Ik heb even wat advies/tips nodig hoor! Kort samengevat: Milan gaat sinds eind november (hij was toen 17 maanden) naar 't kdv, op woensdag en vrijdag. In het begin moest 'ie veel huilen (logisch, hij was altijd thuis geweest), maar vanaf eind december gaat 't eigenlijk heel goed. Hij vond het ook niet erg om weggebracht te worden, maar hij was wel blij als we hem weer op kwamen halen. Maar de laatste paar weken wil 'ie gewoon echt niet meer weg! 's Ochtends heeft 'ie altijd al snel in de gaten dat 'ie naar 't kdv moet (omdat we op die dagen de wekker zetten) en vanaf dan wil 'ie gewoon niks meer (niet eten, niet omkleden, etc.). Uiteindelijk lukt het dan allemaal wel om 'm op tijd klaar te krijgen, maar 'm op 't kdv achterlaten gaat ook niet echt van een leien dakje. Mijn vriend brengt 'm meestal weg en Milan klimt echt helemaal in 'm en gaat aan 'm hangen enzo. En nu zeiden ze vanochtend ook dat 'ie de laatste paar keer heel erg rustig is overdag en ze 'm eigenlijk niet horen de hele dag (terwijl hij thuis echt superdruk is). Als ze 'm wel horen is 'ie aan 't huilen of jammeren en hij wil eigenlijk niks meer daar. Het is in ieder geval wel duidelijk dat 'ie 't niet naar z'n zin heeft. Nu wil mijn vriend 'm een paar weken thuishouden van 't kdv en dan in mei weer gewoon wegbrengen net als nu, maar ik zie 't nut daar eigenlijk niet zo van in. Ik zit meer te denken om misschien een gastouder te zoeken. Maar van de andere kant weten we niet of hij dat wel leuk gaat vinden. En misschien is 't wel een fase en vindt 'ie 't over een paar weken weer gewoon wél leuk daar! Moeilijk dus! Wat zouden jullie hiermee beginnen?
Hoi, Lastig hoor, werk zelf op een kdv en zie dit vaker... Ik zou hem iniedergeval niet thuis houden, het word dan alleen maar lastiger om hem weer weg te brengen. Misschien vind Milan het inderdaad prettiger bij een gastouder, eventueel een gastouder bij jullie thuis? Een gastouder is toch een iets huiselijker situatie... Succes ermee!
Hoi hoi, Ik zou hem inderdaad ook niet thuis houden, dat maakt het alleen nog maar moeilijker. Is er misschien iets gebeurd op het kdv dat hij het ineens niet meer leuk vind, ik begrijp uit je verhaal dat het een tijd wel goed is gegaan. Misschien is de overgang te groot van altijd thuis bij mama, naar een vreemd kinderdagverblijf. Sommige kinderen zijn inderdaad moeilijk weg te brengen, maar zodra je weg bent, gaan ze toch lekker spelen. Het is duidelijk dat hij het in ieder geval niet naar zijn zin heeft. Ik zou toch gaan kijken voor een andere oplossing, zoals inderdaad een gastouder.
Ik zou inderdaad kijken of een gastouder beter is voor hem. Dat is toch vaak knusser en misschien vindt hij dat wel prettiger. Isabella vindt bijvoorbeeld veel rust om haar heen erg prettig. Die kan zich echt terugtrekken. Dus als ze bij mijn schoonmoeder is dan gaat ze zelf altijd even een uurtje op de bank zitten en rusten. Echt weg bij haar nichtjes. Ik kan me zo voorstellen dat daar op een KDV minder ruimte voor is. ( ik heb dat zelf ook dat ik die rust nodig heb) Bij een gastouder hoef je volgens mij minder mee te doen met de rest.
Wij hebben dit ook gehad, en wij hebben, in tegenstelling tot wat een aantal hierboven zegt ze dus wel thuisgehouden voor een paar weken. Malou en Ruben vonden het altijd fijn tot ze op een gegeven moment dus ook niet meer wilden. Bij het wegbrengen was het huilen, papa heeft ze toen weer lekker mee naar huis genomen. Vervolgens gewoon de week erna weer hetzelfde ritme als elke woensdag, maar bij het pakken van de tas (jaja ook hier ruiken ze dan prima wat er dan aan de hand is) was het zeuren, jengelen en ze wilde dus ook echt niet mee met de auto. Nouja wij vinden dus dat we de kinderen echt niet zo weg gaan brengen en achter laten wanneer ze dus zo duidelijk aangeven dat ze niet willen. Wij vinden dat je dat als ouder niet kan maken tegenover je kind namelijk, en wat geeft ons het recht om niet naar hun te luisteren . Ze zijn dus toen een aantal weken thuis gebleven, ik zou niet eens meer weten hoeveel weken eigenlijk maar denk toch wel een week of 6. En toen hebben we op dinsdag middag gevraagd of ze morgen weer lekker met de kindjes gingen spelen en of ze weer naar *naam kdvjuf* gingen, en dat was dus duidelijk dat ze dat wel wilde, swoensdags dus weer gebracht, papa is even extra lang nog bij ze gebleven, ging prima en sinds die tijd weer totaal geen problemen. Verder zou je natuurlijk kunnen gaan kijken voor een gastouder als je denkt dat hij het daar fijner heeft/vind. Liefs, Hanneke!
@ hanneke: Maar jouw kinderen hoeven toch niet perse naar de opvang? Dan vind ik dat toch wel een enigszins ander verhaal... Dan kun je in mijn ogen makkelijker en sneller "opgeven" dan wanneer opvang toch meer een noodzaak is. @ TS: lastig zeg! Ik zou, mits dit al heel lang duurt en je echt geen vooruitgang zit, denk ik dan toch een gastouder overwegen. Misschien dat je op zoek kunt naar een gastouder, vrijblijvend, zodat je kunt zien of dat je wat lijkt? En wat zegt het KDV hier zelf over? Is er inderdaad iets gebeurd? Wat is je gevoel bij dit KDV? Zijn ze naar jouw idee verder wel lief etc.?
@Yukl Inderdaad,ben het met jou eens, ik zou niet zomaar "opgeven" gezien het feit dat ik gewoon moet werken, en we dus wel opvang nodig hebben, die we niet altijd van de oma's ofzo kunnen krijgen. Daarom zou ik proberen er het beste van te maken, maar niet opgeven
Allereerst: iedereen bedankt voor de reacties! Ik vind de oplossing van Hanneke wel een goeie, maar helaas is dat voor ons niet mogelijk, ik moet wel gewoon werken natuurlijk. 1 of 2 weken vrij nemen zou wel kunnen, maar dan heb ik ook geen inkomsten (0-urencontract), dus veel langer moet 't niet duren. Er is, voor zover wij weten, niks raars gebeurd op 't kdv. Hij vond 't ook altijd wel prima daar (niet zo leuk als thuis, maar hij had 't er wel naar z'n zin). Het duurt nu ongeveer 2 weken (4 keer kdv dus) dat hij écht niet wil. Ik heb verder wel een heel goed gevoel bij 't kdv, ze luisteren goed naar onze wensen en de leidsters zijn allemaal heel lief voor Milan. Mijn zusje werkt ook daar (op een andere groep), dus ik weet ook dat er verder geen rare dingen gebeuren zeg maar. Hmm, ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er mee aan moet. Ik vind het echt supermoeilijk om Milan weg te brengen, terwijl hij niet wil. Ik denk dat ik sowieso even wat rond ga kijken voor een gastouder (bij ons aan huis gaat helaas niet lukken, want ik werk vanuit huis, dus dan komt er alsnog niks van werken terecht). Ik ben alleen bang dat het misschien "gewoon een fase" is en hij 't over een paar weken wel weer naar z'n zin heeft. We moeten natuurlijk wel een beslissing nemen, óf kdv óf gastouder en als we voor gastouder kiezen, is de plek op 't kdv vergeven. We kunnen dan niet na een maand zeggen van een gastouder bevalt toch niet zo, dus hij gaat weer terug naar 't kdv. Pff, wat een gedoe zeg! Vooral omdat ik écht geen idee heb waarom hij 't niet meer leuk vindt. Wat ik ieder geval ga doen is hem woensdag zelf wegbrengen en ophalen en dan even overleggen met de leidsters en met eigen ogen bekijken hoe 't afscheid er aan toe gaat. Meer tips/ideeën zijn welkom!
ik heb geen ervaring met dit soort problemen, ik ben absoluut geen voorstander van dit soort verblijven en zal er nooit voor kiezen. maar wat jij omschrijft klinkt wel heel erg triest dat ik toch even moest reageren. ik zou ook voor en gastouder gaan want ik vind dit wel erg extreem gedrag. je kind zou er nog een tic aan overhouden. krijg gewoon kippevel als ik je verhaal lees. zou hem zeker zowieso een tijdje thuishouden om te beginnen.
Nou nou, je kunt ook overdrijven naar mijn mening Het is pas 2 weken aan de gang. Natuurlijk erg vervelend, maar voor hetzelfde geld is het volgende week over. Er is wetenschappelijk gezien niets mis met kinderopvang, zolang het van goede kwaliteit betreft. En na 2 weken houdt een kind daar echt geen trauma aan over. Laten we TS niet onnodig een nog slechter gevoel geven dan ze al heeft. @ linda: ik zou het inderdaad ook even goed met de leidsters bespreken. En als het volgende week niet beter gaat, kun je misschien toch proberen hem 1 a 2 weken thuis te houden? Misschien dat dat toch net is wat ie nodig heeft. Ik vind het erg lastig om in te schatten wat het beste is. Voor hetzelfde geld wordt het juist erger als je eraan toegeeft, maar ik denk ook dat je niet anders kan als dit blijft. Succes!
Mijn dochter is ongeveer even oud en gaat vanaf haar 8 maanden naar het kvd. De laatste 3 of 4 keer is het ook huilen als ik wegga, en zich aan me vastklampen, terwijl ze normaal gesproken gelijk aan tafel bijschoof, waar de andere kindjes al zaten te eten. Onze dochter is thuis sowieso altijd wat drukker dan op het kdv, daar ziet ze zoveel meer en daar is al zoveel geluid, dan trekt ze zich altijd een beetje terug. Maar dat zie ik ook een beetje als leerproces en iets wat erbij hoort. Ik was vroeger op school heel verlegen en vrij stil, maar thuis bokste ik wel op tegen m'n broers hoor en 'vocht' ik net zo hard mee om aandacht van m'n moeder . Ik kan nu niet zo goed peilen bij jullie wat er bedoelt wordt met: dat ze hem niet horen.. Omdat hij lekker speelt? Omdat hij zichzelf wel vermaakt? Of omdat hij stilletjes in een hoekje zit? Dat eerste lijkt me dus niet erg, dat laatste uiteraard wel... Omdat ik hier hetzelfde meemaak, ben ik geneigd te zeggen: Even volhouden, het zal vást een fase zijn... Ik heb ook gedacht dat het misschien aan mijn zwangerschap ligt trouwens, maar ik weet het niet. Als ik eenmaal weg ben gaat het goed en als ik haar ophaal, zie ik ook dat het goed gaat, maar ik weet niet hoe dat bij jullie is?