He medemama's, Een vraag over zindelijk worden; wat adviseren jullie om te doen? Mijn zoontje, bijna 2,5 jaar zetten we nu een week of 3 een paar keer per dag op een vast moment op de wc met een brilverkleiner. We hebben ook een potje en geven hem steeds de keuze of hij op de wc of op het potje wil.. Hij kiest altijd voor de wc. Tot nu toe heeft hij een keer een paar druppeltjes geplast. Afgelopen zomer (bijna 2) hebben we tijdens een vakantie ook tijd besteed aan zindelijk worden. Hij kon goed aangeven wanneer hij gepoept had, kwam het ook vertellen, dus we dachten; laten we het proberen. We hebben toen veel geoefend, maar hij leek er niet klaar voor. Hij vond er ook niks aan en leek het allemaal ook wel erg spannend te vinden. Hij heeft toen veel ongelukjes gehad en moest veel huilen. Niet echt een goeie ervaring voor hem, dus we zijn weer gestopt. Nu zijn we dus sinds een paar weken weer wat aan het proberen. We geven hem boekjes op de wc, kijken samen erin, laten hem soms eventjes alleen, doen ons eigen ding en proberen hem niet te pushen. We vragen na een paar minuutjes; moet je nog poepen of plassen? En dan zegt hij nee. We hebben het idee dat hij gewoon veel liever in zijn luier plast. Hij houdt niet zo van 'het onbekende' zullen we maar zeggen. En dat snap ik heel goed. Nu vraag ik mij af; zo doorgaan of weer even pauzeren? En gaat die pauze dan iets opleveren, want over een tijdje houdt hij nog steeds van zijn vertrouwde luier schat ik in.. maar ik wil hem ook niet pushen als hij er niet aan toe is. Het 'op de wc zitten' zit nu wel zo'n beetje in ons dagstructuur. Kom maar op met dat advies! En dank Groetjes Danoontjes
Hier lag voor mij de grens bij 3 jaar, ook omdat precies in de zomer was, tot die tijd keek ik het maar steeds een beetje aan. Soms ging hij meerdere keren per dag op de wc en soms dagen niet, wilde hem niet teveel pushen. Met 2,5 nog een poging gedaan, maar hij leek het oorzaak/gevolg echt nog niet te snappen. Met 2jr en 8mnd wel en binnen 1 dag was hij zindelijk. Maar ik denk dat je als moeder wel doorhebt of hij het echt nog niet begrijpt of 'gewoon geen zin heeft' en de luier makkelijk en vertrouwd vind. In dat eerste geval zou ik wachten, in het 2e geval doorpakken.
He Olifantje, Ik denk dat hij het erg spannend vindt, maar het zeker wel begrijpt. Hij is slim en snapt oorzaak en gevolg. Hij wil ook wel met mij mee als ik ga plassen. Als hij het spannend vindt, vraag ik me af of ik wel moet doorpakken.. snap je?
Bij mijn dochter moest de motivatie echt vanuit haarzelf komen , eerder pogingen zoals jij beschrijft hadden geen enkel resultaat . We praatten wel veel over dat grote kinderen geen luiers meer droegen maar onderbroekjes en ze zag dat ook op het kdv. Dus op een dag, ruim na haar derde verjaardag, verkondigde ze ineens dat ze onderbroekjes wilde. Ik zei prima, maar dan moet je wel plassen op de wc. Vond ze goed, nog drie ongelukjes gehad of zo en dat was het. Maar dat is dus een karakter dingetje , en als dat bij jouw zoon ook het geval zou kunnen zijn kan het dus nog wel even aanlopen vóór hij zelf die stap zet.
Zoontje is nu 6 en hij kan iets wanneer HIJ er klaar voor is, niet wanneer ik het wil. Zo ging het ook met zindelijk worden, met 2.5 jaar dacht ik ja en het ging ook even goed maar hij werd 'bang/onzeker' en vanaf dat moment werd het een dingetje. Na alles uit de kast te hebben gehaald heb ik het laten rusten en na het laatste bezoekje aan het cb hebben we samen afgesproken de luier af te laten en met een week was hij, met 3.9 jaar, volledig zindelijk en geen ongelukje gehad. Ik heb dus zoiets van "jij kan er klaar voor zijn maar hij/zij moet het doen" en het moet geen obsessie worden.
Zolang als hij op het potje of op de wc wil zitten is hey prima toch? Zou dat blijven doen en er verder geen aandacht aan schenken want naar de wc gaan hoort normaal te zijn/te worden. Wil hij niet? Ook goed morgen weer een dag! Hier bij mijn oudste 2 ook zo gedaan. Mijn oudste was ruim 2.5 en helemaal zindelijk en mijn 2e was net 2.5 en helemaal zindelijk ('s nachts nog wel een luier omgedaan bij beide maar was eigenlijk ook al niet nodig)
Als moeder hier nog geen ervaring mee, maar als kind wilde ik schijnbaar ook een luier 'want die had beertjes' en ik wilde dus ook niet op een potje. Mijn moeder is toen katoenen luiers gaan gebruiken en toen was ik vrij snel zindelijk. Maar bij mij was het geen kwestie van spannend vinden of iets; ik vond de luiers gewoon veel te leuk.
Onze uk vond het met 2.5 wel even interessant en ook met stickers stimuleren werkte wel maar op een gegeven moment ook niet meer.we zijn gestopt en met net 3 begonnen en de eerste dagen heel veel ongelukjes en dag 3 bijna niet en daarna droog met af en toe een ongelukje.binnen 2 weken was het goed en gelijk ook snachts droog. Nu bijna een jaar verder en zeer zeer zelden een ongelukje.
Als ze er niet aan toe zijn dan kun je proberen wat je wil, maar dan lukt het gewoon echt niet. Jongste is nu 4. Wij waren ook met 2,5 (zomer) eens begonnen met even in de blote billen lopen en meenemen naar potje of wc. Maar stuitte enkel op weerstand. Dus gestopt. Laten rusten. Met 3 geprobeerd de interesse voor wc op te wekken en met stickers begonnen. Mislukt. Met 3,5 nog eens luier af gedaan, maar hij liet het gewoon lopen. Had het pas in de gaten als hij echt nat was. Een maand voor 4e verjaardag druk opgevoerd, elk uur op de wc gezet. Luier helemaal af gelaten. Maar de keten dat er een plasje op de wc kwam zijn op 1 hand te tellen. Iedereen gefrustreerd, en bergen met was. Inmiddels is hij 4 en 3 maanden. We lopen bij een gezinscoach met specialisatie op gebied van zindelijkheid en hebben het op haar aanraden volledig los gelaten. En de verantwoordelijkheid helemaal bij hem gelegd. Dus. Bij het aankleden in de ochtend krijgt hij een luier. In de loop van de dag moet hij zelf vertellen wanneer hij verschoond moet worden. Daarnaast zijn we op een speelse manier bezig met poep en plas. Dus bij het verschonen even in de luier kijken. Het verschil in zwaarte voelen. Grappige boekjes over poep en plas lezen (de mol die wilde weten wie er op zijn kop gepoept had, het grote Poepconcours) Een poepspeurtocht buiten. Met een stokje in een hondendrol roeren. Met een kraantje 'plas spelen'. Resultaat tot nu toe. We ervaren veel merr rust ipv frustratie. We zien nog steeds geen signalen dat hij aandrang voelt. Hij begint af en toe aan te geven dat de luier vol zit (die zit dan ook echt heel vol) Nu is onze jongste met veel lichamelijke ontwikkeling laat. Liep bijvoorbeeld pas met 2 jaar. Volgens gezinscoach pas laat zindelijk worden in het patroon. Wat ook mee kan spelen volgens haar is dat zoon waarschijnlijk hooggevoelig is. Hij krijgt op een dag zoveel prikkels te verwerken dat de aandrang-prikkel ondergesneeuwd raakt. Hij hoefde er nog niks mee, dus wordt het zo ver genegeerd dat hij het niet meer opmerkt. Lang verhaal. En ik hoop dat het jouwe straks eindigt met "ineens had ze het door en was het zo geregeld" Maar voor nu is de boodschap denk ik. Even rust nemen. Geen druk opleggen en op een speelse ontspannen manier met poep en plas omgaan.
Respect en heel veel succes toegewenst! Hier een 4 jarige die nog niet poepzindelijk is en nog heel regelmatig plasongelukken heeft. Ik kan er soms zo moedeloos en gefrustreerd van raken (wat uiteraard geen zin heeft). Dus vind het heel knap dat je het kunt loslaten!
'Laat het gaan, laat het los!' en dan zul je zien, ineens hebben ze het door. Vooral niet boven op gaan zitten. En natuurlijk wil iedereen zo vroeg mogelijk al kunnen zeggen: 'mijn kind is zindelijk, maar mijn ervaring is dat het veel makkelijker gaat als je er zelf niet zo boven op zit.
Laatst las ik een interessant artikel. Daar stond in dat de prikkel van het moeten plassen en daadwerkelijk ook betekenis hier aan geven aangelegd moet worden in de hersenen. Zolang dit er nog niet is lukt het ook niet. Hier geeft mijn dochter van 2,5 aan dat ze moet plassen of poepen alleen zit het bijna altijd al in de luier. Hier gaan we op vaste tijden heen om aan de wc te wennen. Af en toe plast ze of poept ze en mag ze een sticker plakken. Gewoon volhouden tot het kwartje valt en er niet een groot issue van maken. Gewoon leuk houden.
Onze dochter had een paar ongelukjes gehad en ‘durfde’ opeens niet meer zonder luier. We hebben het even los gelaten. Wel veel geprobeerd op de wc. En gisteren zei ze opeens dat ze geen luier meer aan hoefde! Tot nu toe gaat het super goed!
Dit dus. Mijn dochter is bijna vier jaar.Toen ze 2 jaar was geprobeerd met het potje. Niet echt gestimuleerd. Ze kreeg een zusje met zware reflux en dat was een heftige tijd. Meerdere keren geprobeerd haar op het potje of op de wc te laten plassen. Zonder resultaat. Eind van vorig jaar was mevrouw nagenoeg droog. Wel steeds ongelukjes maar ik dacht dit trekt wel weg. Niet dus. Ze kreeg een ontzettende terugval en plaste meer 6x per dag in haar broek. Poepen deed ze al die tijd op de wc maar ging ze toen ook weer doen. Tot haar en mijn verdriet heb ik haar weer een luier aan gedaan. Ik werd er gek van en zij ook. We zijn helemaal opnieuw begonnen. Een paar weken geleden wilde ze echt geen luier meer aan, Ze had wat ongelukjes maar goed ik wilde doorzetten. Ik heb er helemaal niks meer over gezegd. niet naar de wc gestuurd, helemaal niks. Zelfs als ze nat was hield ik mijn mond. Wat was dat moeilijk zeg. Maar toch de druk is eraf en het gaat steeds beter. Gisteren hele dag droog gebleven in de efteling en ook vanmorgen een droge luier. Zou het dan eindelijk? Ze is 3 jaar en 10 maanden. Ze is super slim en laat zich totaal niet sturen. Ook stickers, cadeautjes, snoepjes niks hielp. Sinds ik de verantwoordelijkheid bij haar ligt gaat het veel beter.