Lastige situatie...

Dit... Hun situatie is heel erg sneu, maar verandert niet doordat jullie een kindje hebben gekregen. Hadden jullie dan geen kindje mogen krijgen? En moet er dan maar gedaan worden alsof jullie kind niet bestaat? Dat vind ik echt niet acceptabel...

 

Begrip? sorry hoor iemand die zegt zijn nichtje achter te laten als zij daar op visite gaat kan ik niet echt begrip voor tonen. Ik vind dat echt te ver gaan.

 

Ik zou hier geen begrip meer voor kunnen opbrengen als dit mijn schoonzus zou zijn. Jullie dochter hoort bij jullie. Het is vreselijk dat haar kinderwens onbeantwoord is maar ze kan niet van jullie verwachten dat jullie voor haar doen alsof jullie dochter niet bestaat.

Mijn tante reageerde ongeveer hetzelfde toen ik geboren was. Mijn tante heeft een lange tijd bijna geen contact gehad met mijn ouders. Ze wilde mij niet zien. Uiteindelijk is er wel weer contact gekomen maar dit heeft zo'n invloed gehad op de familieband. Ik raad jullie een goed gesprek aan met je schoonzus. Toon begrip voor haar maar breng ook jullie kant onder de aandacht. Mocht dit niks opleveren dan hebben jullie het in ieder geval geprobeerd.

 

Wat jammer dat het zo is gelopen.
Ik heb ook een schoonzus die kinderloos is. Het lukt maar niet om zwanger te blijven.
Maar ze is gelukkig wel dol op onze kinderen. En onze kinderen zijn ook helemaal gek van haar.

Ik zou het maar lekker laten. Wie weer komt ze nog eens tot inkeer. Wat zeggen je man/vriend en zwager ervan? Lijkt me voor hun ook moeilijk want zoals ik het begrijp zijn het toch broers van elkaar?

 

Ik heb heel veel begrip. Maar hier zou ik echt klaar mee zijn.. mijn kind hoort erbij. Ik zou zeker veel rekening houden met hun met alle liefde maar niet ten koste van mijn kind.. In geval van een verjaardag zou mijn man alleen gaan en bleef ik thuis.

 

Ik durf wel te stellen dat je schoonzus mijlenver over de schreef gaat. Het gaat hier om een mensje, jullie dochter, kleindochter van haar schoonouders en de rest van ieders leven in de familie.

Dat je de baby niet vast wil houden, prima. Dat je een baby verjaardag overslaat en later op de koffie komt, alle begrip. Maar negeren?

En mocht ze straks zelf moeder mogen worden, dan krijgen jullie allemaal wel haar toestemming?

Ik weet waar ik over praat, heb ook de in MM gezeten en ja, zwangere buiken vond ik moeilijk. Babyshowers liet ik midden ineen behandeling schieten om later 1 op 1 een moment van te maken.

Maar een kind, een mens negeren omdat jij je rot voelt? Schandelijk ongepast. Maar er zijn meer MM vrouwen die zich echt niet kunnen gedragen hoor, dat is echt een karakterfout. Genoeg anderen kunnen dat wel met hier en daar een dikke hobbel in de weg.

 

Belachelijk zeg.

Ik snap dat je stiekem niet enthousiast kan reageren als je verteld dat je zwanger bent en t bij haar niet lukt. Maar kom op zeg.
Mijn schoonzus en zwager zijn ook al 3,5 jr bezig en het lukt niet maar ze zijn gek op hun neefjes en nichtjes. En ja ze vind het soms ongemakkelijk als iemand voor dr zoveelste keer zwanger is maar niet omdat ze het hun niet gunt.

 

Wat super jammer zeg. Het is toch iets waarin je er samen uit zou moeten kunnen komen. Al is het maar om ev Ik snap wel dat t pijnlijk voor haar is, maar dit is ook pijnlijk voor jou. Ik hoop dat ze met de tijd toch bijdraaid.
Probeer dit in ieder geval zo min mogelijk een schaduw te laten zijn. Ik zou haar een tijdje laten misschien over een paar maanden nog eens een gesprek aangaan en uitleggen wat jij hieraan moeilijk vind. Nu elkaar maar even ruimte laten.

 

Oja en ik vind eigenlijk dat sommige mensen wel erg scherp reageren hoor. Ik snap dat jij je er boos en verdrietig over voelt, maar ik weet uit eigen ervaring dat het vaak meer rust geeft als je ergens kunt bedenken dat zij waarschijnlijk zo extreem reageert omdat ze extreem moeilijk door haar proces heen gaat. En ja daarbij vergeet ze blijkbaar dat ze jou enorm kwetst of wil ze dat niet horen, maar tenzij ze normaal ook al een verschrikkelijk mens is, zegt dat denk ik wel iets over wat ze nu doormaakt.

 

Begrip opbrengen voor de situatie prima, er rekening mee houden dat ze je dochter niet gelijk wilt knuffelen en de fles wilt geven kan ik ook nog wel inkomen het is ook moeilijk. Maar als jullie daar op visite gaan om dan te doen alsof jullie dochter niet bestaat vind ik echt niet kunnen. Ze hoort bij jullie en is een deel van jullie en ze bestaat gewoon.. Ik kan er met mijn hoofd ook eigenlijk niet bij dat iemand zoiets durft te eisen !?

Knap dat je een gesprek aan bent gegaan jammer dat jullie er niet uitkwamen.

 

Wat al gezegd wordt, je hebt de stap genomen, jammer dat zij er nog steeds zo over denkt, maar ik zou er dus geen woorden meer aan vuil maken. Ze heeft verder ook niets te eisen. Ik vind het gewoon onbeschoft en ze wentelt zich wel erg graag in de slachtofferrol. Bang dat een schattig baby'tje met de aandacht gaat lopen?

 

Hier ben ik het helemaal mee eens.
Wat ik me ook afvraag: waarom is het dan moeilijk om anderen te zien in een situatie? Dat is toch iemand anders zijn of haar leven, heb je dan met alle mensen moeite want iedereen is ooit baby /kind geweest en die zullen er toch altijd blijven, waar je ook bent? Moeten die dan maar van de aardbodem verdwijnen?
Heb zelf in de malle molen gezeten voor mijn kinderen, dus ik weet echt dat die wens heel sterk is. Maar een ander daarom iets misgunnen omdat ik iets niet heb, laat staan een mensenleven ontkennen, kan er bij mij echt niet in.

T's, jij hebt je dochtertje en voel je daaf absoluut niet schuldig over!

 

Ik heb zelf ook in de medische molen gelopen en toen werd mijn nicht (als een zus voor mij) zwanger van haar 3e, was meteen raak, terwijl ik toen al een tijdje bezig was. Was even zuur, maar ik probeerde juist te genieten van die kleintjes, ook al waren ze niet van mij, het is toch heel bijzonder en het is toch heel bijzonder daar tante van te mogen zijn. Toen haar 3e een week oud was had ik een positieve test dus onze meiden schelen 9 maanden

 

Ik heb altijd het idee dat dat zogenaamde begrip in dergelijke situaties nogal éénrichtingsverkeer is... Hier word dat maar weer eens bevestigd. Ik zou het zelf verschrikkelijk vinden om een "tante" te hebben die mij haat omdat zijzelf verminderd vruchtbaar is! Wat een egoïsme zeg, ik vraag me af met wat voor normen en waarden (als ze die überhaupt al heeft) ze een eigen kind had opgevoed.

 

Vergeet niet dat je schoonzus in een soort rouwproces zit, waarin ze door verschillende fases moet waar boosheid en ontkenning nou eenmaal onderdeel van zijn, voordat ze uitkomt bij acceptatie. En daarin kan ze soms onredelijk zijn. Gun haar die ruimte maar niet ten koste van jezelf of je dochter. Jullie zijn nu een eenheid. Dus als er een verjaardag is, ga je gewoon met je dochter, en is het aan haar om daarin een plan voor zichzelf te maken. Als zijzelf jarig is oid, kan je man namens jullie gaan of je regelt inderdaad een keer een oppas, en gaat laat en maakt het laat

Als je haar nu de ruimte geeft en de onderlinge band probeert te bewaren, is de kans het grootst dat als zij verder is in haar rouwproces, ze toch nog zich ontpopt als een hele leuke tante.