Hallo meiden, Mijn zoontje is nu ruim 12 maanden en een echte boef! Werkelijk alles wat hij in zijn handen krijgt wordt gelanceerd door de kamer (en naar mensen). Soms ook echt zware dingen waarvan ik sta te kijken dat hij het opgetild krijgt! Maaaaaaaaarrrrrrrrr...dit gaat nu al een aantal maanden zo en ik vraag me af of dit een fase is? Doet hij dit met opzet of niet? En kan hij het al begrijpen als ik "niet gooien" zeg? Eigenlijk denk ik van niet maar soms....... Af en toe moet ik hem even in de box zetten en meneer vindt dit vreselijk; begint keihard te huilen en het eerste speelgoed wat hij tegenkomt wordt keihard uit de box tegen de muur gesmeten (of naar mij) met een verbeten mondje... Hoe gaan jullie hier mee om op deze leeftijd? Vind het echt een hele lastige fase omdat hij nu ook overal op begint te klimmen en ik door mijn (gevorderde) zwangerschap niet meer echt de puf heb om hem constant achterna te lopen... Iemand tips?
Dat gooien doet mijn zoon ook, hij lacht er alleen bij haha.. Is gewoon een spelletje en het zien van actie-->reactie. Hij knijpt z'n oogjes al samen omdat hij weet dat het met een klap neerkomt. Ik zeg er wel wat van maar hij snapt het echt niet.. Haal nu de echte zware dingen uit de box en laat hem met t kleine spul z'n gang gaan..
Kleine dingen negeer ik, bal reageer ik wel op en gooi ik bv terug, gevaarlijke dingen mogen gewoon echt niet. Hier gooit ze bv graag de stoelen in de keuken om, dat vind ik gevaarlijk (ze valt zelf namelijk ook op de stoel dan) en ik wil het gewoon niet hebben. Dus bij die stoelen zeg ik;'Nee, je mag niet de stoelen omgooien!' Als ze dan niet luistert, zet ik haar ergens anders neer, maar inniddels luistert ze meestal wel.
mijn zoontje gooit ook alles van zich af maar gelukkig geen zware of gevaarlijke dingen. Ik zeg er niks van, hij kijkt wat er gebeurt en we ruimen het vervolgens "samen" weer op!
Stijn is ook van het gooi- en smijtwerk en vraag me soms ook af of dit ooit over gaat maar dat zal wel ...als ie gooit dan zeg ik altijd wel dat ie niet zo moet gooien. Lijkt overigens wel al ietsje minder te worden!
Hahahah die oogjes samenknijpen doet tie van mij ook, dan moet ik zo lachen, tis gewoon actie reactie
Ik negeer het. Tenzij het iets gevaarlijks is. Dan zeg ik nee en bied haar iets anders aan. Of geef haar iets waar ze mee mag gooien.. Balletjes, knuffels ed.
Er zijn veel ontwikkelingen bij baby's waarbij het lijkt alsof ze het doen om te pesten of uit te dagen. In principe is dat niet zo. Ze leren dat spullen kunnen vallen, dat het weer opgeraapt wordt, dat je met iets kunt gooien, dat zoiets een reactie geeft. Het zijn allemaal nieuwe wonderbaarlijke acties voor een kind. Vooral het feit dat ze er zelf invloed op hebben is bijzonder. Zij kunnen een voorwerp pakken en gooien, dat is toch ook mooi. Ik zou het laten gaan en er soms een spel van maken. Samen iets heel hoog gooien, kijken wat er gebeurt. Neem dan verschillende dingen die anders neerkomen, is lachen voor die kleintjes. Sommige spullen mogen niet gegooid worden of zijn gevaarlijk. Het is dan belangrijk om niet het 'gooien' te verbieden, maar òf die spullen op te bergen òf dat je samen met je kind dat ding pakt, er naar wijst en nee zegt. Dat ze jouw nee koppelen aan een ding en niet aan het gooien. Want kinderen mogen bepaalde dingen natuurlijk wel gooien. Zo is het duidelijker. Ik las deze week dat het 3 weken duurt voordat hetgeen jij verbiedt, opgeslagen is in de hersenen en ze het pas snappen. Binnen die drie weken zal je dus bij dezelfde acties die niet mogen, steeds weer consequent nee moeten zeggen, ze weten dan nog niet beter! Te vaak nee zeggen werkt trouwens averechts, blijf je bezig. Ik zou de dingen die echt gevaarlijk zijn heel duidelijk verbieden en de rest opbergen.
Hij mag van mij niet gooien met dingen die kapot kunnen en niet naar mensen of dieren (onze katten). Ik leg hem dat dan uit, eventueel laat ik zien waar hij wel heen mag gooien of geef hem iets zachts wat gooi-proof is. We ruimen ook samen weer op.
Als die van mij met dingen gooit moet ze het ook structureel weer oprapen en weer terug leggen of geven, met alleen nee zeggen red ik het niet want daar trekt ze zich niks van aan, of ze wacht dan af tot ik niet kijk hihi. Het heeft tot nu toe nog geen effect, maar ik hoop toch wel dat ze het snel leert, haar zusje heeft gister nog de afstandsbediening naar haar gezicht geworpen gekregen, bleef er ook nog een klein deukje achter in het gezicht...
Wij hebben dat ook heel erg gehad, ik zei toen steeds 'nee, dat mag niet niet' , uitgebreid uitleggen, herhalen herhalen herhalen, enzv: zonder enig resultaat. Tot mijn man op een gegeven moment is begonnen hem steeds even in de box te zetten als hij met eten smeet. Steeds even zeggen 'als je nog wat op de grond gooit zet ik je in de box' en dat dus ook consequent doen. Soms wel 4 keer achter elkaar. Steeds een paar minuutjes in de box laten staan en een beetje negeren, en bij het er uit halen zeggen dat hij er weer uit mocht, maar dat hij niet meer mocht gooien. En wat denk je? Binnen een paar dagen was het voorbij. Hij geeft nu keurig zijn bordje aan ons als het leeg is (waarop wij hysterisch blij dank je wel zeggen ) en heeft het nooit meer gedaan.
Ik negeer het meestal. En anders zeg ik dat het niet mag en zet haar ergens anders neer met ander speelgoed. Afleiden. Ligt er echt aan wat ze doet. Dingen naar anderen of dieren gooien mag niet. Ja, een balletje of zo. Hier doet ze het wel express. Zodra iets niet mag of niet gnoeg aandacht dan gaat ze smijten. Met een schuin oog kijkend naar mij of ik reageer. Alleen jammer voor haar dat ze het daarna ook allemaal weer zelf op kan gaan ruimen.... Van de week heeft ze op de gang gestaan. Ik zat op de bank met mn tablet en kreeg en babyfoon in mn smoelwerkje gegooid Dat heeft ze dus geweten en minuutje gang kwam goed over
Nee joh, dat is het aparte, als ie 'voor straf' in de box zit (overigens hooguit een paar minuutjes) staat ie een halve minuut of zo te zeuren en te dreinen, maar daarna pakt ie een boekje en gaat zitten bladeren. Hij loopt met andere woorden nu niet bepaald een trauma op . Maar hij zit sowieso nog weinig in de box natuurlijk, hooguit als ik hem even veilig moet parkeren.
aha! nog zon 1! kreeg laatst van een buurvrouw een "rare" blik omdat mn dochter haar speelgoed door de kamer gooide en ik er niets van zei... ik dus uitgelegd dat ze best met speelgoed mag gooien, spullen die kapot kunnen of waar ze niet meer mag gooien, berg ik op! heb echt geen zin om de hele dag achter dr aan te lopen; mag niet, laat dat, doe dat niet etc etc..
Ik verbaas me erover dat er enkele zijn die er niks van zeggen? Ik ben ook niet van het continu nee zeggen, er mag hier in huis veel maar gooien met speelgoed is iets wat bij mij niet onder de catagorie negeren valt. Zodra ze hier met iets gooit zeg ik nee en moet ze het onmiddellijk oprapen. Na drie keer waarschuwen zet ik haar standaard op haar stoeltje, het "strafplekje" zeg maar.
Maar waarom moet ik er iets van zeggen dan? Waarom zou ik het verbieden? Die fase gaat vanzelf weer over.
Hier is ze nog geen jaar, maar gooit ook met van alles. Ik negeer het ook zoveel mogelijk, maar wanneer het echt gevaarlijk is dan leg ik uit dat het gevaarlijk is en breng ik haar naar haar eigen speelplekje. Nee begrijpt ze nog niet en ik heb ook eigenlijk niet echt iets staan waar ze niet mee mag gooien. Enige is wel dat ze soms niet met haar eigen spullen naar dingen toe mag gooien, de tv ofzo. Maar voor de mama's met strafplekjes, een oprechte vraag hoor, snapt je kindje het? Want een kindje van deze leeftijd heeft in principe nog geen "geweten". Ze zijn echt nog wel heel jong, tuurlijk snappen ze wel dat mama boos is, maar niet waar dat door komt. Dat denk ik hoor, maar ik ben sowieso niet van strafplekjes. Overigens zeer zeker geen aanval, ieder voedt op zijn eigen manier op hoor en dat respecteer ik ook.
Als mijn kindje bijv. aan het onderzoeken is hoe iets van de trap af valt door spullen naar beneden te gooien, dan ga ik dat onderzoekende gedrag toch niet afstraffen? Dan zorg ik dat er genoeg spullen voor haar voorhanden zijn, die ze mag gooien.