Hallo mama's.. Sinds kort ben ik erachter gekomen dat ik zwanger ben, een knalroze streep hoefde niet te wachten en het verscheen op me schermpje terwijl ik nog in de wc zat.. Blij en bang tegelijk.. Want.. Ik ben zwanger van de man van me dromen.. En bang, want we zijn niet gehuwd en bij ons is seks al voor het huwelijk taboe.. Ik woon nog bij me ouders en hij ook.. Nou 2 jaar terug is hij met zijn ouders in gesprek gegaan om aan te kondigen dat hij met me wil trouwen, waar ze negatief op reageerden want volgens hen was hij er toch niet helemaal klaar voor.. Hij weet dat ik zwanger ben en hij voelt hetzelfde als mij. Hij durft niet weer met het zelfde verzoek bij zijn ouders te komen met angst dat ze weer zullen afwijzen.. Hij is van alles zo gefrusteert dat ik merk aan hem dat hij twijfelt het kind te behouden.. Ondanks dat wil hij het me niet vertellen omdat ik echt tegen abortus ben.. Ik hou bovendien nu al van me kleine embryootje. Hij is erg gefrustreert en reageert het alleen maar op mij af door me soms te negeren of stom te doen. Als ik erover begin, omdat ik natuurlijk bang ben dat me ouders erachter komen.. Dan word hij gefrustreert en stelt hij me niet gerust door een knuffel of wat anders.. Dan zegt ie: zeur niet.. Dit breekt mij natuurlijk, omdat ik dit niet van hem gewend ben.. Hij streelt vaak over me buikje, verzint al namen en vraagt me al hoe ik met bepaalde situaties om zou gaan met de baby. Hij vraagt zich ook af soms: zal ik anders gewoon met je vluchten?? Maar ik wil dat niet.. Ik wil dat we kunnen genieten van de kleine samen met opa en oma erbij.. Wat zouden jullie doen in mijn sitautie? We zitten financieel krab.. Trouwen zonder een feest zit m niet in anders zal iedereen al "vermoeden dat er meer achter zit"... En dat is natuurlijk een "schande".. We hebben ook geen appartement, of maar een vaste baan!!! Ik heb geen vriendin om hierover te praten.. Of iemand die me steunt.. Of adviseert kan iemand me helpen? Ik probeer zo min mogelijk te stressen zodat dit geen invloed heeft op mijn kleine wondertje.. Veel liefs en bedankt voor het lezen van me verhaal..
Oei, dat klinkt niet als een goede basis voor een baby. Hoe oud zijn jullie? En jij weet zeker dat je de zwangerschap niet wilt afbreken?
Een Marokkaanse vriendin van mij zat een paar jaar geleden ook in hetzelfde schuitje. Ze is toen naar haar moeder gegaan en alles opgebiecht. Sja haar moeder had niet zoveel keuze natuurlijk. Dus zijn ze daarna heel snel getrouwd. Echt binnen twee weken was er een heel feest in elkaar gedraaid, haar hele familie hielp mee. Uiteindelijk was de baby te laat. Maar hebben ze tegen iedereen gezegd dat hij te vroeg was. Als je echt gaat rekenen kom je er wel achter. Maar niemand in de gemeenschap heeft er een punt van gemaakt. Het was echt helemaal geen schandaal of zo. Ik vind ook dat je ouders wel naar hunzelf mogen kijken. Jij wilde twee jaar geleden al trouwen maar ze hebben daar aan stokje voor gestoken. Dus ga in gesprek met je ouders en wie weet valt het allemaal nog mee.
Als je de zwangerschap niet wilt afbreken dan moet je volwassen worden en de gevolgen aanvaarden. Dat betekent je leven op orde krijgen en je ouders vertellen dat je in verwachting bent. Ik vind het naar om te horen dat je vriend zo wisselvallig doet. Begrijpelijk ook natuurlijk, maar voor jou niet echt duidelijk. Want "Gaan we ervoor of niet?" Ik denk dat een goed gesprek moet plaatsvinden. Zoek een baan, zoek een huis en ga op jezelf wonen. Maak een afspraak bij de huisarts. Hij kan je doorverwijzen naar instanties die je kunnen helpen in deze situatie.
En als je het wel verteld. ( Dat moet ooit toch gebeuren) wat zou dan de reactie van de ouders zijn? Alsnog trouwen of wordt jij naar het thuisland gestuurd om te bevallen. Ik heb geen inzicht in jullie cultuur, wat heb je om je heen zien gebeuren? Als jullie het kindje willen houden zul je toch een keuze moeten maken
Wat een lastige situatie. Mijn tips: tawbah verrichten (allebei) en zsm trouwen, in ieder geval voor de imaam, en wat andere mensen denken? Jammer dan! Weet dat dit in de Marrokkaanse cultuur een grote rol speelt maar je kan dat geld beter gebruiken voor de uitzet voor je kind als voor een feest dat je voor andere geeft. Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie er samen uitkomen.
Is het in de Marokkaanse gemeenschap ook werkelijk zo'n taboe? Wij komen oorspronkelijk uit een heel behoudende christelijke gemeenschap en ja, daar gebeurde het wel hoor, zwanger voor het huwelijk. Uiteindelijk trouwt dan bijna iedereen gewoon, zwanger of niet, als je samen voor elkaar kiest. Er word overigens ook niet kinderachtig gedaan over "te vroeg geboren" hoor, zelfs 30 jaar geleden gebeurde dat al. Wel wil ik je graag sterkte wensen....
Trouwen omdat het moet vind ik het stomste idee ooit trouwens. Ik ken de groeps- en religieuze druk erachter wel. Ik ben zelf opgegroeid in een christelijke omgeving waarbij seks voor het huwelijk een big no-no was. Ik heb meerdere meiden zien trouwen omdat ze in verwachting raakte of omdat ze betrapt waren op het hebben van seks. Geen goede basis voor een gezond huwelijk als je het mij vraagt. Trouw enkel als je het zelf wil, niet omdat het moet! We leven in 2016, niet in 1950.
Hoe oud zijn jullie? Ik ben zelf ook Marokkaans en "buiten het huwelijk om" zwanger geworden. Waren mijn ouders niet blij mee in het begin, maar goed ik ben 23, woonde al op mezelf.. Mijn ouders konden niet veel anders dan het te accepteren. Ik weet niet hoe jouw ouders zijn, maar misschien dat je een gesprek met ze kan aangaan. Als je volwassen bent, ben je toch wel zelf in staat om de invulling van jouw leven te bepalen denk ik.. En dan is de volgende stap je verantwoordelijkheden nemen, dus zoeken naar een woning, baan etc. __________________
Is het een optie om te zeggen dat je nu voor de wet wilt trouwen omdat jullie toe zijn aan de volgende stap. En dan volgend jaar een feest geven? Dan kun je richting familie de specifieke datum van het voor de wet trouwen gewoon niet geven, of wat eerder noemen, zodat lijkt of je vlak na je huwelijk zwanger bent geworden. Anders heb je weinig keus; 'schande' of abortus... tja, het is nogal een risico dat je dan neemt door toch onveilige seks te hebben. (En ja, condooms kunnen scheuren, je kunt een pil vergeten, maar de combi pil/condooms is niet voor niets verzonnen).
Hele goede tip van jou.. Probleem is als we willen trouwen bij de imaam dat er getuigen moeten zijn.. En als zijn ouders hem niet hierin steunen dan gaat het alleen maar moeilijk.. en als je bedoeld zawaj 3urfi, dat mag toch niet?
Hey lief dat je meedenkt! Ja voor de wet trouwen heb je toch de ouders nodig.. En aan hem te zien is hij zo verward hij weet gewoon niet wat te doen en vraagt het mij.. ik wil dat hij met ideeen komt en dit recht zet want ik wil niet denken aan wat anderen gaan denken of doen.. Ik wil gewoon een oplossing en genieten van mijn zwangerschap.... Ik zie dat het hem teveel is en als ik mee praat en hem zeg wat ik vind da we moeten doen... dan is het: ja maar me ouders gaan 99% nee zeggen.... wat dan? diepe zucht.. abortus zie ik niet zitten, ik denk maar koffers inpakken dan en in me eentje weg gaan als we hier niet uitkomen
Mijn ouders zouden het huwelijk wel accepteren van ons, ze kennen hem. Het is meer dat zijn ouders er niet achter staan. Dit maakt het moeilijk om alles snel te laten verlopen.. en hij wil niet vertellen dat ik zwanger ben, zodat hij en ik in de toekomst niet half bekeken worden omdat wij een grote zonde zijn begaan (seks voor het huwelijk) dit maakt het EXTRA moeilijk...
ten eerste een dikke knuffel wat een rot situatie. Als jullie er niet uit zouden komen zijn er gelukkig genoeg instanties die je willen helpen met alles te regelen voor jou en de kleine aangezien ik nu al lees dat abortus geen optie is voor jou. heel veel sterkte .
Ts geeft toch zelf in de opiningspost al aan dat ze twee jaar geleden al wilde verloven maar dat haar ouders dat afgewezen hebben. Dus ze wil al twee jaar trouwen maar wachtte nog op goedkeuring van haar ouders.
Hee Prisje bedankt <3 knuffel <3 Ik ben van Antwerpen ik ken hier geen instanties die in deze situatie helpen maar neem aan dat jij van Nederland bent?
Ja klopt 2 jaar geleden was trouwen al ter sprake gekomen, mijn ouders die weten ervan en die vinden hem een leuke jongen maar zijn ouders die geven geen goedkeuring.. dat is wat het extra lastig maakt..
ja klopt maar denk dat als je google of je huisarts inlicht dat die je wel aan wat instanties kan doorverwijzen.. en voor een luisterend oor ken je altijd me een prive berichtje sturen heb er helaas geen verstand van hoe het in belgie geregeld is..