Ik heb het ook...vooral seksueelmisbruik ben ik doodsbang voor. Als ik ergens iets lees of hoor (en kop in het zand steken lukt gewoon niet, want nieuws is overal) kan ik er ook echt dágen mee bezig zijn. Niet continu, maar wel regelmatig. En aangezien ik de kwetsbaarheid van mijn meisje van heel dichtbij zie betrek ik ook alle berichten op haar en geef ik haar gezicht aan de nieuwsberichten. Soms draait mijn maag om, soms zit er een knoop in...en dan knuffel ik haar nog maar eens extra goed.
Lijkt me heerlijk. Ik begrijp dat je het ook net zo vreselijk vind als ik hoor! Ik ben geloof ik nogal gauw geshockt..
Ik heb hier heel veel last van helaas. En ook alle berichten over dierenmishandeling. Bij ons in het dorp is laatst een moord gepleegd,ik lig er nu nog wakker van. Ik ken de moordenaar ook nog,dat speelt ook mee. Hij heeft zijn vrouw vermoord en het huis opgeblazen. Vind het zó erg. Het beinvloed mijn leven behoorlijk deze enge berichten:x oh ja en ik denk ook altijd dat ik te gevoelig ben voor deze wereld. Wat trouwens ook nog waar is
ja ik kan er ook slecht tegen. En dan staat er nog niet eens altijd schokkend bij... maar volgens mij mochten schokkende berichten nooit, maar nu opeens mag het wel als je het erbij zet?
Ik vind al die dingen te walgelijk voor woorden, en kan er ook boos om worden. Ook betrek ik het regelmatig op mijn zoon, in de zin van, hoe kun je nu 20 messen in een kindje steken bijvoorbeeld. Maar ik lig er niet wakker van gelukkig. Ik kan dingen vrij goed van mij af zetten. Nu is dat ook wel iets wat ik 'geleerd' heb in mijn stages als gezinsbegeleider, je ziet gewoon de meest walgelijke dingen. Een peuter van 36 kilo, een peuter die de post op gaat halen van 4 hoog, en dan even een wandeling naar buiten maakt(gelukkig teruggekomen), overleden broertjes en zusjes van mishandelde kinderen van ouders die onder toezicht staan, waarvan de oorzaak onbekend is, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is walgelijk ja, maar ik lig er gelukkig niet wakker van.
Nou, ik kan zoiets als wat nu overal in het nieuws is met die 4 babý's dus echt niet van me af zetten. Daar ben ik dus echt heel erg hondsberoerd van. Zoals bij alles mbt tot kinderen.
Ik heb hier ook zo'n last van tot aan nachtmerries over het nieuws. De laatste paar maanden blijft er ook maar nieuws komen over meisjes/vrouwen die hun baby hebben vermoord.. Ik word er gewoon bang van, wat gaat er nou in zo iemand om?
Ik heb er ook nachtmerries over.. Vooral seksueel misbruik krijg ik rillingen van en droom er ook over.. Wordt dan huilend wakker.. Heb eens een gruwelijk verhaal gehoord van een collega zal het hier niet melden en ik denk er bijna dagelijks aan..Bah.. Ik zou een goede zijn om zulke mensen te martelen!
Ik snap je helemaal hoor! Maar ik snap niet waarom je dan zelf ook met van die bizarre en schokkende nieuwsberichten komt (zie bij nieuws het bericht over dat 2-jarige jongetje)? Als ik er zó slecht tegen zou kunnen dan zou ik dit soort berichten hier ook niet gaan plaatsen.
Het ligt er maar net aan, als ik ongi ben dan kan ik er niet tegen dan huil ik om alles, maar anders kan ik me er op zich wel vrij makkelijk overheen zetten.
Stomtoevallig net reclame op SBS, voorstukje van Hart van NL.. over die vrouw in Friesland met 4 babies.... gatsamme.. na Popstars zappen dus.. echt te ziek voor woorden.
Ik kan er ook niet zo goed tegen nu ik zwanger ben, zeker bij berichten over kinderen, maar ik lees ze toch. Al is het maar omdat er dan weer iemand even stil heeft gestaan bij dat kindje. Een persoon meer heeft verdriet om ze gehad, en dat is voor mijn gevoel het minste wat ik voor ze kan doen. (of klink ik nu heel vaag?) En ergens vind ik ook dat je er wel iets van leert. Niet van alles natuurlijk. Maar hoorde laatst van een kindje van 3 dat dood was gevallen omdat hij het alarm op een raam zelf uit kreeg en eruit was geklommen. Daardoor ben ik nu van plan slotjes voor op de ramen te kopen... Maar hier op zwp zetten ze er tegenwoordig toch 'schokkend' bij, dus hier hoef je ze niet meer te lezen.
Hé liefie, jij dus ook meis? Ik geef dus ook het gezicht van de kids aan die berichten. Bij misbruik, maar ook bij messteken of kindjes die in de auto zijn achtergelaten. Ik denk dan wel eens: ben ik echt zo ziek, dat ik me deze beelden kan indenken met mijn eigen kids? 'Gelukkig' ben ik dus niet de enige....
Het stomme is, zoals zodadelijk bij Hart van Nederland na Popstars, ben ik ergens nieuwsgierig. Niet vanwege de sensatie, maar vanwege de hoop dat ik iets van de psyche van die vrouw zou kunnen doorgronden. Iets dat het misschien verzacht... Ijdele hoop, maar toch...
en het word ook steeds zieker wat je hoort allemaal he... ze moeten echt meer gaan doen in ned en strenger optredden met dat soort gestoorde mensen..!
Ik heb er ook last van. Inderdaad die peuter en moeder. Het zijn vooral de details die bij mij blijven hangen. Vreselijk. Het is bij mij veel erger geworden sinds ik moeder ben. Maar het zijn soms ook leermomenten. Een vriendin van mij woont alleen met haar peutertje. Voor haar is het een les dat ze er voor zorgt dat er mensen oplettend zijn in haar omgeving. Dus als ze 3 dagen niet meer is gezien dat er dan alarmbellen gaan rinkelen.