Moet het even van me afschrijven hoor. Onze dochter wil momenteel alleen maar bij papa zijn. Ze is nu ziek, maar hiervoor speelde het ookal. Als hij haar vast heeft en ik neem haar over moet ze huilen en strekt ze haar armen uit naar papa. Vannacht wou ze niet slapen omdat ze ziek is, dus bij papa. Later in de nacht gewisseld en toen ze huilend wakker werd in bed werd ze boos omdat ik er was en niet papa. Ze ging hem direct zoeken en ze was helemaal overstuur. Ik heb nu niet eens meer de neiging iets met haar te doen omdat ze toch liever bij papa is en dat doet me echt heel veel pijn. Als hij haar aan me wil geven wijs ik het gauw af omdat ik bang ben ze weer direct gaat huilen om haar papa.. Herkent iemand dit? Ik voel me er echt rot onder.
Ze is een baby, is gewoon een stukje ontwikkeling. Mijn oudste heeft ook momenten dat hij alleen papa wil. Heerlijk vind ik dat, kan ik lekker blijven liggen Relax, het betekend niet dat ze je als moeder afwijst.
Wij hadden het ook. Mijn man zat zonder werk en had grotendeels de zorg over haar. Ik heb ook veel avonden zitten huilen omdat mijn dochter 'me niet moest'. Het is ook echt niet leuk, maar ga juist wel dingen met haar doen. Op de dagen dat ik thuis was, ging mijn man weg, klusjes doen voor m'n moeder of weet ik veel wat, zodat mijn dochter en ik echt tijd voor elkaar hadden. Ook de avonden was hij veel weg, zodat we echt samen waren. Inmiddels is ze bijna 16 maanden en is het zo goed als over. Ga lekker dingen met haar doen, het komt echt goed!
Hier ook hoor. Ik zie het maar als een teken dat ze dol is op allebei, overdag is het nl geen probleem, maar savonds wil ze gewoon bij papa zijn. Even inhalen ofzo.. We hebben net drie weken vakantie gehad en toen papa er ineens de hele dag was vond ze het al minder interessant en kon ik dr ook optillen zonder driftbui
Meid, ik kan mij voorstellen dat dit niet leuk is... hier (nog) geen ervaring mee maar snap je gevoel. Maar ze is vast gek op je! Daar moet je niet aan twijfelen!
Oh wat lijkt me dat verschrikkelijk inderdaad! Voor dit was ik vooral in de zwangerschap bang omdat de familie van mijn vriend zijn kant alleen maar riep dat het echt een papa's kindje zou worden.. ik vond dit toen echt niet leuk en was er wel bang voor.. Nu is bij ons dus juist andersom, ze is nu nog echt een mama's kindje! soms inderdaad erg vervelend voor me vriend want ze bij jou doet deed mijn dochter dus bij der vader.. wilde alleen maar naar mij. Het is inmiddels wel een stuk minder.. ik zei ook dat hij juist meer dingen met haar moest doen.. dus meer spelen en meer verzorgen. Nu hebben ze soms samen de grootste lol! Ik hoop echt voor je dat dit snel over is. Want ik zou ook zoiets hebben van nou dan maar niet. maar ja niet doen! zorg inderdaad dat jij veel met haar bent en laat papa overdag even wat andere klusjes doen.. Wie doet haar meer in bad en zo? nu is het denk ik het beste dat jij haar in bad doen in bed etc. Ik heb met je te doen! Veel succes!
Hier is het andersom.. Maar ook dat is om dol van te worden en niet altijd leuk.Vind het ook echt niet leuk voor papa
Hier is het oma momenteel...heeft een paar dagen gelogeerd en hij wil alleen nog maar oma. Is inderdaad niet leuk, maar er is niets mis met jou, het hoort erbij.
Mijn advies: laat het los en trek het je niet persoonlijk aan. Kinderen hebben fasen met een voorkeur voor de een of ander. Of zeggen dat ze bij opa en oma willen wonen. Of bij vriendinnetje. Of zeggen dat ze je stom vinden Etc. Gewoon leuke dingen blijven doen met je meisje
Een kindje wat zich af durft te zetten tegen jou, op deze manier, betekend meestal dat het jouw vertrouwd. Namelijk hoe ze ook tegen je doen, jij blijft toch voor ze zorgen en van ze houden. De oudste heeft nu al ruim een jaar de fase dat pappa 'beter' is. Nu ineens is mamma ook weer in beeld, maar dat heeft lang geduurd. Mede door de zwangerschap denk ik trouwens. Ben erg ziek geweest en kon weinig daardoor. Laatste tijd is het af en toe ook weer ineens 'mamma doen'. Het is echt een ontwikkelingsfase die ook er mee te maken heeft dat ze een eigen wil gaan krijgen en gaan ontdekken wat dat doet. Vaak zijn deze ontwikkelingen juist heel goed voor een kind, omdat ze ervan leren etc. Hoe lastig ook, het is eigenlijk juist heel goed dat ze het doen.