Ik weet het echt niet meer. Sinds de bevalling zit ik helemaal in de knoop. Ik was altijd stapelgek op mijn man. Maar nu kan ik hem niet zien of luchten. Hoe kan dit gebeuren. Wie heeft er raad. Ik moet erbij vermelden dat we samen een super zwangerschap hebben gehad.
Jeetje... Dat zou voor jou ook geen leuk gevoel zijn. Ik denk dat het gewoon ook met je hormoonhuishouding te maken heeft. En er gebuerd natuurlijk zoveel in een korte tijd. Ik denk dat het wel weer goed gaat komen. Je moet alleen proberen en zorgen dat je niet in een negatief spiraal komt. Je moet proberen je niet overal meteen aan te ergeren maar kijken of je ergens het positieve van in kan zien. Je vertelde al dat jullie een heerlijke zwangerschap hebben gehad. Probeer dat gevoel terug te halen. Ik denk dat het wel moeilijk zal zijn en tijd zal kosten. Maar het is natuurlijk altijd het proberen waard. Jullie hebben natuurlijk nu iets moois van jullie samen. Heel veel sterkte
Heb je het gevoel dat er een reden achter zit? Doet hij te weinig in jouw ogen of het verkeerde? Vind je het misschien naar dat hij werkt en jij misschien nog niet? Het zou heel goed met hormomen te maken kunnen hebben, maar dat hoeft natuurlijk niet. Misschien moet je eens nagaan wat je leuk aan hem vond en wat je nu nog wel leuk vindt aan hem.
Beste Rosao, Im mijn ogen doet hij geen verkeerde dingen. Hij is lief en enorm behulpzaam. Iedere keer denk ik aan hoe het eerst was. Ik weet niet waar het aan kan liggen. Ik ben ondertussen de wanhoop nabij.
Wat bedoel je met dat je denkt aan hoe het eerst was? Dat jij toen meer in hem zag of dat het toen beter was? Zou het kunnen helpen om gewoon weer een keer met zijn tweeen weg te gaan (uit eten oid?)? Succes
Ik zou geen overhaaste beslisslingen nemen zo vlak na een bevalling. Ik heb ook een periode gehad dat ik het even allemaal niet meer wist, maar ben daar uiteindelijk wel weer uitgekomen, heeft veel praten gekost, met vriendinnen en met mn man. Bij mij had het te maken met het hervinden van je balans in de nieuwe situatie. Sterkte!
Wat vind je nu precies irritant aan hem dan? Omdat je schrijft dat je hem niet meer kunt luchten of zien.
Hoi! Ik lees even mee..ik heb precies hetzelfde..echter het verschil is dat mijn bevalling bijna 5 maanden geleden is! In het begin was het helemaal erg ( de eerste maand )..toen dacht ik zelfs "ik hou niet meer van hem'" ...hier heb ik het over gehad met een vriendin en zij had precies hetzelfde in het begin..maar dat gaat over..dat ging ook over bij mij...Nu is het zo dat ik me overal aan irriteer..hij luistert slecht, maar dan herhaalde ik alles gewoon..je moet ook geen aandacht aan hem vragen tijdens tv kijken ofzo..want geheid dat ik alles kan herhalen..voorheen deed ik dat..alles herhalen..maar nu word ik er echt moe van!!!..Geen tijd of zin in..Verder heb ik totaal geen behoefte aan lichamelijk contact met hem..geen kus geen knuffel niks!..Moet er wel bij vermelden dat ik ook nog met mezelf in de knoop zit..lichamelijk en geestelijk voel ik me nog steeds niet de oude en daar baal ik enorm van...ook ben ik erg prikkelbaar en ik geloof dat dat laatste voornamelijk de oorzaak is van mijn probleem..Probeer namelijk dikwijls te denken wat mn man fout doet..en behalve zn dingetjes zoals niet luisteren..is er bij hem niks veranderd..want al die kuren die hij heeft had hij al...IK ben voornamelijk degeen die is veranderd...en dat botst denk ik!...Maar ik wil NIET zo blijven..ik weiger om dit te accepteren en ik wil weer de oude worden..Dus misschien Leila is dit ook jouw probleem..en inderdaad een balans vinden..maar hoe doen we dat...hoe word ik weer de oude...want als dit zo blijft...durf ik niet aan de toekomst te denken.
Ik herken het... ons zoontje is nu 3 maand en we lassen een tijdelijke break in zodat ik alles op een rijtje kan zetten... klote, maar anders komt het helemaal niet meer goed... xxx
hier nog een moeder met deze gevoelens, denk echt dat het door de hormonenen enzo komt, maar leuk is het niet
hormonen zijn rare dingen hoor! ik wil iedereen sterkte wensen en schroom jezelf niet om hulp te vragen bij vrienden,zus,kennis of huisarts
Hier nog 1. Niet alleen mijn man moet het ontgelden hoor. Bijna iedereen. Echt hormonen!!! Gaat vanzelf weer over, want nu na 2 maanden is het weer net zoals vroeger LOVE !!! Het komt heus wel goed. Sterkte in ieder geval. xxxx
Hai, herkenbaar hoor! Had ik in het begin ook heel erg, mijn gevoel was helemaal weg en ik ergerde me rot aan hem... Na een paar maanden ging het over. We kregen routine en ik begon een beetje uitgeruster te worden. Nu voel ik soms, als ik erg moe ben, opeens weer dat gevoel dat ik alles alleen moet doen. Het heeft denk ik met hormonen en met vermoeidheid (slaaptekort!) te maken...
Bedankt voor jullie reacties. Op hoop van zegen. Ik ben blij als deze periode achter de rug is. Ik heb nooit geweten dat een vrouw zich zo ellendig kon voelen. Ik geloofde echt in een roze wolk. Ik ga mijn best doen om er bovenop te komen. Mochten jullie nog tips voor mijn hebben dan hoor ik dat graag.
Wat hier erg goed was, al heb je daar misschien helemaal geen zin in momenteel, is even samen weg! Dan ga je hem toch weer een beetje met andere ogen bekijken. En verder een heleboel geduld, het komt vanzelf weer... Maar ja, daar heb je nu niks aan he! Succes, het wordt echt beter allemaal!! (en die roze wolk... niks van gemerkt, hoe leuk het allemaal ook is!)
Idd even zorgen dat je een avondje samen kunt doorbrengen zonder baby. ZOdat jullie even weer tot elkaar kunnen komen. Bij mij heeft het denk ik wel een maand of 9/10 geduurt voor ik me weer een beetje lekker voelde binnen de relatie. Dus geef niet te snel op. MOet er wel bij zeggen dat ik wel heel diep in mn hart duidelijk wist dat ik bij hem hoorde ondanks dat ik het even niet zo voelde op dat moment.
hey ik heb het ook heel erg gehad. zo erg dat ik wel eens dacht ik wil weer thuis wonen. bij mijn moeder. geen zorgen geen stress geen man... ik heb dit heel lang gehad een maand of 8. Nu gaat het een stuk beter. ik houd van hem. verliefd ben ik niet echt meer... waarom weet ik niet. maar ik ben graag bij hem ik doe graag dingen samen met hem... alleen heb ik nog moeite met seks.. voor de bevalling deden we het bijna iedere dag. nu doen we het ongeveer 2x per week. vaak geef ik toe.. heb ik niet echt zin maarja.. als we dan bezig zijn dan is het toch wel weer fijn... ik denk dat ik nu gewoon veel meer liefde heb voor mijn zoon dan voor papa. vroeger kwam papa op de 1ste plaats. en nu mijn zoontje...