Hallo Met mijn zoontje van nu bijna 9 maanden hebben we altijd wel slaapgedoe gehad. Maar we hebben hier hele fijne perioden in gehad, hij kan het echt! Nu zitten we al een week in een mindere periode en weet niet wat ik er mee moet. Hij geeft netjes aan dat hij moe is en dan gaat de slaapzak aan, fles geven, op zijn kamer nog even knuffelen en neuriën en dan in bed met een aai over zijn bol en.muziekje aan. De laatste 2 punten komen we eigenlijk niet aan toe, zodra hij zijn matras raakt is het drama en krijsen. Bij hem blijven helpt niet, aanraken helpt niet Hij wil vastgehouden worden en dan na 2x weer terugleggen met weer gehuil valt hij op mn schouder in slaap. Dan moet ik hem niet te vroeg terug leggen want dan begint het van voren af aan... laten huilen is geen optie😧 Hij is snel overstuur. Het frustreert me dat ik weet dat hij het kan! Kan hem wakker in bed leggen en dan zakt hij heerlijk weg. O ja op andere plekken kan hij wel liggen dus denk niet aan zere oortjes of iets anders. Overprikkeling? Sja...ook bij het eerste slaapje als we de deur nog niet uit zijn geweest😧? In bed nemen is nu ook geen optie ivm snurkende papa die avonden werkt dus nu nog ligt. En daar is het ook altijd even zeuren alsof hij zich niet aan zijn slaap kan overgeven. Als hij slaapt slaapt hij goed, overdag en snachts,,godzijdank. (Afkloppen!!!) Ik raak gefrustreerd, ik zie dat hij moe is. En breng hem bij de eerste signalen naar bed. Ik kan niet tegen dit gehuil hardverscheurend mijn kindje moet blij zijn en lekker slapen... Sorry voor die rare smileys krijg ze niet weg.
Verlatingsangst is dit; helaas moet hij hier doorheen. Mijn zoontje had dit ook toen en duurde n paar weken. Mijn zoontje werd ook midden in de nacht gillend wakker en dit scenario hadden we dan ooj midden in de nacht. Niets hielp, alleen vasthouden.
Mijn zoontje heeft dit ook de afgelopen paar weken. Gelukkig niet elke avond maar zeg twee keer per week. Normaal leggen wij hem ook wakker in bed, maar als hij zo'n bui heeft (huilen/krijsen/hysterisch) dan pak ik hem bij me en wieg hem in slaap. Wat mij vroeger overigens nooit lukte hoor, want dan was meneer veel te afgeleid. Het schijnt een fase te zijn dit, dus mijn advies is pak hem bij je, laat hem bij jou in slaap vallen en leg hem dan terug. Ikzelf heb gemerkt dat het veel meer energie kost en stress oplevert voor beide als je er een strijd van maakt. Succes!
zou idd verlatingsangst kunnen zijn. Heeft onze dochter nooit echt gehad (behalve met 5 mnd?) maar wel andere 'fasen'. Ik laat ook nooit huilen. Gister ging ze bij ons ook ineens huilen toen ze in bed lag, niet meer te troosten dan. Wat bij ons werkt is even vijf minuten samen in ons bed gaan liggen. Dan is ze helemaal afgeleid en opnieuw in bed leggen. Dan gaat ze wel ineens slapen. Wat ook wel eens helpt, is op de telefoon even kort een filmpje van bv teletubbies kijken... is ook gewoon afleiding en dan gaat het wel ineens weer. En als dat niet werkt, zou ik ook idd ook gewoon weer voor in bed nemen gaan. Wij zijn daar nooit zo moeilijk in geweest en zij is altijd weer makkelijk terug naar eigen bed gegaan na een fase. Wij probeerden wel zsm terug in bed te krijgen,als dat niet lukte, prima dan bij ons. succeS!
Hier begin t ook met 9 maanden. Was geen verlatingsangst want gewoon weggaan was geen probleem. Alleen het slapen 's nachts... Uiteindelijk het opgeheven omdat niets hielp. Als hij echt extreem overstuur was in de nacht dan mocht hij geheel tegen principe in bij mij in bed. Dat werkte nog enigszins. Na 2,5/3 mnd was hij die fase eindelijk door en weer zijn brave zelf godzijdank. Maar t waren lange maanden.
Klinkt idd als verlatingsangst. Begon hier ook rond die periode en duurde best lang, 3 mnd.. Tegenwoordig kan ik weglopen als hij 's avonds naar bed gaat. Maar ziet hij me overdag weglopen,.... drama! Het is een fase waar je door heen moet. Bij de een duurt het wat langer dan bij de ander. Geef er voor nu aan toe als je zoontje bij je wil zijn. Probeer het wel elke avond eerst in eigen bedje, het gaat vanzelf weer over. Maar wil je wel sterkte wensen, ik weet hoe moeilijk en vermoeiend het is.