Hoi dames, Onze dochter is nu 26 maanden. In december zijn wij verhuisd en kreeg zij dus een nieuw kamertje. Hierdoor ging ze al slecht slapen. Dit ging na een paar maanden wat beter. Ze sliep nog steeds niet door, mekkerde in haar slaap of werd wakker, speentje geven of goed leggen en ze sliep weer verder. Nu, sinds 2 weken slaapt ze weer heel beroerd. Ze wordt tussen 01.00 en 04.30 uur wakker (wisselt nogal) en begint dan een hele drama te maken en te drammen omdat ze bij ons wil liggen en niet meer in haar eigen bed wil liggen. Sinds vorige week op aanraden van het cb haar om de 10 minuten terug gelegd en weer weggelopen de kamer uit. Maar ze blijft maar drama schoppen. Ze klimt haar bedje uit, gaat op de grond liggen bij de deur en onder de deur heen door krijsen, gooit met haar speen, roept papa en mama, wordt woedend, als we dan nog niet komen, begint ze AU te roepen, terwijl ze geen au heeft, in de hoop dat 1 van ons naar boven komt en haar er toch uithaalt. Het is ook geen paniek huilen of pijn huiltje, het is echt boos/woest/drammen omdat ze uit bed wil. Iemand tips? Moeten we volhouden? En hoe lang kan dit duren voordat ze een x doorslaapt? Of moeten we een andere aanpak proberen? Mijn man werkt doordeweeks en ik ben hoogzwanger, dus we hebben onze rust eigenlijk wel nodig.
Tja, ik zal wel weer een aantal zp-ers over me heen krijgen, maar op deze leeftijd en met dit gedrag zou ik consequent blijven en dit gedrag niet tolereren. Allereerst zou ik uitzoeken of er misschien iets is dat haar dwars zit in haar leventje. Is er iets, dan moet je hier eerst mee dealen en haar helpen weer beter in haar vel te zitten. Op die manier kan ze zelf ook makkelijker weer in slaap vallen. Kun je misschien iets in haar kamertje veranderen om het prettiger voor haar te maken? Ik zou een gesprekje met haar hebben en uitleggen dat het tijd is dat ze 's nachts niet zomaar meer roept en zelf opnieuw in slaap leert vallen als ze wakker wordt. Je kunt haar vragen of er iets is dat ze fijn zou vinden om haar hierbij te helpen. Misschien moet haar bed op een andere plaats, wil ze iets leuks of vertrouwds op haar kamertje of een bepaalde pop of knuffel in bed. Daarna zou ik haar uitleggen dat je 's nachts niet steeds meer terug komt en ze alleen mag roepen als er écht iets is (jullie kunnen samen bepalen wat dat voor jullie betekent). Roept ze je 's nachts dan zou ik heel kort in het donker even gaan kijken. Is er niets, dan zou ik de deur dichtdoen en weggaan en dan ook echt niet toegeven. Niet na 10 minuten weer kijken en zeker niet uit haar kamertje halen. Je kunt dit voor het slapen gaan heel goed aan haar uitleggen. Ik durf te wedden dat als er overdag verder niet speelt en ze goed in haar velletje zit, je met 3 nachten van dit gedoe af bent. Wat bij mijn dochters trouwens helpt bij het inslapen is dat ik hen beloof om nog een aantal keer terug te komen voor een kusje en een knuffeltje, maar dat ze me hier niet voor moeten roepen en gewoon moeten gaan slapen. Ze slapen dan gewoon door wanneer ik kom, maar ik kom een keertje of twee a drie even langs. Mocht er één toevallig wakker worden dan zien ze dat ik het ook echt doe en dat geeft een gevoel van veiligheid.
Ik sluit me aan bij humptydumpty, dit is echt van dat peuterpuber gedrag. Ze zal best uit haar doen zijn vanwege de komende baby en je kunt proberen haar overdag wat extra aandacht te geven , maar dit gedrag hoef je niet te accepteren. Ga 1 keer kijken, als er niks Is wens je haar welterusten en zeg je dat het nacht Is en dat iedereen dan slaapt, en verder kom je niet terug al breekt ze haar kamer af. Pas als het stil Is ga je weer kijken om haar in bed te leggen als dat nodig Is. Elke 10 minuten terug werkt in dit geval denk ik averechts omdat ze daarmee ook een hoop aandacht krijgt. Het zou met hooguit een week bekeken moeten zijn. Sterkte!
Ik sluit mij er ook bij aan. Daar komt bij dat je hoogzwanger bent en ze dat misschien wel heel moeilijk vindt. Dat is natuurlijk niet erg, maar dan moet ze dat leren benoemen. Kinderen van die leeftijd snappen heel veel (het zijn natuurlijk geen volwassenen) en misschien slaapt ze juist door alle veranderingen die komen wel heel slecht. Niet kunnen slapen is natuurlijk helemaal niet erg voor een keertje, maar dan kan ze beter met een paar knuffels in haar bedje spelen dan dat ze jullie hysterisch roept toch? Ik heb verder niks toe te voegen aan de eerder adviezen, maar wil je wel succes wensen
Ik zou haar bij je nemen die geborgenheid heeft ze schijnbaar nodig Mijn kinderen hebben allemaal tot 4 jaar bij ons geslapen en jonge. Daarna zonder probleem naar een eigen kamer Zo sliepen hun goed en wij ook Waarom moeilijk doen als makkelijk kan Of zet haar bedje bij jullie Ze is nog klein Vind altijd zo onzin dat sommige denken dat je vanaf de geboorte een kindje wat 9 maanden bij je gezeten hebt meteen alleen moet laten slapen Succes
Ben het eens met de eerste reacties. Als je zeker weet dat er verder niks anders is dan he. Je weet als moeder gauw genoeg wanneer er echt iets is. Succes !
Ik zou haar gewoon bij me in bed pakken. Niet omdat ik het opvoedtechnisch een goede oplossing vind maar als het je zo opbreekt en je moet binnenkort bevallen, is elk beetje slaap welkom. Het verschil ook per kind. Als een eerder genoemde methode met een paar dagen werkt is dat te overzien. Bij mijn kind werkt het niet dus daarom kijk ik er misschien wat gemakzuchtig tegen aan.
Joh, hoogzwanger en dan vasthouden aan een methode? Ik zou inderdaad ook kiezen voor de makkelijke weg en mijn moppie de geborgenheid geven die ze nodig heeft en zelf zoveel mogelijk slaap pakken. Vergeet niet dat de komst van de baby veel impact kan hebben, zeker ook al voor de geboorte. Het stoort me een beetje dat ik in bovenstaande reacties totaal voorbij wordt gegaan aan de eventuele oorzaak. Ik lees over: peuterpubergedrag, gedoe en negatieve aandacht vragen. Je kunt dit gedrag inderdaad uitschakelen als je maar consequent bent, maar je kunt ook proberen te luisteren naar je kind of verder kijken dan het gedrag op zich. Heftige emoties zijn lastig, vooral 's nachts, maar ze zijn wel reëel. Je moet je afvragen of je dat wilt beantwoorden met een strenge of zelfs afstandelijke houding. Ik probeer zoveel mogelijk te voorleven. Als ik wil dat mijn kind wil leert omgaan met zijn eigen emoties en de gevoelens van anderen respecteert en voor anderen open staat, kan ik op mijn beurt op dit soort momenten toch niet het omgekeerde doen? Wij slapen samen als mijn kind aangeeft dat nodig te hebben. In het begin was het bijna constant, een half jaar later de helft van de nacht, met de leeftijd van 1,5 ongeveer een nacht per week en op dit moment ongeveer een halve nacht per maand. Zonder afwennen of strijd slaapt hij daarna helemaal vanzelf weer in zijn eigen bed. Wees niet bang om te doen wat werkt, maar maak het jezelf op dit moment gewoon zo aangenaam mogelijk. Je hebt straks al je krachten nodig. Succes!
26 maanden.. Ze is dus ruim 2? Ik zou haar absoluut niet bij je nemen en heel duidelijk maken dat het gewoon slaaptijd is. Speen terug geven, in bed leggen, aai over d'r bol en de kamer weer uit. En dit net zo lang volhouden tot ze het opgeeft. Is misschien eventjes werk, maar daar heb je daarna wel profijt van.
We hebben gemerkt dat als we om de 10 minuten naar haar toe gaan (advies consultatiebureau) om haar terug te leggen, aai, kus en weer weggaan, dat ze dat het allemaal alleen maar langer volhoudt omdat ze dan dus toch de aandacht krijgt die ze wil. Negatieve aandacht is ook aandacht. Want zodra ze dan uit haar kamertje mag of uit bed wordt gehaald is ze INEENS de vrolijkheid zelve... Nu doen we het zo; we lopen 1 x terug om haar terug te leggen en laten haar daarna rustig een half uur/uur gillen. En dit blijkt te werken. Want ze viel na een half uur in slaap. Afgelopen nacht kwam ze een keer mekkeren om 22.30 uur, speentje geven, aai, weg. En de rest van de nacht heeft ze doorgeslapen. Ik ben benieuwd hoe het vanavond/vannacht zal gaan.
Super! Ze zal het echt nog wel een paar keer proberen en de eerste keer kijken zou ik ook altijd doen (er zal maar iets zijn!). Maar het lijkt erop dat je he probleem al grotendeels hebt opgelost
Onze dochter is ook ruim 2, maar als zij snachts zo overstuur is haal ik haar gewoon naar ons bed. Dan is het 5 minuten werk, en slapen we allemaal zo weer, anders ben ik de halve nacht bezig en is ze helemaal overstuur. Zelf snap ik ook niet zo waarom sommige mensen het zon probleem vinden om samen te slapen, ze gaan vanzelf wel weer in hun eigen bed slapen denk ik dan.
Mag ik toch even zeggen dat ik het jammer vindt dat je niet reageert op mijn voorgaande reactie? Ik ben gewoon benieuwd waarom je het niet met me eens bent. Tenminste dat lijkt zo, vanwege je laatste bericht. Dat staat haaks op mijn kijk op dit gedrag. No offence, gewoon interesse. Ondertussen lijkt het alsof je iets hebt gevonden wat voor jullie werkt. Fijn!
Ben dan niet de TO, maar als ze zich niet kan vinden in jouw manier dan gaat ze hem toch ook niet toepassen? Ik kan mij ook helemaal niet vinden in de manier die jij beschrijft. Hier moeten kinderen in hun eigen bed slapen en alleen bij ziekte mogen ze bij ons. Ik hou niet van samen slapen en zie er ook geen voordelen in. Dat een baby een ingrijpende gebeurtenis is, weet ik ondertussen. Maar ook hier heb ik dezelfde manier toegepast door te laten huilen.
Ik snap wel dat ze na een half uur stopt, ze geeft het dan op. Ik geloof niet in kinderen die s nachts wakker worden en gaan gillen om papa en mama te pesten. Daar zit een andere oorzaak achter dan peuterpubergedrag. Ik ben ook van geborgenheid bieden.
Ik denk dat het deels uitproberen is en deels geborgenheid zoeken. Die balans kun je vanaf een forum moeilijk inschatten. Mijn ervaring bij onze dreumes (dus nog iets jonger) is dat ze het als stressvol ervaart als ik er niet bij ben bij het inslapen. Omdat ze in onze slaapkamer slaapt, ga ik dus rustig op bed zitten met mijn tablet en dat geeft haar ook de rust om te slapen. Ze heeft echter ook momenten dat ze gewoon niet wil slapen, maar spelen (ondanks dat ze moe is). Dan gaat ze mij zitten uitdagen. Ze heeft dan een bepaalde blik in haar ogen en gaat aan dingen trekken waar ze net bij kan en wat niet mag, kiekeboe vanachter de bedspijlen doen etc. Als ik dan wegloop, is het krijsen puur om aandacht. Dat verschil kun je alleen inschatten als je erbij bent en niet vanaf een internetpagina natuurlijk. Als ik haar negeer, maar wel in de buurt ben, houdt ze vaak wel op en weet ze dat het toch echt bedtijd is. Als ze de slaap niet kan vatten en blijft draaien, is het een heel ander verhaal. Dan valt ze ook wel eens tegen mij aan in slaap. Dan heeft ze dat nodig. Slaaptraining kan wel degelijk werken, maar ook bij je leggen kan een goede mogelijkheid zijn. Dit zal per kind en situatie verschillend zijn. Er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden en wat voor de één een goede opvoedmethode is, is voor de ander een no-go. Welke methode (of combinaties van methodes) voor jou het beste werkt is toch een kwestie van uitproberen en je moedergevoel volgen.
Als je mijn bericht goed leest, zie je dat ik helemaal niet schrijf dat ze mijn manier moet toepassen. Ik vraag alleen om een reactie. En waarom je voor het een of het ander past. Uit interesse. Jij geeft me dat antwoord wel in de rest van je post. Dat is toch prima! Ieder zijn ding. Ik vind het alleen soms zo jammer als ik een heel bericht typ, omdat ik meevoel met ts, het in de opeenvolgende reacties lijkt alsof het niet gelezen wordt. Maar misschien moet ik me daar minder van aantrekken of minder vaak schrijven.
Dit dus... Dat er andere zijn die hun kindje uit bed halen en bij zich nemen, is ieder voor zich natuurlijk Hier gebeurt dit alleen bij ziekte/griep. Verder moet ze leren in haar eigen bedje te slapen. Het gaat nu een weekje goed, en eergisteren wou ze wat aandacht, dat kreeg ze dan ook, daarna begon ze weer heel dramatisch te roepen en schreeuwen. Maar aan het schreeuwen/drammen te horen was er niks aan de hand, en daarna begon ze "papa????" te roepen, dus dan weten wij dat er niks aan de hand is, en laten haar rustig huilen. Eindstand: valt in slaap. Weliswaar soms in haar bed, soms op de grond. Maar naast haar bedje ligt een matras waar ze op in slaap valt zo nu en dan. Iedereen bedankt voor de tips!