Hee allemaal, Ik zit er even helemaal doorheen en ik wilde even van mij afschreven en mijn dilemma voorleggen aan mensen die mijn gevoelens begrijpen. Ik heb endometriose waardoor 1 eileider helemaal niet meer toe of doorgankelijk is en de andere eileider is nog wel toe en doorgankelijk maar wel verkleefd. Hierdoor lukt het zwanger worden tot nu toe niet, maar heb ik ook elke maand ongelofelijk veel pijn tijdens mijn menstruatie en kan ik gewoon niet functioneren. Wij lopen bij een fertiliteit kliniek en de gyn heeft vorige maand gezegd probeer het nog zolang je de pijn nog kan volhouden. Wanneer de pijn niet meer houdbaar is voor je dan kan je bellen en zullen wij jullie erbij gaan helpen. Ik vind het super moeilijk om deze keuze te moeten maken. Want wanneer moet je daaraan beginnen wanneer is de pijn niet meer houdbaar?? Ik zie elke maand op tegen de lichamelijke pijn van de endometriose, maar dat zijn drie hel dagen waarin je denkt ik kap ermee, maar zodra die weer voorbij zijn denk je we gaan er weer voor en laat je die drie dagen weer achter je. Maar wat ik nu voor het eerst merk is ook de ongelofelijke mentale pijn die het doet en eerlijk gezegd vind ik die nog 100 keer erger Iedereen om me heen zegt dat ik het los moet laten, maar hoe dan??? Ik wil het wel maar blijkbaar lukt het me niet ik droom er zelfs over. Om me heen zijn er een aantal vriendinnen zwanger wat het ook een stuk moeilijker maakt. Alle verhalen aanhoren, echo's zien, groeiende buiken zien, babyshowers bijwonen, kraambezoeken. Hoe blij je ook voor je vriendinnen bent en hoe zeer je het ze ook echt gunt van binnen doet het toch ontzettend veel pijn. Het verlangen wordt steeds groter. Ik heb daar ook een stukje over geschreven om mijn gevoelens onder worden te brengen. "Elke maand opnieuw de hoop, het verlangen, het wachten, de angst, de teleurstelling, het verdriet. Je voelt het aankomen, maar stopt het snel weer weg, de hoop wil je niet verliezen, maar diep van binnen weet je dat de volgende maand weer aangebroken is. " Ik ben erg benieuwd naar jullie reacties en hoe jullie erin staan en wat jullie advies is. Alvast super bedankt.
Ik heb er geen ervaring mee, maar het lijkt mij een hoed punt om de stap naar hulp te gaan maken. Mentale pijn is veel erger dan de lichamelijke pijn wat het nu dus ondraaglijk maakt. Ik wil je super veel succes wensen, en ik hoop dat je met wat hulp snel zwanger zult raken!
Dankjewel! Ja ik zit er ook sterk aan te denken, maar mijn vriend is bang dat we onze eerste ivf poging dan verspillen en het nog even moeten proberen. Hij denkt dat als ik het los laat het wel lukt, maar hoe laat je het los?
Lijkt mij ook erg moeilijk om door te blijven gaan. Betekend 't dat als je 't met hulp gaat doen, dat 't dan gelijk IVF is? Is er ook een kans dat 't met IUI wel lukt? Want dan zou ik de stap naar IUI maken. Met IVF is het inderdaad lastig dat je maar 3 pogingen hebt..
Ik denk eerlijk gezegd dat zoiets niet los te laten valt? Jullie willen graag een kindje en ik kan me voorstellen dat er dan niks ergers is als dit dus niet wil lukken. Het wel of niet zwanger raken heeft niks met loslaten te maken vrees ik, al is het wel makkelijk om zoiets tegen iemand te zeggen. Misschien dat door de IVF poging juist meer rust bij jou komt omdat je weet dat je kans om zwanger te raken sterk vergroot wordt? Ik zou het er toch met hem over hebben?
Hi xxxxxxx, Tuurlijk gun jij je vriendinnen een baby, maar jezelf natuurlijk ook. En als het niet lukt, wordt de frustratie en mentale stress alleen maar groter. Ik kan uit je verhaal niet opmaken hoelang je al bezig bent? Niet dat dat zoveel uitmaakt, want het verlangen is even groot. Wel begreep ik dat de kans om op een natuurlijke manier zwanger te worden met endo minder groot is. Je zou voor jezelf een soort van tijdgrens kunnen bepalen. Bijvoorbeeld; we proberen het nog 6 maanden en mocht het niets opleveren, dan stappen we naar het ziekenhuis. En weet je al wat voor stappen het ziekenhuis wilt nemen als ze jou gaan helpen? Ik vond het zelf heel fijn dat ik uiteindelijk geholpen werd, wel waren de behandelingen behoorlijk pittig. Ook de onderzoeken vond ik vrij zwaar. Bij de behandelingen waren vooral de grote onzekerheid en de wachtweken het zwaarst (dus echt de mentale stress). Maar naar ons idee deden we er toen alles aan om zwanger te worden. Dat gaf dan ook weer een stukje rust. (Klinkt een beetje tegenstrijdig). Maar ik ben pas begonnen toen we er zelf helemaal klaar voor waren. Dus ook je partner! Praat er samen over, ook met je arts. Wat is het behandelplan? Dan weet je wat komen gaat en waar je je op kan instellen. Dat schept een stukje rust is de situatie. Heeel veel stertke en suc6!!!!!
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik het ook moeilijk los kan laten doordat er om me heen zoveel vriendinnen ook zwanger zijn en net bevallen zijn. Hierdoor wordt ik er continu mee geconfronteerd. Wij zijn sinds vorig jaar november bezig. Bij ons liep het denk ik anders dan bij de meeste stellen. Ik had al jaren veel pijnklachten en die werden steeds heftiger hierdoor kwamen wij bij een gyn terecht waarna er endometriose vastgesteld werd. Wij kregen toen de keuzen nu proberen zwanger te raken of nooit kinderen krijgen want ik raakte onvruchtbaar. Dit kwam als een klap. Wij zijn beide 25 jaar, hebben al 4,5 jaar een relatie wonen al ruim 3 jaar samen, maar waren daar eerlijk gezegd nog niet mee bezig. Wij wilde nog 1 a 2 jaar wachten en eerst nog wat verder bouwen aan dingen. Zodat we alles voor elkaar hadden wanneer we aan kinderen zouden beginnen. Dit liep alleen even anders. Doordat wij vanaf maand 1 al bij de gyn liepen, omdat wij verminderd vruchtbaar zijn (ik dan) is alles anders gelopen. Wij kwamen gelijk al in de molen waar de meeste vrouwen pas na een jaar in terecht komen. Inmiddels ben ik geopereerd, HCG onderzoek gehad, ovulatie is bekeken doormiddel van bloedafname en temp, sperma is onderzocht. Ik zeg wel Ivf maar weet helemaal nog niet met wat voor hulp ze beginnen. Wij hebben het steeds over Ivf omdat je dat het vaakst hoort. Ik durf me er ook niet in te verdiepen nog, omdat mijn hoofd nu al overloopt van het zwanger willen worden. Ik heb ook gewoon het idee dat mijn tijd tikt bijna een jaar geleden kregen wij de keuze nu of het zou misschien nooit meer lukken. De tijd tikt toch door... en dat maakt me bang. Aan de ene kant denk ik dat het me rust geeft als we geholpen worden en aan de andere kant ben ik bang voor hoe ontzettend zwaar zo'n traject wel niet is.
door het hele mmm traject is er uitgekomen dat ik endometriose heb. ook ik heb erge pijn tijdens mijn menstruaties. ik heb een laparascopie gehad en ze zagen ernstige verklevingen. mijn darmen zitten aan mijn eileiders en baarmoeder gekleefd. nu krijg ik binnenkort een mri scan en waarschijnlijk een laparatomie operaratie om alle verklevingen weg te halen. aansluitend waarschijnlijk ivf kans op natuurlijke zwangerschap is bij mij erg minimaal ik laat me er zeker aan helpen, zodra de verklevingen weg zijn heb je ook meer kans met iui / ivf en je hebt minder ongemakken tijdens de menstruatie de operatie schijnt best hevig te zijn. ik zie er ook best wel tegenop. maar als het helpt voor de kinderwens (en de maandelijkse ongemakken ) heb ik het er zeker voor over.
wat een heftig verhaal van je ! ik zou als ik jou was zeker info aan de gyn vragen wat ze kunnen doen. dan kan je nog altijd een keuze maken of jullie dit willen of niet het traject zal zeker zwaar worden. maar als je graag kinderen wilt, is het zeker het proberen waard.
Hoi xxxxxxx zo herkenbaar die mentale pijn dat het niet wil lukken, terwijl het in je omgeving bij iedereen zonder moeite lijkt te lukken. Maar meis, blijf met endometriose niet langer rondlopen en het zelf proberen!! Endometriose verergert bij elke menstruatie die je krijgt, waardoor je het risico loopt dat je nog meer verklevingen krijgt!! Is je fertiliteitsarts ook gespecialiseerd in endometriose? Klinkt nl van niet. Ik zou anders eens op internet kijken waar je een specialist kan vinden. Daarnaast zijn die lichamelijke pijnen ook niet vol te houden. Hier op het forum onder de mmm-clubs is er ook een topic endometriose en de medische malle molen", hier zitten (helaas) een heleboel lieve meiden die je ook graag steunen bij de moeilijke fase waarin je nu zit. Dus kom eens een keertje kijken. Daarbij wil ik je op het hart drukken, liever geen iui-behandelingen te ondergaan. Door de hormonen kun je de endo behoorlijk stimuleren. Met ivf zijn je kansen ook nog groter. Ik schrijf dit niet om je bang te maken, maar als ik dit vantevoren had geweten was ik nooit aan iui begonnen en direct naar ivf!! Mocht je nog vragen hebben, mag je ze altijd stellen. Ook in een pb als je dat liever doet. Heel veel sterkte!! Boboke
Jeetje wat heftig zeg! Echt super naar. Ik hoop dat deze operatie je helpt! en je straks met ivf zwanger wordt. Ik vind het ook heel vervelend dat de kans minimaal is om op een natuurlijke manier zwanger te worden. Gelukkig is er in deze tijd tenminste hulp te krijgen! Ik snap heel goed dat je er tegen opziet. Het is ook niet zomaar iets! Ik denk dat een vrouw met een kinderwens ontzettend veel pijn aan kan. Volgens mij is dat verlangen zo groot dat je er zo ontzettend veel voor over kan hebben. Ik ben ook aardig verkleefd van binnen; mijn ene eierstok is afgeschreven de ander is verkleefd . Mijn buikwand is verkleefd, mijn blaas is aan mijn baarmoeder verkleefd en mijn darm is ook aan mijn blaas verkleefd, achterkant baarmoeder is ook verkleefd. Ze hebben tijdens de operatie alleen plekjes aan kunnen stippen meer konden ze niet doen vanwege bloedvaten. Ik heb gelukkig nog wel kans volgens de gyn om op een natuurlijke manier zwanger te worden, maar hoe langer het duurt hoe meer ik het mezelf afvraag.
xxxxxx ik zag in het endo-topic dat je het gevonden hebt . Je zult vast een heleboel reacties en adviezen krijgen van deze meiden. Ik heb er ook ontzettend veel steun aan gehad en ook heel veel geleerd. Informatie krijg je helaas van de artsen vaak maar mondjesmaat. Veel lezen op het forum in de verschillende topics wordt je al zoveel wijzer van. Wat een vervelende reactie trouwens van je "vriendin". Het is vaak onbegrijpelijk hoe lomp en ongevoelig mensen kunnen zijn helaas. En het zijn vaak die mensen die zonder problemen zwanger zijn geraakt die er geen begrip voor hebben hoe moeilijk het is voor degenen waarbij het een lange en zware weg is om deze grootste wens in vervulling te laten gaan . Heb je er al eens duidelijk met je vriendin over gesproken hoe jij het ervaart als zij zo doet en hoe moeilijk het voor jou is dat zij jou niet begrijpt? En obsessief zijn we hier op het forum dan allemaal . Dus laat je niet gek maken! Het is misschien wel een goed idee om in ieder geval je vriend duidelijk te maken, dat het er voor jullie niet in zit om zwanger te worden door het los te laten.... Je hebt helaas door je endoverklevingen in je eierstokken en eileiders een verminderde vruchtbaarheid . Anders een idee om je vriend een keer een paar reacties van het forum te laten lezen....zeker die straks gaan komen van het endotopic! Het is wel belangrijk voor jullie relatie denk ik. Over Reinier de Graaf heb ik al veel goede dingen gehoord, maar ik weet niet of ze endospecialisten in huis hebben. Sterkte en ik zie je verder in het endotopic .
idd wat boboke zegt, helemaal mee eens. door het los te laten wordt je niet zwanger. endometriose is een serieuse aandoening. hoe langer je wacht, des te erger wordt het. en ze kunnen er tegenwoordig vrij veel aan doen. en idd, obsessief zijn we allemaal haha. ik check de zwangerschapspagina regelmatig.ook de endometriose club. vind er veel steun door verhalen te lezen van meiden die helaas in hetzelfde schuitje zitten als ik. vooral als ik me even down voel, of als ik met vragen zit, is er altijd wel iemand die me antwoord kan geven. de meiden zijn allemaal super lief op het forum je mag me altijd een pb sturen voor vragen of gewoon voor als je je verhaal kwijt wilt
Ster80 dankjewel super lief van je!!! Ik was vandaag ook super verdrietig en dit heeft me al heel veel geholpen om met jullie er over te kunnen praten. Eindelijk mensen die precies begrijpen wat je voelt en doormaakt en ook begrijpen hoe heftig de pijn elke maand is. Ik ga morgen bellen naar de gyn dat we hulp willen als mijn vriend dat ook wilt. Straks even samen over praten. Zit jij ook bij die club van endo? Dan spreek ik je daar!