Zwanger worden voor een laparascopie is ons afgeraden... Omdat het een mogelijk bevrucht eitje zou kunnen beschadigen etc. Maar... Mijn laparascopie moest gebeuren VOOR mijn eisprong van het ziekenhuis, om dat eitje ook niets in de weg te leggen en nog de kans te hebben om het te benutten indien we dat wilden! Hysteroscopie is kijken in de baarmoeder (langs onder) met een camera. Een laparascopie is idd kijken in de buikholte met instrumenten via enkele kleine sneetjes en door je buik op te blazen. Indien ze tijdens een kijkoperatie iets vinden, proberen ze dat meteen te corrigeren. Ik denk dat ook daar het grote verschil zit in hoelang je erover doet om te herstellen... Een kijkoperatie waarbij ze niets doen is vaak minder zwaar dan een kijkoperatie waarbij ze vanbinnen toch wat dingen moet herstellen. Ik weet dat ik ongeveer 3 uur onder narcose ben geweest voor het weghalen van de endometriose. Het heeft 2 weken geduurd vooraleer ik terug kon gaan werken, in het totaal was ik pas na een maand weer helemaal de oude.
Nee, wij moeten nu weer een jaar zelf gaan proberen. De gyn was er 90% van overtuigd dat die verklevingen ons echt in de weg hebben gezeten. Volgende week moeten we terug voor evaluatiegesprek van de laparoscopie. Waarschijnlijk gaan ze in mei dan een keer de gehele cyclus volgen d.m.v. follikelmetingen zodat we één keer echt goed getimed aan de slag kunnen. Pas als er over een jaar geen zwangerschap is, doen ze nog eens een HSG en dan gaan we eens rustig praten over IVF. IUI scheen geen optie te zijn geloof ik, maar waarom weet ik ook niet precies. Dat horen we volgende week wel. Maar we hebben goede hoop doordat de gyn ook zo positief is.
Wij kregen hetzelfde advies, enkel indien we na dat half jaar niet zwanger zouden zijn, zouden we met iui gaan starten. Uiteindelijk zijn we na 4 maanden al terug gegaan om te starten (we mochten ook meteen na de operatie starten als we dat wilden), omdat het voor mij te zwaar werd, elke keer opnieuw die teleurstelling en vooral ook de angst dat de endometriose terug zou komen! Deze week hebben we normaal onze 1ste iui, deze maand in eigen cyclus en vanaf volgende maand mits ondersteuning van clomid. Onze arts was niet meteen te vinden voor ivf, omda ze dat te riskant vind. De hormonen zouden zwaarder zijn en dus ook een grotere invloed kunnen uitoefenen op de endometriose zelf. Daarnaast gebeurt er ook veel meer buiten het lichaam en is de kans op onstekingen of infecties groter. Bij ons was een grote cyste ook de oorzaak dat het niet lukte. Hopelijk mogen we snel mee op een roze wolk drijven!
Hey lieve dames, Ik heb onlangs de laparoscopie gehad. Er is milde endometriose gevonden en die is meteen weggebrand. Zou het kunnen zijn dat onze kansen nu verhoogd zijn om zwanger te raken? Mits dat de enige oorzaak was natuurlijk Wat raden jullie aan: nu zelf proberen of direct met iui starten zolang de endometriose nog niet is teruggegroeid?
Ons hebben ze gezegd dat we na het verwijderen van de endometriose een zeer goede kans maakten om zelf zwanger te worden, dus dat kreeg ook onze voorkeur... Maar! De artsen wilden ons maximum een half jaar geven om het zo te proberen, omdat nadien de kans dat endometriose weer aangroeit toch groter wordt. Ondertussen hebben we onze eerste iui achter de rug (we hebben nog 4 rondes geprobeerd na de laparascopie) omdat het voor mij mentaal te zwaar werd. Ik denk dat die keuze een beetje van jezelf en het advies van je arts afhangt, zij kunnen beter inschatten welke kansen je maakt! Maar normaal zou er nu niets meer in de weg kunnen liggen waardoor het niet zou lukken! Succes!
Dankjewel voor je snelle reactie dora! Ja onze arts gaf als voorkeur om direct met iui te starten, om zo de kansen te verhogen. Maar zoals je zei: zelf proberen heeft nu ook een verhoogde kans gekregen door het weghalen van de endometriose.... Vandaar de twijfels. Ik ga het er denk ik nog even over hebben met de gyn
Ik zal je even het volgende vertellen... Mijn gyn gaf me ook het gevoel dat ze liever had dat we meteen met iui gingen starten, maar omdat wij in het begin eigenlijk helemaal niet te vinden waren voor een behandeling hebben we dat duidelijk laten horen en heeft ze ons ook gezegd dat we de keuze hadden, ofwel zelf nog even proberen, ofwel met iui. Ze heeft het nooit letterlijk laten horen (mogelijk omdat we het liever nog zelf wilden proberen), maar ik kreeg bij haar echt het gevoel dat ze ook de voorkeur gaf aan iui om verder te doen. Ze zei wel dat 50% van de vrouwen na de operatie binnen het half jaar spontaan zwanger wordt, dus dat is best veel! Ik denk dat je best gewoon je gevoel volgt hoor! Staan jullie er beiden voor open om te starten of niet? Of willen jullie liever alle kansen benut hebben op de natuurlijke manier? Ik zou zeggen, volg jullie gevoel! Lukt het na een aantal maanden niet, dan kan je nog altijd overschakelen op iui ook! Wij zijn na 4 maanden ook gestart en ik voel me daar nu heel goed bij! 4 maanden geleden stond ik er nog niet voor open.
Ik moet binnenkort ook een kijkoperatie omdat ze ontdekt hebben dat mijn linker eileider gevuld is met vocht. Daarnaast gaat ze hopelijk ook kijken of er nog andere rare dingen zitten. Ik heb op 11 mei eerst een gesprek erover en daarna wordt de operatie ingepland. Konden jullie snel terecht of is er een wachtlijst voor dit soort operaties?
Ik heb mijn kijkoperatie gehad de maand nadat ze mijn endometriose ontdekt hebben. Gaat redelijk snel, maar moest bij mij sowieso in het begin van de cyclus (net na de menstruatie en voor de eisprong), dus ik kon gelukkig heel snel terecht! De maand nadien lag ik op de operatietafel! Veel succes goldfishie!
Succes goldfishie! Ik hoop dat alles snel zal gaan voor jullie! Dames die de laparoscopie ook hebben gehad: hoelang bleven jullie last hebben van de wonden op jullie buik? En hoelang moesten jullie pleisters erp blijven zitten? Ik heb na een week nog steeds moeite met bukken en opstaan! Het is een soort van trekkerig gevoel. Ik hoop dat het gauw geneest
Bij mij heeft het 2 weken serieus lastig geweest, met dat trekkerige gevoel etc. Na een maand was ik pas volledig hersteld. De pleisters hebben er sowieso 2 weken op geweest en zelfs daarna heb ik het zelf nog afgedekt, mijn broeksrand was nog lang gevoelig!
Aah dus bij jou heeft het ook echt nog een tijd zeer gedaan. Ging je ook pas na 2 weken weer werken? Ik moet snel weer aan slag, maar ik vraag me af of ik het al wel aankan, aangezien ik intensief werk verricht
Bij mij werd er helemaal niet meer gesproken over IUI of IVF. Ik weet eigenlijk ook niet zo goed of het endometriose is/was. Ik heb vroeger een SOA gehad en de gynaecologen zeggen dat mijn verklevingen daarvan zijn gekomen. Die zijn nu weg dus hopelijk blijft dit dan ook weg. Wij zijn afgelopen week terug geweest voor controle en we zijn helemaal goedgekeurd! Alles zag er heel goed uit en we mochten er nu voor gaan. Zo fijn! Indien we binnen een half jaar nog niet zwanger zijn dan moeten we terugkomen. Dan zien we wel weer verder. Indien ik wel zwanger ben, moet ik met 6 weken een echo krijgen omdat ze toch gerommeld hebben bij de eierstokken en eileiders, dus ze willen weten of het dan allemaal wel op de goede plek zit. Daarna over naar de verloskundige. Qua herstel; er werd mij gezegd dat ik minimaal 10 dagen echt niets mocht doen, echt rustig aan doen en niet werken. Dit heb ik dan ook gedaan. Daarna ben ik weer aan het werk gegaan. De pleisters had ik er na 4 dagen ofzo afgehaald. Wel zo'n 8 dagen een trainingsbroek aan gehad omdat mijn broekrand erg gevoelig was. Pas toen ik weer aan het werk ging heb ik weer een gewone broek aan gedaan haha. Ik ben nu ruim 3 weken verder en ik voel me heel goed. Alsof er niets gebeurd is! Zo fijn! Succes met het herstel!
De gyn had me gezegd om een week thuis te blijven, maar toen had ik echt nog niet kunnen gaan werken! Gelukkig kan ik mijn uren redelijk vlot wisselen met een collega en heb ik de 2de week nog thuis geweest met overuren op te nemen. Ik had die 2 weken thuis echt nodig. Ik kon nog niet goed zitten, bewegen, heffen durfde ik zeker nog niet, autorijden ging moeilijk... Alles heeft zeker tot rond de 2 weken getrokken, maar toen is het wel snel gebeterd. Ik ben enkel nog heel lang moe geweest, dat was na een maand maar pas over. Moest het kunnen zou ik je aanraden om een weekje langer thuis te blijven hoor! Moet je zwaar werk doen? Want in het begin ook zeker niet teveel heffen en buigen hoor!
Ooh goed om te horen sage dat jullie er weer volop voor mogen gaan! Veel succes komende tijd! Ik heb nu ook nog last van de broekrand dus ik probeer ook zoveel mogelijk een trainingsbroek of een jurk aan te doen in deze periode, totdat het helemaal geen pijn meer doet. Hopelijk snel een wondertje voor jullie!
Zo een gevoel heb ik nu dus ook! Dat ik het nu na een week nog niet aankan, dus ik probeer er nog wat daagjes aan vast te plakken, puur om te rusten. Ik heb intensief werk in de zorg, dus daarbij is het denk ik wel van belang om volledig hersteld te zijn omdat je veel beweegt en soms ook tilt
Hopelijk kan je nog wat thuis blijven! Hier ook een job in de zorgsector en als je zelf nog niet helemaal op je plooi bent, is het ook moeilijk om voor anderen te zorgen hé!
Klopt indd dora! Ik merk nu dat mijn rechtereierstok wat pijn begint te doen, ik voel daar steken de hele tijd. En aan die kant had de endometriose de eierstok ook wat aangetast zei de gyn. Ik zit nu ook een week voor mijn nod. Denk je dat het gewoon een nasleep is van de operatie dat die eierstok nu zeer doet? En sinds de operatie verlies ik ook bruinig plakkerig spul....ik denk dat het iets is wat ze tijdens de operatie hebben gebruikt, want het is absoluut niet lichaamseigen ( is duidelijk te merken). Hebben jullie dat ook gehad erna?
Geen idee meid... van een eisprong kan de pijn niet meer zijn denk je? Ik weet wel dat ik de hele maand nadien toen last heb gehad van rare pijntjes in mijn buik hoor... Ze hebben daar natuurlijk serieus in aan het 'werken' geweest... Indien je ongerust bent zou ik wel even contact opnemen, gewoon om te informeren of het normaal is ofzo... En van het bruinverlies... Ik heb dat ook een kleine week gehad, maar dat was wel oud bloed denk ik. Stonk enorm hard vond ik wel, leek wel beetje oud bloedverlies in veel slijm ofzo.. Ben je zeker dat het niets van bloed is? Want zou het vreemd vinden dat je nu nog spul van de operatie in je afscheiding krijgt!