Daarvoor hoeft het mijn kat niet eens te zijn en ik heb een hekel aan katten maar als ik zie of weet dat iemand bewust dieren pijn doet dan doe ik diegene pijn en 10x harder.
Heb ik daar iets over gezegd? Als je goed hebt gelezen heb ik eerder aangegeven dat als het goed is katten instinctief weten dat het plantje giftig is en ze dit vermijden. Waarom voel je je dan aangevallen?
Ik pik deze opmerking er even uit, niet speciaal op de schrijfster bedoeld. Maar die hoor ik zo vaak, dat ik mij afvraag, waarom MOET een kat écht naar buiten? Dat vraag ik me oprecht af, ze worden gehouden als huisdieren. Maar ze moeten er echt uit om te kunnen jagen, rondstruinen, weet ik het wat ... M.a.w. dan zijn het toch geen huisdieren?
Ik heb ooit wel een kind in mijn tuin gehad trouwens Zie een kind in mn tuin met de broek op zn enkels, ik zeg wat doe je?! -Poepen! In mijn tuin?! -Ja ik heb te vaak aangebeld thuis en nu willen mijn ouders de deur niet meer open doen En dan ga je maar in mijn tuin poepen? -Ja want ik moest zo nodig! Zn ouders hebben het wel opgeruimd
Dit is een schrik reactie wat ik kan begrijpen. Geen bewuste reactie. Waar mensen hier over vallen is dieren bewust pijn doen.
Goed dat je het vraagt. Ik heb inderdaad 1 kat, die door zijn ras een mix heeft met wild. Je merkt dit in zijn gedrag, maw; die móet echt kunnen jagen. Toen hij nog niet buiten kwam, terroriseerde hij de andere 2 katten door ze compleet op te jagen etc bijvoorbeeld. Toen we hier kwamen wonen mocht hij naar buiten overdag, echter nu dus in de nacht omdat hij 3 jaar geleden is beschoten met een luchtbuks. Nu is hij in de nachten buiten, heeft bij ons in eigen tuin een 'verblijfje' waar hij vrijwel de gehele nacht ligt. In de zomer is hij wat actiever met muizen en mollen jagen.
Ik word ook gestoord van de overlast, maar geen haar op mijn hoofd die eraan denkt een dier pijn te doen. Sommige dingen gaan écht veel en veel te ver. Mijn kaak ligt nu nog op de grond
Omdat je stelt dat niemand het recht heeft de kat iets te mogen doen. Ben ik het pertinent mee oneens. Zielig voor de kat is het zeker als die dood gaat van een giftige plant, 30 km verderop weg gezet wordt of een rotschop krijgt. Maar dat is de schuld van het baasje en niet van degene die het doet. De verantwoordelijkheid voor het dier ligt bij 1 iemand en dat is de baas. Je zult dus achter je kat aan moeten lopen als die de buurt doorgaat of binnen houden. De vergelijking met kinderen is belachelijk. Met kinderen kun je nl praten, en je kunt achterhalen waar ze wonen. Dan is er een oplossing te vinden. Terorriserende katten halen elk woongenot weg. Het is echt om te janken.
Met de vele gestoorde kansparels in onze samenleving ( en op zwpagina zo te lezen ) ben ik blij dat onze katten de tuin niet uit komen. Buiten dat ze te dom zijn om niet onder een auto te lopen, ben ik doodsbang dat iemand ze meeneemt of pijn doen. Hier ook helaas kattenpoep voor in de tuin, een soort kattenbak lijkt het soms wel. Ik ruim het op en maak mij er niet te druk om. Ik heb van zoveel dingen ‘last’ die andere mensen veroorzaken, als ik mij overal over zou opwinden zou ik standaard een hoge bloeddruk hebben. Daarbij woon je in een land waar katten ‘helaas’ gewoon lekker buiten mogen wandelen. Iets wat ik dus heel erg gezellig en leuk vind, want ik hou van katten. Dus dat ik om de paar dagen drollen moet scheppen is niet anders. Ik erger me aan andere honden, aan vele kinderen, andere mensen, rammelende containers om 6 uur sochtends, straaljagers die laag over vliegen, ganzen die werkelijk alles onder schijten. En nog genoeg andere dingen. Kan ik er wat aan doen? Nee. Laat ik mijn humeur/leven er door beïnvloeden? Nee. Ga ik een ander levend wezen daardoor pijn doen? Nee natuurlijk niet. Koekoek.
Maar al die mensen die het niks uitmaakt dat katten je huis en tuin slopen (en je baby bekrassen,) ik snap dat echt niet. Ik ben zuinig op mijn spullen en vind het echt oprecht vervelend als dat stuk gaat, door iemand anders zijn toedoen. En ben nog zuiniger op mijn kinderen.. ik bedoel, als ze zichzelf pijn doen bij het rauwdauwen is niet anders, maar ik kan op zijn zachts gezegd niet echt denken, ach wat maakte het uit, ik laat mijn humeur er door beïnvloeden dat ik nu op de hap zit met een krijsend kind omdat de kat van iemand uit de straat binnen vloog. Vind het oprecht knap dat je kunt zeggen, zeur niet zo, wat maakt het uit dat je meubilair / gordijnen kapot gaat en je baby een snee heeft die geplakt moest worden.. Hebben jullie dan geen raambedekking? Of laat je het kapotte gewoon hangen? En een bank die naar kattenpis stinkt? Vind je ook niet erg?
Dat dus, en als het maar 1 kat is die af en toe eens langskomt en poept, oké. Maar als je zowat de kattenbak bent van complete straat (straten?) waarvan de een poept, de ander vernield, weer een anders alles onder sproeid, of zelfs in de zomer je huis binnen wandel. Geloof mij dat je dan kotsbeu bent van mensen die roepen, maar mijn kat MOET na buiten of die doet dat echt niet hoor. Ja wie z'n probleem maak je het dan. Je maakt van jou kat een ander zijn probleem. Maar nee je mag als woning eigenaar niet je eigen spullen "verdedigen" van dit soort walgelijkheden want dat is zielig. Hoe haal je het in je hoofd zeg! We hadden als voorbeelden net kinderen? OKÉ, komt er nog een. Als mijn man jullie terroriseert, je tuin vernield, je huis binnendringt, en alles onder schijt. Geloof me dan mag en pak je hem zo hard aan als wat. En absoluut terecht!! Maar omdat het hier over poesjes gaat is het aaah zielig.
Alleen in het voorbeeld van een man of een kat kan een man zich verdedigen. Dat kan een beest niet. Die is weerloos. Geen eerlijke tegenstander.
Je doet hem dus eigenlijk naar buiten omdat hij anders de andere 2 terroriseert. Maar waarom dan zo'n kat als huisdier?
Je bent dus echt niet wijs. Ik weet gewoonweg niet wat ik lees. Zo’n arm beest met wellicht een pootje tussen een klem. Wat wreed en erg!
Ik snap de irritatie ook echt wel. Ik ervaar ook enorme overlast, en heb vele euro’s aan schade gehad. En tuurlijk, ik kies niet voor een kat ( heel bewust dus, in mijn geval mede doordat mijn zoon allergisch is), en heb er dan wel de overlast van, en niet zo’n klein beetje ook. Maar een dier pijnigen zou niet eens in me opkomen. Ik kan ze echt dagelijks vervloeken als kind weer in de stront grijpt, er weer op mijn kussens geplast is, of ze over mijn deurmat heen gekotst hebben. Maar dan nog, ondanks de wanhoop, zou ik nooit iets doen om de kat pijn te doen. Zou ik niet mee kunnen leven.
Ben blij dat ik aan het bos woon zeg en de kat daar gewoon lekker rond kan lopen. Al is dat nu niet zo vaak meer aangezien ze wat ouder is én dat ik niet van die moeilijke buren heb. Hier tegenover heeft ook een man 4 katten, hij verzorgt ze niet goed, waardoor ze gaan schooien en ook wel eens ons huis in lopen. Tja, kan ik mij de hele dag aan gaan ergeren of schouders even ophalen. Is niet anders.
Heel eerlijk? Bij aanschaf was dit niet duidelijk. Hij is verkocht onder een andere mix, eigenlijk soort bastaardje. Bij de dierenarts voor zijn gedrag kwamen we daarachter. Nu is het echt een gouden dier, en zoals je ziet ben ik nog bezig de tuin volledig af te zetten etc zodat hij niet meer uit onze eigen tuin kan. Maar dat heeft iets langer tijd (en financien nodig) en we hebben wat tegenvallers gehad... Maar ik denk daar dus wel degelijk over na.