Het is juist makkelijker als het leeftijdsverschil wat groter is. Ik zeg altijd, de 'tropenjaren' duren misschien wat langer, maar zijn veel minder heftig. Of het leuker is, ik denk dat daar de karakters van je kinderen veel meer bepalend voor zijn, dan het leeftijdsverschil. Onze meiden schelen bijna 3,5 jaar, maar zijn de beste vriendinnen.
Hier bewust gekozen voor een 'groter' leeftijdverschil. De oudste is in januari 4 geworden en nu een paar weken naar school. De jongste spruit verwachten we ergens in de komende weken. Is vooral een gevoelskwestie voor ons want alles heeft voors en tegens. Maar het feit dat wij de oudste kunnen uitleggen waarom mama's buik zo dik is, waarom mama zo sjaggie is en dat mama straks een paar nachtjes in het ziekenhuis is betekend heel veel voor ons. (en voor haar ook)
Tussen mijn 1e en 2e zit 2 jaar. Heel heftige tropenjaren . Bewust daarom dus ook echt gewacht met die derde, die we na geboorte van 2e al in ons hoofd hadden . Er zit nu 4 jaar tussen mijn middelste en mijn jongste. Ik vond dat wel fijn. In principe maar voor 1 kind gebroken nachten, oudsten zijn naar school, zijn meer zelfstandig, zindelijk, begrijpen meer. De meisjes zijn hier dol op elkaar en spelen toch wel regelmatig met elkaar. Door het grotere leeftijdsverschil is er weinig 'concurrentie'. Nadeel vond ik dan wel het 'opnieuw' beginnen met slaapjes, voedingen, meeslepen van luiertassen e.d. En alles moet om schooltijden, zwemtijden en zo draaien, dus jongste moet vaak mee met van alles. Begin nu ook te merken dat het lastiger is qua uitstapjes e.d. Speeltuin die geschikt is voor jongste, vindt de middelste saai. Zwembad wil middelste graag met me spelen, maar ik moet constant op jongste letten. Middelste vind bioscoop leuk, maar jongste is nog te jong. Enzovoort... Dat hoor ik wel vaker van andere gezinnen met wat groter verschil. Dat het lastig is om iedereen tegelijk een plezier te doen...
Oh, denk echt dat een groter verschil fijner is. Hier kwam de 2de onverwachts, en ze schelen 20 maanden. Met reflux, kma en een hoogsensitieve moeder en oudste kind echt wel aanpoten. We willen heel graag meer kinderen maar ondanks rammelende eierstokken wacht ik tot mijn jongste 3 is voordat we weer proberen. De eerste twee kwamen beiden door de anticonceptie heen dus we zijn wel erg vruchtbaar. Zou iets voor of nadat mijn jongste naar school gaat, een derde willen. Het lijkt me dan veel meer genieten.
Tussen mijn oudste 2 zitten 2 jaren. De derde scheelt bijna 4 jaar met de tweede. Hier dus zowel vrij dicht op elkaar als wat meer tijd ertussen. Voor de kinderen is dicht op elkaar leuker. Mijn oudste twee zijn echt twee handen op 1 buik. De middelste is motorisch ook heel handig, dus ze kunnen erg goed samen met elkaar meekomen. De jongste bungelt er een beetje achteraan. Hoewel ze wel allemaal dol op elkaar zijn en de oudste twee ook graag met de kleinste spelen. Maar hij hoort er niet echt bij, het is bij de gratie van de oudste twee dat hij soms op sleeptouw wordt genomen. Voor mij was het wel leuker om er meer tijd tussen te hebben. Toen de oudste twee naar school gingen, had ik overdag echt een beetje tijd voor de kleinste. En nu nog, ik ga met hem samen zwemmen, dat heb ik met de andere twee nooit gedaan, omdat het gewoon zo onpraktisch was. Zwanger, met twee kleintjes, allemaal niet te doen.
Ik vind het heerlijk. Tussen de eerste 2 zit 2 jaar en achteraf gezien had het fijn geweest daar meer tussen te hebben. Ze gaan continue de strijd met elkaar aan en de eerste jaren heb ik op de overleef-stand gestaan. Nu de derde erbij en dit scheelt ruim 7 en 5 jaar. Ik kan nu echt genieten. En ja, dat ligt aan de karakters van de kinderen (eerste 2 zijn druk, nr 3 is de rust zelve) maar ook zeker aan mij (snel overprikkeld).
Bij ons zit er 4,5 jaar tussen. Voor ons perfect, anders zou het ons een te hectische boel worden. Enkel als we met ons 4 een dagje pretpark nu zouden doen, is het wel moelijker, maar dan gaan mijn ouders mee en kunnen we beiden een leuke dag bezorgen.
Tussen mijn 2 pubers zit maar 16mnd en dat vond ik zelf erg pittig. Ook omdat ik hun opvoeding eigenlijk helemaal alleen heb gedaan en al vroeg bij hun vader weg was. Nu komt er na 15 , bijna 16 jaar dus nog een nakomertje....ik ben erg benieuwd hoe dat met mn 2 pubers gaat
Zelf geen ervaring mee, maar ik heb wel een 4 jaar jonger zusje. Ik heb de zwangerschap van mijn moeder bewust meegemaakt en toegeleefd naar de geboorte. Ik keek er echt naar uit. Toen ze eenmaal was geboren was ik een hele trotse grote zus. Van mijn moeder begreep ik dat het met mijn zusje makkelijker was, omdat ze niet alleen aandacht kreeg van mijn moeder, maar ook van mij. Ook ben ik er van overtuigd dat de meeste kinderen zich aanpassen naar de situatie waarin ze leven. Uiteindelijk zal het gezin op zijn pootjes terecht komen, ongeacht de samenstelling en de leeftijden tussen de kinderen.
Hier zit er 2 jaar en 5 mnd tussen. Het leek mij altijd mooi als er 2-3 jaar tussen zou zitten en gelukkig mocht dit zo zijn. In het begin was het pittig. 2,5-3 jaar is een lastige leeftijd om ineens een broertje te hebben waarmee je de aandacht moet delen. Toen heb ik wel eens gedacht, het was misschien makkelijker geweest als er een jaartje meer tussen had gezeten, dan was de babytijd voor de oudste misschien ook leuker geweest en had ze het bewuster meegemaakt. Maarrr... Als ik ze nu samen zie 'spelen' en achter elkaar aan rennen en gezellig saampjes knus voor de tv, dan vind ik het toch helemaal prima zo! Natuurlijk zit er nog genoeg verschil tussen en hebben ze totaal andere interesses, maar ze kunnen ook al best veel samen en dat is echt genieten.
Wat fijn om te lezen dat het zo goed bevalt bij velen! Ik krijg vooral vanuit m'n omgeving het idee dat het echt zonde is om lang(er) te wachten tussen twee kinderen.