Die was echt met recht 1 van het meest pijnlijk. Toen ik hem later face to face sprak, ging het weer over hem, ik moest maar begrijpen dat hij het moeilijk had. Ben 9 jaar geleden verhuisd, als hij 5 x hier is geweest is het veel terwijl wij minimaal 4x voor hun verjaardagen komen en dan komen we ook geregeld bij mij ouders maar he, terwijl ik dit typ vind ik het al weer te veel van mijn tijd opslokken hahaha
Wat een nare reacties allemaal Ik heb in het begin best wat rotopmerkingen gehad (zie mijn topic bizarre opmerkingen), maar nu eigenlijk niet meer. Wij zijn er heel open over inmiddels. Sommigen van familie vrienden zijn heel betrokken en vragen er actief naar, anderen niet en dat is ook prima. Waar ik nu de meeste moeite mee heb is dat letterlijk iedereen kinderen heeft of zwanger is. Alleen mn jongste zusje nog niet maar verder al mn gezinsleden , vriendinnen en familie van mijn generatie. De mensen waar ik het meeste steun van heb, mn twee beste vriendinnen, mn middelste zusje en een lotgenootje, zijn op dit moment alle 4 zwanger. En hoewel ze nog steeds even lief zijn, zit je wel tegen een zwangere buik aan te kijken in een gesprek. Het voelt op het moment dus vooral eenzaam. Alsof er een clubje is waar je niet bij mag horen, zonder dat je weet waarom.
Oehhh @Asil dat klinkt Superlekker allemaal!! Krijg er nu al honger van Nou wat de situatie van je broer betreft, enorm lastig maar zeker beter daar geen energie of verwachting meer aan te verspillen. Zijn tekortkoming denk ik. Maar wel vervelend voor jou! @Do1981 een traject als deze is ook tekenend inderdaad, dit gaat nooit meer weg en wat je nu samen en zelf in jouw lijf doormaakt dat ga je niet meer vergeten. Gelukkig vergeten we wel de details (ik moet nu soms al denken hoe was dat tijdens die punctie ookalweer!) maar het zal nooit weggaan. Maar we kunnen dit!! En we hebben elkaar!! @Gliss Wat je zegt dat clubje waar je niet bij hoort dat omschrijft goed dat eenzame gevoel! Een van mijn beste vriendinnen is ook pas (als een van de laatsten) moeder geworden. Ik ben superblij voor haar en kom er graag maar het gevoel wanneer ik wegga, dat dat echt een ander clubje en leven is, voelt wel eenzaam. Ik hoop zo dat wij binnenkort ons extra bijzondere clubje hebben van eindelijkmoeders
Ohja vergat hier op te reageren! Het wachten valt wel mee, want je mag op 14 dpo al bloed laten prikken. Ze gaan daar van hcg waarde en oestradiol en progesteron waarde uit zodat ze, wanneer je zwanger bent, gelijk de rest van de medicatie bij kunnen stellen wanneer dat nodig is. Daarna moet je nog eens voor de oploop. Wanneer je niet zwanger bent gebeurd er niets met die waarden maar huistuinenkeukentesten vertrouwen ze niet op. De laatste keer ben ik de dag voor de bloedtest al met utro gestopt, want toen zat er weekend tussen en ik had meer keer wit getest. Het maakt dus niet zo een groot verschil met wanneer je dan stopt denk ik.
Dikke knuffel meiden. Ik.herken het wel, bij de eerste was na een jaar of 3 a 4 echt iedereen. Zwanger en met kinderen. Van alle lotgenoten groepjes was ik nog de enige over. Dat was wel.een heel eenzaam jaar. Tegen de tijd dat ik zwanger was, was iedereen al klaar met kinderen. En hadden ze er allemaal 2/3/4 in de tijd dat wij er 0 kregen. En nog steeds hoor, wij zijn nog altijd het stel met de jongste kinderen nu. Het echte bij die groepjes horen is er gewoon niet meer. Daarvoor waren we te laat. Wij zijn na een jaar of 3 bezig wel heel open geworden. Gelukkig veel steun van familie gehad en nog steeds. En je vrienden, ja die keer je goed kennen. Maar veel is ook gewoon onmacht heb ik gemerkt. De rare reacties van andere. Als je geen kinderen kan krijgen, het gaat zo moeizaam, dat vinden mensen super eng. Alles is maakbaar, maar kinderen krijgen een van de weinige dingen die niet maakbaar zijn. En dat wakkert een soort angst aan bij mensen. Vanavond begin ik met spuiten van triptofem. (Door decapetyl) spannend weer. Volgende week rond woensdag m'n menstruatie en dan hopen dat ik mag starten met uitgangsecho en stimuleren. Spannend weer. Heb niks meer gehoord van m'n bloedprikken. Ze bellen alleen bij slecht nieuws en anders bespreken ze tijdens uitgangsecho. Dus ga er vanuit dat m'n amh nog passend is bij m'n leeftijd en niet te slecht.
Vind het soms ook lastig, gister in de AH. Geen idee waar het voor was, maar werd aangesproken door een man met een folder in zijn handen en zijn vraag was "mevrouw, heeft u kinderen, ik zei nee, oh dan is dit niet voor u". Eigenlijk wilde ik blaffen "Wij kunnen ze na 7 jaar nog niet krijgen". Maar dat maakt het zo beladen, en dat wilde ik natuurlijk die arme man niet aan doen.
Sorry voor mijn “ klagende berichten” maar moet even van me afschrijven. Belt verpleegkundige van de kliniek. “ ja jammer dat het niet gelukt is, jullie hebben gewoon pech gehad” . Geen verder onderzoek mogelijk, gewoon doorgaan met terugplaatsingen.
Spannend weer @2jongensmama , succes met prikken! @Asil dat is wel weer even confronterend idd zo’n voorval. Als je het zelf niet hebt meegemaakt kun je, je denk ik toch niets voorstellen bij hoe het is. Mensen floepen er daardoor allerlei onhandige opmerkingen uit. Of kunnen zich gewoon niet verplaatsen in de rauwe emoties die je soms doorgaat. De wanhoop, de spanning, de hoop, de (fysieke) pijn en alles door elkaar heen. ik heb mezelf net weer aangemeld voor nieuwe ronde. Vanmorgen ongesteld geworden. Spannend of ik weer mee mag doen. Ik bereid me erop voor van niet. Gelukkig nog onderzoek in Duitsland achter de hand om anders deze maand te gaan doen. Dus geen extreme teleurstelling als ik niet mee mag doen dit keer.
oh, zo frustrerend. misschien heb je het al een keer verteld, maar heb je nooit aanvullende onderzoeken gehad? Stolling bijv ooit getest?
misschien hier al eens verteld, maar heb ook tijdje terug een keer gevraagd. ‘Maar wat nu als al mijn terugplaatsingen niet lukken, wanneer gaan we dan extra onderzoek doen?’ antwoord is: niet. Ik vind dit zo gek. Bekende van mij heeft net miskraam gehad na kloppend hartje en de maand daarvoor een vroege miskraam (overigens super verdrietig natuurlijk). Dit was nu circa 10-11 maanden zelf proberen. Die heeft direct een heel afwijkingsonderzoek gekregen (genetisch). Fijn voor haar natuurlijk. Maar ik die al totaal 5 jaar in traject zit bij elkaar heb dat onderzoek nog nooit gehad. Ik vind dat toch echt wel raar. Ik ga daar volgende keer ook toch weer eens over beginnen. hier dames die dat onderzoek wel gehad hebben? Kwam daar nog wat uit?
Als stille meelezer, toch een reactie. Helaas erg veel ervaring binnen de fertiliteitszorg, zie onderschrift. Zowel met miskramen, als moeilijk zwnager raken, als herhaald mislukte innestelingen na terugplaatsingen van goede embryo´s. Wij hebben na 2 vroege miskramen en moeilijk zwanger raken wel in NL de onderzoeken gehad naar herhaalde miskramen. Dus onderzoek naar de chromosomen, maar ook bloedstolling, schildklier e.d. Bij mij kwamen schildklierproblemen naar voren en sindsdien slik ik schildklier medicatie. Dat is sinds 2016. Het had echter geen effect op het zwnager raken. In 2018 wel een goede zwangerschap mee mogen maken waar ik enorm dankbaar voor ben. Echt nu voor een 2e kindje, weer veel moeite en 8 mislukte terugplaatsingen verder, zonder dat daar nu een verklaring voor lijkt te zijn. Zelfs in juli ook licht positieve zwangerschapstesten en later een hele rare menstruatie. En ook dan dan, raakt men hier daar niet warm of koud van. In NL zegt men ´Tja, dikke pech, vooral blijven proberen. Wij zijn 2 weken geleden bij Cuypers in Heinsberg geweest. En binnenkort volgen daar nadere onderzoeken, naar de mislukte innestelingen (NK cellen en plasma onderzoek) en de receptivity test. Mijn ervaring is dat bij herhaalde miskramen en bij mislukte innestelingen, men in Nederland gewoon TE weinig doet en ingrijpt.
Ik heb na mijn 2e missed abortion een herhaald miskraam onderzoek aangeboden gekregen. En heb deze laten uitvoeren in Gent. Ze doen daarbij bloedonderzoek, stollingsafwijking, hysteroscopie en we hebben een chromosoon/dna onderzoek gehad. Bij zowel mijn man als mijzelf is er niets/weinig uitgekomen. Bij mijn man dus niets en bij mij enkel een iets verhoogde schildklier. Uit de onderzoeken komt ook maar bij <1% iets uit. Daarom worden de onderzoeken zonder miskramen bijna niet uitgevoerd, omdat als er iets is je dan vaak ook meerdere miskramen krijgt. Geen miskramen geeft vaak al aan dat er ook niets gevonden gaat worden. Wat ook vervelend is want je vraagt je af waarom het niet lukt. Helaas kan in veel gevallen daar geen antwoord op gegeven worden. 1 of 2 miskramen worden nog wel op pech gegooid, vandaar dat er dan ook nog geen onderzoeken worden gestart, maar ik heb er inmiddels ook 4 gehad en ook dit wordt op pech en leeftijd gegooid. Dit is hoe het ziekenhuis in Nederland het ons heeft aangegeven en hoe Gent het heeft aangegeven.
Ik heb herhaald miskramen onderzoek gehad na 2 miskramen (6,5 week en 10 weken). Hier doen ze dat na 2 miskramen na het kloppen van hartje of na 3 (vroege) miskramen en bij mij is er een stollingsafwijking uit gekomen. Uit verder onderzoek blijkt dat zonder bloedverdunners de baby en ik het niet allebei kunnen redden. Ik denk wel eens misschien weet mijn lijf dat onbewust en zorgt gewoon dat het niet zomaar zwanger kan raken uit zelf bescherming ofzo.
dit klinkt heel erg als mijn verhaal ook. Wat een traject ook al meid. Ik heb binnenkort ook die onderzoeken in Heinsberg. Niet gesproken over receptivity test. Wat is dat eigenlijk?
precies zo voel ik het ook! Ik ben dan ook zeer benieuwd naar jouw onderzoeken en uitkomsten. Kunnen we daarover contact hebben in pb? Ik zit ondertussen ook met mislukte tp nr 8 .. dat voelt echt niet meer als pech.
Uiteraard mag je een PB sturen. Ik ben echt met je eens dat 8 mislukte TP geen pech meer is. Het is gewoon ´iets´ waarvan men niet weet wat het is. En dat is heeeel verdrietig en machteloos.
Een soort vaginaal uitstrijkje. Dat zetten ze op kweek en ze bepalen dan het ´micro bioom´. Dat is het vaginaal milieu. Dat zegt iets over de kans op een zwangerschap/ succesvolle innesteling. Je krijgt een score low/medium/ high. Bije en score LOW heb je echt een heel minimale kan om zwanger te raken. Cuypers gaf aan dat het dan echt enorm zonde is om überhaupt een terugplaatsing te doen. Ook hiervan zeggen ze in NL ´tja, dan heb je dikke pech´, probeer het over een half jaar!!!! nog eens opnieuw. Cuypers schrijft dan bepaalde vaginale capsules voor (melkzuur bacteriën geloof ik ). En die beïnvloeden het vaginaal milieu. Cuypers had goede ervaringen hiermee en gaf aan dat als je dan na enkele weken opnieuw die test doet, dat je dan soms opeens Medium of High scoort.