik twijfel nog over de aanschaf van een hond/puppy omdat ik niet wil dat dat beestje een soort van vervanging wordt van de leegte en het gemis wat je voelt. Aan de andere kant, als je op die manier zo’n harig , kwispelend , brok aan energie in huis kan halen waaraan je je liefde en zorgzaamheid kwijt kan.. waarom niet? Ik denk dat zo’n beestje heel veel geluk kan brengen.
0.0 vervanging meer het idee van zorgen en eruit moeten, ben bang dat ik mezelf anders helemaal op en afsluit. Ik zou echt heeeeel graag een markiesje willen
Wij hebben heel lang een hond gehad en geen baby. Eerst omdat we er nog niet aan toe waren en daarna omdat het niet lukte. Zoals jullie weten is onze hond overleden een maand of 1,5 voor de baby kwam. Maar mijn man en ik ervaren het dus echt wel behoorlijk hetzelfde, dat gevoel voor het kind nu en dat we toen hadden voor de hond. Dus in die zin snap ik vervanging juist wél. Of nou ja, vervanging is geen goed woord, maar invulling van de kinderwens. Iedereen bleef ook tegen ons zeggen: "straks heb je het kind en dat is een goede vervanging." Nou dus echt niet he. Onze hond was echt wie ze was, met haar heel eigen rol in ons gezin, heel anders dan onze dochter nu. Maar de zorg en liefde die we voor ons kindje voelen voelden we echt heel vergelijkbaar voor onze hond. Dus die opmerking voelde echt een beetje alsof mensen tegen ouders die een kind verliezen zeggen "Oh maar je hebt er toch nog eentje". Ongetwijfeld dat het voor andere mensen anders is hoor, maar voor mij kan ik mijn moedergevoelens dus deels echt wel invulling geven met een hond en ook wel met andere dieren. Een mensenbaby is een andere diersoort natuurlijk, maar toch. Voor mij gaan die gevoelens voor een hond wel heel diep. Juist omdat die voor ons ook écht een gezinslid is dat overal mee naartoe gaat en overal bij hoort. Een echte persoon is die je leven extra waarde geeft - en als je die kwijtraakt, dus ook een groot gemis is.
Ik snap wat je bedoeld te zeggen. Voor mij wil ik het niet als een vervanging zien omdat ik onze hond niet emotioneel wil opzadelen met dat doel, als je snapt wat ik bedoel. Het zijn 2 op zich zelfstaande dingen. Maar ik heb een hond wel nodig, denk ik, voor verwerking, zorg en uitdaging, en het "er op uit gaan". Maar door draaien als onze buren, welke kinderloos zijn, en ze in een buggy mee nemen, aan tafel laten zitten en Hello Kitty dingen kopen voor hun verjaardag, dat posten alsof het de normaalste zaak is gaat mij wel even te ver . Dat is mijn gevoel bij vervanging, je hond behandelen alsof het een kind is. Invulling vind ik misschien wat meer gepast, een hond zou een mooie toevoeging en invulling zijn. Voor mij dan.
Jullie hebben bijna het maximale aantal van 5000 berichten bereikt. We zullen dit topic binnenkort sluiten. Maken jullie alvast een nieuw deel aan? Kan iemand ons (beheer) taggen wanneer deze dicht kan?
Lange onvervulde kinderwens (MMM of zonder) maar nog hoop deel 5 | Zwangerschapspagina Deel 5 @Beheer