Nee. Ik heb 2x proberen af te bouwen. Alleen borst voor het slapen gaan en 's ochtends als het weer licht werd. Maar als ze dan om 3.00 uur wakker werd kon ze gewoon niet meer in slaap vallen. Probeerde ze het wel netjes: rustig gaan liggen enzo. Maar het lukte echt niet zonder borst. Vroeg ze iedere 5 of 10 minuten even of ze toch écht geen borst mocht. .. tot het om 7.00 uur licht werd Dus dat was ook slopend. Toen een keer besloten om dan maar helemaal te stoppen. Hele dag lopen huilen. Dus toen wist ik dat ik er nog niet klaar voor was. Later weer besloten te stoppen, en toen was het goed. Toen had ik er vrede mee. En zij dus blijkbaar ook. Omdat je dan gewoon moe bent, of omdat je bang bent dat het doorslapen opeens weer over is?
Ja, ik ben ook weer gelijk vrij moe, alsof die DIEPE diepe vermoeidheid van de eerste anderhalf jaar nog lang niet ECHT over is. Maar vooral omdat we gelijk in de stress zijn dat ze weer ineens zonder duidelijke reden een hele tijd gaat spoken... We hebben er wat dat betreft nog steeds niet echt vertrouwen is, het was zo'n lange tijd dat ze niet doorsliep terwijl we het echt niet meer trokken en niets leek te helpen en er geen oorzaak leek te zijn, pfff wat was dat zwaar. Dat is wel voor iedereen anders geloof ik, maar wij hadden allebei een zware baan erbij en nou ja, trokken het gewoon niet goed, hangt ook van je karakter af denk ik, en andere omstandigheden in je leven natuurlijk. Snap je wel, als afbouwen niet lukt lukt het niet he, zo was het hier ook. Wel schattig EN zielig dat je meisje keurig haar best deed maar gewoon niet kon slapen En gewoon HEERLIJK dat ze nu doorslaapt, wel jammer dat daarvoor helemaal stoppen nodig was.
Ik was juist vermoeider NA het stoppen Maar hier lijkt stoppen met BV mijn hormoonhuishouding steeds lekker in de war te schoppen, mijn lijf moet dan blijkbaar weer wennen aan een nieuw evenwicht Maar ik heb dus bij Thirza niet gemerkt dat ik door de BV moe was (26 maanden gevoed). Ik was moe omdat ze niet doorsliep, maar dat was een heel ander verhaal
Thirza ging doorslapen nadat de neusamandel eruit was. Toen pas kon ik de nachtvoedingen er ook af halenl, maar die waren niet de oorzaak van het niet-doorslapen. Die hielpen wel om 'r dan 's nachts zo snel mogelijk weer in slaap te laten vallen. Als we -voordat de neusamandel eruit ging- probeerden om 'r zonder nachtvoeding weer in slaap te laten vallen, lag ze 3 kwartier te brullen bij mijn man, om dan van vermoeidheid in slaap te vallen en 3 kwartier later gewoon opnieuw wakker te worden, waarbij de hele riedel zich dan herhaalde. Toen de neusamandel eruit was en alles tot rust was gekomen, zijn we opnieuw gaan proberen of ze zonder voeding weer kon gaan slapen, en toen ging het zo: nacht 1 werd ze 1 keer wakker, 5 minuten gehuild bij mijn man en toen tot de ochtend geslapen nacht 2 en 3 werd ze 2 keer wakker, beide keren 2-3 minuten huilen bij mijn man en dan weer verder slapen nacht 4 weer 1 keer wakker, aai over de bol genoeg en toen weer gaan slapen En sindsdien slaapt ze dus door. Had dus niets met de BV te maken, maar alles met haar gezondheid.
Herkenbaar, hoewel er hier na de amandel en de nachtbv nog wel even overheen ging voor ze ineens helemaal ging doorslapen. Joepie! @RM, wat heftig trouwens voor je kleine meisje zeg! Gaat het nu wel goed met haar? Wordt ze behandeld? (Wist er nog niet van, had alleen even gegoogled toen ik je onderschrift zag.)
Nee, hier niet extra vermoeid geweest door de voeding. De eerste tijd juist minder vermoeid omdat het zo makkelijk was om 's nachts aan te leggen. We zijn overigens niet gestopt vanwege de zwangerschap maar ze vroeg er 'gewoon' niet meer naar. Ook tijdens deze zwangerschap heb ik qua vermoeidheid weinig effect van gemerkt!
Ik denk dat nachtvoedingen gewoon een verhaal apart zijn. Túúrlijk ben je dan vermoeider! Niet omdat melk geven an sich vermoeiend is (dat heb ik althans nooit zo ervaren; ik hoefde er alleen maar voor te gaan zitten en daar word ik niet moe van) maar omdat gebroken nachten zwaar (kunnen) zijn. Mijn zoontje dronk altijd lang en dan ben je op gegeven moment wel echt wakker. En vlak voor het stoppen zo tegen de 2 jaar ging hij spoken en was hij gerust een paar uur wakker 's nachts; eerst bv en dan hartverscheurend huilen. Daar doen wij niet aan, dus gingen mijn man en ik om en om met hem beneden zitten. En als hij dan ging knikkebollen ging ik weer voeden en ging zoon weer slapen. Wij hadden die dagen echt een dreun in ons hoofd, zo moe waren we toen! En opeens sliep hij uit zichzelf door. Vermoeidheid heeft natuurlijk ook te maken met gezondheid, stress, drukke taken overdag etc. Heb je nu al bloed laten prikken Moni?
Haha, neeeeeeejjjjjjj. Ben ik gewoon te moe voor Nee hoor, onzin. Moet ik idd eens laten doen. Maar in mijn leven heb ik het wel een paar keer laten doen, bloedprikken ivm vermoeidheid, maar er kwam nooit iets uit. Daarom ben ik nu niet zo geneigd het in die hoek te zoeken.... Maar de eerstvolgende keer dat ik de ha zie vraag ik erom!!
Hier was het de schildklier en vitamine D-tekort; er kan dus ook wél iets zijn dat je vermoeidheid verklaart.
Hier duurde het ook nog wel even hoor, voor Thirza toen door ging slapen, maar dat kwam ook omdat er na die neusamandel nog even 5e ziekte, waterpokken en 2 kiezenrondes langs kwamen zeilen Maar uiteindelijk is ze 3 maanden na de operatie toen door gaan slapen. Caitlyn gaat de goede kant op, na idd een heftige start, (4 of 5 ziekenhuisopnames in de tweede helft van haar eerste maand, en 6 keer op de spoedeisende hulp gestaan ). Ze krijgt medicatie, en daarmee is alles nu redelijk onder controle. Op dit moment weer wat meer onrust, maar medicatie moet weer afgestemd worden op een hoger gewicht, dus hopelijk daarna weer wat rustiger (morgen hebben we controle in het Radboud weer, dus we worden wel scherp gemonitord. Heel verschil met destijds met Thirza trouwens.... ). Maar we zitten dus wel weer in een stijgende lijn
Ja, als je iets "echts" hebt is er dus wel volle aandacht en behandeling. En terecht natuurlijk, fijn dat ze strak wordt gemonitord! Maar best wel cru dat je met minder duidelijke problemen zo lang zoekende bent...
Ja, met Thirza moest ik met de vuist op tafel voor ik eens naar de kinderarts mocht en nu moeten we de artsen soms een beetje van ons afslaan haast.... Goed idd dat ze d'r goed in de gaten houden, maar ze is voor artsen ook wel een interessant studie-object, merken we wel, en daar waken we wel een beetje voor hoor, dat ze d'r niet helemaal lamlendig onderzoeken...
ik was bij de jongens niet superlangvoedster.... maar ik heb toch de poll ingevuld... ik heb ze ongeveer 8-9 maanden gevoed en ik merkte na een maand of 3 na het stoppen dat ik minder moe werd... dus tja of dat er mee te maken heeft geen idee
Heb bij mijn zoontje een jaar gekolfd, was eigenlijk nooit echt vermoeider dan normaal en ook niet toen ik stopt dat ik meer energie kreeg. Moet er wel bij zeggen dat hij al heel snel doorsliep. Nu bij mijn dochtertje kan ik gelukkig wel live voeden en heb ik ook geen klachten. Ook zij slaapt trouwens al een tijd door.