langer dan een jaar bezig geweest

Roosje wat fijn om iets van je te horen en dat het met jullie beide goed gaat. Hopelijk zien we snel de eerste foto's!
Geniet van je kraamtijd!

 

Roosje echt fijn dat het goed gaat met jullie!!

Danjo, wat erg meid! Niet echt fijn om thuis te zitten, maar als het moet moet het!! Tis allemaal voor de kleine he

 

hoi meiden
gisteren was alles goed
gewicht 4 ons aangekomen
bloeddruk 120/70 beetje hoog voor mij doen
maar hij was nog goed.
beebje deed het weer goed
over 2 weken weer terug komen

hier een echo van gisteren.
beetje snel afgedrukt..



en hier een buikfoto
begint echt al flink te groeien het gaat nu echt snel voor de 3e

 

Danjo, LizaM en Enise dank jullie wel meiden. Ik doe ook niks anders dan genieten van mijn prinsesje.

Caruli, mooie pica's meid. En fijn dat alles nog goed gaat!

 

Caruli, echt geweldig meid, ben zo blij voor jullie!!

Roosje, is goed maar ook Heb je echt een zware bevalling gehad?? Enne, gewoon normaal?

 

Idd. Geen enkele bevalling is een makkie/pretje, en bij mij was het de duur van de bevalling (was er 3 dagen mee bezig).

Danjo, idd rustig hier. Hoe was het bij de Fysio en Arbo?

 

Danjo; balen zeg dat je zoveel last er van hebt! Ben benieuwd wat de Arbo er van zal zeggen.

 

Dat is echt balen Danjo, maar ja, je zal er naar moeten luisteren. Hopelijk valt de pijn dan binnenkort weer mee.

 

Ik hoop dat de pijn gauw weer terug trekt en wat betreft je Arbo tjah je zult naar je lichaam moeten luisteren en rusten zoals die zei.

Take it easy meid!

 

Gefeliciteerd Danjo, leuk zo'n speelmaatje voor je meisje!

 

Hey meiden,

Danjo, jeetje meid wat erg zeg.. hoop dat je rust zal vinden en dan moet het werken maar na je zwangerschap gebeuren. Jouw gezondheid is belangrijker

Roosje, tuurlijk is geen een bevalling makkelijk. Maar je hebt erge en erge Maar merk dat je niet echt in de details wilt treden hihi

En dames, alles is hier achter de rug!! Maar ik ben helemaal op, gister de hele dag niks gedaan, en vandaag nog steeds super moe. Denk dat ik ff tijd nodig heb zodat ik mijn eigen energie weer terug heb..

 

Hoi meid,

Nee nee je hebt me verkeerd begrepen maar goed, ik zal mijn bevallingsverhaal hier neerzetten.


Precies 2 weken geleden brak het moment aan, het moment waar ik lang op heb gewacht en lang naar heb gesmacht. Het moment dat ik mijn kleine in mijn armen zou ontvangen, een onvergetelijk moment.

Dinsdagavond braken mijn vliezen tijdens het schoonmaken/sjouwen van kasten, plats daar gleed wat warme water langs mijn benen. Toch dacht ik nog even verder te kunnen gaan met schoonmaken maar bij iedere stap die ik zette kwam er meer water naar beneden waarna ik besloot om een douche te gaan nemen, dus zo gezegd zo gedaan. Na het douchen besloot ik verder te gaan met schoonmaken, waar helaas niks meer van kwam door mijn man (het leek wel of hij moest bevallen en niet ik). Eenmaal de vk gebeld en verteld dat mijn vliezen braken gaf ze me 2 tips of 3km buiten gaan lopen of 2 paracetamols nemen en gaan slapen (beetje tegenstrijdig maar goed zij zal wel weten wat ze gezegd heeft). We besloten voor de eerste te gaan omdat het bevorderend werkte voor de ontsluiting, want vanaf het moment dat mijn vliezen braken kwamen de weeën om de kwartier en hielden aan tot de volgende ochtend (nog wel verdraagbaar, alleen was ik moe).

Woensdagochtend kwam mijn lieve moeder (mijn moest naar zijn werk van mij aangezien er nog niks gebeurde en beloofde hem als er wat was ik hem zou bellen), we hadden samen ontbeten en wat in het huishouden gedaan (de weeën hielden zich aan om de kwartier). Die ochtend had ik de vk gebeld met de vraag hoe lang dit kon duren, vertelt ze me doodleuk dat het aan mij ligt en ik de weeën blokkeer (ik kon haar wel killen door de foon). Hoe kan ik in God’s naam weeën blokkeren!!! Die avond belde ze me terug dat ik me moest melden in het ziekenhuis om een injectie te krijgen om te kunnen slapen, zodat ik niet uitgeput raak tegen de tijd dat ik moet bevallen. We waren om 23u richting het ziekenhuis gegaan waar ik ook die volgende ochtend ingeleid zou worden, daar aangekomen moest ik 30min aan het CTG (ik had toen pas 1cm). Ze besloten om me toch naar huis te sturen met paracetamol, maar toen kreeg ik weer een wee waarna ze besloten dat ik toch maar moest blijven gezien mijn reactie erop. Eenmaal ik de injectie in mijn bovenbeen kreeg werd ik helemaal high en zag ik alles dubbel. Ik ben toen naar mijn bed gebracht en heb afscheid van mijn man genomen om te slapen, maar vanaf dat moment (lees vanaf 00u tot 10u) kwamen de weeën om de 5 minuten (ja ja injectie om te slapen). Ik moest van de vk bellen als ze om de 5min kwamen maar ik vond het zo sneu voor haar om haar wakker te bellen ondanks de pijn de ik leed, ik hield me groot het nog aan te kunnen.

Maar om 10u kon ik niet meer en toen maar gebeld waarna ze meteen kwam, ze toucheerde me en zei dat ik 3cm (pff 3cm pas, dat beloofde wat dacht ik).
Even later kwamen mijn man en mijn moeder naar het ziekenhuis met het ontbijt, alleen kreeg ik geen hap door mijn keel (had sinds de dag ervoor niks gegeten). Met de vk moest ik oefeningen gaan doen en gangen lopen om de ontsluiting te bevorderen (ondertussen de weeën opvangen), na een paar uur was ik uitgeput en kon ik niet meer. Ze toucheerde me en zei dat ik nog steeds 3cm had, en toen barste ik los in tranen en woede omdat ze grof was in toucheren (wat een vreselijke pijn deed) en ze me maar steeds de schuld gaf dat het door mezelf komt. Mijn moeder probeerde me stil te krijgen door de juiste woorden te zeggen om ervoor te gaan..etc (mijn mama i love her).
De vk besloot om me over te dragen aan de gyn en vroeg me haar te bellen als het eenmaal zou beginnen, ondertussen ging ze op huisbezoek en terug naar het praktijk omdat dit naar haar verwachting kan duren tot laat in de avond.

De gyn kwam een half uur later (was ff schrikken want het was een man, alhoewel het me niet meer interesseerde en ik van de pijn af wou) en toucheerde me opnieuw waarna ik 5cm had (wat was dat een opluchting er was vooruitgang). Blijkbaar juichte ik te vroeg want even later werkte mijn lichaam niet meer mee (de weeën waren ineens foetsie en mijn lichaam geraakte uitgeput), ik moest toen aan de CTG en kreeg infuus om de weeën op te wekken. Ja ja toen begon de echte feest, snelle/hevige weeën die ik moest opvangen (gelukkig was mams steeds bij me, ze masseerde me en zei de juiste woorden en ik kneep haar hand bij elke wee kapot. Het werd me zoveel dat ik op een gegeven moment tegen mam zei dat ik toch voor de rugprik ga, maar al gauw bleek dat ik het niet meer nodig had omdat ik al 9.5cm had jippie. Nog geen kwartier later kreeg ik me toch een persdrang, en was zo bang niet te mogen persen want wat is dat moeilijk tegen te houden. Gelukkig mocht ik persen en na 3x persen kwam mijn prinsjes op de wereld, het was het mooiste wat ik mee heb gemaakt in mijn leven en onbetaalbaar maar vooral heeeeeeeeeeeeeeeeel emotioneel. Mijn moeder knipte de navelstreng en belde mijn man op dat we een dochtertje hebben gekregen, waarna hij naar binnen kwam.

Daar was ons prinsesje ze woog 2825gr en was helemaal in orde.

 

Danjo, gefeliciteerd met de kleine van je vriendin. Ik kan me best voorstellen dat je de kriebels krijgt, maar ook voor jou duurt het niet lang meer! GENIET

All, dikke knuff