Hey dames, Ik voel mezelf weer zo'n Sukkel , 4,5 jaar geleden ben ik met de pil gestopt, wetende dat zwanger worden niet makkelijk zou zijn, ml heeft 2 kids uit een eerdere relatie welke allebei dankzij icsi op de wereld zijn gezet! Nu zijn we 4,5 jaar verder heb ik 4 volledige icsi behandelingen gehad waaruit 6 terugplaatsingen. Van de laatste tp was ik zwanger! En wat waren we ontzettend gelukkig... Helaas op 5 januari een echo gehad waarop bleek dat ons kindje gestopt was met groeien en geen hartslag meer had... 2 dagen later kwam de miskraam op gang en verloor ik ons kindje... Maar toch blijf ik iedere maand hopen op een spontaan wonder , elke maand voel ik van alles, denk ik dat mijn tepels donkerder zijn, mijn borsten voller enz. En elke maand wordt ik natuurlijk gewoon weer ongesteld, en nog ben ik elke maand zo vreselijk teleurgesteld dat het weer niet zo heeft mogen zijn... Gisteren was het weer zo ver de rode duivels kwamen ons de hoek kijken en dat terwijl ik 2 dagen overtijd was de zwangerschapstest al in huis had gehaald, en nu voel ik me weer zo dom! Waarom houdt ik die hoop elketmaand weer terwijl ik weet dat dat toch eigenlijk niet gaat lukken met zo weinig goede zaadcellen.. Jullie kunnen hier waarschijnlijk ook niet zoveel mee, wou het gewoon even van me afschrijven denk ik...
Sterkte lieve Do, je bent helemaal geen sukkel maar een vrouw die zo enorm naar een kindje verlangt. Altijd hoop houden, altijd blijven dromen, en daarnaast hoop ik dat nog een behandeling tot jullie mogelijkheden behoord.
Ik herken het heel erg, helaas. Hier ben ik ook super alert op allerlei kwaaltjes, maar dat slaat echt nergens op. Bij ons is de kans ook nihil, maar ik hoop ook nog elke maand. Ik voel me ook wel eens naïef of dom. Wie zit ik nou voor de gek te houden, Maar ja.... De wens is gewoon zo aanwezig.... Veel sterkte met jullie verlies. Gaan jullie nog door met behandelingen?
Hier ook precies in augustus 2010 gestopt met de pil. Ik weet dus precies hoe lang dat voelt meis... En je bent helemaal geen sukkel! Je kunt je diepste verlangen niet wegstoppen. En zo af en toe hoor je een verhaal van de zus van jantjes buurman, die werd ook na 8 jaar nog spontaan zwanger, blablabla. En ook al haat je die verhalen (althans ik), toch denk je dan elke maand; wie weet! Misschien ben ik wel een keer dat wonder... Wij zijn inmiddels gestopt met alle behandelingen. Omdat we het zonde vinden van de mooiste en fitste jaren van ons leven, maar dat is niet zonder slag of stoot gegaan. En ondanks dat we gestopt zijn ben ik ook niet aan de pil gegaan, en heb ook geen spiraaltje laten plaatsen. Omdat ik de kosmos ook niet in de weg wil staan als er onverhoopt toch iemand besluit dat ik alsnog een kindje mag krijgen. Dus zelfs ik denk af en toe nog stiekem wie weet... Heel veel geluk en sterkte toegewenst. Ik hoop dat je grootste droom mag uitkomen! Liefs BB
Wat een lieve reacties! : ) Wij willen zowiezo nog een poging doen... Maar dat zal nog even op zich moeten laten wachten om het financieel allemaal weer te kunnen doen... Hoop dat we in de zomer nog een poging kunnen doen maar denk wel dat dat echt de allerlaatste poging zal zijn... ben dit jaar ook nog eens op moederdag jarig... Hoe goed gepland kan het zijn (NOT!!)