Ja precies denk dat ik het maar op me Moet laten afkomen. Oh wat spannend donderdag! Hoop dat je snel mag beginnen.
Wat heftig zeg. Maar herken het deels wel hoor. Het laat diepe wonden achter. In die zin is het misschien ook niet erg dat mijn man er af en toe minder bij betrokken is voor mijn gevoel, waarom zou je alle twee zo geraakt moeten worden ipv als vrouw alleen. Klinkt misschien gek, maar schoot door mijn hoofd. mijn man lukt het ook beter om te focussen wat we hebben en ik focus meer op wat ik nog wil. Is in veel dingen zo. Ik zou dat meer van hem mogen overnemen. de eerste was bij ons ook relatief snel, na 3x iui. Dat valt nog mee tov 5 jaar. Dat maakt wel echt meer wonden. Nu voor de 2e is het ook gewoon anders. Ik denk dat die wens bij mij veel dieper zit en essentieel is dan dat het bij hem is (hij wil het overigens ook heel graag, daar niet van). ik moet trouwens as donderdag een heel vervelende tandarts/implantoloog behandeling ondergaan. Had overlegd wel met ivf centrum en zei zeiden me dat het gewoon door kan gaan. Ik wilde eerst verzetten, maar dat komt ook weer niet uit. En voor hetzelfde geld (want er zit een kleine ontsteking) komt het daardoor dat ik niet zwanger wordt. Dus hop, dan maar eruit. Dus ben vanaf donderdag wel genoeg afgeleid. Wordt een heftig weekje wel.
@2jongensmama Ja dat is ook wel weer zo. Ik kan me voorstellen dat die angst dan weg is. Dit is dan weer een ervaring die jij rijk bent en ik niet omdat ik geen moeder ben. Mooi dat we elkaar zo allemaal kunnen heloen en bijpraten. Wat betreft de mannen. Ja dat blijft lastig. Mijn moeder zei altijd dat je je man/vriend/vrouw/pqrtner niet mag weigeren. Nou!!!! Als ik geen zin heb heb ik geen zin hoor. En mijn mag mag ook geen zin hebben. Niks zo vervelend als dwingen of zin maken. Tuurlijk in gevalleb van eisprong ia dat anders. Zeker als zwanger worden niet makkelijk lukt en je als vrouw heel veel moet doorstaan is de man je het soms ook wel 'schuldig' als ik het even zo mag noemen. Maar mijn voorkeur is overleggen en praten. Ik las ergens hierboven dat iemand echt die afspraak heeft gemaakt met haar man. Dat is denk ik wel het beste. Je moet het samen doen en er samen door heen en je hebr beide partijen nodig om zwanger te worden. Inderdaad de coronarijd maakt het niet makkelijk. Ik vind de controles zonder man niet erg maar een tp of andere onderzoeken....een kamer vol artsen en assistentes maar je voelt je toch helemaal alleen. En er daarna over praten of vertellen heb ik dan vaak ook geen zin in. Terwijl hij het wel echt wil horen. Maar ja ik heb daarna zoiets van laat maar ofzo?! Herkent iemand dat?
Voor al dat inderdaad, samen over praten en wij doen het ook zo. Eigenlijk zeg ik een soort van "je mag er weer op" hahaha, en dan weet hij ook waarvoor en dat doet hij dan al te graag hahaha..
Ik herken het ook met de seksualiteit met je partner. Ik voelde me op een gegeven moment niet meer sexy “daar”, door alle inwendige echo’s (meer dan 50) maandenlang achter elkaar elke maand een terugplaatsing met eendenbek en gewicht schommelingen, hysteroscopie. Ik voelde me een soort van medisch object. En de littekens van de bbz speelden ook wel een rol, door steeds de confrontatie als ik die zag. Ik merkte daardoor wel frustratie van mijn partner.. hij voelde zich afgewezen. Maar eigenlijk wees ik mezelf af... Wat ik wel heel fijn vindt.. is dat hij elke keer zegt hoe hij is aangetrokken tot mij. En als het er dan van komt dan is het elke keer heel fijn en snap ik niet waarom ik daarvoor weigerde. Waarschijnlijk de angst dat ik de intimiteit associeer met een medisch onderzoek en er daardoor niet meer van kan genieten zoals voorheen. Maar voor hem lijkt het me ook heel apart naar een kamertje te moeten en maar even te produceren. Heb hem laatst gevraagd hoe die kamer eruit zag en of hij de laptop gebruikte die er stond haha. Ik zou er niet aan moeten denken dat je dat zomaar even moet doen.. en ook nog binnen een bepaalde tijd.. ik zou die mindset niet kunnen hebben hoor..
Ja herkenbaar hoor! Echt veel over te vertellen is er ook niet natuurlijk. Behalve dat er weer 3 nieuwe mensen binnen gekeken hebben. Haha hier is het meestal ook geen probleem en inderdaad, samen over praten! Zo belangrijk. Dat kan heel goed , dat associeer ik nog steeds wel zo, het is zeg maar niet een geniet plek maar een medische plek van je lijf. We hadden paar jaar geleden eens geteld, hoeveel mensen , assistente , verpleegkundige, artsen mij daaronder al gezien hadden. En vanaf toen zeker eens zoveel er bij, denk dat ik rond de 65 gezichten heb gezien down under in al die jaren. Moest laatst voor een uitstrijkje en zei echt verzuchtend tegen de huisarts, weer 1 erbij. Ze was heel lief, maar wist zelf niet of ik moest lachen of huilen tegelijkertijd.
eigenlijk bizar idd. Zoveel mensen. Heb nooit geteld, maar na al die echo’s, iui behandeling, zwangerschap en nu ivf zal het ongetwijfeld bij mij ook die orde van grootte zijn. Heel gek eigenlijk. Tijdens mijn zwangerschap had ik dan ook niet echt moeite met inwendig onderzoek. alhoewel dat eigenlijk niet echt gebeurt. Gekke is eigenlijk dat als je eenmaal bij het fertiliteit centrum vertrekt (daar nog wel inwendige echo’s) er pas bij de aanstaande bevalling weer wat inwendig gebeurt (was bij mij iig). Vond ik op de een of andere manier heel raar ook, haha. ik heb ook wel echt een fase gehad dat er veel impact was op sexleven. Laatste tijd valt dat mee. Heb de associate met medisch thuis niet zozeer. Geen idee waarom niet eigenlijk. wel ben ik er natuurlijk altijd mee bezig. Even iets heel sufs. Ook als ik me scheer down under dan heb ik toch altijd in mijn achterhoofd, hoe staat het er dan voor als ik weer voor echo moet komen . Blijft toch wel na al die tijd een soort van gene wel. Wil niet dat het raar of afwijkend is. Zou eigenlijk wel eens een Brazilian wax willen proberen, maar durf niet zo goed omdat ik dan idee heb dat het raar is als je dan in die beugels ligt. Slaat misschien nergens op. Ook durf ik het niet zo goed in wachtweken.
@Do1981 ik zorg ook wel dat het altijd netjes geschoren en schoon en fris is. Toch wel belangrijk. Ik vind het jiet meer erg al die onderzoeken. Ben het wel gewrnd na al die jaren. Maar ik zou me wel schamen als het daaronder niet netjes en fris is.
ja, dat heb ik ook. Ik hou de boel wel ‘bij’ om het zomaar te zeggen. Doe ik altijd wel, maar als ik voor een echo of behandeling moet hou ik daar wel altijd rekening mee en vind het eigenlijk vervelend dat ik dat moet doen.
Nou ik heb gebelt of ik mag stoppen met de progynova. Ik mort gewoon door tot vrijdag en mag dan testen en als het dan negatief is mag ik stoppen. Maar hij word nu toch niet ineens positief. En ik vloei al lichtjes. Wat een onzin dit. Dit is alleen maar eeb ellende voor mijn buik. Voelt heel vervelend.
Ook ja? Vervelend. Dus ik twijfel of ik er gehoor aan geef of toch stop. Ik wilde nog even reageren op jou accupunctuur verhaal. Dat gaf je als tip. Wat doet het precies? Bevorderd het de doorbloeding? Hoe relateer ik het aan een zwangerschap?
Doorbloeding nummer 1. Uiteindelijk hoop ik een zwangerschap natuurlijk. Maar ze gaan eerst je cyclus weer "normaal" laten lopen. Bij PCOS (zo heb ik gelezen) Is het de cyclus en een eisprong. Handig is wel om te gaan naar iemand die ook echt gespecialiseerd is in acupunctuur. Hier een linkje om het eens te lezen: https://vivaneo-ivf.com/nl/fertiliteitskliniek-duesseldorf/behandeling/acupunctuur/ (zit zelf niet in duesseldorf hoor maar word buiten nederland vaak aangeraden of zelfs verplicht las ik, ook bv in spanje) https://www.acupunctuur4vrouwen.nl/acupunctuur-bij-pcos/ (sommige gebruiken ook kruiden, die van mij doet het niet. Ik krijg een Moxa lamp op mijn buik om de doorbloeding te stimuleren) Ik zou last hebben van een koude baarmoeder wat een innesteling niet vervorderd.
Ik stop ook altijd zelf met utro hoor. Je moet doen waar je jezelf prettig bij voelt, maar ik ga daar echt niet mee door. Het schopt ook hele hormoon huishouding in de war als ik te lang doorga omdat mijn luteale fase eigenlijk maar zo’n 9 dagen is. Als ik dan op dag 12/13 nog torenhoge progesteron heb alleen vanwege die pillen dan merk ik ook dat, dat niet in balans is
Ik heb wel eens ovulatie testen gebruikt en dacht dan zoals op cd 10 te zien, dat dat dan mijn piek was.. en dacht zelfs dat ik het dan alleen dan hoefde te doen. Tuurlijk deden wij het vaker maar na een dag of 2 na die test voor het laatst voor een kindje. Nu nadat ik mij hier heb ingelezen en advies heb gevraagd schijnt dat dus nog helemaal geen positieve test te zijn dus ben ik door aan het testen. Nu op cd 14 zit er weinig schot in de zaak.. en twijfel ik heel erg of wij gewoon altijd verkeerd getimed hebben.. zou toch wat zijn.. Word hier wel een beetje onzeker van.. nu doen we het sinds cd 10 en om de dag dus vandaag weer maar gok dat het wel tot na het weekend word. Ik vertrouwde altijd op de eggwhite en die heb ik al gehad.. meiden ik kom hier geen wijs uit..
hoe lang is je cyclus meestal? Weet je nog wanneer je bij iui de ovitrelle/pregnyl zette? daar zou je iets uit af kunnen leiden wel. Maar hier lijkt geen positieve tussen te zitten.
Dit lijk inderdaad nog geen positieve test. Je zou eens een keer gewoon een hele cyclus moeten testen ik denk je dan wat meer duidelijkheid hebt. En een behoorlijke tijd om de dag. Hopelijk krijg je er snel inzicht in. Ik moet zeggen dat mijn testen ook altijd zo waren. Maar ik heb pcos. Bepaalde hormoon is dan ceelvuldig aanwezig en daar reageert de lh test op.
Oke ik begrijp het. Ik ga me er eens in verdiepen. Dankjewel! Gek dat dit nog nooit door iemand genoemd is. Door artsen of verpleegkundigen.
Nou ik heb er inderdaad met mijn vent over gehad. Dit is zo'n last voor mij nu. Ik stop met de pilletjes.