hoi meiden, mijn zoontje is anderhalf. Sinds een week of 4 begint hij steeds dwarser te worden. Overal nee op zeggen, gillen, schreeuwen en zich slap houden als je hem op wilt tillen. Het lijkt me nog een beetje vroeg voor de peuterpubertijd en we hebben ook eigenlijk geen idee of we hem kunnen corrigeren en hoe we dat het beste kunnen doen (negeren heeft geen enkele zin, hij gaat zo lang door dat hij het er op een gegeven moment zelfs benauwd van krijgt). Het is niet zo dat het continue aan de hand is (en uiteraard bij oma of de oppas een voorbeeldig kindje ), maar thuis komt het wel steeds vaker voor. Weten jullie hoe we dit het beste op kunnen lossen??
Mijn neefje is nu 1 jaar en 11 maanden, maar hij heeft dat ook echt al meer dan een half jaar, dus ook ongeveer bij de leeftijd waar jij het over hebt. Bij hem zijn ze er echt wel achter dat het gewoon in zijn karakter zit. Wat ze doen is hem gewoon maar even laten, niet negeren, klein beetje troosten (voor zover hij het toelaat) en dan gaat het vanzelf weer over.
Haha hoe herkenbaar! Onze dochter is nu 1 jaar en 5 maanden, en ze begint nu ook heel dwars te doen soms ik denk dat het vooral met grenzen verkennen te maken heeft. Als ze dingen doet die niet mogen, geven we 3x duidelijk een waarschuwing en bij de laatste waarschuwing zeggen we ook dat dat de laatste keer is. Als ze dan nog doorgaat zetten we haar in de hoek en zeggen we waarom ze daar moet staan. Daar moet ze dan een minuut staan zonder weg te gaan, gaat ze dan wel uit de hoek begint het weer van voor af aan. Na die minuut zeggen we nog een keer waarom ze stout is geweest en dan moet ze een knuffel en kus geven om het goed te maken. Daarna is het ook helemaal klaar en mag ze gewoon weer spelen enz. In het begin ging het best moeizaam, maar na een aantal keer in de hoek belanden krijgt ze nu oorzaak-gevolg inzicht. De eerste keer heb ik haaf zeker 7 keer terug moeten zetten, maar het is wel belangrijk om juist dan door te zetten zodat je kindje begrijpt dat hij/zij geen loopje met je kan nemen Heel veel succes! Het vergt wat doorzettingsvermogen en onze dochter begint ook te huilen als je haar daar neerzet, maar ze beland wel steeds minder vaak in de hoek omdat ze nu leert wat wel en niet mag en wat de consequenties zijn als ze de regels overtreed.
Haha hier nog 1 van 18 maanden in de nee-fase Maar meestal kunnen we haar toch wel overtuigen en als iets echt moet heeft ze gewoon pech We corrigeren haar door haar op de trap te zetten, vertellen haar waarom ze daar zit en dat ze daar moet blijven zitten tot dat wij het zeggen. Maar meestal gaat ze dan zo volledig over haar theewater dat we daarna minstens een kwartier bezig zijn om haar weer te kalmeren/troosten...... En dan gaat dus het hele "straffen" zijn doel voorbij. Dit vind ik echt heel lastig en weet niet zo goed hier mee om te gaan. Ze zit niet vaak op de trap, bijvoorbeeld bij een derde waarschuwing of als ze een van ons slaat, dat wil ik echt niet hebben en is ook zonder waarschuwing meteen op de trap. Met complete hysterie tot gevolg...
hahaha, nou ik ben blij te zien dat er nog meer "lotgenoten" zijn. Af en toe heb ik echt het idee dat ik een afslagje heb gemist in de opvoeding . En heel fijn de tips die jullie me geven. We hebben inderdaad wel een soort van strafhoekje, maar ik wist niet zeker of dat voor een kind van deze leeftijd al zin had, we gaan hem nu zeker vaker gebruiken
Hier ook! En ook nog geen twee en al een poosje aan de gang. Driftbui: negeren we. En ze rolt echt gillend over de vloer. Sinds een week ook ergens anders dan thuis. Gaat ze schoppen/ slaan of andere dingen doen die we echt niet toleren dan gaat ze naar gang. (eentje zonder trap want ze zou zo naar boven klimmen)
hier ook een meisje die al een aantal maanden heel dwars kan zijn! Wij waarschuwen inderdaad ook eerst, en als ze toch door gaat dan mag ze eventjes in de box zitten.. ( dit vind ze nu opeens heel leuk, en gaat vrolijk spelen) dus ze gaat tegenwoordig in de hoek of op de gang. Ze moet hier dan eventjes zitten tot wij haar ophalen. Knuffel en/of kus en dan is het weer goed. Het is soms wel een strijd, maar we doen ons best
Hier begon dat ook vanaf die leeftijd ongeveer. Ondertussen is het wel wat minder geworden, maar hij heeft nog wel geregeld dagen dat ik hem achter het behang kan plakken. Overigens zegt hij ook vaak nee, terwijl hij toch echt ja bedoeld. (Ryan, wil je een toetje? Nee... en dan toch toetje eten ) Driftbuien heb ik trouwens altijd genegeerd. Hij heeft pas nog een fase gehad dat hij met zijn hoofd ging bonken als hij zijn zin niet kreeg. Gewoon op de vloer of op tafel ofzo. Ook genegeerd, dat doet hij nu bijna niet meer. Verder heb ik hem altijd proberen af te leiden, en ik ga vaak met hem naar buiten.
Begint volgens mij bij elk kind zo ergens rond de anderhalf hoor �� Om die reden hier nu ook al druk weer van alles aan het aanleren, voordat ze 'nee' (echt) ontdekt ��
Hier speelt het nu ook heel erg. Wat helpt is hem afleiden en steeds als hij echt niet luistert gewoon iets anders gaan doen. Niet teveel nee zeggen of zeggen dat iets niet mag maar gewoon oppakken en iets met hem of haar gaan doen. Of we gaan kleuren (of hij alleen) of we pakken de treinen met rails en zo bied ik hem even iets aan om af te leiden. Vaak stopt het gedrag dan en gaat hij weer lief spelen. In de winkel heb ik hem zoveel mogelijk in wagen of in de kar. We gaan nu niet echt winkelen want dat vind hij nu echt niet leuk. Een doosje rozijntjes wil nog wel helpen als we toch moeten shoppen en hij is het zat.
Hier nog een lotgenoot! Ons zoontje is ruim 1,5 en kan heel stout zijn. We praten heel veel en proberen zo veel mogelijk uit te leggen. Sommige dingen accepteren we echt niet en als hij doorgaat krijgt hij een waarschuwing, als hij het dan nog een keer doet (en dit gebeurt heel vaak, met een heel ondeugend snoetje erbij zodat het me soms moeite kost niet te lachen.. ), moet hij naar bed. Nu ligt hij ook op bed. Hij bleef eten op de grond gooien en dat mag echt niet. Hij hoeft niet te eten, maar laat het gewoon op je bordje liggen. En de knopjes op de tv en recorder zijn ook verboden terrein. Hij weet het dondersgoed dus straffen kan dan wat mij betreft prima. Mijn schoonvader denkt dat wij ons mannetje soms te hoog inschatten, maar ik weet zeker dat hij praktisch alles begrijpt en inderdaad zijn grenzen (en die van ons!) aan het uitproberen is. Wat ontwikkelingsfase betreft komt het kind rond deze leeftijd beetje bij beetje tot de ontdekking dat het een individu is. Dus geen onderdeel van mama bv. Dit kan heel spannend of angstig zijn. Zorg dus altijd voor veiligheid. En weet dat straffen hiervan ook een vorm kan zijn. Ik hoor ons zoontje nu bv tegensputteren in bed, maar hij voelt zich in elk geval gezien. Als je begrijpt wat ik bedoel. Let er ook op dat je vaak complimenten geeft. Het is bewezen dat kritiek of straf pas effect heeft als er flink wat waardering of complimenten tegenover staan, 1 op 5 ongeveer dacht ik. Dus 5 complimenten en 1 kritiek. Dan pas neemt de ander je serieus. Altijd kritiek wordt vrij snel ongeloofwaardig, dus waarom dan je best doen, het is toch nooit goed. Geen idee of dit voor onze spookjes ook al zo werkt, maar ach, ik oefen anders vast voor als hij ouder is. Gillen en hysterisch over de vloer rollen is hier nog niet gebeurd. Is dat misschien meer een meidending? Of ik heb het nog tegoed, dat kan ook natuurlijk. Ik ga hem maar weer uit bed vissen en kijken of hij nog iets wil eten.
Ik zou nooit zijn bed als strafplek kiezen. Een bed moet veilig en een fijne plek zijn om lekker te slapen maar niet om je straf uit te zitten. Dan zou ik eerder kiezen voor een hoek in de kamer en daar een soort strafstoeltje neer zetten. Daar hoeft hij alleen maar te zitten als hij echt niet luistert.
Heel herkenbaar! Ze is nu ruim 20 maanden, maar het is hier al maanden 'Nee!' en (heel hard en heel hoog...) gillen ed en het wordt steeds erger. Om eerlijk te zijn vind ik het over het algemeen behoorlijk grappig. Als ik namelijk zeg 'kom, dan doen we je jas aan', dan zegt ze 'Nee!' en dan zeg ik 'oké, dan niet' en dan weet ze niet hoe snel ze huilend en gillend aan moet komen rennen om haar jas aan te doen. En ze zet het gillen heel bewust in: als ze iets niet mag dan gaat ze soms opeens keihard en heel hoog gillen, stopt even, kijkt je aan van 'mag het nu dan wel?' en als je dan weer zegt dat het niet mag, doet ze het nog een keer, enz. En soms is het een reactie op dat iemand anders iets doet wat ze niet wil: heel effectief kan ik je vertellen. Als het te erg wordt, dan vraag ik of ze naar de gang wil, dat is natuurlijk ook 'Nee!' en dan zeg ik dat ze dan moet stoppen met gillen of huilen. 9/10 doet ze dat dan ook en zo niet, dan gaat ze even naar de gang. Afleiden werkt hier trouwens ook nog wel aardig. Bv. samen iets gaan doen wat ze leuk vindt of even tv kijken ofzo (wel uitkijken dat het geen beloning wordt natuurlijk). De oudste heeft het nooit in deze mate gehad of ik heb het verbannen. Nu is de jongste hier sowieso veel pittiger, maar aan de andere kant ook veel 'communicatiever'. Ze is heel duidelijk in wat ze wil en als ze iets wil, dan wil ze het ook echt. Ik vind het wel leuk. We moeten het alleen een beetje in goede banen leiden, maar ik denk (en hoop ) dat sommige dingen na een tijdje wel overgaan.
Wij doen ook dit, mevrouw heeft hier een handje van om als ze een driftbui heeft met haar voortanden te tikken op de grond. Eerst reageerde ik daarop, nu ook niet meer. Ze kan enorm drifbuien hier, ik laat der gewoon en als ze er uit komt dan knuffelen we. Wat ik nu wel vaker doe als ze iets doet wat niet mag zeg ik een beetje geschokt 'Wat doe je nou?' en dan merkt ze wel dat ze stout bezig is. En hier hebben we een abo op nee, ook soms is het gewoon nee. Dan zeg ik 'wil je een koekje dan' en krijg ik nog nee
Pfoe bed als straf plek zou ik nooit doen . Hier is ook een tijd alles nee geweest. En als ik er Ja van maakte werd mw boos, meestal was dat met jas aan en schoenen aan doen. Dan heb ik er geen boodschap aan en ligt ze maar zielig op de grond te huilen en boos te zijn. Die fase is gelukkig voor bij. Wel heeft ze als iets geweigerd wordt dat ze boos wordt en dan gaat ze bijten of slaan. Vooral op de opvang. Ons slaat ze nu niet meer want slaan = hoek. Het is ook een ontzettend moeilijke fase ze kunnen zich natuurlijk nog niet goed in woorden uit drukken dus komt het in huilen/slaan/knijpen/bijten. Ik zou vooral consequent blijven en duidelijk zijn. Hier wordt ze nu weer wat liever en zegt ze echt veel ja ook al bedoeld ze soms nee. Maar als ze echt Ja bedoeld zegt ze het zachtjes. Zoals vanavond vroeg ik ,,wil je mama kusje geven ? Jaaaaa"
Goh wat een herkenbare verhalen allemaal . Vooral ook het feit dat de kleine man nu echt overal nee op zegt...........ben je een lief jongetje?? Neeeehhheeeee en heel hard nee schudden. Inderdaad best wel komisch in sommige gevallen maar ik kan hem zeker ook vaak achter het behang plakken. Vraag je jezelf weer af waar dat schattige mannetje van een paar maanden geleden gebleven is . Maar het zal inderdaad allemaal best wel een keer goed komen (en de complimentjes geven we wel, alhoewel dat soms ook lastig is als eerst 6 x de spullen van de tafel worden geduwd en meneertje dan de 7e keer besluit om maar een keertje te luisteren)