Dat is per ziekenhuis anders volgens mij.. Bij ons laatste gesprek legde de Gynaecoloog uit dat ze in april (dan zijn wij 2jr bezig) IUI gaan doen, de eerste 3x zonder hormonen, daarna met, dat is HUN methode (VU), maar het is overal anders..
Hoi allemaal, Wij zitten ook in hetzelfde schuitje.. Vanaf januari 2012 aan het 'proberen' dus nu alweer 2 jaar. En vandaag ook nog ongesteld geworden Fijn om te lezen dat wij niet de enige zijn en alles is zooo herkenbaar! Momenteel zitten wij in een rustperiode, alles lijkt met ons ook goed, best frustrerend soms. Vanaf maart 'mogen' we weer naar het ziekenhuis, eens kijken wat ze dan willen gaan doen. Ik hoop dat 2014 voor ons allemaal een vruchtbaar jaar zal worden! Veel liefs!
lieve meiden, Jullie zijn zeker niet de enigen, wij zijn april 2012 begonnen met zwanger worden, tot op heden helaas nog steeds met lege handen en een lege buik. :x Bij ons hebben ze niks kunnen vinden. Het advies was om nog een jaar zelf thuis te proberen, maar dat half jaar mag ook een half jaar worden. Zelf kiezen we de midden weg en willen we na onze zomervakantie beginnen. Zeker nog ongewenst kinderloos zijn is erg zwaar, het is steeds vallen (bij weer ongesteld worden) en weer opstaan. Elke keer weer, ook al ga je er vanuit dat het niet gelukt is. Pijnlijk is ook dat veel mensen zwanger worden als iets vanzelfsprekend zien. Ik voel eveneens mensen denken van waar blijft jullie baby en sommige mensen spreken dat zelf uit.
wij zijn ook sinds maart 2012 bezig maar ik was aan de prikpil dus het duurde even voordat me cyclus weer op gang kwam.. we zijn in oktober voor het laatst bij de gynaecoloog en die zei dat alles er goed uit zag en dat het wel niet lang meer zou duren.. Binnenkort maar een nieuwe afspraak maken...
Nou!!! Vooral dat he! Gewoon vragen wanneer gaan jullie bezig. Klok begint te tikken. Zijn al zo lang bij elkaar dus het kan wel. Ja dat snappen wij ook wel en niets liever wat we willen maar ja dat heb je helaas zelf niet in de hand/buik... Pfff Wat een verschil in ziekenhuizen dan he... Maar moet zeggen; zie er dan ook wel weer tegen op om naar het ZH te gaan denk ik. Maar goed voor het zover is zijn we weer een paar maandjes verder. En hopelijk is het ook niet nodig!!
Ow meiden ik baal ook zo! Ik had zooo gehoopt zwanger aan het kerstdiner te zitten en al uitgerekend te zijn op m'n verjaardag (februari). Echt zo niet leuk. Om mij heen een babyboom... Waarom ik niet? Snik snik!
Hi, Ik ken het!!! Bij mij is er ook een babyboom gaande... Gister 1 vriendin bevallen, vandaag is er nu op dit moment 1 bezig. Ze wordt ingeleid. Mijn zus in november bevallen en ga zo maar door. Alleen in januari tm nu al 7 kennissen/vriendinnen bevallen );
Hoi, Ik ken het ook. Nu meer dan een jaar bezig, eind deze maand hebben we in ieder geval de eerste afspraak staan. Verder zijn wij het langste van onze vriendengroep bij elkaar en iedereen krijgt nu maar kinderen om ons heen en blijft ook vragen en wanneer jullie nou eens. Dan hou je maar weer de schijn op van nu nog niet we zijn er nu nog ff niet aan toe maar zeker in de toekomst etc. Wij gaan ieder geval zien wat de afspraak oplevert bij de gyn. Ben bang dat door meerdere operaties in mm buik de hele boel verstopt zit en heb een onregelmatige cyclus, dus denk dat we wel wat hulp nodig hebben met uiteindelijk zwanger worden.
Hier ook al meer dan twee jaar bezig. Alle onderzoeken gehad en allen positief (hsg,laprascopie). Lijkt een eeuwigheid. Bij mij helpt het om de rondes niet te tellen en af en toe een horror bevallingsverhaal te horen of te lezen. Deze maand begonnen met het dragen van een maansteentje, vitamines en conceive plus. Ben ook aan het kijken voor accupuntuur. Zoals je ziet zijn wij er aardig mee bezig, dit verschilt met periodes. Fase "even niet aan denken hebben we ook al gehad.
Pff, ik heb nu een enorme terugval.. De kans was deze maand erg klein (ziek geweest etc.) maar op de een of andere manier kan ik de afgelopen 2 dagen alleen maar huilen. Ik werk bij een apotheek en gisteren was het wel heel erg: 1e klant die ik hielp wilde een zwangerschapstest, 2e was flink zwanger en ga zo maar door. Dus zit er nu ff flink doorheen. Gelukkig is m'n mannetje heel lief Heeft 1 van jullie weleens gepraat met een maatschappelijk werkster van het ziekenhuis gepraat over alles? Wij zitten eraan te denken om dat binnenkort toch maar eens te gaan doen..
Ja, moeilijk he , die babybooms op de werkvloer, in de familie en vriendenkringen. Vooral als je dan de laatste in het rijtje bent! :x Helaas deel ik die ervaring ook. De laatste tijd ook veel intakes met zwangere moeders (van eerste, tweede of derde kindje) gehad. En die gesprekken van ouders en aanstaande ouders, soms voel ik gewoon dat je minder meetelt als je nog geen kinderen hebt. Een minder interessante gesprekspartner of zo. Een schrale troost is dat ik niet alleen bent, helaas zitten er nog veel te veel mensen in hetzelfde schuitje.
Helaas zo herkenbaar allemaal. Op mijn werk zijn net drie meiden zwanger van hun eerste kindje. Ik werk in de zorg dus met veel vrouwen. Het gaat bijna elke pauze over niks anders meer... Terwijl ik juist besloten heb er minder mee bezig te zijn. Vorige maand had ik ook zo'n soort terugval zoals jij, sweetharty, beschrijft. Ik kon even alleen maar huilen. Op zulke momenten ben ik dan echt even alle hoop kwijt. Ik ga dan piekeren over alle komende nare onderzoeken, trajecten en mogelijke teleurstellingen. Terwijl ik nog helemaal niet weet hoe alles gaat lopen. Ik ben dan eigenlijk verdrietig en bang voor het verdriet wat komen gaat ( snappen jullie het nog). Mijn punt is dat ik zelf best verdrietig mag zijn om de onvervulde kinderwens tot nu toe maar... Dat ik niet in het vooruit moet gaan rouwen. Dat is zinloos en maakt de situatie niet beter. Natuurlijk zeg ik dit met mijn rationele kant, mijn emotionele kant maakt nog wel eens een klein bokkensprongetje.. Na bijna 1 jaar proberen hebben wij besloten om het aan onze goede vrienden en familie te vertellen. Dit heeft mij enorm goed gedaan omdat ik het nu niet meer zo " alleen" draag. Ik kan me goed voorstellen dat ik op een punt een keer een afspraak zou maken bij maatschappelijkwerk. Het kan je helpen om deze onzekere tijd door te komen want makkelijk is het zeker niet.
Hai liesie, Echt frustrerend, iedereen die maar bevalt. Vandaag weer 1 bevallen dit is nummer 11 in 3 maanden tijd. Het is zeker goed dat je het hebt gedeeld, heb ik ook gedaan met me familie en mijn beste vriendin. Succes alles komt goed.
Ja, ik ben het met Liesie en Blessing eens. Het is fijn om het met fam en vrienden te kunnen delen. Met z'n 2en ben je soms ook uitgepraat dus om het dan eens 'met de meiden' te bepraten kan heerlijk zijn! Hoewel het lijkt alsof wij als enige in onze vriendenkring kinderloos blijven.. En het voelt vreemd om met je schoonvader over je menstruatiecyclus te praten, maar ook dat went wel weer Kun je er ook met je collega's over praten Liesie? Misschien kunnen ze dan wat meer rekening met je houden..?
Wij praten ook openlijk over onze kinderwens, eigenlijk tegen iedereen die er naar vraagt. Er rust nog zo'n taboe op, ongelofelijk! Een heleboel mensen weten haast niets over hoeveel mensen eigenlijk problemen hebben om zwanger te raken.. Mijn schoonouders die zwijgen het dood. Ze hebben niet eens iets laten horen na mijn LEO. Ik snap dat het voor sommigen een ongemakkelijk onderwerp is om over te praten, maar om dan maar te doen alsof er niets aan de hand is.. Nog meer mensen ervaring hiermee? Dat je de stap zet om toch dit gevoelige onderwerp aan te snijden en dan niets... (ja, als je zwanger bent vast weer wel. Dan is het opeens allemaal leuk hè)
Jaaaa mensen willen alleen het goede nieuws horen. Ook als ze vragen; hoe gaat het met je? Nou niet goed. Nee? ach wat vervelend maar oooooit komt het ook wel voor jullie. Aaaaah fijn! Pffffff... Maar nu heb ik ook een dillema. Een 'vriendin' van mij is zwanger (tevens ook nichtje van mijn vriend en komen haar dus regelmatig tegen..). Nu willen ze een babyshower voor haar organiseren en ook ik ben uitgenodigd. Maaaaaar ja. Ga ik wel of niet? Zijn meerdere meiden die zwanger zijn daar en ik weet ook dat ze het alleen maar daar over kunnen hebben. Dus ja... Doe ik mij dat zelf aan. Wat zouden jullie doen?
Iljo, laatst had ik dit ook en ik ben wel gegaan. Mocht jij in haar schoenen staan, zou je het ook fijn vinden als je vriendinnen erbij zijn toch? Natuurlijk heb ik op de terugweg ff flink zitten janken, maar uiteindelijk was ik wel blij dat ik gegaan was, al was het alleen maar voor je vriendin. Al kan ik het ook heel goed begrijpen dat je niet wilt gaan, moeilijke keuze! Wat vind je vriend ervan?
Maar ze weet er bij jou niet van Iljo? Want het is natuurlijk niet zo dat je altijd je eigen gevoel opzij moet zetten voor haar (vind ik dan toch). Het zou leuk zijn voor haar als je erbij bent, maar het is erg confronterend voor je. Het is niet de bedoeling dat je na zo'n babyshower dagen in ellende zwelgt
Zij weet er in die mate van dat ik een x tegen haar heb gezegd dat we het ook aan het proberen zijn. Maar dat was echt in het begin. Ze weet ook niet van de ziekenhuis bezoeken etc. En ja ik zou heen gaan omdat het de nicht is van mijn vriend want sinds ze zwanger is gaat ze alleen maar met andere meiden om die of zwanger zijn of die al kind(jes) hebben... Dus jah. Heb ook wel het idee dat ik heen ga hoor maar is lastig...... En inderdaad, als ik ook wel zwanger mag zijn dan ga ik inderdaad denken; was ik maar gegaan. @sweetharty; hoop ook dat als ik ga het mij wel een goed gevoel ga geven...