@GroeneBomen ,wat jij allemaal voor je kiezen krijgt.. heb er geen woorden voor. @Didi5555 wat irritant is dat allemaal met bloedprikken en wat rot dat de IUI niet is gelukt. Snap je gevoel bij het aangaan van een nieuwe punctie evenals de teleurstelling dat de IUI niet is gelukt. Ook jij hebt een hoop te voorduren gehad. @Wondertje2020, zou je niet verder willen zoeken naar een behandeling/begeleiding die wel past? Zou zonde zijn als je over een x aantal jaar tegen hetzelfde aan loopt.. Spannend ook de onderzoeken en een nieuwe punctie in het verschiet. Wat betreft onze laatste cryo. Heb helemaal geen haast. Ga begin maart eerst op vakantie. Dan in mei naar een festival en daar aansluitend vakantie met mijn lief en dan zie ik wel weer. Wil eerst alles mentaal en lichamelijk weer op orde krijgen. Heb de gezondheid een beetje laten varen wbt sporten en gezond eten. Ben zeker wel 5 kg aan gekomen in de afgelopen maanden. Wil in maart starten met box/kickbox/bootcamp om een beetje mijn frustratie los te laten. Ze hebben ook trauma verwerkingstraining. Misschien dat ik mezelf daar voor opgeef. Gewoon alles eruit rammen op een een boxzak schreeuwen en janken. Gewoon alles uit het systeem. Sowieso zit ik nu op dag 112 dat ik niet ongesteld ben geweest na menstruatie laatste TP. Er was 0.0 actie te zien en zit sinds een week of 2 aan de pil. Ik had een week geleden ongeveer ineens 2 positieve zwangerschapstesten. 10 miu zelfde merk andere plas. Maar kennelijk reageerde die op LH ofzo. Kon het mezelf ook helemaal niet voorstellen. En daarna alleen maar wit. Raar blijft gewoon de gewoontes die je hebt. De neiging om elke keer maar een ovulatie test te doen terwijl je aan de pil bent evenals een zwangerschapstest, want ja zo lang niet ongesteld geweest terwijl je gewoon 100% weet dat het niet kan, wat ook nog eens vastgesteld is met echo's.. Voor de rest werk ik nog halve dagen. Ik heb goede en slechte dagen. Vind het moeilijk te rouwen omdat ik nog steeds niet weet wat de uitkomst uiteindelijk is. Merk dat ik toch snel weer in mijn oude patroon verval door te doen dat alles wel ok is. Dat ik vind genoeg gehuild te hebben terwijl mijn hele lijf het daar niet mee eens is. Vind gewoon dat ik niet moet zeiken. Zijn mensen die het allemaal erger hebben.. terwijl alle hulpverleners die ik heb gesproken de afgelopen tijd vinden dat ik een hoop tw voorduren heb gehad maar voelt soms alsof ze het over iemand anders hebben. Ik heb mezelf een soort van gedistantieerd ofzo.. Maar ondertussen ligt onze 4AA nog prima in het EMC. En is vooruit schuiven even het beste.
@Asil dat is wel een fijn idee: jij kan je tijd nemen. Die fijne cryo gaat nergens heen ♡ en knap dat je signaleert dat je weer in oude patronen soms valt. Luister wel goed naar jezelf he? En ja t is hier heftig. Ik denk wel eens: pa als je eens wist wat jouw absentie teweeg zou brengen... zo geliefd was je ♡ Naja ik ga mams pillen tellen voor morgen en overmorgen. En ja ik plaag haar ermee haha 'mevrouw X, zuster is hier, tijd voor uw pilletjes! ' Kan ze om lachen gelukkig
Vind dat echt ontzettend knap van je. (Maar ben wel "bang" voor wat er gebeurd als die kleine er is en alles er een keer uit komt. Je kunt helaas niet alles weg lachen he lieve meid ❤️.)
O nee dat doe ik ook niet, ben door de dood van pa veel openeren geworden hoe ik mij echt voel. Ik heb mijn inzinkingen regelmatig. En morgen naar de psych ook Maar goed, af en toe lachen helpt ook. T is ook een absurde situatie. En ik heb die angst ook al uitgesproken naar kraamzorg en verloskundigen. Dat er echt een goede doorgewinterde kraamhulp komt die ook op tijd kan signaleren. En de verloskundige die ook extra checked of alles echt oke gaat. Mijn man is ook minimaal 4 weken thuis na de geboorte. Ik weet ook wel zeker dat als hij net is geboren, ik ga huilen van zowel blijdschap als vanuit zielpijn. En dat is oke. Ik ben daar oke mee.
Note: ik vind het wel fijn dat er toch iets actiever geschreven wordt hier. Misschien om dat dit clubje kleiner is en ik beter alles kan onthouden wat ieder bezig houdt. @wondertje2000 verschrikkelijk voet prikken. Heb het ook aan de zijkant van me pols gehad. Nou toen heb ik toch een potje gejankt. Niet alleen van de pijn, maar van alles eromheen. @GroeneBomen knuffel voor jou! Ik ben even nagegaan welke medicatie ik krijg tijdens de punctie. Maar morfine staat er volgens mij niet bij, dus zal er na vragen. @Asil, mooi vooruitzicht. Wat goed om te lezen dat je ook content bent met deze planning. Hopelijk gaat t sporten voor je werken! Waar gaan de reisjes naartoe?
@Didi5555 ik vind het ook fijn dat er weer wat meer actie is. Zeker als jij nu weer zo’n spannende periode ingaat. @GroeneBomen in voet prikken doet inderdaad erg pijn, maar ze hebben dan op beide handen al geprobeerd en in pols brrr en dan is de volgende stap op voet. Gelukkig hoeft dat niet elke keer. @Asil snap dat je nu eerst mentaal en fysiek wil herstellen, maar die 5 kilo maakt echt geen verschil hoor. Ik heb toen op de laatste cryo in UZ Gent ook zo lang gewacht en heb er naderhand eigenlijk wel spijt van. Het is dat de DNA onderzoeken zo lang duren, anders was ik maand geleden al gestart. Maar er is weer hoop en perspectief. Krijg je geen medicatie voor opwekken menstruatie? Na zo’n lange cyclus.. jeetje. Ik moet elke maand nu cyclus bijhouden en bloed prikken ivm hormoonwaarden. Geeft wel fijn gevoel dat dat allemaal in orde is. Baarmoeder is schoon, geen B12 tekort meer en kalium is ook in orde. Die Lucrin hoeft gelukkig niet meer.
Ik wil echt eerst weer een beetje leven. En heb geen haast. Ben mezelf toch deels al neer aan het leggen dat dit "het" is. Eb er word niks opgebouwd daarom valt er niks op te wekken. Toen ik 2 weken geleden bloed heb geprikt was de conclusie, mogelijk aan het begin van de cyclus te zitten. Er was geen actie te zien. Heb dus ook nog steeds geen eisprong gehad en die ga ik nu sowieso niet krijgen. Het is geen overgang omdat ik nog 10 follikels klaar hen liggen. Ze denken dat het een stressreductie van mijn lijf is. En eerlijk, mijn menstruaties waren zo heftig en pijnlijk de laatste tijd dat ik daar echt niet rouwig om ben dat ik die nu niet heb. Plus, geen opbouw van bms betekend ook geen endo en adenomyose. Al met al dus lekker rustig. Heb ook geen stopweek, mag gewoon doorslikken ook als ik begin te vloeien. Kan de cryo tp opstarten wanneer we willen. Het heeft voor mij dus ook echt voordeel maar het niet zwanger kunnen raken op een natuurlijke manier, al is de kans nihil, is mentaal wel een dingetje.
@Didi5555, ik ga voor het eerst in mijn leven met mijn moeder op vakantie. We gaan naar Ierland, Westkust. Dublin, Galway, Clifden, dagje Letterfrack en weer terug. Alles met OV . Ze gaat met pensioen en wilt nog wat van de wereld zien. Mijn vader reist niet, mijn vriend ook niet naar het buitenland. Ze is met mijn broer naar curaçao en Noorwegen geweest, wilt met mij naar Ierland en met haar vriendin een cruise doen. Ik tel mijn zegeningen. Met mijn vriend gewoon binnen Nederland .
@Asil wat mooi dat je een reis met je moeder gaat maken! Ierland lijkt me echt prachtig! Betreft je cyclus lijkt me het inderdaad mentaal zwaar dat je dan denkt zwanger te zijn bij uitblijven menstruatie. Ik had het vorige keer nog, toen dacht ik van alles, maar de kans op natuurlijke zwangerschap is nihil. Wat mag je dan doorslikken als je begint te vloeien? Heb je nu wel medicatie? Ik kreeg toen ook van alles om het op te wekken de cyclus na hyperstimulatie. Apart hè hoe het gaat, eerst dachten wij aan stoppen nu gaan we toch weer door en staan we te popelen en nu heb jij juist meer die berusting, van : het komt wel als de tijd er is. Ik denk wel als ik die positieve zwangerschapstest niet had gehad, dat ik er anders in had gestaan. Dit heeft me weer getriggerd.
De pil , die slik ik nu sinds 2 weken. Had aangegeven op vakantie te gaan en kan er donder op zeggen dat mijn lijf dan dacht he, ideaal moment om ongesteld te worden. Daarom echo, bloed prikken hoe het ermee stond. Zij zei dat ik aan het begin van de folliculaire fase zat, en dat ik nog wel eens gelijk kon hebben. Omdat mijn buik nu rustig is en ik de vrijheid van plannen wel fijn vind stelde zij de pil voor. Ik snap je gevoel helemaal. Toen wij voor de 4de gingen had ik dat heel erg. De 5de poging voelde meer definitief. En nu, nu is het onze allerlaatste kans. Hierna gooien wij de handdoek in de ring en is het klaar. Vind het wel genoeg geweest. Zal 41 zijn wanneer de laatste TP is. Mooie leeftijd om te stoppen en dan is de 10 jaar echt vol.
YOU GO GIRL! Klinkt als muziek in mijn oren, lijkt me een mooie reis. Je kan tegenwoordig veel met de OV, ik heb me gister laten vertellen dat je zelfs naar Zakynthos kan met de OV. Met de ferry natuurlijk, maar nooit in me opgekomen. Ook in Nederlands genoeg te zien! Ah, kan me voorstellen dat je op een gegeven moment denk klaar nu is het genoeg geweest. Dat moment heb ik ook gehad. Soms weet in zelf niet meer wat ik wil. @Wondertje2020, fijn dat je weer kracht heb gevonden om door te gaan. De reden waaruit is natuurlijk niet waar je op had gehoopt.
We slapen 1 nachtje hier: Abbyglen Castle dan 2 dagen in hetzelfde dorp: Clifden gaan een dagje naar: Connemara National Park en naar: Kylemore abby Ik ga overigens nauwelijks naar het buitenland. Met mijn ex ben ik wel op vakantie geweest, 2x met zijn ouders. 1x naar New York en 1 x naar Praag. En samen naar Fuerteventura. Voor de rest in mijn jeugd, 2x Duitsland, 1 x Parijs. En dat was het wel. Deze reis, heb ik zelf samen gesteld en uitgestippeld en is ontstaan door een screensaver op mijn computer van het laaste plaatje: Kylemore Abby.
Prachtig @Asil! ❤️ Wat fijn om dit samen met je moeder te doen. Gaat het goed tussen jou en je familie? Klinkt als een mooie reis.
Ja, steeds beter eigenlijk. Afgelopen weekend nog met mijn broer gebeld. Word, wel door eigen initiatief, steeds meer op de hoogte gehouden. Heb ook diepgaande gesprekken met mijn broer. Over waar we staan in het leven, carriere switchen, de kinderen (neefje HB en autistisch), relatie, pa en ma, kinderwens, echt alles. Merk dat mijn moeder dat vooral ook fijn vind. Sinds ik verhuisd ben 11 jaar geleden verliep alles meer via mijn moerder. Als in "oh weet je je broer, of he je zus dit en dat". En pas zei ze. Ik sprak je broer over dit en dat en hij zei "oh maar dat weet ik al". Rot blijft dat ik de aanzet moet geven. Hij is gewoon niet zo. Dat frustreerd mijn vriend want die vind dat ik te veel met het "gezeik" van mijn broer bezig ben. Hij staat er gewoon anders in. Hij heeft weinig met zijn broer. Ik snap hem wel hoor. Als ik iets aan de hand heb en ik zeg dat, dan neemt mijn broer het graag over en praat dan over zichzelf. Ik klaag daar dan over tegen mijn vriend en dat veroorzaakt dan de reactie. Heb mezelf voorgenomen dat niet meer te doen.. En gewoon te zeggen dat het ok is. Vroeger, kwam het namelijk heel veel voor, dat wanneer ik iets aan de hand had, hij dat ook had. VB: Ik ging op mezelf, mijn broer woonde al op zichzelf. Precies op dat moment, kreeg hij ook een huis en besloot te verhuizen. Mijn vader moest zich in 2-en splitsen. Want zijn huurcontract liep af en er moest snel behangen, geverfd en verhuisd worden. En ik ging 'toch maar uit huis', wat voor mij enorm spannend en belangrijk was natuurlijk. Anyway, door de drukte, viel mijn vader van de ladder en had zijn enkel zwaar gekneusd. Wat er dus voor zorgde dat mijn broer net op tijd kon verhuizen en mijn 'uit huis gaan' een maand vertraging op liep. Uiteindelijk was mijn huis nooit af. Daarnaast, was hij praktisch naast mij gaan wonen..
@Asil fijn dat de band beter is geworden en jullie nu zulke gesprekken kunnen voeren. De pijn/het oud zeer van vroeger zal daarmee natuurlijk niet weggenomen worden en dat blijf je helaas voelen. Ik snap je vriend ook, maar het is toch je broer en daar heb je net zo’n loyaliteitsgevoel naar als naar je ouders. Een ander zou al lang denken dat je beter kunt stoppen met de relatie maar zo makkelijk is dat niet. En als het voor jou goed werkt zoals het nu gaat, dan is het toch heel fijn dat het zo kan. Als je jezelf maar niet weg hoeft te cijferen ❤️
En dat is het dus, ik probeer steeds meer mijn plekje op de te eisen en hoop dat ik die ook terug krijg tijdens de vakantie met mijn moeder. Ze moeten mij leren kennen als het ware. Niemand, behalve mijn vriend, weet wie ik echt ben. Neem mijn broer, ik was vroeger relatief populair, kon makkelijk vriendschappen sluiten, enorm sociaal etc. Maar stiekem voelde ik mezelf altijd alleen, nergens bij horen, werd er misbruik gemaakt en werd ik toen ik jong was best gepest binnen de groep. Hij, zag dat laatste niet, mijn neefje struggeld nu heel erg, maakt geen vrienden en voelt zich nergens bij horen. Dus ik zei: herkenbaar, mijn broer zei hoezo? Jij had altijd veel vrienden en hoorde overal bij. Toen ik hem daarna vertelde dat niet alles is zoals het lijkt en een pest incident vertelde, bedacht hij zich. Dat bedoel ik, ik heb overal de schijn op gehouden en mezelf anders voor gedaan dan ik was. Ik kan me aan elk niveau in de maatschappij aan passen.
Goed dat je die plek nu alsnog opeist @Asil! Altijd een masker opzetten is erg zwaar lijkt me. Knuffel voor jou ❤️