hoe reageerde jullie ouders en schoonouders op het : wij zijn zwanger verhaal die van mij waren totally in shock, vooral omdat het niet echt gepland was en we ook totaal nog niet met kids bezig waren. mijn schoonmoeder was hysterisch blij haha. en toen ik vertelde dat het helaas mis was gegaan, hebben we samen heel hard gehuild. ze was zo trots op het feit dat ze oma zou worden. maar ze is een hele grote steun voor me, mijn moeder is iets koeler wat dat aangaat.
Mijn ouders waren eerst een beetje geschrokken maar nu onzettend trots! Ook mijn schoonmoeder is en was erg blij, als zie ik in mijn ouders meer trots als ik eerlijk mag zijn. Meid wat erg dat het voor julie mis heeft moeten gaan De hemel heeft er weer een prachtige ster bij, al het geluk van de wereld gewenst!
mijn ouders waren super blij schoonouders zijn gescheiden. bij de eerste zwangerschap was het : mijn schoonvader zei : heb ik toestemming gegeven om kinderen te krijgen ? ik vind jullie nog veel te jong. en mijn schoonmoeder zei: ik wil nog geen oma worden, ben nog te jong om oma te worden. tijdens de zwangerschap was mijn schoonvader al bijgedraait en werd heel meegaand en is nu ook een super opa. mijn schoonmoeder draaide na de bevalling bij, en kan niet zeggen dat het nu een super oma is, maarja na 2,5 jaar doet ze nu wel eindelijk haar best, dus we zullen zien of ik over een tijdje kan zeggen dat het een leuke oma is.
hier zijn mijn ouders gescheiden.. moeders gelijk apetrots dolenthousiast dat ze weer een kleinkind kreeg (broer had er al 2 inmiddels 3 ) en nu een apetrotse oma Vader moest het even laten bezinken maar belde een week later om te vragen of hij echt weer opa werd? haha en nu een apetrotse opa.. Schoonouders reageerde in het begin zeer boos (geen goede band mee helaas) maar leken daarna bij te draaien en stuurde pakketjes op en dergelijk maar helaas sinds een half jaar is er helemaal geen contact. ze hebben haar ook nog niet gezien.. en over 3 dagen is ze een jaar
mijn schoonouders waren erg blij schoonma zei: dat werd tijd :S en me moeder was ook erg blij maar ze vroeg telkens ja echt waar?? was helemaal in shok haha
mn ma toen ik zei dat ik wat moest vertellen als we thuis waren... is het wat ik denk? ja dus! ben je er blij mee? euh...nu niet ach meisje, hoort erbij, leven komt en leven gaat! felicitatie kwam pas toen we weer thuis waren, tja, dat heb je als je het tijdens de condoleance avond van opa (vader van mn ma) hormonen en emoties... ik wist net 5dagen dat ik zwanger was toen opa overleed en kon het niet echt bevatten mn pa hoorde het in de auto van mn ma en heeft er niet echt op gereageerd, wel gefeliciteerd maar hij is niet spraakzaam. schoonouders vonden/vinden het wel leuk, maar vinden het meer "normaal" worden omdat het 6de kleinkind is/word
Mijn ouders waren helemaal blij!! Mijn schoonmoeder zei; had het ook niet erg gevonden als ik geen kleinkinderen zou krijgen. Euh......
Mijn ouders en schoonouders reageerde allebei hetzelfde; Dol enthousiast. De opa's zijn wat meer ingetogen maar ik weet zeker dat dat helemaal goed gaat komen als die kleine er is. De oma's zijn allebei van het shoppen dus heb al een kast vol dingetjes die ze gekocht hebben haha
Mijn ouders waren door het dolle heen. Mijn schoonouders reageerde wat uhmmm ja stiller haha. Leek wel ofdat ze niet blij waren. Terwijl we toch al 10 bij elkaar zijn. Schijnbaar hadden ze het nog niet verwacht van ons omdat we het er nooit over hadden. Nu zijn ze super opa en oma hoor
Allereerst wat erg dat het bij jullie mis is gegaan, wel fijn dat je nu enorme steun krijgt! want dat heb je gewoon nodig bij het verwerken van een miskraam.. Hopelijk gaat het de volgende keer goed meis.. mijn ouders gescheiden: vaders reactie; ooh wat leuk wordt ik écht opa???? moeders reactie; heel emotioneel, aangezien ze ongeneeslijk ziek is.. ze was bang dat ze dat niet meer zou kunnen meemaken (aangezien ik ook enigskind ben) schoonouders reactie; helemaal overrompelt, maar super blij! toen we het vertelde vlogen ze mij meteen in mijn nek en mijn vriendje kwam later hihi..
Mijn moeder barste in tranen uit.. Van geluk, ze heeft er zelf 13 jaar over gedaan en ze is blij dat het mij bespaard is gebleven.. (Nog anderhalf jaar, maar goed..) Mijn vader feliciteerde ons gewoon en dat was het. (Hij heeft een persoonlijkheidsstoornis en is narcist, dus dat was opzich al heel wat) Mijn schoonmoeder was superblij en trots dat ze oma werd. VOOR DE EERSTE KEER! Mijn schoonvader was helemaal in schok, die heeft zelf ook nog een nieuw gezinnetje gestart. (Mijn man 28, broer 27, broer 20) En nu heeft hij ook nog 2 meisjes erbij met een vriendin van nu 27, van 4 & 5. Wel een leuk gezin, maar nu wordt hij dus ook OPA! Was wel even schrikken, maar hij vondt het wel superleuk en vraagt ook continu of alles wel goed gaat. Dus ook al een trotse opa. Al met al reageerde ze allemaal op hun eigen manier, maar allemaal leuk. Gr. Carlien
Wat ze zeiden? Ik weet het eigenlijk niet, want ik kon ze alle 4! niet horen door hun gehuil en gesnotter (ze waren dus HEEL blij )
Mijn ouders en schoonouders waren bij Ties heel blij, voor beiden het eerste kleinkind. Nu bij de tweede zijn mijn ouders weer heel blij en mijn schoonouders reageren eigenlijk niet echt. Ze vragen wel naar de baby en ik weet wel dat ze het leuk vinden, maar merken doe ik het niet.
Hier ook een tranendal van beide ouders. Mijn ouders omdat ze voor de eerste keer opa en oma worden. Bij mijn schoonouders viel ook een last van de schouders af. Mijn vriend is op jonge leeftijd geopereerd omdat zijn zaadballetjes gedraaid waren. Er was altijd onzekerheid of ze er op tijd bij waren of misschien te laat zodat alles afgekneld was en dus onvruchtbaar kon raken. Dus toen mijn schoonouders hoorde dat ik zwanger was en alles dus toch goed functioneert waren ze helemaal blij!!
Mijn ouders waren helemaal dolgelukkig en barstten in tranen uit. Mijn schoonouders zaten er een beetje beduusd bij en zeiden: "goh, we dachten dat jullie eerst nog wel even zouden gaan sparen.." Maar "gelukkig" liet schoonmoeder me weten (toen ik bijna was uitgerekend) dat 'ze er nu wel aardig aan gewend was'.....
Mijn eerste zwangerschap werd ook een miskraam, dus de tweede keer (2 maanden later) reageerden mijn ouders terughoudend. Afgelopen zaterdag hebben we pas de bubbels (Jip&Janneke voor mij ) opengetrokken en geproost op de komst van onze baby. Ze zijn erg blij! Mijn moeder koopt zich een versuffing aan babykleertjes Mijn schoonvader (sch.moeder = overleden) weet niks van de eerste zwangerschap, we hadden het hem toen nog niet verteld. Deze keer vertelden we het na de eerste echo met 6.5 weken. Hij had het totaal niet verwacht en vond het heeeeeeel erg leuk! Hij heeft een zoon en sch.dochter van 40 die geen kinderen hebben en had het bij ons nog niet verwacht. Hij is echt heeeeeel trots
Hier idem, maar het was mijn schoonmoeder die zo reageerde. Ze vinden het allemaal spannend. Vooral schoonouders, die worden nl. voor de 1ste keer oma en opa. Mijn ouders wisten dat we aan het proberen waren, dus voor hun was het minder een verrassing. Maar ze waren heel erg blij. Mijn vader moest zelfs enkele tranen inslikken (tja, mannen mogen niet wenen he...). Fantastisch nieuws voor de beide families dus!
mijn ouders zijn ook gescheiden en waren echt heel blij toen ik ze het had verteld kwamen ze direct hier met allerlei spulletjes haha mijn schoonouder waren iets minder blij omdat het niet helemaal geplant was en mijn schoonmoeder is nogal snel bezorgt en maakt zich heel druk over van alles dus die heeft echt de eerste weken lopen huilen en mijn schoonvader is heel nuchter en die kwam direct met het verhaal en wat gaan jullie nu doen dan? trouwen? haha nou daar wouden we nog even mee wachten
me ouders waren superblij maar ook superbang maar dat komt omdat me vorige zwangerschap uiteindelijk in een groot verlies eindigde maar vanaf het begin hebben ze me altijd gesteund en ik woon nu zelfs tijdelijk bij hun tot de baby geboren is Me schoonouders zijn heel erg blij en kunnen niet wachten ze wonen net als de vader in Suriname Dus tja allebei heel erg blij en enthousiast
Moeder en schoonmoeder huilden allebei van blijdschap én verrassing. Ze hadden niet gedacht dat het er bij ons ooit van zou komen. We waren de 30 al een tijdje gepasseerd, al 10 jaar samen en er gebeurde maar niks. Overigens was mijn oudste al het 15e kleinkind van mijn moeder, maar het was voor haar net zo bijzonder als haar 1e. Schoonvader was ook ontroerd en gaf me een dikke knuffel. Mijn eigen vader heeft het niet mogen meemaken.