Wat fijn dat het een goed gesprek was en het klinkt allemaal best logisch als je het zo schrijft. Goed dat er nog wat extra onderzoek komt!
Het lijkt me echt ontzettend zwaar wat je meemaakt. Ik kan me er bijna geen voorstelling bij maken hoe dat moet zijn. Na de bbz was ik verstomd, vlak , bijna mechanisch en de mensen die ervan af wisten zeiden dat ze me zo sterk vonden want ik kon erover praten zonder een traan te laten. Was ook middenin een covid19 piek in Nederland. Pas 2/3 maanden kwam de klap en het verdriet. En iedereen zat zo in zijn eigen bubbel van verplicht thuiswerken met kinderen en alle praktische zaken eromheen dat er voor ons verhaal geen plek was. Ik heb nooit een nacontrole gehad, alleen een telefonisch consult van 7 minuten. Geen nazorg en heb ik zelf aan de hand van de positieve HCG testen moeten meten of het streepje lichter werd. Ik vond dat mentaal ontzettend confronterend want ik had nog nooit een positieve zwangerschapstest gehad. Mijn hoofd zei steeds “ misschien ben je stiekem toch nog echt zwanger en hebben ze t verkeerd gezien op de echo”. En dan zegt de gynaecoloog/ fertiliteitsarts “ ja ik noteer u wel als zwanger want u bent zwanger geweest”. Voor mijn gevoel toch ook echt niet want het was nooit levensvatbaar ook al klopten de hartjes wel. En wat jij zegt: je hebt er uiteindelijk niks aan.. Ik hoop zo op antwoorden op 9 november. Moet ik anders maar door blijven gaan met terugplaatsingen, hoeveel dan.. 10/20? en wie bepaalt de grens wanneer het genoeg is? Ik kan dit toch ook niet nog 2 jaar blijven volhouden.
Je verhaal raakt me echt. Ik was veel minder ver, maar heb het ook zo ervaren. Die eerste positieve test ooit, heel even dat geluk, en dan de klap. Miskraam 3 dagen na de 'lockdown' en daarna wekenlang amper anderen zien of spreken, ik thuis werken, man lange dagen weg. Iedereen met zichzelf en de maatregelen bezig. Het was zo eenzaam, ik voelde me leeg en verlaten. En ook geen controle echo gehad, alleen een kort telefoontje met is alles goed en we zien je wel weet als de zorg weer opstart. Hele dikke knuffel en ik hoop dat 9 november idd antwoorden gaat brengen.
Ik snap je gevoel zeker, ja hier vindt iedereen mij ook heel sterk, maja wat ik van binnen voel dat weet niemand... Soms denk ik ook komt dit ooit wel goed? heb nog 4 cryos.. en als die mislukken weer een nieuwe punctie, die echt een hell was.. Het is echt moeilijk om soms hoop te houden..... Het is heel oneerlijk.. ik dacht deze keer echt ik ben nog nooit zooooooooooooooo ver gekomen dit moet goed gaan na 3x goede echos en het hartje zien kloppen al meteen bij de eerste echo... Maar toch was ik bang en voorzichtig.. en hier dus bang voor dat het niet goed gaat.. En dan moet je alles nog mee maken en verwerken, hoe pijnlijk het ook is.. want je staat weer met lege handen.. kan je weer bij 0 beginnen, zo voelt het bij mij tenminste.. Ik hoop echt dat we gauw allemaal blijvend zwanger mogen zijn.. en dat al die moeilijke tijden een keer beloond worden...
@Gliss: ik had jouw woorden zelf kunnen schrijven. Heel herkenbaar. Het geeft me wel een beetje troost dat iemand het snapt. Betekent veel voor mij, bedankt. Dit forum is zo waardevol.
Ach meis wat ontzttend rot dat je je zo voelt/ gevoeld hebt! Maar of het nou een vroege miskraam, biochemische zwangerschap, bbz of een missed abortion is, de pijn blijft het zelfde. Op het moment van het zien van 2 streepjes zie je ineens een toekomst en in 1 klap wordt dat toekomstbeeld waar je zo naar uitgekeken hebt weggevaagd. Dat doet zeer en iemand die dit niet heeft meegemaakt of niet in een moeizaam traject zit, snapt deze pijn niet. Die roepen, ach je kan zwanger worden, volgende keer beter. Maar je hebt die garantie niet dat er een volgende keer komt of dat er uberhaupt een keer komt dat je die 2 streepjes mag zien op een test. Ik heb vorig jaar 2x een late missed abortion gehad, van een tweeling met 9,5 week en direct daarna weer met 11 weken. Ik was echt gebroken, eerst afgestompt, alsof ik het niet besefte, daarna een week lang gehuild. Toen waren de tranen op. 2nd opinion gesprek in Gent gehad en dat gaf weer perspectief en hoop. Helaas bij de poging in Gent 2x een biochemische zwangerschap. Uiteraard heel vervelend, want je bent blij, maar mentaal vele malen minder pijnlijk dan de missed abortions. Ik ben heel sterk, dat zegt ook iedereen, maar niemand ziet wat er achter dat masker zit. Want het doet me veel verdriet als ik eraan denk dat we misschien wel nooit samen ouders zullen worden. Maar ik blijf positief en ook na het gesprek vanmorgen met C&C, voel ik toch weer hoop dat het wel gaat lukken, mede doordat de artsen hun hoop erover uitspreken. Ik hoop voor ons allen dat het ons allemaal een keer gegund wordt, want na zulke trajecten, leven tussen hoop en vrees mag dat toch weleens beloond worden! Houdt hoop meid, een positieve instelling doet veel, daar ben ik van overtuigd.
@Sara190 : samen staan we sterk! We mogen onze angsten en verdriet hier delen zonder oordeel of een positief weerwoord. Die gevoelens mogen er ook echt zijn. Weet dat je, en ook de andere vrouwen die dit lezen en het gevoel herkennen, er niet alleen voor staan. Liefs voor iedereen
wat fijn dat je zo’n goed gevoel had bij het gesprek! Ben even benieuwd wat maakt dat je waarschijnlijk gaat overstappen. Wat brengt heinsberg voor jouw gevoel extra tov Gent? Of is het vooral dat er daar weer andere mogelijkheden zijn om dat te proberen? Ben oprecht benieuwd. hier trouwens weinig gevoel van de eisprong. Normaal voel ik het altijd wel aardig goed, maar nu nog niks. Mogelijk morgen. In principe zou morgenmiddag ongeveer de eisprong zijn.
heel herkenbaar dit. Heb dat toen ook gehad. Net voor/na (weet het niet eens precies meer) lockdown nog een terugplaatsing en positieve test. Liep super goed op, maar begon al snel te bloeden. Wist dus al snel dat het mis was. Gelukkig allemaal vanzelf ‘opgeruimd’. Was een surrealistische periode en voelt ook al weer als heel lang terug.
Uhm.... wij zijn overgestapt van MCK naar Gent omdat we graag buiten de kaders wilde kijken en we nooit cryo’s hadden. Op het moment van overstappen twijfelde we tussen C&C en Gent, echter gingen C&C net met hun eigen kliniek beginnen maar was het nog niet duidelijk wanneer. Vandaar toen voor Gent gekozen omdat we gezien de leeftijd niet te lang wilde wachten. Door Gent uiteindelijk 4 goede dag 5 embryo’s gekregen en zelfs cryo’s! Helaas wel 2 biochemische zwangerschappen. Voor ons gevoel een stap vooruit door de cryo’s maar een stapje achteruit door de biochemische. Graag wilde ik nog een aantal zaken laten onderzoeken en deze doen ze niet in Gent (tenminste niet allemaal), maar wel bij C&C. Ze stelde ook zelf voor na afstrepen van de mogelijkheden om deze onderzoeken nog te laten doen, omdat ze wel voor miskramen kunnen zorgen. Tel daarbij op een andere behandelmethode.... We willen er echt uiteindelijk alles aan gedaan hebben en voor ons gevoel bij de meest goede aangeschreven klinieken geweest te zijn. De artsen staan ook hier ontzettend goed aangeschreven.... het is weer een gok.... maar we gaan het zien. Ik hoop gewoon zo dat het ons gegund is om 1 gezond kindje te mogen krijgen... dat is onze grootste wens. Heb je de Ovitrelle wel al gezet? Normaliter dus wel meer last van de eisprong.
@Kramertje bedankt voor je uitgebreide uitleg! Ik volg jouw bevindingen en resultaten op de voet en naast dat ik het je enorm gun vind ik het ook nog hartstikke interessant! @Emma1995 : hoe gaat het nu met jou?
Graag gedaan! Helaas moet je zelf wel een beetje mee dokteren en dingen uitzoeken, anders duurt het allemaal een eeuwigheid en die tijd is er gewoon niet. Ik hou jullie zeker op de hoogte van de ontwikkelingen, onderzoeken en uitslagen! En uiteraard gun ik het jou ook ontzettend ❤️ en alle andere dames die hier schrijven natuurlijk ook. We doen dit alles voor één ding en dat is onze grootste wens in vervulling laten gaan. ❤️
Yes, ei gevonden. Vanavond positieve test. CD17! Traagste ei ooit. Denk dat ik mn NOD maar verschuif naar 23/10 geen idee wat er gaat gebeuren haha heb ik nog nooit gehad. Waarom is alles zo raar opeens nu we eindelijk met IVF gaan beginnen? Normaal cyclus op de klok met ei CD14 en menstruatie CD28, nooit afwijkingen op de echo. En nu cyste + laat ei. Maargoed, we hebben t vd week al gezellig gemaakt en denk nog een keer vandaag of morgen, dan hebben we ook weer ons best gedaan
thanks! Dit is ook voor mij (en vast ook anderen) nuttig om te lezen. Herken zeker je gevoel van er alles aan gedaan te willen hebben. Jullie doen dat zeker. Kan me voorstellen dat je door die miskramen wel ook het gevoel hebt dat het zo binnen handbereik ligt. Alles moet net de juiste kant opvallen. Dat gevoel heb ik iig, het ligt bij jou zou binnen handbereik, maar idd alles moet dan wel goed vallen. Hopelijk weten C&C nog net wat hekjes te verzetten om alle ballen de juiste kant op te laten vallen. Ik gun het jullie zo na zo’n weg. En alle anderen hier natuurlijk ook overigens. overigens bedoel ik het niet in de zin van dat je er zelf iets aan kan dan omdat het binnen handbereik is, term dekt de lading ook niet helemaal. Zeg ik er voor de zekerheid maar even bij. Inderdaad gisteren ovitrelle gezet. Normaal wel meer ‘last’ van eisprong. Omdat ik nu 2 follikels had dacht ik dat ik het helemaal wel extra zou voelen. Maar dat is eigenlijk niet zo tot nu. Misschien komt dat nog. En het zegt verder niks natuurlijk, maar valt alleen op.
misschien omdat je best wat rondes achter elkaar hormonen hebt gebruik? Heb ook wel gehad dat mij cyclus daarna beetje raar deed. wel fijn dat je, je ovulatie nu hebt gevonden. Dan weet je dat je waarschijnlijk over dikke 2 weken verder kan.
@Gliss: volgens mijn app is de start van mijn cyclus ook precies over 14 dagen. Toevallig! Ik zou gisteren mijn eisprong hebben gehad maar heb deze keer expres niet gemeten. Was even klaar met alles.
Ik zit trouwens nog met een klein dilemma. Ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken en mogelijk nog tips of bespiegelingen hebben. Ik heb nu nog 10 cryo’s en na deze dan nog 9. Zijn allemaal van best goede kwaliteit (zeggen ze), dag 5. Tot nu toe 1x tp van iets mindere gehad. Allemaal goed ontdooit ook. nu wil ik bij C&C nog een aantal onderzoeken laten doen (scratching voor nk en plasma cellen, hier kan ik in principe gewoon voor bellen, hebben we afgesproken zo). Die moeten in een cyclus waarin je geen terugplaatsing hebt. Mijn ziekenhuis nu werkt zo dat er een prioriteit wordt bepaald in de dames die aanmelden voor behandeling. In verleden bij iui redelijk vaak gehad dat ik maand moest wachten. Bij de cryo terugplaatsingen tot nu toe nog niet echt gehad (behalve Corona dan). Ze geven zelf aan dat het super druk is, blijkbaar heb ik veel mazzel of begin langzaam echt zielig geval te worden Als je een maand niet mee mag doen weet je vrij zeker dat je de maand daarna wel mee mag doen. ik had gedacht dat er vanzelf een maand zou komen dat ik niet mee mocht doen en dan het onderzoek kon laten doen. Dat is nu nog niet gebeurt. ik ben namelijk bang als ik zelf zeg dat ik een ronde niet meedoe dat de kans dan groot is dan ik 2 maanden niet mee mag doen. ik wil enerzijds wel echt graag die onderzoeken laten doen, anderzijds ben ik dus bang dat er dan 2 maanden voorbij gaan en zeker nu met Corona dat weer oplaait heb ik het gevoel dat ik iedere maand die nog kan mijn kans moet pakken. ook heb ik nog wel weer vertrouwen in een eventuele terugplaatsing in kunstmatige cyclus. Ook is behandeling in de maand november voor mij wel belangrijk. Als ik dan zwanger zou worden ben ik waarschijnlijk augustus uitgerekend en wij zijn thuis allemaal in Augustus jarig. Dat is voor mijn gevoel meant to be. (Had ik vorig jaar al met de punctie, alleen toen geen verse tp, dus toen ging die vlieger helaas niet op). nu is mijn plan om nog deze maand natuurlijk de tp te doen en dan (als ik weer mee mag doen) tp in kunstmatige cyclus en dan als dat nog niet tot succes leidt het onderzoek bij C&C. Als ik zelf wordt uitgeloot ga ik natuurlijk direct het onderzoek doen. klinkt dat als logisch voor jullie? Of zie ik wat over het hoofd? (beetje lang verhaal, maar zit hier best over de dubben soms of dit nu de handigste aanpak is).