♡ Ik had ook niet gedacht dat onze kerst er zo uit zou zijn. Ik dacht heerlijk zwanger met kerst, maar die lege stoel van de opper familieman hakt er wel in. Ons gezin zal compleet worden in 2023, maar toch is ons gezin ook weer incompleet. @Wondertje2020 even extra dikke knuf voor jou. Ik had jou ook graag een kinderstoel aan tafel zien schuiven, juist nu de stoel van je moeder leeg blijft @Asil pas goed op jezelf deze feestdagen. Neem ook de ruimte voor jezelf hierin.
Heel veel sterkte toegewenst @Asil! Zelf ben ik ook ontzettend lang bezig. Helaas tot op heden zonder resultaat. Ik merk dat ik me aan het begin goed groot kon houden. Maar man, wat is dat moeilijk nu! Mijn schoonzusje is op het moment aan het bevallen, wat ben ik ontzettend blij en trots op haar! Maar tegelijkertijd voel ik een steek in mijn hart… niet van jaloezie, maar omdat ik het mezelf ook zo ontzettend gun. Ik ben nog niet zo ver in “het traject”, maar dat komt doordat ik ontzettend laat aan de bel heb getrokken (helaas). “Had ik maar..”. Ik zit momenteel in mijn derde ronde letrozole. Ronde 1 was mijn dosering te laag. Ronde 2 werd ik keurig op tijd ongesteld, maar dus helaas geen zwangerschap. Nu is het afwachten. Mocht ik deze ronde wederom ongesteld worden, gaan we in januari starten met inseminatie. Ik voel aan alles dat het deze maand ook niet gelukt is, maar laten we hopen dat ik er naast zit. Ik wil zo graag mama worden! Inmiddels heb ik wel al 6 engeltjes die op mij wachten in de hemel. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️
Heftig is het he. Bij mij kwam het in 1 keer maar denk ook omdat wij al bij het eindstation staan. Nog 1 kans en dan is de trein ons station voorbij gereden.. Maar ook ik ving aan het begin de klappen makkelijker op dan nu. Heel veel sterkte. Ik hoop dat je geen langer traject nodig gaat hebben. Ondanks al het verdriet. Fijne feestdagen ❤️
@GroeneBomen het is allemaal zo dubbel hè.. mijn gedachte is ook.. als die laatste cryo terugplaatsing nu wel een doorgaande zwangerschap was geweest en wel levensvatbaar.. dan had ons leven er zo anders uit gezien… Ik neig steeds meer naar punctie 5… heb nog teveel hoop, we kunnen onze kinderwens niet opgeven… maar geen idee of we het mentaal nog aankunnen..
Wat een ongelofelijk moeilijke beslissing.. je zat ook zo dichtbij. Het lijkt me een vreselijk gevoel om de komende jaren steeds te denken: ‘had ik maar’ en ‘wat als’? Maar je kunt mentaal ook maar tot een bepaald punt gaan en moet ook aan jezelf denken. Kun je hier goed met iemand over praten?
@Wondertje2020 eens met Romytje. Dit zijn moeilijke beslissingen. Hoop dat je de juiste voor jezelf maakt ❤️
Hele moeilijke keuze... ik hoop dat je de komende tijd wat op kan laden om voor jezelf de keuze te kunnen maken. Knuf. Het is loeizwaar...ik
nee kan er niet echt met iemand over praten, ik denk dat het een onmogelijke beslissing is omdat we bij de laatste cryo terugplaatsing zo dichtbij waren.. Zowel de gynaecoloog in België als in Nederland zeggen dat het fysiek nog gewoon kan, geen B12 tekort meer, bloedwaarden zijn goed, baarmoeder is schoon, eicelvoorraad nog voldoende, Krijg elke keer te horen dat we gewoon “pech” hebben gehad..in België zijn ze wel een stuk negatiever dan in Nederland. Ik geloof ook dat ik het fysiek allemaal aan kan, laatste punctie was zonder morfine en ging echt prima. Maar denk wel, hoeveel teleurstellingen kun je mentaal nog aan? Want ik heb al zoveel 16, geloof ik nu, terugplaatsingen gehad. Misschien moeten we er gewoon voor gaan.. nieuwe start, niet meer achterom kijken.. vol goede moed en nieuwe hoop op een gezin in 2023.
Zit op cyclus dag 60 vandaag. Na mentruatie laatste TP. Heb 1x een weekje spotting gehad. Van ellende ovulatietesten gehaald. Die zijn helemaal wit. Geen sprankje LH te bekennen. Daarmee dus 0.0 idee waar ik zit in mijn cyclus. Lekker verwarrend allemaal. Moest 22 dec voor een MRI voor de endometriose en adenomyose. Heb er nog geen 20 sec in gelegen. Zware paniek aanval. Daarover zou ik 10 Jan de uitslag en bespreking hebben. Afspraak staat nog. Hoop dat als er dan nog niks is gebeurd ze even gaat kijken. Wil de menstruatie niet opwekken. Intussen zoals velen weten zit ik thuis sinds 24 november. Verdriet haalt mij echt in en het is zwaar, heel zwaar. Met kerst, voor het eerst echt mijn gevoelens geuit en verdriet laten zien aan familie. Ben normaal erg gesloten. Tijdens dat gesprek kwam "take your time girl" van Niels Geuzebroek op de radio. Ik brak... het was verdrietig maar mooi tegelijk, mezelf zo open stellen en de steun te hebben.
Ah lieve Lisa! Je verdriet mag er wezen. Ik hoop zo dat je niet alleen toen steun kreeg, maar ook in de toekomst blijft krijgen. Ik weet als geen ander hoe moeilijk het is om je open te stellen. Vind het mega knap van je! Hopelijk gaat je afspraak door en kom je meer te weten!♥️
Lieve @Asil, wat goed dat je je verdriet en gevoelens hebt kunnen uiten aan je familie. Ik hoop ook dat ze je steunen. Nu en in de toekomst. Wat rot dat je lijf je weer zo in de steek laat. Hopelijk word je 10 januari wat wijzer. Hoe zien je dagen er op dit moment uit? ❤️ Hopelijk heb je wat dingetjes die je er doorheen kunnen slepen en waar je blij van wordt. Ik kan me voorstellen dat het intens zwaar en verdrietig allemaal is. Dikke knuffel!!! @Wondertje2020 een intens moeilijke keuze waar jullie voor staan. Er is niemand die kan bepalen of je dit nog aan kan. Ik hoop zo dat het toch nog mag lukken voor jullie. Ook voor jou een heel dikke knuffel! ❤️
Op dit moment word je geleefd, zo met ee feestdagen e.d. denk dat de rust pas daarna komt. En ja word nog steeds geholpen gelukkig. Maar ook de therapeuten zijn met vakantie. Alles word weer opgestart in het nieuwe jaar. 6 Jan maatschappelijk werker 10 Jan ZH 13 Jan gesprek met bedrijfsarts en vanaf dan zien we weer verder. Ik heb een goede band met mijn werkgever en ook met mijn manager maar naast dit hele gebeuren heb ik dus ook een bore-out. Kort gezegd, ik verveel me dood op me werk. En er is geen oplossing voor. Dit roep ik al een jaar en is naast het verdriet 1 van de redenen dat ik zo in de put zit. Ik ben verschrikkelijk loyaal en ben echt gek op mijn collega's maar de kans is groot dat er een einde aan gaat komen. Maar wat ik wel wil doen is lastig. Daarnaast twijfelen ze aan mijn adhd constatering en loop ik kans om opnieuw getest te worden. Als daar wat anders uit komt dan kan dat op meerdere vlakken (positieve) gevolgen hebben. Daarmee zit ik dus met 3 verschillende dingen op het moment. Mijn HR weet niks van mijn bore-out, ik vind het heel moeilijk om te benoemen omdat ik ze neit het gevoel wil geven dat ze mij te kort doen. Andere kant valt er niks meer te behalen. Dat daarnaast mijn nieuwe collega (man), 6 jaar jonger, lagere functie, 500 bruto per maand meer verdiend dan ik vind ik ook echt niet tof. Ik zit er al 8 jaar. Ik snap gerust dat de tijden van toen niet de tijden van nu zijn maar dit is niet ok. Ik werk voor een Japans bedrijf. Onze hoofdvestiging zit in Japan. Daar is enorme hiërarchie ook tussen mannen en vrouwen maar ook wat betreft werk ethiek. Dat ik nu zo zit en afwezig ben is bij hun geen moment om een salaris verhoging te vragen bijv. Dus dit zal door blijven sudderen. Rotte is dat ik de hoofd verdienen ben. Ik kan niet zomaar risico's nemen. Pffff meiden, echt. Dit is nog maar een stukje van wat er speelt omtrend mezelf. Dan zijn wij nog in afwachting van de WIA keuring voor mijn vriend. Termijn is verstreken maar ze hebben artsten tekort.. dus moeten we noodgedwongen gebruik gegaan maken van een voorschot. Met alle gevolgen van dien als de beslissing achteraf anders blijkt.
Jeetje lieve vrouw, dat is echt niet niks allemaal. Ik kan me ook heel goed de ontevredenheid over je salaris voorstellen. Voelt gewoon ontzettend oneerlijk. Voor mij is zoiets ook een reden geweest om bij een van mijn vorige werkgevers weg te gaan. Helaas namen ze liever een nieuw persoon aan dan dat ze mij tegemoet wilden komen. Na 10 jaar heb ik toen echt eieren voor mijn geld gekozen en dat heeft financieel heel goed uitgepakt maar voelt wel enorm oneerlijk. Uiteindelijk zit ik nu veel beter op mijn plek maar erg jammer. Neem alle tijd die je nodig hebt en goed dat er zoveel hulp is. Nu weer de tijd doorkomen totdat de vakanties erop zitten. Alle liefs en goeds voor jou!
@Krv wat een ontzettend lief bericht van jou. Ik heb stiekem toch nog heel veel hoop op een wonder voor 2023 .. ik kan de kinderwens echt nog niet opgeven.
@Asil ik kan niet op alles reageren.. maar ik hoop voor je, dat je een heel heftig jaar af kan sluiten met nieuwe mogelijkheden (werk, hobby’s, persoonlijke ontwikkeling) in 2023. En toch nog een klein sprankje hoop voor die laatste cryo.. nu eerst weer tot jezelf komen en alles stap voor stap.. naar herstel.. Ik ken de diepe dalen van rouw en verlies.. op een gegeven moment leer je er als een soort van mee omgaan dat het er altijd is. Met vallen en opstaan.. Ik hoorde de term schaduwverdriet.. die vond ik erg passend. Het heeft alleen tijd nodig , je komt er wel.. liefs @Betsies ik weet dat je niet meer zoveel leest op dit forum maar ik wens jou ook alle goeds toe voor 2023 en blijf stiekem hopen!
Jullie zijn in mijn gedachten lieve dames, dat 2023 een beter jaar mag worden dan het afgelopen jaar. Welke weg jullie ook gaan bewandelen. Ik wens jullie het aller-allerbeste en nog veel meer ❤️