Na een lange tijd meld ik me weer hier op het forum. 4,5 jaar geleden heb ik een zwangerschap moeten afbreken ivm anencefalie en heb daarna een regenboog zoon gekregen. Tot een jaar geleden voelde mn gezin compleet. Maar de gedachte dat alles niet meer terug komt maakte me verdrietig. Dit besprak ik met m’n partner maar hij moest er toch nog overna denken. Onze zoon is met een huidafwijkinf op z’n bolletje geboren. Dit bleek een sluitingdefect van de huid te zijn. De artsen maakte zich er 0,0 zorgen om. En hij is toen hij1,5 jaar was samen geopereerd. Niets ernstigs. Maar toch vreet het aan me. Inmiddels hebben we een genetisch onderzoek gehad en de artsen zeggen dat het gewoon pech is. Nu is mij man inmiddels overtuigd en wil toch Nog voor een 3e kindje gaan. Inmiddels slik ik weer verhoogde foliumzuur. Maar ik merk dat ik het aan de ene kant graag wil maar ook zo vreselijk bang ben
Of je het nog durft kan alleen jij bepalen uiteraard. Ik denk dat je angst niet meer dan normaal is eigenlijk en heel begrijpelijk. Misschien is het een idee om hier met een 'neutraal' persoon over te praten? Of het eens op papier, of hier op het forum, eens goed van je af te schrijven.
Hoi ts, Bijna alle vrouwen zijn denk ik een beetje bang als ze voor een volgend kindje gaan. Zal alles goed gaan. Haal je de rust niet uit je gezin. Wat als...En dan hebben ze nog niet eens meegemaakt wat jullie meegemaakt hebben. Ik vind je angst dus heel begrijpelijk. Wel fijn dat uit de onderzoeken kwam dat het ' gewoon' pech was. Dan heb je dus veel meer kans op een gezond kindje, dan op een kindje met een afwijking of handicap. Wat fijn dat je man er ook naar verlangt om een vierde kindje te krijgen. Misschien is het eerst nodig om er samen veel over te praten voor je daadwerkelijk start. Ik wens jullie een mooie zwangerschap en een kerngezond kindje toe!