Hallo, Vorige week woensdag ben ik bevallen van een prachtig lief meisje Frederique. Morgen is mijn laatste kraamzorgdag. ( een heerlijke week gehad) Waar ik tegen aanloop is dat ik mij vanaf een uur of 5 's avonds wat zenuwachtig begin te voelen. Ze is eigenlijk hartstikke makkelijk. Ze slaapt van voeding tot voeding (fles) en ze drinkt netjes en rustig haar flesjes leeg. Ze huilt bijna niet. In deze week heb ik 1 x meegemaakt dat ze een jengelavond had, maar dat was ook wel te verklaren (hielprik en visite dus ws teveel prikkels). Ze komt netjes om de 3 a 4 uur voor haar voeding en alleen dan meld ze zich. Dus kortom niks om me druk om te maken. Maar toch heb ik heel tijd het gevoel, wat als ze toch een jengeluurtje krijgt. Wat als ze ziek wordt. Van de week had ze een ontstoken oogje, ik kon zelf wel janken, ws waren dat ook de kraamtranen. Ik zou het fijn vinden om ervaringen te delen, want ik denk dat ik vast en zeker niet de enigste ben. Groetjes Esther
Je bent zeker de enigste niet met dit gevoel, hier een herkenning van deze kant! Als de kraamverzorgster er is, heb je een soort van 'beschermd' gevoel vond ik.. Voor ons was het ons eerste kindje, en dan ben je al helemaal onzeker over alles.. Als ze dan naar huis ging, had ik ook zoiets van als ons meisje even huilde; zou ik het nu wel goed doen, bedoelt ze dit of dat wel? Ik weet nog dat, toen onze kraamverzorgster weg liep en ik de deur dicht deed, ik eerst een potje vreselijk hebben zitten janken! Wij hebben toen ook zo'n fijne week gehad! Je bent er aan de ene kant helemaal aan toe om als gezinnetje weer samen te zijn, zonder hulp, want op een gegeven moment sta je toch weer op je eigen benen en pak je al gauw weer alles op rond de laatste kraamdag, maar ik vond het ook weer gezellig en wat vertrouwd en dan lijk je er op dat moment even 'alleen voor te staan' voor te staan als papa en mama.. Het komt echt allemaal goed! Ik weet nog dat een collega van mij zei dat je op een gegeven moment elk huiltje gaat herkennen, dan dacht ik: 'ik ook?' Jaah, ik ook, want nu weet ik precies wat ze bedoelt! Ik wens je een fijne laatste kraamzorgdag morgen en succes!
Je bent zeker niet de enigste, ik heb tranen met tuiten gehaald toen bij mn oudste de kraam weg ging! Ik voelde me zo onbeholpen en onwetend! Een hele tijd later krijg ik van iemand advies die ik eigenlijk vanaf het begin al nodig had gehad. Als jij als moeder het even niet meer weet en je kindje huilt en weet het ook even niet meer..........pak haar op, ga samen even lekker een potje huilen, hou haar letterlijk en figuurlijk dicht bij je hart. Als je dan weer langzaam meer ontspannen wordt dan begin je gewoon weer opnieuw....samen! Tis een zoektocht in het begin, jij hebt een hele nieuwe rol als moeder, jij en je kindje moeten elkaar nog helemaal leren kennen. En nee, je hebt niet alle antwoorden.....maar je hebt wel alle liefde!!
Bedankt voor jullie reacties. Ik merk ook dat als ik ze tijdens het voeden bij me heb en ze valt daarna lekker tegen mij in slaap het zenuwachtige gevoel weg is. Ik voel me soms bijna schuldig dat ze zoveel alleen boven in bed ligt. Maar ze slaapt ook zoveel, en ik ga haar dan ook niet onnodig beneden houden. Meestal 's avonds na de voeding van 20.30 is ze wat wakkerder en dan blijft ze vaak wel even bij ons op de bank lekker tegen ons aan en een beetje rond kijken. Hebben jullie je pasgeboren baby's veel bij je of liggen ze ook veel in hun bedje?
na een paar dagen zonder kraam, is die zenuwachtigheid weg hoor! Herken het dus wel Wij hadden ons zoontje beneden wanneer wij benden waren en boven wanneer wij boven waren haha. Hij sliep overdag in de box. Wij zijn nu pas begonnen om hem overdag ook in zijn bedje te leggen om te slapen en dat gaat goed. Lekker doen wat jij wil!
Oeh herkenbaar hoor en echt...het komt helemaal goed! Ik maakte me ook zorgen toen de kraam bijna weg ging. Zij wist immers alles. Samen een potje gejankt toen ze weg ging en de eerste dag alleen: heerlijk! Had ik nooit verwacht. De eerste weken kende ik haar niet zo goed, maar nu herken ik inmiddels ieder huiltje. En wat je zegt over het slapen, ik voelde me in het begin ook schuldig als ze alleen in haar wiegje lag. Dat was toch zielig? En was ze niet helemaal in shock nu ze uit haar vertrouwde omgeving was? Miste ze ons niet vreselijk? Nou ze groeit als kool en is heerlijk vrolijk als ik haar uit bed haal. Inmiddels ben ik er achter: nee het is niet zielig. Je gunt je kindje juist wat rust en jezelf ook. En als ze begin te jammeren wist ik niet hoe snel ik bij haar moest zijn. Pak(te) haar op en knuffelde haar zo lang als ze maar wilde . Volg je gevoel! Wil je haar in bed leggen, doe dat. Wil je haar liever op schoot houden, doe dat! Het is jullie kindje.
Hoi esther Heel herkenbaar! Ik ben vorige week woensdag bevallen (14 dec) en heb de laatste kraamzorgdag heel hard moeten huilen toen de kraamhulp ging. Zij schoot daardoor ook vol. Ik heb juist de eerste dagen zoiets gehad van: als mijn zoontje wakker is, mag ik hem dan beneden bij me houden of moet hij niet slapen? Ik was juist erg onzeker op het moment dat hij lang wakker was achter elkaar. Soms wel 4 uur of zo. Dan was ik bang dat hij slaaptekort zou krijgen. Nu weet ik dat er iedere dag wel een moment is dat hij gewoon klaarwakker is. Dus dan in de wipstoel of in de box. Heb wel op advies van de kraamhulp de mobiel van de box gehaald, omdat hij nog niet scherp kan zien, kan dat voor heel veel overprikkeling zorgen. Ze adviseerde deze pas met 2 maanden terug te hangen... Ik heb bij het onderdeel mama's een topic geopend van decembermama's 2011. Misschien vind je het leuk om daar mee te kletsen? Ik heb namelijk ook veel onzekerheden en hoop eigenlijk samen met andere meiden elkaar een beetje te kunnen ondersteunen! Het is ook ons eerste kindje en ik ben echt overal onzeker over hihi! Groetjes heppie
ik had t ook hoor bij de 1e en de 2e ook weer . Nu is hij bijna 4 werken en t is weg . Dus t komt vanzelf wel goed